திவாகரின் ஹோண்டா சிட்டி கார் ஹோட்டலுக்குள் நுழைந்தபோது மணி பதினொன்றை தொட்டிருந்தது.
காரை பார்க் செய்துவிட்டு பரபரப்பாக உள்ளே நுழைந்தான் அவன்.
லாபியில் போதையாலும் ஆத்திரத்தாலும் சிவந்த கண்களுடன் கத்திக் கொண்டிருந்தான் ராஜேந்திரன். அவன் கன்னம் வீங்கி இருந்தது. உதட்டோரம் ரத்தம் கசிந்து கொண்டிருந்தது.
அவன் வாயிலிருந்து சரமாரியாக கேட்ட வார்த்தைகள் வசவுகளாக வந்து கொண்டிருந்தன. (அவற்றை எல்லாம் அப்படியே எழுதுவது என்றால் அன்பைத் தேடி சென்சார் குழு அனுமதிக்கமாட்டார்கள்).
"ஓ........! என் மேலே கைய வச்சிட்டியாடா நீ. மவனே.. நான் யாருன்னு காட்டறேண்டா. இதுக்குள்ளே போலீஸ் படையே வரவைச்சு உன்னை உண்டு இல்லைன்னு பண்ணி இருப்பேன். இதுக்குள்ளே எங்கப்பா ஹோட்டல் முதலாளிகிட்டே பேசி இருப்பாரு. எவண்டா இங்கே மானேஜர். வீட்டுலே இருந்து வரதுக்கு இவ்வளவு நேரமா அவனுக்கு. அங்கே என்ன புடிங்கிட்டு இருக்கானா?' - அவன் அப்பா சாராய வியாபாரியாக வாழ்க்கையை தொடங்கி அரசியல் வாதியாக மாறியதாலோ என்னவோ அவன் பேச்சில் அசிங்கம் தாண்டவமாடி அந்த இடத்தையே நாறடித்துக் கொண்டிருந்தது.
கதிரவனின் முகமும் சிவந்துதான் இருந்தது. ஆத்திரம், அவமானம் என்று பலதரப்பட்ட உணர்ச்சிகள் அவன் முகத்தில் அலைமோதிக்கொண்டிருந்தன.
உள்ளே நுழைந்தான் திவாகர்.
அவனைக் கண்டதும் ரிஷப்ஷனில் இருந்தவர்களின் முகத்தில் ஒரு நிம்மதி பிறந்தது.
"அப்பாடா.. மானேஜர் வந்துவிட்டார். இவர் தான் சரியான ஆளு. இவனை சரியான படி ஹாண்டில் பண்ணிடுவாரு. " என்று ஒரு நிம்மதி அவர்களிடம் தோன்றியது.
அவனைப் பார்த்ததும் தன் குரலை இன்னும் உயர்த்தினான் ராஜேந்திரன்.
"ஒ..... என்னாடா ஹோட்டல் நடத்துறீங்க? யாரு இவன்.? புதுசா சேர்ந்தவனா? நான் யாரு தெரியுமில்லே. நான் யாரு? மந்திரி மகன்!
என் மேலே கைய வச்சிட்டான். நான் நினைச்சா உங்க லைசென்சையே கான்ஸல் பண்ணிருவேன் தெரியுமில்லே. எனக்கு எவ்வளவு பெரிய அசிங்கம். நாலு பேரு முன்னாலே என்னை செமையா அடிச்சு .. அவனை சும்மா விடக்கூடாது.. வேலைய விட்டு தூக்குடா. அது மட்டும் இல்லே. அவன லாக்- அப்புலே தள்ளி..." என்று இன்னும் அதிகமாச் சலம்பினான் அவன்.
"என்ன ராஜேந்தர். நீங்க எவ்வளவு பெரிய மனுஷன். உங்க மாதிரி ஆளுங்க எல்லாம் இப்படி கோவிச்சுக்கலாமா. அண்ணா.. சும்மா விடுங்கண்ணா. அதான் நான் வந்துட்டேன் இல்லே.. வாங்க.. முதல்லே வந்து பர்ஸ்ட் எய்ட் எடுத்துக்குங்க.. ஸ்ரீதர் என்ன அப்படியே நின்னுட்டு இருக்கீங்க. சாருக்கு டின்க்ச்சர் எடுத்துட்டு வாங்க. " என்று உபசரிக்க ஆரம்பித்தான் திவாகர்.
"இப்போ சொன்னியே இது தான் மானேஜருக்கு உள்ள லட்சணம். - உன் ஆளு என்ன பண்ணினான் தெரியுமா?" என்றான் ராஜேந்திரன் சற்று அடங்கியவனாக.
"தெரியுங்க்ன்னா, அதுதான் பதறி அடிச்சு சாப்டாம கூட ஓடி வந்து இருக்கேன். முதல்லே நீங்க கொஞ்சம் அமைதியா இருங்க. உங்க மாதிரி பெரிய மனுசங்களே கோவப்பட்டா அப்புறம் நாங்க எல்லாம் எங்கே போறதுங்ன்னா. " என்று அவனை சோபாவில் அமர்த்தி தானும் அருகில் உட்கார்ந்தான் திவாகர்.
பார்த்துக்கொண்டே இருந்த கதிரவனுக்கு பிரமிப்பாக இருந்தது.
அதுவரை யார் சொன்னாலும் அடங்காமல் கத்திக்கொண்டிருந்தவன், இப்போது திவாகருக்கு அடங்கி விட்டானே.
"ராஜேந்தர் சார். அவரு இன்னிக்கு தான் புதுசா வேலைக்கு சேர்ந்து இருக்காரு. அதான் இன்னும் பழகலை. " என்று திவாகர் முடிக்கவில்லை.
புதுசா வந்துட்டா ? என் மேல கை வைக்கறதா. ? இவன் பண்ணின கலாட்டாவிலே அந்தப் பொண்ணு வேற ஓடிப்போயிட்டா.?" என்றவன், "விடமாட்டேன். இவனை சும்மா விடமாட்டேன். கமிஷனருக்கு போன் போட்டு உள்ளே தள்ளாம விடமாட்டேன். " என்று குரல் உயர்த்தினான்.
"சரி.. தள்ளிடலாம்.. நீங்களே பேசறீங்களா. என் போனிலேயே பேசுங்க. நம்பர் சொல்லுங்க.. நானே டயல் பண்ணித்தரேன்." என்று தன் அலைபேசியை பாக்கெட்டில் இருந்து எடுத்தான் திவாகர்.
"போடு நம்பரை.." என்ற ராஜேந்திரனிடம் அப்போதுதான் நினைவுக்கு வந்த மாதிரி, "அதுலே ஒரு சின்ன சிக்கல் இருக்குங்க்னா. " என்றான் திவாகர்.
"என்ன சிக்கல்? " என்றான் ராஜேந்திரன்.
"அது வந்துங்க்னா. இப்போ போலீசை கூப்பிட்டு இந்த தம்பிய இழுத்துட்டு வச்சோமுன்னா அவங்க எல்லா விஷயத்தையும் கேப்பாங்க. கூடவே இந்த பிரஸ் காரங்க வேற விஷயத்தை கேட்டுக்குவாங்க. அவங்க தான் எப்போடா உங்க மாதிரி பெரிய மனுசங்க மாட்டுவாங்க. போட்டு தாளிக்கலாமுன்னு காத்துகிட்டு இருக்காங்களே. அவங்களுக்கு மட்டும் இது தெரிஞ்சுச்சுன்னா. நீங்க அடி வாங்கின விஷயத்தை அப்படியே உங்க போட்டோவோட போட்டுருவாங்க. அது உங்க இமேஜை அப்படியே டாமேஜ் பண்ணிருமில்ல. அதான் யோசிக்கறேன்." என்றான் திவாகர்.
"என் இமேஜ் எப்படியா டாமேஜ் ஆகும்.? நீ ஏதோ உள்குத்து வைக்க பாக்குறே." என்றான் ராஜேந்திரன்.
"அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லீங்கண்ணா. நீங்க அடி வாங்கின விஷயம் ஊருக்கெல்லாம் தெரிஞ்சுச்சுன்னா அது எவ்வளவு பெரிய அசிங்கம். அப்புறம் உங்க கூட இருக்கறவங்களே உங்களை மதிக்க மாட்டாங்க. அது மட்டும் இல்லீங்கண்ணா உங்களை அடிச்சானே இவன் ஒரே நைட்டுலே பெரிய ஹீரோவாயிருவான். தேவைதானா அது..?" - திவாகரின் பேச்சு செமையாக வேலை செய்தது.
"அட. ஆமாம். நீ தான் புத்திசாலி மானேஜர். எங்க அப்பனுக்கு அப்புறம் நான் மந்திரியானேன்னு வச்சுக்க. வச்சுக்கறது என்ன வச்சுக்க.. நான் தான் அடுத்த மந்திரி.. அப்போ நீ தான் எனக்கு செக்க செக்க.. அது என்னவோ இங்க்லீஷ்லே சொல்லுவாங்களே.. என்ன அது.."
"செக்கரட்டரி "-
"ஆமா. அதே எழவுதான்.. அது நீதான்." என்றான் ராஜேந்திரன்.
தமிழ்நாட்டுக்கு இப்படி ஒரு சோதனைவேறு காத்திருக்கிறதா என்று மனசுக்குள் எண்ணிக்கொண்ட திவாகர்,"அதுக்கென்ன.. கண்டிப்பா நானே உங்க செக்கரட்டரியா வந்துடுறேன். " என்றான்.
சரி.. நீ சொன்ன மாதிரியே போலீஸ் எல்லாம் வேண்டாம். வெளியே தெரிஞ்சா எனக்கு தான் அசிங்கம். ஆனா அதுக்காக இவனை சும்மாவும் விடமாட்டேன். இவன் இப்போ என் கிட்டே எல்லார் முன்னாலேயும் என்னை அடிச்சதுக்கு மன்னிப்பு கேட்கணும்.." என்றான் ராஜேந்திரன்.
கதிரவனைப் பார்த்து கண்சிமிட்டிய திவாகர், "கதிர்.. வாங்க.. வந்து சார் கிட்டே மன்னிப்பு கேளுங்க. என்ன நீங்க.. இவ்வளவு பெரிய இடத்து மனுசன இப்படியா அடிப்பீங்க. செ சாரி டு ஹிம்." என்றான் திவாகர்.
ராஜேந்திரனை நெருங்கிய கதிரவன், "சாரி சார். நீங்க இவ்வளவு பெரிய மனுசன்னு எனக்கு தெரியாது. நான் யாரோ சாக்கடைன்னு நெனைச்சிட்டேன். தப்பு தான்.. என்னை மன்னிச்சுருங்க சார். " என்றான் கதிரவன்.
அவனை ஒருமுறை தலை முதல் கால்வரை பார்வையால் ஊடுருவினான் ராஜேந்திரன்.
"நோ. இது போதாது. இன்னும்.." என்றான் ராஜேந்திரன்.
"அதான் மன்னிப்பு கேட்டுட்டாரு இல்லே. விட்டுடுரலாம்..அதுதான் உங்க மாதிரி பெரிய மனுசங்களுக்கு அழகு. " என்றான் திவாகர்.
"ஹ்ம்ம். மாட்டை அடிக்கற மாதிரி என்ன அடி அடிச்சிருக்கான். அங்கே அங்கே ஒடம்பெல்லாம் வலிக்குது. இவன் என் ரூமுக்கு வந்து எனக்கு உடம்ப பிடிச்சு விடணும். அப்போ தான் நான் சும்மா விடுவேன்..இல்லாட்டா." என்று குரலை உயர்த்தினான் ராஜேந்திரன்.
