தன் டேபிள் மீது இருந்த வவுச்சர்களைப் பார்வையிட்டு கையெழுத்து போட்டுக்கொண்டிருந்தான் திவாகர்.

சட்டென்று இரண்டு வவுச்சர்கள் அவனது கவனத்தை ஈர்த்தன.

ஒரே செலவுக்கு இரண்டு வவுச்சர்கள்.  இரண்டையும் அனுப்பி இருந்தவன் கதிரவன்.

திவாகரின் புருவம் சுருங்கியது. 

அவனும் சில தினங்களாக கவனித்து வருகிறான்.  கதிரவனின் போக்கில் சற்று மாறுதல் ஏற்பட்டிருக்கிறது.  வேலையில்  சரிவர கவனம் செலுத்துவதில்லை.  அவ்வளவு ஏன் உடுத்தும் உடையிலும் கூட அவன் கவனம் செலுத்துவதுபோல தெரியவில்லை.

ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் பணிபுரியும் அதுவும் ஒரு பொறுப்பான பணியில் இருக்கும் ஒருவன் இப்படியா நடந்துகொள்வான்?

கதிரவனிடம் இப்படிப்பட்ட மாறுதல்கள் ஏற்பட என்ன காரணம்.

யோசிக்க ஆரம்பித்தான் திவாகர்.

ஆம் - அந்த கே கான்பெரென்ஸ் நடந்த தினத்துக்கு அடுத்த நாள் முதல் தான் கதிரவனிடம் இப்படி ஒரு மாறுதல்.  

இதை நான் எப்படி கவனிக்காமல் போனேன்?

எனக்கு இருந்த சந்தோஷமான மனநிலையில் கதிரவனிடம் தோன்றிய மாறுதல்களை நான் கண்டுகொள்ளாமல் போனேனா?

பொதுவாக  மற்றவர்கள் முகம் சுளிக்கும் ஒரு பின்னணியில் இருந்து முன்னேறிவரத்துடிக்கும்  ஒரு இளைஞன் அவன்.  அவனுடைய முன்னேற்றத்துக்கு தன்னால் ஆன  உதவிகள் அனைத்தையும் செய்து அவனை உயர்ந்த நிலைக்கு கொண்டுவரவேண்டும் என்று நான் அவனிடம் எவ்வளவு கரிசனம் காடுகிறேன்.  அன்பைப் பொழிகிறேன்.  

தனியாக இயங்க அவனுக்கு பூரண சுதந்திரம் கொடுத்து அவனுக்கு மறைமுகமாக உதவி வருகிறேனே.  

அவனும் நன்றாகத்தானே இருந்தான்?  

திடீரென்று ஏன் இப்படி மாறிப்போனான்?

இதை இப்படியே வளர விடக்கூடாது.  

அவன் மனதைப் பாதித்த சம்பவம் ஏதோ நடந்திருக்கிறது.  

அது என்ன என்று கேட்டு அறிந்து அவனுக்கு ஆறுதல் கூறி அந்த பாதிப்பில் இருந்து அவனை மீட்டு பழைய கதிரவனாக மாற்றவேண்டும்.

இப்படி தீர்மானித்துக்கொண்ட திவாகர் கதிரவனை இண்டர்காம் மூலம் தொடர்பும் கொண்டான்.  ஆனால் மறுமுனையில் ரிங் போய்க்கொண்டே இருந்தது. கதிரவன் எடுக்கவில்லை.

"மணி காலை பத்தரை ஆகிவிட்டதே?  இன்னும் சீட்டுக்கு வராமல் எங்கே இருக்கிறான்?" - என்று தனக்குள்ளே கேட்டுக்கொண்ட திவாகர் கதிரவன் தங்கி இருந்த அறை  எண்ணுக்கு தொடர்பு கொண்டான்.  

ரிங் போனது.  மறுமுனையில் கதிரவன் எடுத்தான்.

