Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: என் மனம் உனக்காக - 6


எழுத்தரசர்

Status: Offline
Posts: 196
Date:
என் மனம் உனக்காக - 6
Permalink   
 


என்ன நடக்கிறது இங்கே?

மாஸ்டரும் இந்த மதன் அண்ணாவும் (மதனை அப்படித்தான் அவன் அழைப்பான்.) இப்படியா ஒடம்புலே ஒண்ணுமே இல்லாம கட்டிபிடிச்சுட்டு...

சட்டென்று திரும்பி அவர்கள் பார்ப்பதற்கு முன்னால் அங்கிருந்து சென்றுவிடவேண்டும் என்று முடிவெடுத்து திரும்பி ஒரே ஓட்டமாக படிகளில் இறங்கினான் அவன்.

அதே நேரம் லேசாக கதவு திறப்பதையும் யாரோ எட்டிப் பார்ப்பதையும் முதலில் உணர்ந்தவன் விஜய் தான்.  சட்டென்று தன்மேல் பரவி இயங்கிக்கொண்டிருந்த மதனை விலக்கினான் அவன்.  

"என்ன விஜய்.?" என்று கேட்டபடி விலகினான் மதன்.

"இல்லே.  யாரோ எட்டிப் பார்க்குறமாதிரி.  அந்தப் பொடியன் அரவிந்த் என்று நினைக்கிறேன்." என்றான் விஜய்.

அப்போதுதான் கதவு லேசாக உள்வாங்கி இருப்பதை கண்டான் மதன்.

"எஸ்.  நீ சொல்லுறது சரிதான்.  யாரோ எட்டிப்பார்க்குற மாதிரி தான் இருந்துச்சு.." என்றவன் வேகமாக ஜட்டியை அணிந்துகொண்டு கதவின் பக்கம் வந்து வெளியே பார்த்தான்.  யாரையும் காணோம்.

"யாருமே இல்லையே விஜய்.  ஒருவேளை காத்துக்கு கதவு உள்வாங்கி இருக்குமோ?" - என்றான் மதன்.

"இல்லே பாஸ்.  அரவிந்த் மாதிரி இருந்துச்சு.  நான் பார்த்தேன்." என்ற விஜய்.. சட்டென்று எழுந்து ஜன்னலருகே சென்று கீழே பார்த்தான்.

அங்கே சைக்கிளை பின்னுக்கு இழுத்துக்கொண்டு அதில் ஏறி கிளம்பிக்கொண்டிருந்த அரவிந்த்தை பார்த்துவிட்டான் விஜய்.

"ஆமாம்டா.. அரவிந்தே தான்.. இதோ பாரு சைக்கிளை கிளப்பிகிட்டு போறான்." என்றான் அவன்.

"அப்படியா? அந்தப் பொடியன் இங்கே எங்கே வந்தான்.? இன்னிக்கு லீவுன்னு சொல்லலியா?" என்று கேட்டான் மதன்.

"சொல்லாம என்ன?  வேற எங்கியோ போயிட்டு வரப்போ ஜிம் ஓப்பனா இருக்கிறதை பார்த்துட்டு வந்திருப்பான் போல.. நம்ம இப்படி பார்த்ததும் ஓட்டிட்டான்." என்றான் விஜய்.

"சே.  முட்டாள்தனம் பண்ணிட்டோம்.  கதவை உள்பக்கமா லாக் பண்ணிக்காம விட்டுட்டோம்."என்றான் மதன் எரிச்சலுடன்.

"இந்த நேரத்துலே யாரு வரப்போறாங்கன்னு நானும் அசால்ட்டா இருந்துட்டேன்." என்றான் விஜய்.

"சரி லீவ் இட்.  கதவை லாக் பண்ணிட்டு மறுபடி முதல்லே இருந்து ஸ்டார்ட் பண்ணலாமா?" என்றான் மதன்.

"வேணாண்டா..எனக்கு இப்போ மூட் சுத்தமா போயிருச்சு.  இன்னொரு நாள் வச்சுக்கலாம்." என்றபடி தனது ஆடைகளை எடுத்து அணிந்து கொள்ள ஆரம்பித்தான் விஜய்.

"அந்தப் பையன் பார்த்துட்டு யாரு கிட்டயாச்சும் எதையாச்சும் உளறி வச்சான்னா..?" - சந்தேகத்தை கிளப்பினான் மதன்.

ஒரு நிமிடம் சிந்தனையில் ஆழ்ந்த விஜய், "சே. சே.  அதெல்லாம் அவன் ஒளர மாட்டான்." என்றான்.

