ஆட்டோ ஹோட்டலின் வாசலில் வந்து நின்றது.  உற்சாகமாக அதிலிருந்து இறங்கி பேசிய தொகையை செலுத்திவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான் கதிரவன்.

அவன் மனம் நிறைந்திருந்தது.  

தன்னிடம் கொடுத்த பொறுப்பை சரியாக செம்மையாக நிறைவேற்றிவிட்ட திருப்தி அவனுக்கு புது தெம்பைக் கொடுத்தது.

தன் பிறப்பைக் காரணம் காட்டி இழிவு செய்யும் மனிதர்களுக்கு நடுவே சோமசேகர் - சந்திரசேகர் ஆகிய இருவரும் தன்னிடம் காட்டிய நம்பிக்கை, பழகிய விதம் ஆகியவை அவனை வியக்க வைத்தது.

"கதிரவன்.  உனக்கு கொடுப்பதாக நாங்கள் பேசிய தொகை இருபத்தையாயிரம் தான்.  ஆனால் நீ வேலை செய்த நேர்த்தி, சாரதி செய்த தில்லுமுல்லை வெளியே கொண்டுவந்த விதம் எல்லாம் ரொம்ப நேர்த்தியா இருந்துச்சு.  அதனாலே கூட இருபத்தையாயிரம் சேர்த்து ஐம்பதாயிரமா கொடுக்கறோம்.  மனசு நிறைந்து கொடுக்கறோம்.  வாங்கிக்க" - என்று சொல்லிய சோம சேகர் ஒரு காசோலையை எடுத்து ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என்று எழுதி கையெழுத்திட்டு அவனிடம் நீட்டியபோது அவனுக்கு ஏற்பட்ட அதிர்ச்சி இன்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

"ஐயோ.. என்ன சார் இது? நான் ஒத்துக்கிட்டது இருபத்தையாயிரம் ரூபாய்க்குத் தான் சார்.  நீங்க என்னடான்னா..."  - அவன் முடிக்கவில்லை.

"அதுதான் சொல்லறோமே? பணத்துக்காக வேலை செய்யாம உண்மையாகவே உன்னோட சொந்தக் கம்பெனி மாதிரி நினைச்சு வேலை செஞ்சிருக்கே.  நாங்களாவே மனசு நிறைஞ்சு தான் கொடுக்குறோம்.  வாங்கிக்க கதிரவா" - என்று சந்திரசேகர் சொன்னபோது அவனால் மறுக்கமுடியவில்லை.

அது என்னவோ தெரியவில்லை.  சந்திரசேகர் அவனைப் பார்க்கும் பார்வை, வார்த்தைகளில் தொனிக்கும் கனிவு ஆகியவை அவன் மனசைத் தொடத் தவறவில்லை.

அவர் சொன்னதும் அவனுக்கு ஏனோ மறுக்கத் தோன்றவில்லை.

"சரி சார்.  உங்களுக்காக வாங்கிக்கறேன்" - என்று சந்திரசேகரைப் பார்த்துச் சொன்னபடியே காசோலையை வாங்கிக்கொண்டான் கதிரவன்.

இந்தப் பணம் தற்போது நமக்கு பேருதவியாக இருக்கும்.  அம்மாவை கூட்டி வந்து வைத்துக்கொள்ள வீடு பார்த்திருக்கிறோமே அதற்கு அட்வான்ஸ் கொடுக்க மற்ற மேற்படிச்செலவுகளுக்கு உபயோகப்படுமே.

ஆட்டோவில் வரும்போது அவனது எண்ண ஓட்டங்கள் ஒரு பொறுப்புள்ள மகனுக்கே உரிய ஓட்டங்களாக இருந்தன.

ஹோட்டலில் நுழைந்ததும் நேராக திவாகரின் அறையை நோக்கியே நடந்தன அவன் கால்கள்.

கதவை லேசாக தட்டிவிட்டு உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு நுழைந்தான் கதிரவன்.

"வாங்க கதிரவன்.  அப்பா இப்போ தான் மொபைல்லே காண்டாக்ட் பண்ணி நடந்ததை எல்லாம் சொன்னார்.  ஹார்ட்டி கங்க்ராட்ஸ் மை டியர் கதிர். "என்று கை நீட்டினான் திவாகர்.