"குட் மார்னிங் கதிரவன்.  நான் திவாகர் பேசறேன்.  மணி பத்தரை ஆயிருச்சு.. இன்னும் டூட்டிக்கு வராம என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க?  ஆர் யு நாட் வெல் ? உடம்புக்கு என்ன?" - கேள்விகளை அடுக்கிக்கொண்டே போன திவாகரின் குரலில் உண்மையான அன்பும் கனிவும் இருந்தது.  ஒரு மேலதிகாரிக்குறிய  அதிகாரத்தொனி கடுகளவும் இல்லை.

மறுமுனையில் மௌனம் தான் பதிலாக வந்தது.

"கதிரவன்?  ஆர் யு தேர்?  நான் கேட்கறது காதுலே விழலையா?' - திவாகர் மறுபடி கேட்டான்.

"சாரி சார்.  எஸ்.. நோ.  ஆமாம்.. எனக்கு உடம்புதான் கொஞ்சம் சரி இல்லை.  அது வந்து.. அதனாலே..கொஞ்சம் லேட். இன்னும் பத்து நிமிசத்துலே வந்துடுறேன் சார். " - கதிரவனின் குரலில் ஒரு வித சலிப்பும் அலுப்பும் தெரிந்தது.

"கதிரவன்..  நீங்க சீக்கிரம் கிளம்பி என் காபினுக்கு வரவேண்டாம்.  என் ரெஸ்ட் ரூமுக்கு வாங்க.  உங்க கிட்டே முக்கியமான விஷயம் பேசணும்.  மேட்டர் மோஸ்ட் அர்ஜண்ட். " - என்று போனை வைத்த திவாகர்  தன் காபினில் இருந்து எழுந்தான்.

அந்த ஹோட்டலில் அவனுக்கென்று தனி ரெஸ்ட் ரூம் ஒன்றும் உண்டு.  வேலைப்பளுவின் இடையில் உடல்நிலை பாதித்தால் ஓய்வெடுக்க வென்று அவனுக்கு சலுகை உண்டு.  ஆனால் அந்த சலுகையை தவறாக பயன்படுத்திக்கொள்ள மாட்டான் அவன்.

சில முக்கியமான வேலை சம்பந்தமான மீட்டிங்குக்களுக்கு அதை பயன்படுத்திக் கொள்வான். 

இப்போது அந்த அறைக்கு கதிரவனை அவன் வரச்சொன்னதே அவனுடம் மனம் விட்டுப் பேசத்தான்.

எழுந்தவன் தனது பி.ஏ வாக இருக்கும் ஸ்ரீதரிடம்,"ஸ்ரீதர்.  அம் கோயிங் டு டிஸ்கஸ் சம் இம்பார்ட்டன்ட் மேட்டர் வித் கதிரவன்.  ஸோ ஒரு ஒரு மணிநேரம் எந்த டிஸ்டர்பன்ஸ்ஸும்  இல்லாம் இருந்தா நல்லா இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.   அதானலே நீயே கொஞ்சம் கவனிச்சுக்க" - என்று சொல்லிவிட்டு தனது ரெஸ்ட் ரூமை அடைந்தான் திவாகர்.

அங்கிருந்த குஷன் நாற்காலியில் அமர்ந்தான் அவன்.

நிமிடங்கள் கடந்து கொண்டிருந்தன.  

"ஷால் ஐ கம் இன் சார்." - என்ற குரல் கேட்டு நிமிர்ந்தான் திவாகர்.

அங்கே கதிரவன் நின்று கொண்டிருந்தான்.

அவன் உடம்பு சற்று இளைத்து கறுத்து  இருந்தது.  

சில நாட்களாக ஷேவ் செய்யப்படாததால் முகத்தில் முட்களாக முளைத்துக் கொண்டிருந்த  தாடி.   சரியாக அயர்ன் செய்யப்படாததால் சற்று கசங்கிப் போயிருந்த சட்டை.  

"எஸ்.. கம் இன் கதிரவன்" - என்று அவனை உள்ளே அழைத்து அவன் நுழைந்த சில நொடிகளிலேயே அவனிடம் தென்பட்ட மாற்றங்களை கணித்துவிட்டான் திவாகர்.

அவன் உள்ளே நுழைந்ததும் அறைக்கதவை லாக் செய்துவிட்டான் திவாகர்.

"சொல்லுங்க கதிரவன்.  வாட் இஸ் பாதரிங் யு?" - என்று கேட்டான் திவாகர்.

"நத்திங் திவாகர்.  ஒன்றும் இல்லையே..  ஐ ஆம் கொயட் ஆல்ரைட்.  " - என்றான் கதிரவன்.

"ஆல்ரைட்ன்னு உங்க வைத்தான் சொல்லுது.  பட் உங்க நடவடிக்கை அப்படி இல்லையே கதிர்." - என்றான் திவாகர்.

"அதெல்லாம் ஒண்ணும்  இல்லை சார். நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன். " - என்றான் கதிரவன்.

"அப்படியா..  அப்படீன்னா இதுக்கு என்ன சொல்லப் போறீங்க?'  என்று தன்  பாண்ட்  பாக்கெட்டில் கைவிட்டு மடித்துவைத்திருந்த இரண்டு வவுச்சர்களையும் எடுத்து அவன் முன் நீட்டினான் திவாகர்.

புருவம் சுருங்க அவனைப் பார்த்தான் கதிரவன்.  

"ஒரே எக்ஸ்பென்சுக்கு ரெண்டு தடவை வவுச்சர் போட்டிருக்கீங்க.  ஏன் கதிரவன்.   ஏன் இப்படி.   வாட் ஹாப்பெண்ட் ?' ஆதுரத்துடன் கேட்டான் திவாகர்.

"சாரி சார்.  ஏதோ கவனக்குறைவு.  இனிமே இப்படி நடக்காம பாத்துக்கறேன் சார்." - என்றான் கதிரவன்.

"கதிரவன்.  நானும் கவனிச்சுக்கிட்டு தான் இருக்கேன்.   கொஞ்ச நாளாவே நீங்க பழைய மாதிரி இல்லை.  இப்போ கூட பாருங்க.  கசங்கிப்போன சட்டை போட்டுக்கிட்டு அதை டக்-இன்  கூட பண்ணாம வந்து நிக்கிறீங்க.  நம்ம ஹோட்டலுக்கு என்று ஒரு டிரஸ் கோட் இருக்குன்னு உங்களுக்கு நல்லாவே தெரியும்.   அதையும் நீங்க பாலோ பண்ணறதே இல்லே.  அன்னிக்கு அப்படித்தான் ரூம் நம்பர் 305-லே கேட்ட ஒன்னை அவங்களுக்கு கொடுக்காம 405-லே கொடுத்திருக்கீங்க.  கஸ்டமர் கேர்லே கூட இவ்வளவு கேர்லஸ்ஸா நடந்துக்குறீங்க.  நான் உங்க மேல அக்கறை இருக்கறதாலே கேட்கறேன்.  வந்தப்போ உங்க கிட்டே இருந்த பயர் எங்கே போச்சு கதிரவன்.  உங்களை என் கேபினுக்கு வரச்சொல்லாம இந்த ரெஸ்ட் ரூமுக்கு வரச்சொன்னதே உங்க கிட்டே மனசு விட்டு பேசி உங்க ப்ராப்ளம் என்னன்னு தெரிஞ்சுகிட்டு அதுக்கு ஒரு சொல்யூஷன் கொடுக்கத்தான் கதிரவன்.    இங்கே யாரும் வரமாட்டாங்க.  ப்ளீஸ் கம் அவுட் வித் யுவர் ப்ராப்ளம். " - என்றான் திவாகர் கனிவாக.

அவன் குரலில் இருந்த கனிவு கதிரவனை என்னவோ செய்தது.  

அவனையே ஒரு கணம் ஏறிட்டுப் பார்த்தான் கதிரவன்.  அவன் கண்கள் கலங்கின.

"இவருக்குத்தான் என் மீது எத்தனை அக்கறை"- அவன் மனம் ஒரு கணம் நெகிழ்ந்தது.

என்ன பேசுவது எப்படி பேசுவது  என்று தெரியாமல் தவித்தான் அவன்.

திவாகர் திருமணமானவன் என்று தெரிந்தபோது அவன் மனதுக்குள் ஏற்பட்ட அதிர்வு அவனை ஒரேயடியாகப் புரட்டிப்போட்டுவிட்டது.  

அதே சமயம் அவனுக்குள் திவாகர் பால் ஏற்பட்ட ஈர்ப்பும், சிலிர்ப்பும் அவனை விட்டு விலகாமல் ஏமாற்றத்தை தந்தன.

திருமணமாகி மனைவியுடன் சந்தோஷமாக வாழ்ந்து  கொண்டிருக்கும் ஒரு ஆண்மகனுடன் தனக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் ஈர்ப்பும், காதலும் தவறு என்று அவனுக்கு தெரிந்தாலும் அதிலிருந்து அவனால் விடுபட முடியவில்லை.  

அவன் உடல் திவாகரின் ஸ்பரிசத்துக்காக ஏங்கித் தவிப்பதை அவனால் மாற்றிக்கொள்ள முடியவில்லை.  

"ச்சே. ச்சே.. இப்படி எல்லாம் நான் நினைக்க கூடாது.  அதெல்லாம் தப்பு.  " என்று அவன் தனக்குத் தானே சொல்லிக்கொண்டாலும் அவன் மனது அதை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது.  

என்ன செய்வது தன்னை எப்படி சரிப்படுத்திக் கொள்வது என்று புரியாமல் மேலும் குழம்பிப் போனான் அவன்.  அந்தக் குழப்பம் அவனது நடவடிக்கைகளில் பிரதிபலிக்க ஆரம்பித்தது.

அவனது தவிப்பு திவாகரை என்னவோ செய்தது.

"கதிர் .. நீங்க ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம்.  நானே சில விஷயங்கள் உங்களை பற்றி ஸ் 

கெஸ் பண்ணி இருக்கேன்.  அதனாலே என் கேள்விகளுக்கு மட்டும் சரியான பதில் சொல்லுங்க போதும்.  ஆனால் அந்த பதில்கள் உண்மையானதா இருக்க வேண்டும்.  தென் ஒன்லி வி கேன் பைண்ட் தி சொல்யூஷன்." - என்ற திவாகர் தன கேள்விகளை ஆரம்பித்தான்.

"கதிரவன்.  அந்த கே கான்பெரென்ஸ் ப்ரோக்ராமுக்கு அப்புறம் தான் நீங்க சரியா இல்லேன்னு நினைக்கிறேன்.   அங்கே என்ன நடந்தது.  சொல்லுங்க..  கமான் ப்ளீஸ் கம் அவுட் வித் தி ட்ரூத். " - என்றான் திவாகர்.

அங்கிருந்த வாட்டர் ஜெக்கில்  இருந்து  தண்ணீரைக் குடித்து தன்னை ஒரு கணம் நிலைப்படுத்திக்கொண்ட கதிரவன் பேச ஆரம்பித்தான்.

"எஸ் சார்.  " என்று அவன் துவங்கும் முன் இடைமறித்த திவாகர், "நானும் வந்தது முதல் கவன்சிட்டு இருக்கேன் சார் சார்னே கூப்பிட்டுகிட்டு இருக்கீங்க.  இது என்ன புதுப் பழக்கம் கதிர்?  நான் இங்கே  உங்க மனசுக்கு நெருங்கியவனாகத்தான் வந்து இருக்கேன்.  அதனாலே என்னை திவாகர் என்றே கூப்பிடுங்க.  அப்பொழுதுதான் உங்க மனசும் ஒரு ரிலாக்ஸ் மூட்லே இருக்கும். " - என்றான் திவாகர்.

அவனது அந்த வார்த்தைகள் அதாவது மனசுக்கு நெருங்கியவன் என்று குறிப்பிட்ட அந்த வார்த்தைகள் கதிரவன் மனதில் ஒரு இனம் புரியாத சந்தோஷத்தையே ஏற்படுத்தின.