"எப்படி இவ்வளவு நம்பிக்கையா சொல்லுறே.:" என்று கேட்டான் மதன்.

"அவனுக்கும் இந்த விஷயத்துல இன்ட்ரெஸ்ட் இருக்கு?  அது எனக்கு தெரியும்.  சொல்லப்போனா அவன் நான் மட்டும் தான் இருப்பேன்னு நெனைச்சிகிட்டு வந்திருப்பான்.  உன்னை அவன் எதிர்பார்த்தே இருக்க மாட்டான்." - என்றான் விஜய்.

"அப்படீன்னா...?'  

"நான் அவனை அங்கே இங்கே தொடுவேன். அதுலே அவனுக்கு ஒரு மயக்கமே உண்டு.  நான் மட்டும் தனியா இருந்தா.. அந்த சுகத்தை அனுபவிக்கலாமுன்னு நெனைச்சு வந்திருப்பான்.  " என்றான் விஜய்.

"எஸ்..நானும் கவனிச்சு இருக்கேன்.  கதை அப்படிப் போகுதா.  அப்போ அவனை கவுக்குறது ரொம்ப ஈஸின்னு சொல்லு. " என்றான் மதன்.

"சரி. சரி.. நீ இப்போ கிளம்பு.  நாம இன்னொரு நாளைக்கு மீட் பண்ணலாம்." என்றான் விஜய்.

"ஹேய். அப்பவாச்சும் கதவை ஞாபகமா லாக் பண்ணிக்கலாம்.  மறக்கக் கூடாது. " என்று மதன் சொன்னதும் இருவரும் சேர்ந்து சிரித்தனர்.

*********

வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்த அரவிந்த்துக்கு ஒரே படபடப்பாக இருந்தது. அதிர்ச்சியிலிருந்து அவன் இன்னும் மீளவில்லை.

அவன் யாரை எப்படிப் பார்க்கவேண்டும் என்று நினைத்திருந்தானோ அதற்கும் ஒரு படி மேலான கோலத்தில் - அதுவும் இன்னொரு ஆணுடன் பின்னிப் பிணைந்த கோலத்தில் பார்ப்போம் என்று கனவிலும் நினைத்ததில்லையே!

ஆணும் பெண்ணும் தான் இப்படி கட்டிபிடிச்ச்சு உறவு கொள்ளுவாங்கன்னு அரசல் புரசலாக செக்ஸ் பற்றி அவன் சக மாணவர்களின்   மூலமாக அறிந்து கொள்ளத் தொடங்கி இருந்த நேரம் அது.  

ஆனால் - ஒரு ஆம்பிளை கூட இன்னொரு ஆம்பிளை இப்படி  எல்லாம் பண்ணுவாங்களா என்ன?

சட்டென்று மதனின் மீது அவனுக்கு ஒரு பொறாமையே வந்தது.

"இந்த மாஸ்டருக்குத் தான் ஆகட்டும்.. கொஞ்சம் கூட வெக்கம் மானம் இல்லாம இப்படியா இன்னொருத்தன் கூட.."

"சே.சே.. மாஸ்டரை ஒன்றும்  சொல்லக்கூடாது. இந்த மதன் அண்ணா தான் அவரு கிட்டே வந்து டெம்ப்ட் பண்ணி இருப்பாரு.  மாஸ்டர் எல்லாம் ரொம்ப நல்லவர் தான்." - அந்த நிலையிலும் அவனுக்கு விஜய் மீது கோபமோ வெறுப்போ வரவே இல்லை.

"அதுசரி.. நாம பார்த்ததை அவங்க பார்த்திருப்பாங்களோ." 

"அதெப்படி.. நாம தான் சட்டுன்னு வந்துட்டோமே.  அப்போ எப்படி பார்த்திருக்க முடியும்.?" என்று தன்னை தானே சமாதானப் படுத்திக்கொண்டான் அரவிந்த்.

"ஆமா! விஜய் மாஸ்டருக்கு இப்படி ஒரு விருப்பம் இருக்கே.  இந்த மாதிரி உன் கூட நடந்துக்கிட்டாருன்னா என்ன செய்வே?"  மனதுக்குள்  ஒரு குரல் இப்படி ஒரு கேள்வியை எழுப்பவும் திக்கு முக்காடிப்போனான் அரவிந்த்.

"சே. சே. அப்படி எல்லாம் என்னை அவரு பண்ணமாட்டாரு." என்று எண்ணும்போதே, சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் விஜய் தன்னை தொடுவதும், ஆண்குறியின் முனையை நிமிண்டுவதும் நினைவுக்கு வர..