நீட்டிய கரத்தோடு தன் கையை நீட்டி இணைத்துக்கொண்டான் கதிரவன்.

அவன் கரத்தைப் பற்றி திவாகர் அழுத்திய அழுத்தலில் இருந்த இறுக்கம் கதிரவனை என்னவோ செய்தது.

விடவே மனமில்லாமல் இருவரும் ஒருவர் கரத்தோடு மற்றவர் கரத்தைப் பற்றிய வண்ணம் இருந்தனர்.

நிமிடங்கள் கடந்துகொண்டிருந்தன.

ஒரு வழியாக தன்னிலைக்கு வந்த திவாகர்தான் முதலில் தன் பிடியைத் தளர்த்தி கதிரவனின் கையை விடுவித்தான்.

"ஒக்கே கதிரவன்.  முதல் முதலா பெரிய தொகையை அதுவும் உங்கள் திறமையை வெளிப்படுத்தி சம்பாதிச்சு இருக்கீங்க.  ட்ரீட் எதுவும் கிடையாதா?"  என்றான் திவாகர்.

"என்ன திவாகர் இப்படிக் கேட்டுட்டீங்க?  உங்களுக்கு இல்லாததா?  உங்களுக்கு என்ன ஸ்வீட் பிடிக்கும் சொல்லுங்க." - என்று கேட்டான் கதிரவன்.

"ஹேய்..  வெறும் ஸ்வீட்டை கொடுத்து என்னை ஏமாத்தலாம்னு பாக்காதீங்க."- என்றான் திவாகர்.

"என்ன திவாகர்..  இப்படி சொல்லிட்டீங்க?  உங்களை நான் ஏமாத்தறதா?  நான் தான் என்னையே கொடுக்க தயாரா இருக்கேனே?" - என்றான் கதிரவன்.

"ஈஸ் இட்?  அப்போ நான் உங்களையே எடுத்துக்கலாம்னு சொல்லறீங்களா?"- என்று கேட்டான் திவாகர்.

"ஷ்யூர்." என்றான் கதிரவன்.

ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் இருந்த திவாகரின் முகத்தில் பலவிதமான உணர்ச்சி அலைகள் எழுந்தன.

"ஆபீஸ் டயம் முடிஞ்சதும் உங்க ரூமுக்கு வரேன்.  எனக்கு நீங்க ட்ரீட் கொடுக்கணும்." என்றான் திவாகர்.

'சாரி திவா.  இப்படிக் கேட்டா ட்ரீட் கொடுக்க மாட்டேன்." - என்றான் கதிரவன்.

ஒரு கணம் விழித்தான் திவாகர்.

"நான் தப்பா எதுவும் கேட்கலையே கதிரவன்.  எனக்கு நீங்க ட்ரீட் கொடுக்கணும்னு தானே கேட்டேன்." என்றான் திவாகர்.

"அதைத்தான் நானும் சொல்லறேன்.  என்னையே எடுத்துக்குற அளவுக்கு நெருங்கிட்டீங்க.  அப்புறம் இந்த நீங்க, வாங்க, போங்கவெல்லாம் எதுக்காம்?" என்றான் கதிரவன்.

லேசாகச் சிரித்தான் திவாகர்.

"ஒகே. கதிர்.  நீ எனக்கு ட்ரீட் கொடுக்கணும்.  சரிதானா." என்றான் திவாகர்.

"ஒக்கே.  திவாகர்.  இன்னிக்கு மாலையிலே வேலை நேரம் முடிஞ்சதும் உங்களுக்கு ஸ்பெஷல் ட்ரீட் தான். " - என்றான் கதிரவன்.

 "ஒக்கே சார்.  அப்படியே நம்ம ஹோட்டல் வேலையையும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் கவனிச்சுக்குங்க பாஸ்." - என்று குறும்பாக சீண்டினான் திவாகர்.

"கண்டிப்பா தலைவா. " - என்று சொல்லியபடி அறையை விட்டு வெளியேறினான் கதிரவன்.

அவன் மனம் நிறைந்திருந்தது.