"ஆமா திவாகர்.  அந்த கான்பெரென்ஸ் எனக்கு ஆரம்பத்துலே ஷாக்கிங்கா இருந்துச்சு.  போக போக அவங்க ஷேர் பண்ணிக்கிட்ட விஷயங்கள் சுவாரஸ்யமாக கூட தெரிய ஆரம்பித்தது.  அதுலே பர்ட்டிகுலரா ரெண்டு பேர் - அவங்களை கப்பிள்ஸ் என்று அறிமுகப் படுத்திக்கிட்டாங்க. " என்று ஆரம்பித்தவன் ராம்-லாரன்ஸ் இருவரும் பேசிய விஷயங்களையும் லாரன்ஸ் தன்னுடன் இரவை ஆனந்தமாக கழிக்க தயார் என்று மைக்கில் அறிவித்ததையும், அதற்கு தான் "ஏற்கெனவே தன்  மனதில் ஒருவருக்கு இடம் கொடுத்துவிட்டிருப்பதை சொல்லி மறுத்ததையும் கூறியபோது திவாகர் ஒருவிதப் பரபரப்புக்கு உள்ளானான்.   

"ஈஸிட் ?  என்ன கதிரவன்?  காதலா?  யார் அந்த அதிர்ஷ்டசாலி.  அவங்க கிட்டே இதைபத்தி சொன்னீங்களா.?  அட.. இதுதானா விஷயம்?  என்ன கதிர்  ? இதுக்காகவா இப்படி அப்செட்டா இருக்கீங்க.? சந்தோஷமான விஷயம் தானே?  யார் anthap பொண்ணு சொல்லுங்க.   நானே  பேசி உங்க கல்யாணத்தை நடத்தி வைக்கிறேன். " - உற்சாகமாகப் பேசினான் திவாகர்.

"திவாகர்.   இதுக்கு மேல உங்க கிட்டே எப்படி பேசறதுன்னு தெரியலே.  தயக்கமா இருக்கு.  கூடவே பயமாகவும் இருக்கு.  நீங்க என்னை தப்பா நினைச்சுடுவீங்களோன்னு ரொம்ப பயமா இருக்கு.  " - என்றான் கதிரவன்.

"இதுலே தப்பா நெனைக்க என்ன இருக்கு கதிரவன்? சும்மா சொல்லுங்க. அது சரி.. என் கிட்டே சொல்லுறது இருக்கட்டும் . முதல்லே உங்க லவர் கிட்டே சொன்னீங்களா?" - என்றான் திவாகர்.

இல்லே திவாகர்.  அவங்க கிட்டே சொல்ல முடியலே.  நான் நினைச்சதுக்கு மாறா சூழ்நிலை அமைந்துவிட்டது.  ஆனா என்னாலே என் மனசை மாத்திக்கவும் முடியலே.  அவங்க கிட்டே சொல்லவும் முடியலே.  சொல்லாம இருக்கவும் முடியலே.  ரொம்ப அவஸ்தைபட்டுகிட்டு இருக்கேன் திவாகர்.  "- என்றபோது கதிரவனையும் அறியாமல் அவன் கண்கள் கண்ணீரால் நிரம்பின.

அவனருகில் வந்து ஆதரவாக அவன் தோளைத் தட்டிக்கொடுத்தான் திவாகர்.

ஆனால் அவன் கரம் பட்டதுமே தீயை மிதித்தவன் போலத் துள்ளி நகர்ந்தான் கதிரவன். 

அவன் கட்டுப்பாட்டையும் மீறி வார்த்தைகள் வெடித்துச் சிதறின.  

"வேண்டாம் திவாகர்.  இப்படி என்னிடம்  அன்பையும் கனிவையும் காட்டி டார்ச்சர் பண்ணாதீங்க.  ஏன்னா நான் லவ் பண்ணறதும் லைப்லாங்க் ஒண்ணா இருக்க ஆசைப்படறதும் உங்ககூடத்தான்.  எஸ்.  இது உங்களுக்கு அதிர்ச்சியாக்கூட இருக்கலாம்.  ஆனால் ithuthaan unmai..  எஸ்.  ஐ லவ் யு.  ரொம்ப ஆழமா உங்களை காதலிக்கறேன்.  " - சொல்லிவிட்டு முகம் பொத்திக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தான் கதிரவன்.

விக்கித்து நின்றான் திவாகர்.

(தொடர்ந்து மலரும்..)