அதுவரை ஒரு ஆணின் ஸ்பரிசம் தனக்குள் இப்படி எல்லாம் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும் என்பது கதிரவனுக்கு தெரியாது.

ஓரொரு சமயங்களில் ஜமுனா கூட அவனிடம் சொன்னது உண்டு:

"கதிர் இன்னிக்கு வந்துட்டு போனானே அவன் கூட இருந்தப்போ எனக்கே உணர்ச்சிகளை கண்ட்ரோல் பண்ணிக்க முடியலே.  உன்கிட்டே சொல்லக் கூடாதுதான்.  இருந்தாலும் சொல்லாம இருக்க முடியலே.  எனக்கே இன்னிக்கு ரொம்ப பிடிச்சு இருந்துச்சு." - என்று சொல்வாள்.

என்னதான் இருந்தாலும் அவளும் ஒரு பெண் தானே.  மரக்கட்டையா என்ன?  அவளைப் புரிந்து கொண்ட கதிரவனும், "அதனாலே என்னம்மா?  சந்தோஷமா இருந்துச்சு இல்லே..  அது போதும்.  நான் ஒன்னும் தப்பா நெனைக்க மாட்டேன்.  போதுமா?" என்று ஆதரவாகச் சொல்வது உண்டு.

என்றாலும் -  ஒவ்வொரு நேரங்களில் என்ன இருக்கிறது என்று இந்த ஆண்களிடம் இவங்க இப்படி தங்களையே இழக்கிறார்கள் என்றும் அவன் கேட்டுக்கொள்வது உண்டு.

ஒரு ஆண்மகனாக தான் இருக்கும் பட்சத்தில் ஒரு பெண்ணை அனுபவிக்கும் உணர்வு அவனுக்கு இருந்தது.. அது இயல்பான ஒன்று தான்.

ஆனால் ஒரு ஆண்மகனின் தொடுகை, ஸ்பரிசம், ஆளுமை ஆகியவை ஒரு பெண்ணுக்குள் ஏற்படுத்தும் உணர்வுகளை அவனால் புரிந்துகொள்ள முடியுமா?

அது முடிந்தது.  அன்று ராஜேந்திரனின் தொடுகையில், வருடலில் உடம்பில் ஏற்பட்ட சிலிர்ப்புகளும், விசித்திரமான உணர்வுகளும் அதை அவனுக்கு புரியவைத்தன.

ஓஹோ.  இதனால் தான் இந்தப் பெண்கள் ஆண்கள் மீது போதை கொண்டு திரிகின்றார்களா?  அதில் தவறேதும் இல்லை.  ஆண்கள் ஆண்கள் தான்! என்ற முடிவுக்கு அவன் வந்தான்.

ராஜேந்திரனின் ஸ்பரிசத்தால் தன் நிலை மறந்திருந்த கதிரவன் மெல்லக் கண்களை திறந்தபோது..  ராஜந்திரன் அவன் மீது பரவி அவனை ஆக்கிரமிக்க தொடங்கினான்.

அந்த ஆக்கிரமிப்பில் தன்னை மறந்து தன் நிலை மறந்து தன்னையே இழக்க தொடங்கினான் கதிரவன்.

எல்லாம் முடிந்து போதையும், தளர்வும் ஆக்கிரமிக்க அப்படியே உறங்கிப்போனான் ராஜேந்திரன்.

அவனருகில் அப்படியே சிறிது நேரம் படுத்திருந்த கதிரவன் சுய நினைவுக்கு வந்ததும் தன் ஆடைகளை எடுத்து அணிந்துகொண்டு ராஜேந்திரனின் மீது போர்வையை போர்த்தி விட்டு அந்த அறையை விட்டே வெளியேறினான்.

அவன் மனம் இதுநாள் வரை அனுபவித்தறியாத சுகத்தை அனுபவித்த நிறைவில் லேசாகி இருந்தது.

*********************************

"வந்துதித்தாய் கோசலை தன் திருமகனாய்" - எம்.எஸ். அம்மாவின் குரலில் ஒலித்த திருவேங்கடமுடையான் திருப்பள்ளி எழுச்சியை கேட்டுக்கொண்டே கண்விழித்தான் திவாகர்.

இரவு தாமதமாக வந்தாலும், பிரச்சினை நல்ல படியாக முடிந்ததால் அவனால் நிம்மதியாக படுத்த உடனேயே தூங்க முடிந்தது.

எவ்வளவு நேரம் கழித்து தூங்கினாலும் சரி காலை ஐந்து முதல் ஐந்தரைக்குள்ளாக கண் விழித்துவிடும் பழக்கம் அவனுக்கு உண்டு.

சோமசேகர் அவனை அப்படி ஒரு பழக்கத்தில் வளர்த்திருந்தார்.

எப்போதுமே காலையில் எழுதிருக்கும் வரை தான் அட மணி அஞ்சரை தான் ஆகுதா? என்று கேட்கத் தோன்றும். 

எழுந்துவிட்டாலோ நேரம் எப்படித்தான் அவ்வளவு வேகமாக ஓடுகிறதோ என்று நினைக்கத் தோன்றும்.

காபி குடித்து, நியூஸ் பேப்பர் படித்து, சின்னதாக சில உடற்பயிற்சிகள், அப்புறம் ஒரு குளியல் என்று முடித்து பூஜை அறையில் ஒரு பத்துநிமிஷம் நின்றுவிட்டு டைனிங் ஹாலுக்கு வரும்போது மணி எட்டரை மணி ஆகிவிடும்.

சோம சேகருக்கு ஒரு பழக்கம்..  என்னதான் பிஸியாக இருந்தாலும் குடும்பத்தினர் எல்லாரும் ஒன்றாகத்தான் சேர்ந்து காலை உணவை அருந்த வேண்டும்.

சரியாக எட்டரை மணிக்கு அனைவரும் டைனிங் ஹாலில் இருக்கவேண்டும்.

நிதானமாக அரை மணிநேரம் எல்லாரும் ஒன்றாக கலகலப்பாக கூடிக்கொண்டு சாப்பிடுவார்கள்.

அன்றும் அப்படித்தான்.

குளித்து முடித்துவிட்டு ப்ரெஷாக கச்சிதமாக உடை அணிந்துகொண்டு டைனிங் டேபிளுக்கு சரியாக எட்டரை மணிக்கெல்லாம் திவாகர் வந்துவிட்டான்.

திவாகர், கல்பனா, சோமசேகர் ஆகிய மூவரும் வந்துவிட, திவாகரின் அம்மா ஸ்வர்ணா அனைவருக்கும் காலை உணவை பரிமாற்ற ஆரம்பித்தாள்.

"என்னடா திவா?  நேத்து நைட் என்ன ப்ராப்ளம்?  ஹோட்டலுக்கு மறுபடியும் ஓடினாயாமே?  என்ன ஆச்சு?" என்று கேட்டார் சோமசேகர்.

இட்லியை பிய்த்து தேங்காய் சட்டினியில் தோய்த்தவாறே,"அதுவா டாடி.  அது ஒரு வேடிக்கை."  என்று ஆரம்பித்து கதிரவனுக்கும் ராஜேந்திரனுக்கும் மோதல் ஏற்பட்ட சம்பவத்தை அவரிடம் விவரித்தான் திவாகர்.

"ஈஸ் இட்?  யாருடா அது கதிரவன்?  இதுவரை கேள்விப் படாத பெயரா இருக்கே?" என்று கேட்டார் சோமசேகர்.

அவருக்கு மகன் வேலை செய்யும் ஹோட்டலில் அவன் கூட பணிபுரியும் அனைவரைப் பற்றியும் நன்கு தெரியும்.

"நேத்துதான் புதுசா வந்து ஜாயின் பண்ணினான் டாட்.  இண்டரஸ்டிங் அண்ட் பிட்டியபிள் காரெக்டர் அப்பா." என்றான் திவாகர்.

"அப்படி என்னங்க சுவாரஸ்யம் அந்த கதிரவன் கிட்டே?" என்று இடைமறித்து கேட்டாள் கல்பனா.

"அது வந்து..." என்று இழுத்த திவாகர்,கணநேர மௌனத்துக்கு பிறகு,"அப்பாவோட அன்பு என்னதுன்னே தெரியாம வளர்ந்த பையன்." என்றான்.

"ஐயோ பாவம்.   அப்படின்னா அவன் சின்னவயசுலேயே அப்பா இறந்துவிட்டாரா?' என்று கேட்டார் சோமசேகர்.

"இல்லையப்பா, அவங்க அம்மாவை ஏமாத்தி கல்யாணம் பண்ணிக்கறதா ஆசை காட்டி கூட்டி வந்து சென்னையிலே ஒரு லாட்ஜ்லே வச்சு மூணு மாசம் அனுபவிச்சுட்டு சொல்லாம கொள்ளாம விட்டுட்டு அப்படியே ஓடிப்போயிட்ட ஒரு அயோக்கியன் தான் அவனோட அப்பா." என்றான் திவாகர்.

அதைக் கேட்டதும் - சோம சேகரின் முகம் கறுத்தது.  லேசான அதிர்ச்சியுடன் தலை நிமிர்ந்தார் அவர்.

(தொடர்ந்து மலரும்..)