"கவலைப்படாதே தயா ... அன்பிற்குரியவர்கள் எப்போதும் நம்மை விட்டு எப்போதும் அகலுவதில்லை ..."
" சக்தி நீ எப்படி இங்கு வந்தாய் ?"
"நானும் எனது நண்பர்களும் சுற்றுலா வந்தோம் ....அவர்களுக்கு மது மீது மயக்கம் ... எனக்கு இயற்கை மீது மயக்கம் என்பதால் ...இந்த பக்கம் வந்தேன் ... வந்த வழி மறந்து நின்ற போது ஒரு காட்டு மாட்டின் அன்பால் இதோ உங்கள் முன்னாள் இருக்கிறேன் "
" தக்க பாதுகாப்பு இல்லாமல் காட்டிற்குள் வருவது ஆபத்து "
"இல்லை ...அவர்களின் வீட்டிற்கு வந்த அழையா விருந்தாளி நான் ..தவறு என் பக்கம் இருக்கிறது ...
வாதங்களின் வர்ணனை அழகு....
இறுதியில் முடித்திருக்கும் "அமைச்சர் அருள் செல்வம்" ஏதேனும் ஆபத்துக்கு அறிகுறியா?....
மொட்டாய் அரும்பிய காதலை,
முளைக்கும் முன்பே கருக்காமல் கதை நகருமென்று எதிர்பார்க்கிறேன்....
சிந்தையை மயக்கும் சிலிர்ப்பான கதையை இன்னும் இனிதாய் தொடருங்கள்.... வாழ்த்துகள்...
Fantastic mama..! Wonderfull story..! The conversating between them is so poetic..! After a long gap i'm reading a poetic story like this..! Simply wow..!
