கையில் இருந்த சிகரெட் விரலைச் சுட்ட பிறகே சுய நினைவுக்கு வந்தார் சந்திர சேகர்.
கடந்த கால நினைவுகில் இருந்து மீண்டு நிகழ் காலத்துக்கு வந்தார் அவர்.
மனதை பாரமாக அழுத்திய நினைவுகள் கொடுத்த அதிர்வுகளில் இருந்து மீள டேபிள் மீது இருந்த கண்ணாடித் டம்ளரில் இருந்த குளிர்ந்த நீரை எடுத்து ஒரே மூச்சில் குடித்துவிட்டு வைத்தார் அவர்.
அப்போது கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தார் சோம சேகர்.
அவரையே அழுத்தமாகப் பார்த்தார் சந்துரு.
எதிரில் இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்த சோமசேகர் முதல் வேலையாக இண்டர்காமை எடுத்து அவர்களது அந்தரங்க காரியதரிசியை அழைத்து "நானும் ஜே.டியும் ஒரு மிக முக்கியமான டிஸ்கஷனில் இருக்கோம். நோ விசிட்டர்ஸ். நோ கால்ஸ் ப்ளீஸ்." என்று தெரிவித்துவிட்டு சாய்ந்து அமர்ந்தார்.
"என்னடா ஆச்சு.. போன விஷயம்? நீ என்னை குழப்பி விட்டாயே. அது நிஜமா? அவன் ஜமுனாவின் மகன் தானா." - என்று கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டே போனார் சந்துரு.
"ஏண்டா டென்ஷன் ஆகிறே? பர்ஸ்ட் நீ ரிலாக்ஸ்டா இருடா." - என்றார் சோமசேகர்.
"எப்படிடா எப்படி ரிலாக்ஸ்டா இருக்க முடியும்? ஜமுனா வாழ்ந்த கேவலமான வாழ்க்கையை கேள்விப்பட்டதுலே இருந்து- அவ மகன்னு சொல்லிக்கிட்டு ஒருத்தன் நம்ம ஊருலே - அதுவும் - என் மாப்பிளையோட ஹோட்டல்லேயே வேலைக்கு சேர்ந்து இருக்கான் என்று நினைக்கறப்போ எப்படிடா பதட்டப் படாம இருக்க முடியும்.?" - என்றார் சந்திரசேகர்.
"சரி.. நான் சொல்ல வந்ததை நீ கேட்டு ஜீரணிக்ககூடிய மூடுலே இல்லேன்னு நெனைக்கறேன். அப்போ நான் கிளம்பட்டுமா?" என்றார் சோமசேகர்.
"ஓகே. ஓகே..நீ சொல்லு. நான் கேக்கறேன்" - என்றார் சந்திரசேகர்.
"சந்துரு.. நான் சந்தேகப்பட்டது சரிதான். அந்தப் பையன் ஜமுனாவோட மகன் தான். மெட்ராஸ்லே உன் கூட மூணு மாசம் இருந்த அதே ஜமுனாவோட மகன் தான்." என்று கதிரவனை தான் சந்தித்து தெரிந்து கொண்ட விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டார் சோமசேகர்.
"என்னது..? என் மகனா?" - என்றார் சந்துரு அதிர்ச்சியுடன்.
"நான் உன் மகன் என்று சொன்னேனா.? ஜமுனாவோட மகன் என்று தானே சொன்னேன்" - என்றார் சோமசேகர் நிதானமாக.
"ஜமுனாவோட மகன் என்றால் அவன் என் மகன் தானேடா?" - என்று கேட்டார் சந்திரசேகர்.
"இதோ பாரு சந்துரு.. நல்லா யோசிச்சு பாரு. நீயும் ஜமுனாவும் மூணு மாசம் ஒண்ணா இருந்தீங்க. அப்போ எப்பவாச்சும் அவ தான் முழுகாம இருக்கறதா உன் கிட்டே சொன்னதுண்டா?" - சோம சேகரின் கேள்வி சந்துருவை யோசிக்க வைத்தது.
ஒரு கணம் தீவிரமாக யோசித்தார் சந்திரசேகர்.
"எனக்கு தெரிஞ்சவரைக்கும் கடைசி நாள் வரைக்கும் அப்படி ஒரு விஷயத்தை அவ என்கிட்டே பகிர்ந்து கிட்டதே இல்லைடா" - என்றார் சந்திரசேகர்.
"பின்னே எதை வச்சு உன் மகன்னு நான் சொல்லமுடியும்? கதிரவன் திவாகர் கிட்டே சொன்னதை வைச்சு நாம் எதையும் தீர்மானிக்க முடியாதுடா." - என்றார் சோமசேகர்.
அவர் மனது உயிர் நண்பனுக்கு ஆதரவாகவே இருக்க நினைத்தது.
சந்திரசேகர் எதுவும் பேசவில்லை.
"இதோ பாரு சந்துரு.. ஜமுனா ஒரு பாலியல் தொழிலாளி. அவ தன் மகன் கிட்டே அவன் பிறப்பை பற்றி சொல்லி இருக்கறது - தான் அந்த தொழில்லே ஈடுபட்டதுக்கு ஒரு நியாயம் கற்பிக்க கூட இருக்கலாம். அப்படி இருக்கறப்போ நாமாக ஏன் அவன் உன் மகன் என்று நினைக்கணும்?. ஜமுனா இந்த நிலைக்கு வருவதற்கு நீ தான் காரணம் என்று ஏன் நினைக்கணும்? கதிரவன் மீது நாம் பெருமைப் படலாம். பிகாஸ் ஒரு விபச்சாரியின் மகனாக இருந்தும் அவன் நல்லபடியா படிச்சு முன்னுக்கு வந்துகிட்டு இருக்கான். அந்த அளவோட நாம் அவனை அப்ரிஷியேட் பண்ணலாம். தட்ஸ் ஆல். மற்றபடி என் சந்துருவுக்கு மகனாக அவன் உரிமை கொண்டாட முடியாது. நான் விடவும் மாட்டேன்." என்று அழுத்தமாகவே சொன்னார் சோமசேகர்.
சந்திரசேகர் ஒன்றுமே பேசவில்லை.
சோம சேகரே தொடர்ந்தார்.
"இப்போ என் கவலையே வேறுடா" என்றார் அவர்.
"என்னடா?" என்று பதட்டத்தோடு அவரைப் பார்த்தார் சந்திரசேகர்.
"சாதரணமா இப்படி கஷ்டப்பட்டு அம்மாவாலே வளர்க்கப்பட்டு முன்னுக்கு வந்த பசங்க எல்லாருக்குமே அவங்களுக்கு ஒரு வேலை கிடைச்சதும் அம்மா பட்ட கஷ்டங்கள் போதும்.. இனிமே அவங்களை நம்ம கூடவே வச்சுக்கிட்டு கடைசி வரைக்கும் தாங்கோணும் மின்னு தோணும் இல்லே. அந்த எண்ணம் கதிரவனுக்கும் இருக்கு. அதுபடி அவங்க அம்மா ஜமுனாவ அவன் அழைச்சுட்டு வந்து கூடவே வச்சுக்கிட்டான்னா அப்போ ஜமுனா நம்மை சந்திக்கற வாய்ப்பு கண்டிப்பா உருவாகும். அப்படி நடந்துச்சுன்னா அவ உன்னையே கதிரவனுக்கு அப்பான்னு சொல்லக்கூடிய நிலைமை வந்தாலும் வரலாம்..அது தான் என் ஒரே கவலை." - என்றார் சோமசேகர்.
"ஆமாம்.. சந்துரு.. கதிரவன் அந்த மனநிலையில் தான் இருக்கான். நான் கூட அவன் மனதை தெரிஞ்சுக்க அவன் கிட்டே பேச்சுக் கொடுத்தேன். நானா அவன் அம்மாவ கூட்டிக்கிட்டு வந்து வச்சுக்கப்பா என்று சொன்னேன். அதுக்கு அவன் "அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது சார்" என்று சொல்லவில்லை. ஆமா சார். எனக்காக அம்மா கஷ்டப்பட்டதெல்லாம் போதும். இனிமேலும் அவங்க கஷ்டப்படவேண்டாம். நான் அவங்களை இங்கே கூட்டிவந்து என் கூடவே வச்சுக்கப் போகிறேன் சார்." என்று சொன்னான்டா." அப்படியே டிப்பிகல் அம்மா மகனா இருக்கான்டா", என்றார் சோம சேகர்.
"என்னடா இது? நீ சொல்லறதைப் பார்த்தால் .."- என்று சந்திரசேகர் ஆரம்பித்ததுமே.
"ஒரு மகன் செய்யக்கூடிய செயலை அவன் செய்கிறான். அது தப்பில்லை. ஆனால் ஜமுனா இங்கே வந்து நம்மை சந்தித்தால் என்றால் அவ மனநிலை எப்படி இருக்குமோ. இதுவரை சமூகத்தில் ஒரு அங்கீகாரம் கிடைக்காத அவள் இன்னிக்கு சொசைட்டியிலே ஒரு பெரிய மனுஷனா இருக்கிற உன் மகன் அவன் என்று புரளி கிளப்பி - தனக்கு ஒரு கௌரவமும், தன் மகனுக்கு ஒரு அங்கீகாரமும் வாங்கித்தர நினைச்சிட்டாள் என்றால்?" - என்று நிறுத்தினார் சோமசேகர்.
"சோமு.. அப்படியெல்லாம் நடந்தால் என் மானம் மரியாதை கெளரவம் எல்லாம் மண்ணோட மண்ணாகப் போய்விடுமேடா." என்றார் சந்திரசேகர்.
"இங்கே பாருடா. அன்னிக்கும் நான் உன் நல்லதையே நினைச்சேன்.. உன் நல்லதை மட்டும் தான் நினைச்சேன். இன்னிக்கும் அதையே தான் நினைக்கிறேன். என் உயிர் உள்ளவரைக்கும் அதையேதான் நான் நினைப்பேண்டா. சந்துரு நீ என் உயிர்டா. நம்ம உறவும் பந்தமும் என்றும் விட்டுப்போக கூடாது நம்ம காலத்து அப்புறமும் தொடரவேண்டும் என்று நினைச்சு என் மகனுக்கு உன் மகளையே மனைவியாகி வச்சுருக்கேண்டா. அப்படிப்பட்ட உனக்கு எதிரான எந்த செயலையும் - உன் கவுரதையை கெடுக்கற எந்த ஒரு விஷயத்தையும் - என் உயிர் இருக்கறவரைக்கும் நான் நடக்கவே விடமாட்டேன்டா. விடவே மாட்டேன். அதனாலே நீ எதுக்கும் கவலைப் படாதே.. எப்பவும் போலவே சந்தோஷமா இருடா." - என்றார் சோமசேகர் அழுத்தந்திருத்தமாக.
"ஜமுனா இந்த ஊருக்கு வந்தாத் தானே இந்தப் பிரச்சினை எல்லாம். அவ இங்கே வராட்டா எல்லாமே ஸ்மூத்தாவே தானே போய்கிட்டு இருக்கும். அதை நான் பார்த்துக்கிறேன்." என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்தார் அவர்.
"ரொம்ப நேரமாச்சு. நம்ம சாமிநாதனை புது காண்ட்ராக்ட் பைனலைஸ் பண்ணற விஷயமா நான் மீட் பண்ணப் போகணும். நீ எந்த கவலையும் படாம எப்பவும் போலவே இருடா.. அதுதான் எனக்கு வேணும்" என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து அறைக்கதவை நோக்கி திருபி நடந்தார் சோம சேகர்.
நம்ம உறவும் பந்தமும் என்றும் விட்டுப்போக கூடாது ...கொஞ்சம் ரெண்டு பேர் மீதும் கோபம்தான் வருகிறது ...ஜமுனாவை ஒரு மனுஷியாக மதிக்காமல் தங்களைப் பற்றி மட்டும் நினைக்கிறார்கள் ...இவர்களுக்கு சரியான தண்டனை கிடைக்க வேண்டும் ...