தன்னிடமும் அப்படியெல்லாம் அவர் நடந்துக்கொள்ள மாட்டாரா என்ற ஏக்கம் மனதுக்குள் பரவ ஆரம்பித்தது.  கற்பனைகள் சிறகடிக்க ஒருவிதமான பரவசம் உடலுக்குள் ஊடுருவ ஆரம்பித்தது.

அப்போது..

"என்னடா ஆளுவந்தது கூட தெரியாம அரைக்கண்ணை மூடிக்கிட்டு கனவு காணுறே?" என்ற குரல் அவனை சுய நினைவுக்கு கொண்டு வந்தது.

வெங்கடேஷ் மாமா.

"மாமா.  நீங்களா.. எப்போ வந்தீங்க?" என்று குழறினான் அரவிந்த்.

"ஹ்ம்ம்.  நீ உனக்குள்ளேயே பேசிக்கிட்டு கண்ணை பாதி தொறந்து மூடிக்கிட்டே கீழே  அழுத்திட்டு இருந்தியே.  அப்பவே வந்துட்டேன். அது ஒன்னும் கீழே விழுந்துடாது.  அதை பிடிச்சி இந்த அழுத்து அழுத்துறே.?" என்று கிண்டலடித்தான் வெங்கடேஷ்.

"சீ. போங்க மாமா.  அசிங்கமா பேசாதீங்க?" என்றான் அரவிந்த் கூச்சத்துடன்.

"என்ன விசேஷம் மாமா?  திடீர்னு வந்திருக்குறீங்க?" என்று கேட்டான் அரவிந்த்.

"பரிசம் போட்டு உன்னை கட்டிக்கிடலாமுன்னு தான்.  முறைப்பையனாச்சே." என்றான் வெங்கடேஷ்.

வெட்கத்துடன் சிரித்தான் அரவிந்த்.

"என்ன செய்ய? நீ மட்டும் ஒரு பொண்ணா பொறந்திருந்தா இந்நேரம் ரெண்டு குழந்தை பெத்திருப்பேன்." என்றான் வெங்கடேஷ்.

"மாமா. வேணாம்.  நான் ஒன்னும் பொட்டை இல்லே.  இந்த மாதிரி எல்லாம் என் கிட்டே வச்சுக்காதீங்க." என்றான் அரவிந்த் சீரியஸாக.

"சாரிடா. செல்லம்.  இன்னிக்கு நைட் உன்கூடத்தானே தூங்கப்போறேன்.. அப்போ வச்சுக்குறேன்." என்றான் வெங்கடேஷ்.

அது வெங்கடேஷின் வழக்கம்.  அக்கா வீட்டுக்கு வந்தானென்றால் இரண்டு நாட்களாவது தாங்காமல் போகமாட்டான்.  அன்றும் அப்படித்தான்.  

இரவுச் சாப்பாடு முடிந்ததும், மாற்றிக்கொள்ளவென்று கொண்டு வந்திருந்த லுங்கிக்கு மாறியபடி அரவிந்தனின் அறைக்குள் நுழைந்தான் வெங்கடேஷ்.

மேலே சட்டை, பனியன் எதுவும் போடாததால் திறந்த மார்பு அவனது கட்டுடலை வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டியது.

அதேநேரம் அரவிந்தனின் உடலையும் பார்த்தான் வெங்கடேஷ்.  வெறும் ஷார்ட்ஸ் மட்டும் அணிந்து கொண்டு கட்டிலில் சாய்ந்த நிலையில் இருந்த அவன் உடம்பில் முன்பு இருந்ததை விட இப்போது தெரிந்த மாற்றத்தை வெங்கடேஷால் உணரமுடிந்தது.

"என்னடா  சொன்ன மாதிரியே உடம்ப தேத்த ஆரம்பிச்சிட்டே போல இருக்கே." என்று கேட்டபடியே படுக்கைக்கு வந்து அரவிந்தனின் அருகில் சாய்ந்தபடி அவன் தோளில் கைபோட்டு அப்படியே அவன் மார்பின் மேல் அழுத்தினான் வெங்கடேஷ்.

சட்டென்று மாலையில் ஜிம்மில் கண்டகாட்சி நினைவுக்கு வர அவனை அறியாமல் உணர்வுகள் கிளர்ந்தெழ ஆரம்பித்தன.

"என்னடா..?' என்று கேட்டபடியே வெங்கடேஷின் கைகள் மெல்ல மெல்ல கீழிறங்கி அத்து மீற ஆரம்பிக்க...

அரவிந்தன் தடுக்கவில்லை.

(தொடரும்..)



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 Add/remove tags to this thread
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard