“ அப்படிஎல்லாம் ஒன்றும் இல்லை பிரபு சிறிது சிந்தனையில் லயித்து விட்டேன்

அவ்வளவுதான் என்று கூறி விட்டு தென் திசைகுரிய சிவாம்சமான அகோர சிவனின் கரங்களை

தன் உளியால் தட்ட தொடங்கினான். உளி கல்லை கொத்தி கொண்டிருந்தாலும்  அதன் தலையில் தட்டும் மாறனின் மனமோ நேற்று இரவு கண்ட வீரனைதான் மீண்டும் நாடியது. 

இது நாள் வரை சிற்பங்கள் செதுக்க எத்தனையோ

இடங்களில் சென்று தங்கிய பொழுது எத்தனயோ ஆண்களை தழுவி இன்பம் கண்டிருக்கிறான் நமது

மாறன். அவர்களை எல்லாம் மீண்டும் நாடாத  மாறனின் மனது நேற்று முதன் முறை பார்த்து மட்டுமே இருந்தாலும் அவனை நோக்கியே சென்றது. 

                                                                   --- ஓசை கேட்கும்

அரசு முத்திரையுடன் தலைமை சிற்பியின் ஒப்புதளிட்டு அவனுக்கு வழங்க பட்டிருந்த அடையாள ஓலை இடுப்பில் இருப்பதை தடவி பார்த்தவன் பின் தைரியம் வந்தவனாக திரும்பி நின்று பேச துவங்கினான்.

“என் பெயர் ஏழிசைமாறன் பெரியகோவில் கட்டுமான பணிகளின் முதன்மை சிற்பிகளில் ஒருவனாக பணி செய்கிறேன்” தாங்கள்? என்று கேட்டான்.

“ அப்படியா நான் சொக்கநாதன். படைவீரனாக இருக்கிறேன் இரவு நேரத்தில் தனியாக செல்கிரீரே என்று கேட்டேன். ஏன் உறக்கம் வர வில்லையா?

“அதிகார தோரணை மறந்து சற்று அனுசரணையாகவே வார்த்தைகள் வந்து விழுந்தன இவனிடமிருந்து. அதற்கு காரணம் இப்பொழுதுதானே மாறனின் முகத்தை இவனும் பார்த்திருக்கிறான்!!!. கருமேகங்களை கிழித்து கொண்டு செல்லும் மின்னல் போல பளீரென்று இருந்த மாறனின் முகம் கண்டு தன்னை மறந்து பேச துவங்கினான் சொக்கன்.

“ஆம் ஏன் உங்களுக்கும் உறக்கம் வரவில்லையா? என்ன”

முன் பின் அறிமுகம் இல்லையென்றாலும் மாறனும் சற்று உரிமையோடு கேட்பது சொக்கனுக்கு எதையோ உணர்த்தியது. இருந்தாலும் காட்டிகொள்ளாமல் .

“ அப்டி இல்ல இப்போது தான் பணிகள் முடிந்தது அதான் பாசறைக்கு செல்கிறேன் அதுவும் ஒரு வகையில் நல்லது தான் முன்னாடியே முடிஞ்சிருந்தா உங்கள பாத்துருக்க முடியாதே? என்று நேரடியாகவே பொடி வைத்தான் சொக்கநாதன்.

“ஆகா... வேட்டை சிக்கிடுச்சுடோய்” என்று மனதிற்குள் நினைத்து கொண்டே

“அடேங்கப்பா பெரிய ஆளா இருப்பிங்க போலயே சரி நான் வரட்டுமா என்று பொய்யாக கிளம்ப எத்தனித்தான் மாறன்.

உடனே சற்றும் யோசிக்காமல் அவனுடன் சேர்ந்தே நடக்க துவங்கிய சொக்கன்

“ம்ம் கெளம்ப வேண்டியது தான் நீங்க மனசு வெச்சா.!!!

என்று மீண்டும் பொடி வைத்தான்.

“இந்த மாதுளங்கனியனை இன்று இரவு விருந்தில் புசித்து விட வேண்டியது தான்”

என்று நினைத்து கொண்டே நெஞ்சம் படபடக்க சற்று தூரத்தில் இருந்த சுமைதாங்கியின் மீது அமர்ந்து பேசலாமா என்று மாறன் கேட்க்கும் .போது தெருவிளக்குகளுக்கு எண்ணெயிடும் பணியாளர்கள் அங்கு வந்து கொண்டிருந்தனர்.

“இல்லை மாறா...... நாளைக்கு ஒரு புதிய பணி இருக்கிறது இப்பொழுதே நேரம் நள்ளிரவை தாண்டி விட்டது நான் புறபடுகின்றேன். என்று கூறி விட்டு கிளம்பியே விட்டான் சொக்கன். இதனை சிறிதும் எதிர்பார்க்காத மாறன் சிதறிய உண்டியலை கண்ட சிறுமி போல விக்கித்து போய் நின்றான். கைக்கு எட்டிய கனி வாய்க்கு எட்டாமல் போனதை கூட மாறனுக்கு வருத்தம் அதிகமில்லை.இது வரை தான் கண்ட ஆண்களிளெல்லாம் இல்லாத எதோ ஒன்று சொக்கனிடம் இருப்பதை உணர்ந்து

“அவனுடன் இன்னும் சிறிது நேரம் பேச முடியாதா ....? அவனது உடலில் வீசும் அந்த நறுமணம் மீண்டும் நமக்கு கிடைக்காதா.......? எத்தனை கம்பீரம், எத்தனை அழகு , எத்தனை கனிவு அவனுடன் நெருங்கி பழகும் வாய்ப்பு மீண்டும் கிடைக்குமா”

என்றுதான் ஏங்கினான். அந்த ஏக்கம்தான் பொழுது புலர்ந்து இத்தனை நேரம் கழித்தும் மாறனை வேலையில் கூட நாட்டமில்லாமல் செய்கிறது.

”சொக்கநாதன்என்ற பெயருக்கேற்றார் போல சொக்க வைக்கும் நாதனாக தான் இருக்கிறான்........ தாயே.!!!! வெக்காளி....... எனது என்ன ஓட்டத்தை நிறைவேற்று அம்மா.......’”

அன்று வேண்டிய படி    சிறிது நேரம் நேற்றைய நினைவை மறந்து பணியில் கவனம் செலுத்திய பொழுது அங்கு காற்றை கிழித்து கொண்டு கேக்கும் உளிகளின் களீர் களீர் ஓசையும் தாண்டி கட்டியங்காரனின் குரல்

 சிவபாத சேகரன்............

 க்ஷத்திரிய சிகாமணி,...........

நிகரிலிச் சோழன்,..................

இராஜேந்திர சிம்மன்...........  சோழ மார்த்தாண்டன்...........  இராஜ மார்த்தாண்டன்........... நித்திய விநோதன்.............  பாண்டிய லோசனி................ கேரளாந்தகன்,.......... சிங்களாந்தகன்............. இரவிகுலமாணிக்கம்...........  தெலிங்கர் குல காலன்.......... தஞ்சை பெருவளநாட்டின் மும்முடி சோழன்........ ராஜராஜ சோழ சக்கரவர்த்திகள் வருகிறார்......... வருகிறார்...... வருகிறார்........  

இல்லையே இலுப்பை தோப்பு என்று தானே எழுதியிருக்கேன்......... 

இலுப்பை தோப்பு என்பதுதான் சரி நண்பரே.......  இழுப்பை அல்ல.

"நம்ம நட்சத்திர விமர்சகர்களும்,எழுத்தாளர்களும் கருத்து சொல்வார்கள்"  ### 

இந்த வரிகள் ஏதேனும் தவறாக எழுதி விட்டோமா என்று தோன்ற வைக்கிறது நண்பரே........!!!!!

இலுப்பை தோப்பு என்றதும் அங்கு விரசமான காமத்தை பற்றி எழுத போகிறேன் என்று கருதுகிறீர்கள் என்று நினைக்கிறன்.....!!!!!! 

கண்டிப்பாக நாலு பேர் மதிக்கும் வகையில்தான் நம் படைப்பு இருக்கும் என்பதை மட்டும் பதிவு செய்கிறேன் நண்பரே. நன்றி!!!!!!!!!!

முதற்கண் அனைவருக்கும் எனது நன்றிகள்!!!

திரு விஜய் அவர்களுக்கு,

                                           ரொம்ப நன்றி குருஜி!! வழிபாட்டிற்காக கருவறையில் ஆவாகனம் செய்ய படவிருக்கும் சிலைகளை

உருவாக்கும் சிற்பிகள் தான் விரத நியமங்களை கடைபிடிப்பார்கள் என்று ஒரு புத்தகத்தில் படித்ததாக நாபகம் இருக்கிறது.

இருந்தாலும் தங்கள் கூற்றுக்காக ஏழிசைமாறனை ஆலயத்தின் புனிதத்திற்கு பங்கம் வராமல் இருக்கும் படி பார்த்து கொள்கிறேன்!!

தங்களது வாழ்த்துக்கள் தொடரட்டும்.

திரு ஷியாம் அவர்களுக்கு!!

                                         aana alla poguthu ## இது என்னவென்று விளங்க வில்லை!!  எனினும் நன்றிகள் !! வாழ்த்துக்கள் தொடரட்டும்.

திரு பிரிட்ஜெர் அவர்களுக்கு!!

                                          அந்த கொச்சை நடைஎனக்கே வருத்தத்தை தரும் வகையில்தான் இருக்கிறது. இயல்பு கருதி அவ்வாறு

எழுதி விட்டேன் இனிவரும் காலத்தில் நடக்காமல் பார்த்து கொள்கிறேன்!! மேலும் வார்த்தைக்கு வார்த்தை ரசித்து பாராட்டியதற்கு

மிக மிக நன்றிகள்!!  வாழ்த்துக்கள் தொடரட்டும்.

உளியின் ஓசை (சரித்திர குறுநாவல்) தொடர்ச்சி

     அந்த அடர்ந்த இலுப்பை தோப்பு பகுதி குடந்தை சாலையில் இருந்து சற்று தள்ளி இருந்தாலும், 

அந்த பகுதியில் மோகினி நடமாட்டம் இருப்பதாக மக்கள் நம்புவதாலும் வெளியாட்கள் வர

வாய்ப்பில்லை என்பதாலும்தான் சொக்கன் அந்த பகுதியை தேர்ந்தெடுத்தான். மலைகள்

மீது ரவி அடங்கும் நேரத்தில் அந்த இலுப்பை வனத்தின் அமைதியை குலைத்த வண்ணம் வரும் 

புரவி ஒன்றின் குளம்படி ஓசை கேட்டு எழுந்து நின்று பார்த்தான் சொக்கன். அங்கு குதிரை மீது அமர்ந்த

வண்ணம் மாறன் வருவது கண்டு, காவிரி புது வெள்ளம் போல பொங்கிய

மனதை கட்டு படுத்தி கொண்டு நின்றான்.

      ஏதோ ஒரு ஆவலில் அவனும் அழைத்து விட்டான்; இவனும் வந்து சேர்ந்து விட்டான்; ஆனால்!

அடுத்து என்ன நடக்க போகிறது? என்பதை இருவரும் எண்ணிய வாறே படபடப்பில் தவித்தனர்.

குதிரையை மரத்தில் பிணைத்து விட்டு சொக்கனின் எதிரே வந்து நின்றான் மாறன்.

வந்து நின்றானே தவிர அச்சமும் வெட்கமும் போட்டி போட்டு கொண்டு அவனை பிடுங்கி தின்றது பின்

சமாளித்து கொண்டு மாறனே துவங்கினான்.

     “ என்ன வீரரே இங்கு என்னை வர சொல்லிவிட்டு பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் போல

அமர்ந்திருக்கின்றீர்?” காரணம் கூறுங்கள்.”

“ காரணம் புரியாமலா இவ்வளவு தூரம் வந்தாய்.?””

என்று சொக்கன் கேட்ட கேள்விக்கு மாறனிடம் பதில் இல்லை.

“சரி!! முழுதும் நனைந்த பின் முக்காடிட்டு என்ன பயன்?

நேரடியாகவே சொல்கிறேன்.நேற்றிரவு உன்னை பார்த்ததிலிருந்து என் மனம் உன்னையே நாடுகிறது.

உனக்கும் என்னை பிடித்து விட்டது என்பதை நான் நேற்றே உணர்ந்து விட்டேன்”.”

 என்று கூறியவாரே சற்றும் தாமதிக்காமல் மாறனின் கன்னத்தை இருகரங்களாலும் பற்றி தூக்கி இதழில் ஒரு முத்தத்தை பதித்தான் சொக்கன்.

பணியானை வரும் வரை பெரியகோவில் கட்டுமான பணிகளில் வீரர்கள் தங்கள் களிற்றுடன் பங்கேற்க வேண்டும் என தளபதி அவர்கள் கட்டளையிட்டதால் தான் வந்தேன்.”

என்று தன்னை பற்றி ரத்தின சுருக்கமாக கூறி முடித்த சொக்கன்,

“உன்னை பற்றி கூறவே இல்லையே உனக்கு சொந்த ஊர் தஞ்சை தானா? தாய் தந்தையர் எங்கிருகின்றனர்? “ என்று கேட்டான்.

“ம்ம் உறையூர் அருகே இருக்கும் திரு சீரபள்ளிஎனும் சிற்றூர்தான் எனக்கு சொந்த ஊர். ஆலய பணிகளுக்காக கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக தஞ்சையில் தான் இருக்கிறேன். அவ்வப்பொழுது இல்லதிற்கும், அன்னை வெக்காளியை தரிசிப்பதற்கும் சென்று வருவேன்.” என்று கூறினான். பின்

“சொக்கா..... நீ பூசியிருக்கும் வாசனை திரவியம் என்ன? அதனை எங்கு வாங்கினாய் உன் வியர்வை வாடையுடன் கலந்து மனதை மயக்குகிறதே?” என்று கேட்டான்.

“அப்படியா.....!! இது என் நண்பன் எனக்கு வாங்கி வந்து கொடுத்தான். எங்கு வாங்கினான் என்று தெரிய வில்லையே!! கண்டிப்பாக தஞ்சையில்தான் வாங்கியிருக்ககூடும்” என்று கூறி கொண்டே அவனை மேலும் இறுக்கினான்.

       கலவி இன்பம் கண்டவர்களுக்கு பால்நிலா பொழியும் கானகம் கசக்கவா செய்யும்? நேரம் போவதே தெரியாமல் பேசி கொண்டிருந்தவர்களின் காதுகளுக்கு முதல் சாமம் தொடங்கும் மணியோசை அரண்மனையிலிருந்து கேட்டது. கலவி வேகத்தில் கழற்றி வீச பட்ட உடைகளை தேடி கண்டு பிடித்து உதறி உடுத்தி கொண்டு பிரிய மனமின்றி நாளை மீண்டும் இதே இலுப்பை வனத்தில் சந்திக்கும் முடிவுடனும் காலை ஆலயத்தில் பார்க்க போகும் ஆவலுடனும் தத்தமது குதிரைகளை விரைந்து செலுத்தி விடை பெற்றனர் விடியபோகும் நாளில் இருவருக்குமே ஏமாற்றமே மிஞ்ச போகிறது என்பதை அறியாமல்.

“ பாசறை பின் புறத்தில் இருக்கும் லாயத்தில் குதிரையை பிணைத்து விட்டு அறைக்கு வந்து கொண்டிருந்த மாறனை நோக்கி தனது சக சிற்பியான அதிவீரன் அவசரமாக ஓடிவந்தான். “

 உளியின் ஓசை (சரித்திர குறுநாவல்) தொடர்ச்சி

“ என்ன வீரா ஏன் இப்படி ஓடிவருகிறாய் அப்படி என்ன அவசரம்?”

    “அவசரம் தான் இத்தனை நேரம் எங்கே சென்றாய் உன்னை உடனடியாக வந்து பார்க்க 

சொல்லி நமது தலைமை சிற்பி இரண்டு முறை ஆளனுப்பி விட்டார். நானும்

உன்னை தேடி கடை தெரு, ராஜவீதி, ஆலயம், அரண்மனை வாயிற்பகுதி,

சிவகங்கை பூங்கா என்று அலைந்தால் கடைசியில் லாயத்திலிருந்து வருகிறாய்!!! சரி உடனே புறப்படு.”

என்று துரித படுத்தியவன் சொல் கேட்டு நடக்க துவங்கினான்

     அறிவில் சிறந்த சான்றோர்களும், கலைகளில் சிறந்த வல்லுனர்களும், கல்லூரி மற்றும் 

பாடசாலைகளில் உபாத்தியாயராக பணிபுரிவோர்களும் அதிகம் வசிக்கும் இராசராச வித்யாதர

பெருந்தெருவில்தான் தலைமை சிற்பியின் இல்லம் அமைந்திருப்பதால், நடக்கும் தொலைவில் இருக்கும்

அந்த தெருவிற்கு விரைந்து நடந்தே சென்று அவருடைய இல்லத்தின் வாயிற்பகுதி கடக்காமல்

வெளியிருந்து அழைத்தான் நமது மாறன். சிற்பியும் வெளிப்படவே கரம் கூப்பி வணங்கி பேசலானான்.

“ பிரபு எதோ அவசர வேலையாக அழைத்தீர்களாமே......?”.”

“ஆம் மாறா......!! வா உள்ளே வந்து பேசலாம்”

“இல்லை பிரபு எனக்கு சொந்த வேலை காரணமாக குளிப்பு கடமை உள்ளது இப்படியே சொல்லுங்கள்”.”

அதென்ன குளிப்பு கடமை என்று கேட்கிறீர்களா?

        இரண்டு ஆண்கள் கட்டி பிடித்து ஒழுக்கு ஏற்படுவதால் உண்டாகும் தீட்டும், மாடுகள் பூட்டிய வண்டியில் 

உடலுறவு கொள்வதால் ஏற்படும் பாவமும், கட்டிய உடையுடன் நீரில் மூழ்கும் போது போய்விடும்

என்று அன்றைய நாட்களில் பெரிதும் மதிக்கபட்டு பின்பற்ற பட்ட மனுதர்ம சாஸ்திரமும், வசிஷ்ட்ட

நீதியும் சொல்கிறது. சொக்கனுடன் உறவு கொண்டதால் ஏற்பட்ட தீட்டு நீங்காமல் உள்ளே பிரவேசித்தால்

மனை தூய்மை கெட்டு விடும் என்று அஞ்சிய மாறன், இதனை நேரடியாக சொல்ல முடியாததால்

குளிப்பு கடமை என்று சமாளித்து விட்டான். அழைத்திருக்கும் வேலை அவசரமான ஒன்று என்பதால்

சிற்பியும் அதை பற்றி அதிகமாக கேட்டு கொள்ளவில்லை. சரி கதைக்கு வருவோம்.

    “சரி மாறா......!!!. இப்படியே கூறுகிறேன். ஆலயத்தில் இறைவனை நோக்கி அமைக்க படவிருக்கும் 

அதிகார நந்திக்கான கல் உடைக்கும் பணி நாளை நார்த்தாமலையில் துவங்க இருக்கிறது.

இதனை மேற்பார்வை இட்டு பாதுகாப்பாக தஞ்சை கொண்டு வருவதற்காக நானும், ஏனைய

தலைமை சிற்பிகளான, குணவன் மதுராந்தக நித்தவினோதப்பெருந்தச்சனாரும், .இலத்திச் சடையரான

கண்டராதித்தப் பெருந்தச்சனாரும்  அதிகாலை புறப்பட இருந்தோம். ஆனால் அரசரிட்ட

பணிகாரணமாக என்னால் தற்பொழுது செல்ல இயல வில்லை. அதனால் எனக்கு பதில் 

நீயே சென்று வா.... நான் அரசரிடம் கூறி இதற்கு அனுமதி வாங்கி விட்டேன்.

“பிரபு ஒரு சந்தேகம்”

“என்ன கூறு மாறா?”

“இல்லை பிரபு இன்று காலை அரசரின் திடீர் விஜயத்திற்கு காரணம் அறியலாம் என்றுதான்”

   ஒருவேளை அரசரின் வருகைக்கும் சிற்பிக்கு இட்ட பணிக்கும் எதாவது தொடர்பு இருக்குமோ என்ற 

எண்ணத்தில்தான் மாறன் இவ்வாறு கேட்டான்.

     “அதுவா.... வடதிசையில் இளவரசர் ராஜேந்திர சோழர் தலைமையில் நடைபெறும் 

சாளுக்கியர்களுடனான போரை பற்றிய முக்கிய கலந்துரையாடலுக்காக நாளை மன்னர் காஞ்சிபுரம்

வரை செல்ல இருக்கிறாராம், அதற்குத்தான் இன்றே வந்து விட்டார்,

    மேலும் அவர் நகரில் இல்லாத நாளில் ஆலய பணிகளை கவனிக்கும் நாங்களும் 

நார்த்தாமலை போய்விட்டால் பணிகளை கண்காணிக்க யாருமில்லாமல் போய்விடுவார்கள் அல்லவா?

அதனால் தான் என்னை இங்கிருந்து ஆலய பணிகளை கண்காணிக்கும் படி உத்தரவிட்டுள்ளார்”

ஒரே மூச்சில் கூறி முடித்தார் சிற்பி.

திரு அன்பைத்தேடி அவர்களுக்கு : கருத்துகளுக்கு நன்றி

      முதலில் எழுத்து பிழைகளுக்காக வருந்துகிறேன். இனி வரும் காலங்களில் திருத்தி கொள்கிறேன்.

            குளிப்பு கடமை என்ற வார்த்தை இசுலாமியர்கள் பயன் படுத்துகிறார்கள் சுவை கருதி அந்த பதத்தை கதையில் பயன் படுத்தினேன். 

           ஆனால் தாங்கள் கேட்டதற்காக என்னிடம் இருக்கும் இலக்கிய புத்தகங்களிலும் தேடி பார்த்து விட்டேன் இணையதளத்திலும் தேடி பார்த்தேன் பெரும்பாலும்

குளிப்பது என்ற பதத்திற்கு இலக்கியங்களில் நீராடல் என்ற பதம் தான் பயன்படுத்த பட்டுள்ளது. அதே சமயம் குளியல், குளித்தல் போன்ற சொற்கள்

வேற்று மொழி சொற்கள் என்பதற்கு எங்குமே ஆதாரம் கிடைக்க வில்லை. ஆனால் ஒரு சில சித்தர் பாடல்களில் எண்ணெய் குளியல் பற்றிய குறிப்புகளில் குளித்தல்

என்ற பதம் பயன் படுத்த பட்டுள்ளதாக அறிய முடிகிறது. அதுவும் பாடலை படிக்க வில்லை அதற்கான விளக்கங்களில்தான் படித்தேன்.

  இவ்விடத்தில் நமது தமிழ் சொல்லிலக்கணம் பற்றி ஒன்று கூற கடமை படுகிறேன்.

 பெயர்சொல் மூவகை படும் ஒன்று காரணப்பெயர், இடுகுறி பெயர், காரணஇடுகுறிப்பெயர்.

காரணப்பெயர்,: காரணத்தோடு பெயர் வழங்க படுதல். உதா: வயிறு (வாயின் இறுதி ஆதலால்)

இடுகுறி பெயர்,: காரணம் இல்லாமல் இட்ட பெயர்கள் உதா: கை, கால்

காரண இடுகுறி பெயர்: ஒரு பெயர் காரணத்துடன் இருந்தாலும் அதே காரணம் உள்ள எல்லாவற்றிற்கும் பொருந்தாது

உதா: நாற்காலி. இது அதே போன்று நான்கு கால்களை உடைய கட்டில் போன்றவற்றிக்கு பொருந்தாது.

    இந்த காரண இடுகுறி பெயர் மொத்தம் ஆறு வகை படுகிறது அது சினை,குணம்,பொருள்,காலம்,இடம்,தொழில் போன்றவற்றை குறிப்பது.

இதில் நாம் கவனிக்க வேண்டியது

தொழிற்பெயர்

         பாட்டு பாடுதல், வேகமாக ஓடுதல், கொலை செய் போன்ற பதங்களில் பாடுதல், ஓடுதல், கொலை போன்றவைகள் தொழிலை குறிக்கும் அதாவது செய்கின்ற 

தொழிலை குறிக்கும். இந்த தொழிற்பெயர்கள் தல்,அல்,மதி,மை,ஐ,வை,கு,பு..... போன்ற விகுதிகள் பெயர்சொல்லுடன் இணைவதன் மூலம் வருகிறது.

உதாரணம்: ஓடு+தல் = ஓடுதல்

           ஓடு+அல் =ஓடல்

           ஏற்று+மதி = ஏற்றுமதி

           கொல்+ஐ = கொலை

அவ்வகையில் குளி எனும் பெயர் சொல் தல் எனும் விகுதியுடன் சேர்ந்து குளித்தல் எனும் சொல்லாக பிறக்கிறது.

குளி+தல் =குளித்தல்

குளி என்ற பெய்ர்சொல்லுக்காண பொருள்கள் வருமாறு

நீரினால் உடலைச் சுத்தம் செய்

கடலுள் மூழ்கி முத்து எடு

தீத்தழல் மீது நட

ஆதாரம்:http://ta.wiktionary.org/wiki/குளி

மேலும் நீராடல் எனும் பதம் நேரடியாக குளிப்பதை மட்டும் குறித்து விடாது

நீர்+ஆடல் = நீராடல் ஆயிற்று எனவே இது ஒரு காரணப்பெயர் தான்

இது ஆற்றில் விளையாடுதல், அல்லது புனித நீராடல் போன்றவற்றை தான் குறிக்கிறது

எனவே குளியல் என்பது நிச்சயம் தமிழ் சொல்லாகத்தான் இருக்க வேண்டும்.

                                                                                        என்றும் அன்புடன் ராஜ்குட்டி காதலன்

முதற்கண் பாராட்டிய அனைத்து நல்ல உள்ளங்களுக்கும் எனது நன்றிகளை உரித்தாகி கொள்கிறேன்

அன்பு நண்பர் திரு பிர்ட்ஜெர் அவர்களுக்கு: நன்றிகள் கோடி நண்பரே தாங்கள் குறிப்பிட்டது போல அவ்வளவு பெரிய திறமை சாலி எல்லாம் அல்ல நான்

எதோ எனது சிற்றறிவிற்கு எட்டியதை வைத்து தான் எழுதுகிறேன். தொடரத்தும் உங்கள் நல்லாதரவு

தொடர்ந்து

“என்ன வீரரே தங்களுக்கு மட்டும் தாகம் ஏற்படவில்லையா?” என்று குழலை ஒத்த குரலில்

பெண்ணொருத்தி கேட்டாள்.

“ம்ம்ம்ம் தாகமாகத்தான் இருக்கிறது ஆனால் அதை தனிக்கும் நீரைத்தான் காணவில்லை”

என்று தன்னை மறந்து கூறி பின் வெடுக்கென்று சுதாரித்து அந்த பெண்ணின் முகத்தை நோக்கினான்

சொக்கன்.

சொக்கனின் நேரடி பார்வையை தாங்கவொண்ணாமல் தலையை கவிழ்ந்து கொண்டது அந்த

தாமரை மொட்டு. பின் நிமிர்ந்து

“சுவையான மோர் இருக்கும் பொழுது வெறும் நீரை தேடி போகிறீர்களே இது நியாயமா?”

என்று கேட்டாள் அந்த பெண். இதனை இரட்டை பொருளில் நீங்கள் புரிந்து கொண்டால்

அதற்கு நானோ அல்லது அந்த பெண்ணோ பொறுப்பல்ல.

“சரி சரி கொடுங்கள் என்று சிரித்து கொண்டே முகத்திற்கு நேராக நீட்ட பட்ட அந்த

மோர்கலயத்தை வாங்கி வாயில் ஊற்றினான் சொக்கன்”

         சுக்குத்தூள், கொத்துமல்லி தழை, கறிவேப்பிலை, மாவடு, இஞ்சி, உப்பு போட்டு தாளித்த அந்த 

பசுமோரை நாமாக இருந்தால் இந்நேரம் மூன்று கலயம் வாங்கி வாயில் கவிழ்த்திருப்போம். ஆனால்

இத்தனை சுவை மிக்க மோரை ருசிக்கும் மனநிலையோ அல்லது அருகில் நிற்கும்

பேரழகு சுந்தரியை ரசிக்கும் மனநிலையோ சொக்கனுக்கு இப்பொழுது இல்லை. அவன் மனம் தேடும்

மார்க்கம் எல்லாம் மாறன்!மாறன்! மாறன்!

        மடக்... மடக்..... என்று சொக்கன் மோரை குடிக்கும் 

பொழுது அவனது கண்டத்து சங்கு ஏறி ஏறி இறங்குவதையும் அங்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன் சிரசேதம்

செய்ய பட்ட தாடி மயிர்கள் கீரை விதை போல முளை விட்டிருப்பதையும்

ரசித்து பார்த்து கொண்டிருந்தாள் அந்த பெண்.

அவள் வைத்த கண் வாங்காமல் அவனை பார்ப்பது கூட அறியாமல் வாயில் வழிந்த

மோரை துடைத்து கொண்டு கலயத்தை அவளின் கரங்களில் தினித்து விட்டு அவளது முகத்தை கூட

பார்க்காமல் சொக்கன் அந்த இடத்தை காலி செய்தான்.

         ஞாயிரை ஒத்த நிறமும், திங்களை ஒத்த முகமும், செவ்வாயை ஒத்த இதழும், புதனை ஒத்த 

பொலிவும், வியாழனை ஒத்த விரிந்த நெற்றியும், வெள்ளியை ஒத்த அல்லிமலர் விழிகளும்,

சனியை ஒத்த கருங்குழலும் கொண்டு பேரழகு பதுமையாக இருக்கும் இந்த மோர்காரியின்

கையிலிருக்கும் மோர்குடமாகவாவது நாம் சிறிது நேரம் இருக்க மாட்டோமா? என்று ஆலய பணிகளில்

ஈடுபடும் இளைஞர்கள் பலர் எண்ணுவதுண்டு. விலகி சென்றாலும் வழிந்து வழிந்து பேச முயலும்

எத்தனயோ ஆடவர்களின் மத்தியில் சொக்கன் புது விதமாகவும், மனதை மயக்கும் மதுக்குடமாகவும்

தெரிந்தான் அவளுக்கு.