அன்று மாலையில் அவன் அறை முழுக்க திவாகரின் ஆண்மை நிறைந்த வாசத்தால் நிரம்பப் போகிறது.

நினைக்க நினைக்க அவனுக்குள் இன்ப ஊற்று பெருக்கெடுக்க ஆரம்பித்தது.

"திவாகர்.  நான் உங்கள் அடிமை திவாகர்.  அன்னிக்கு சொன்னீங்களே "உங்க மனசை நல்லா 
புரிஞ்சுகிட்டு ஆத்மார்த்தமான அன்புடன் உங்க கிட்டே பழகுற ஒரு ஜீவன் - 
வெதர் இட் ஈஸ் எ மேல் ஆர் பீமேல் - கிடைச்சால் - அவனுடைய இல்லை அவளுடைய 
சம்மதத்தோட யு கேன் ஹாவ் செக்ஸ்."என்று.  அப்படிச் சொன்ன நீங்களே எனக்கு அப்படிப் பட்ட ஒரு துணையா கிடைச்சா எப்படி இருக்கும் என்று நான் நினைத்தது நிஜம்.  அந்த நினைப்பு இவ்வளவு சீக்கிரம் நிறைவேறப் போகுதுன்னா ரியலி நான் லக்கிதான்." - தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டான் அவன்.

அது மட்டும் அல்ல.  இனிமேல் நான் திவாகரின் பி. ஏ. 

இனிமே திவாகர் கூடவே ஒரு நாளின் பெரும்பகுதியை கழிக்கப் போகிறோம்.  

அப்படி இருக்கறப்போ, அப்போதெல்லாம் அவரை கண்டபடி லுக் விட்டுகிட்டு வேலையை கோட்டை விடக்கூடாது.  

அவர் எப்படி எல்லாம் வேலை செய்கிறார். எப்படி எல்லாம் அபீஷியல் பராப்ளம்சை டாக்கில் பண்ணுறாருன்னு கவனமா அப்சர்வ் பண்ணிக்கணும்.  அவரா வந்து இதை இதை இப்படி இப்படி எல்லாம் பண்ணுங்க கதிரவன்னு சொல்லிக் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்க மாட்டாரு.  அப்படி சொல்லிக் கொடுத்தா அது ஸ்கூல் ஸ்டூடன்ட்டை ட்ரீட் பண்ணுற மாதிரி ஆயிடும்.  நாமாகவே அவரோட ப்ரொபெஷனல் ஸ்டைலை அப்சர்வ் பண்ணி நம்மை வளத்துக்கணும்.

அப்போ தான் திவாகருக்கு நம்ம மேல அட்டாச்மெண்ட் ஜாஸ்தி ஆகும்.  சரியான ஆளைத்தான் நாம செலெக்ட் பண்ணி இருப்போம்னு சந்தோஷப்படுவார்.  அந்த சந்தோஷத்துலே என்னை அப்படியே இறுக்கி அணைத்து..  சீ சீ.  ஆபீஸ் நேரத்துலே அதெல்லாம் கூடாது.  அவர் அன்போட என் முதுகுலே கை வச்சு தோள்பட்டையிலே ஒரு தட்டு தட்டிக் கொடுத்தா அதுவே போதுமே.

அவரோட மனசும் அன்பும் அந்த ஒரு டச்சுலேயே புரிஞ்சி போயிருமே.  அது கொடுக்கற சந்தோஷம்  அவர் கூட ஒண்ணா பெட்டை ஷேர் பண்ணிக்குறதுலே கூட கிடைக்காது.

பலபல சிந்தனைகள், கற்பனைகள் ஊற்றெடுக்க அவன் எண்ணப்பறவை சிறகெடுத்து விண்ணில் பறக்க ஆரம்பித்தது.

*****************

மாலை மணி ஐந்தரையை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.  

இண்ட்டெர்காம் ஒலிக்க அதை எடுத்துப் பேசினான் கதிரவன்.

மறுமுனையில் திவாகர் தான்.  

"கதிர்.  வேலை எல்லாம் முடிஞ்சுதா?" - என்று கேட்ட திவாகரின் குரலில் புது ஆர்வம் பொங்கி வழிந்தது.

"அது வந்து திவா.  கொஞ்சம் நேரமாகும் போல இருக்கு.  மாரேஜ் ரிஷப்ஷன் ஒண்ணு இருக்கே.  அதுக்கு அல்மோஸ்ட் எல்லாமே ரெடி.  இருந்தாலும் பசங்க சொதப்பிடக்கூடாதே.  அதனாலே ஒரு தடவை கம்ப்ளீட்டா செக் பண்ணிட்டா நல்லா இருக்கும்.  சரியா ஆறுமணிக்கு ப்ரீ ஆயிடுவேன் திவா." - என்றான் கதிரவன்.

"அப்படியா.  அப்போ நான் ஒண்ணு பண்ணறேன்.  வீட்டுக்குப் போய் ஒரு குளியல் போட்டுவிட்டு கல்பனா கிட்டேயும் சொல்லிட்டு ப்ரெஷ்ஷா வந்துடுறேன்." - என்றான் திவாகர்.

"என்னது? மேடம் கிட்டே சொல்லப்போறீங்களா? இந்த மாதிரி கதிரவன் எனக்கு ஸ்பெஷல் ட்ரீட் வைக்கப் போகிறான்னு சொல்லப்போறீங்களா.? அவ்வளவு தைரியம் வந்துடுச்சா பாஸ்." என்று குறும்பாகக் கேட்டான் கதிரவன்.

"ஒதைப்பேன் படவா.  அப்படி இல்லே.  அவளுக்கு ஏற்கெனவே நீ சாரதி பண்ணின தில்லுமுல்லை கண்டுபிடிச்சது தெரியும்.  யூ ஆர் இன் ஹர் குட் புக்ஸ் நௌ.  அதனாலே ஒண்ணும் பிரச்சினை இல்லே." - என்ற திவாகர்,

"கதிர். இந்த விஷயத்துலே எனக்கு இதுவரைக்கும் எந்த அனுபவமும் கிடையாது.  அதனாலே நீ தான் எனக்கு கத்துக் கொடுக்கணும்." - என்றான்.

"சரியாப்போச்சு.   நான் தினம் ஒரு ஆம்பிளை கூட செக்ஸ் வச்சுக்குறேன் பாருங்க.?  இங்கே மட்டும் என்ன வாழுதாம்?.  எனக்குமே ஒண்ணுமே தெரியாது பாஸ்.  நீங்களாவது கல்யாணம் ஆனவரு.  எனக்கு அது கூட இல்லையே." - என்றான் கதிரவன்.

"அப்படி இல்லே கதிரவன். உனக்காச்சும் அந்த மந்திரி    மகனோட தெரிஞ்சோ தெரியாமலோ ஒரு  கே செக்ஸ் அனுபவம் இருந்திருக்கு.  எனக்கு அது கூட இல்லையே.  அதான் சொன்னேன்." - என்றான் திவாகர்.

"ம்ம்.  அதுவும் சரிதான்." - என்றான் கதிரவன்.

"சரி சரி..  டயத்தை வேஸ்ட் பண்ணிட்டு இருக்காதே.  சீக்கிரம் மாரேஜ் ரிசெப்ஷன் ஏற்பாடுகளை செக் அப் பண்ணிட்டு ரெடியா இரு.  நான் வந்துடுறேன்." என்றான் திவாகர்.

*********************

"என்ன மாரி?  சொன்ன விஷயத்தை அப்படியே மறந்துட்டியா?" - அலைபேசியில் தொடர்பு கொண்ட சாரதியின் குரலில் காரம் நிறைந்திருந்தது.

"அட. என்ன சாமி நீ ஒண்ணு?  ஆளை அடையாளம் காட்டாம நான் எப்படி காரியத்தை முடிக்கறது.?"- என்றான் மாரி சலிப்புடன்.

"ஏன்பா?. நான்தான் அவன் பேரு கதிரவன்.  ரேஸ்கோர்ஸ் ரோட்லே இருக்குற புது ஸ்டார் ஹோட்டல்லே வேலை பாக்கிறான்னு சொன்னேனே.  தண்ணிபோட்டதுலே மறந்திட்டியா நீ?" - என்றார் சாரதி.

"பேரைச் சொன்னாப் போதுமா சார்.  ஆளைக் காட்ட வேண்டாமா?" - என்றான் மாறி.

"அதெல்லாம் வேண்டாம்.  அந்த ஸ்டார் ஹோட்டல் ரிஷப்ஷன்லெ வேலை நேரம் முடிஞ்சதுக்கு அப்புறமா போய் கதிரவன் சாரை பாக்கணும் என்று சொன்னா அவன் தங்கி இருக்குற ரூமுக்கே அனுப்பி விடுவாங்க.  எல்லாம் உன் சாமர்த்தியத்துலெ இருக்கு.  இப்படி லுங்கி எல்லாம் கட்டிக்கிட்டு போகாதே.  டீசெண்டா போனீன்னா எல்லாம் ப்ளான் பண்ணின படி கச்சிதமா முடிக்கலாம்." - என்றார் சாரதி.

"சரி சார்." - என்று தொடர்பை துண்டித்த மாரியின் மனதில் புதிய திட்டம் ஒன்று மளமளவென எழும்ப ஆரம்பித்தது.

************************

மாலை மணி ஆறைத் தொட்டிருந்தது.

ஜீன்ஸ் பாண்ட்-டி ஷர்ட்டில் கச்சிதமாக, எடுப்பாக, ஆண்மை கொப்புளிக்க அட்டகாசமாக இருந்த திவாகர் தன் காரை ஹோட்டல் வாசலில் பார்க் பண்ணிவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

மானேஜரை அப்படி ஒரு பார்மல் ட்ரெஸ்ஸில் பார்த்த வரவேற்பறையில் இருந்த நைட் ஷிப்ட் ஊழியர்கள் திகைத்துப் போனார்கள்.

 நேராக அவர்களிடம் வந்த திவாகர், "கதிரவன் சார் மாரேஜ் ரிஷப்ஷன் வேலைகளை முடிச்சிட்டாரா?"- என்று கேட்டான்.

"இப்போ தான் அஞ்சு நிமிஷம் முன்னாலே ரூமுக்கு போனார் சார்." - என்றான் ரிஷப்ஷன் கிளார்க் நிர்மல். 

"ஒகே.  நான் அவரை ரூமுலேயே போய்ப் பார்த்துக்கறேன்." - என்று சொல்லிவிட்டு பதிலுக்குக் காத்திராமல் கதிரவனின் அறையை நோக்கி நடந்தான் திவாகர்.

அவன் சென்று ஐந்து நிமிடங்கள் இருக்கும்.

மடிப்புக் கலையாத பாண்ட் ஷர்ட் அணிந்த இருவர் வரவேற்பறையை நோக்கி வந்து அங்கிருந்த நிர்மலை நெருங்கி, "கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாலே நாங்க தான் உங்க கிட்டே போன்லே பேசினோம்.  புதுசா ஆரம்பிச்சு இருக்கிற எங்க ப்ரொஜெக்ட் டெவெலப்மெண்ட் மீட்டிங் சம்பந்தமா மிஸ்டர் கதிரவனைப் பார்க்க வரதா சொல்லி இருந்தோமே"- என்றார்கள்.

"நீங்க மிஸ்டர் கோபிநாத் அண்ட் சூரஜ் தானே." என்று சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வந்திருந்த போன் காலை தொடர்புபடுத்தி கேட்டான் நிர்மல்.

ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்ட இருவரும்,"ஆமாம். நாங்க தான்"- என்றார்கள்.

நிர்மல் பதில் சொல்ல வாயெடுக்கும் போது தொலைபேசி மறுபடி ஒலித்தது.

எடுத்துப் பேச ஆரம்பித்தான் அவன்.

அதே சமயம் வந்திருந்த இருவரும்,"ஹல்லோ.  இப்படித்தான் வந்தவங்களை காக்க வைப்பீங்களா?" என்றார்கள்.

ஒலிவாங்கியை மூடிக்கொண்ட நிர்மல் கதிரவன் தங்கி இருந்த மூன்றாம் மாடியில் இருந்த அவனது அறை எண்ணைச் சொல்லி மின்னுயர்த்தி இருக்கும் இடத்தையும் சைகையில் காட்டிவிட்டு உரையாடலைத் தொடர்ந்தான்.

"தேங்க்ஸ்" என்று சொல்லிவிட்டு மின்னுயர்த்தியை நோக்கி நடந்த இருவரும் சன்னமான குரலில் யாருக்கும் கேட்காதபடி பேசிக்கொண்டார்கள்.

"ரூம் வாசல்லே போய் பஸ்ஸரை அழுத்தணும்.  அவன் வந்து கதவைத் திறப்பான்.  அப்படியே அவனை இறுக்கிப் பிடிச்சு இந்தக் கத்தியாலே அடிவயத்துலெ ஒரே குத்தா குத்தி குடலை உருவிட்டு சத்தம் கேட்டு மத்தவங்க வரதுக்குள்ளே நாம மறுபடி லிப்டை பிடிச்சு வேகமா வெளியே வந்துறணும். புரிஞ்சுதா.  சொதப்பிடக்கூடாது. தலைவர் போட்டுக்கொடுத்த ப்ளான் படியே எல்லாம்   
கச்சிதமா முடிச்சிடணும்."- என்று பேசிக்கொண்ட படியே மின்னுயர்த்தியை அடைந்து மூன்றாம் மாடிக்குரிய பொத்தானை அழுத்திவிட்டு லிப்ட் கீழே வருவதற்காக காத்துக்கொண்டு நின்றார்கள் இருவரும்.

********

"ஹை.  என்ன இது?  படு ஸ்மார்ட்டா கலக்குறீங்களே." - அழைப்பு மணி ஒலியைக் கேட்டதும் வந்து கதவைத் திறந்த கதிரவன் அங்கு மெல்லிய வசீகரமான புன்னகை மின்ன உடற்கட்டை எடுப்பாகக் காட்டும் இறுக்கமான டி-ஷர்ட்டுடன் கண்முன் நின்றுகொண்டிருந்த திவாகரைக் கண்டதும் உற்சாகத்துள்ளலுடன் வரவேற்றான்.

மென்மையான புன்னகையுடன் அவனது பாராட்டை ஏற்றுக்கொண்டு அறைக்குள் நுழைந்த திவாகர் கதவைத் தாழிட்டவனாக,"எல்லாம் என் கதிரவனுக்காத்தான்."- என்றபடியே அவனை இழுத்து அணைத்தான்.

அந்த அணைப்பில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொண்ட கதிரவன், "ப்ளீஸ் திவா.  நீங்க ப்ரெஷ்ஷா வந்திருக்கீங்க.  நான் இப்போதான் வேலை முடிஞ்சு வந்தேன்.  கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்களேன்.  ஒரு சின்னக் குளியல் போட்டுவிட்டு நானும் ப்ரெஷ்ஷா வந்துடுறேன்."- என்றான்.
 
"ஒக்கே டியர்.  சீக்கிரம் வந்திடு." என்று அணைப்பை தளர்த்தினான் திவாகர்.

டவலை எடுத்து கொண்டு குளியலறைக்குள் நுழைந்த கதிரவன் உடைகளைக் களைந்து ஹாண்டிலில் போட்டுவிட்டு ஷவரைத் திருகி அதன் அடியில் நின்றபடி நனைய ஆரம்பித்தான்.

அறையில் இருந்த கட்டிலில் அமர்ந்து கொண்ட திவாகர் அங்கிருந்த மாகசினை எடுத்துப் புரட்ட ஆரம்பித்தான்.

"க்குக் க்குக் கூ" - இனிமையான குயிலோசையை நகலெடுத்துக்கொண்ட அழைப்பு மணி ஒலிக்க ஆரம்பித்தது.

"யாராக இருக்கும்?" என்ற கேள்வி மனதில் எழும்ப வெளியே காத்துக்கொண்டிருக்கும் விபரீதத்தைப் பற்றி கொஞ்சமும் அறியாதவனாக கட்டிலில் இருந்து எழுந்து கதவை நோக்கி நடந்தான் திவாகர்.

(தொடர்ந்து மலரும்....)