அதிர்ந்து போனான் திவாகர்.
"உங்களுக்கு உடம்பு தானே பிடிச்சு விடணும். ரூம் பாய் வருவான்.. அவன் வந்து பிடிச்சு விடுவான்." என்றான் திவாகர்.
"ரூம் பாயா என்னை அடிச்சான். இவன்தான் அடிச்சான்.. இவனே தான் வரணும்." என்றான் ராஜேந்திரன் விடாப்பிடியாக.
என்ன செய்வது என்று திவாகர் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் கதிரவனே முன்வந்து, "அதுக்கு என்ன சார்.. சாருக்கு உடம்பு பிடிச்சு விடுறது என்ன.. செமயா மசாஜே பண்ணிவிடுறேன்.. நீங்க வாங்க சார்.. உங்க சூட்டுக்கு போகலாம்." என்றவன்,
"டோன்ட் வொர்ரி திவாகர். ஐ கேன் அட்ஜஸ்ட். " என்று சொல்லிவிட்டு ராஜேந்திரனை கைத்தாங்கலாக அழைத்துக்கொண்டு அவன் புக் செய்திருந்த சூட்டை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான் கதிரவன்.
ஒரு வழியாக பிரச்சினையை சமாளித்த நிம்மதியுடன் சோபாவில் சாய்ந்த திவாகர் நிம்மதிப் பெருமூச்சு ஒன்றை விட்டுவிட்டு அங்கிருந்த பேரரை விளித்து ஒரு டம்பளர் ஐஸ் வாட்டரை கொண்டுவரச் செய்து ஒரே மூச்சில் குடித்து முடித்துவிட்டு ஐந்து நிமிடம் அப்படியே அமர்ந்து இருந்துவிட்டு எழுந்து காரை நோக்கி நடந்தான்.
அவனை குப்புற படுக்க வைத்து மசாஜ் செய்ய முனைந்த கதிரவனிடம், 'மசாஜ் பண்ணுறவன் கோட் சூட் போட்டுகிட்டா பண்ணுவே. கழட்டுடா சட்டைய. " என்றான் ராஜேந்திரன்.
இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத கதிரவன் ஒரு கணம் திணறிப்போனான்.
ஆனால் ராஜேந்திரன் பிடிவாதம் பிடிக்கவே, வேறு வழி இல்லாமல் அணிந்திருந்த டையை தளர்த்தி கோட்டை கழட்டி, சட்டையையும் கழட்டி விட்டு திறந்த மார்புடன் அவன் முன்னால் நின்றான் கதிரவன்.
வாட்ட சாட்டமான அவன் உடம்பையே வெறித்துப்பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் ராஜேந்திரன். மாசுமறு இல்லாமல் வழவழப்பாக கோதுமை நிறத்தில் பளபளத்த அந்த மார்பையே வெறித்துப்பார்த்துக்கொண்டிருந்த ராஜேந்திரன்..
"வேண்டாம்.. நீ.. மசாஜ் பண்ண வேண்டாம். என்னை என்ன அடி அடிச்சே.. அடிச்சே உனக்கு வலிச்சிருக்கும். அதனாலே நீ படுத்துக்க. நான் உன் உடம்ப நீவி விடுறேன்.." என்றான் .
என்ன செய்வது என்று புரியாத நிலையில் அவன் கட்டளைக்கு அடிபணிந்தான் கதிரவன்.
அவனது படுக்கையில் படுத்த கதிரவனின் தோள்பட்டையில் கைவைத்து அழுத்தினான் ராஜேந்திரன்.
வித்தியாசமான அந்த ஸ்பரிசம் பட்டதும்.. முதல் முதலாக.. கதிரவனுக்குள் இன்னதென்று சொல்ல முடியாத ஏதோ ஒரு உணர்வு பீறிட்டுக்கொண்டு எழுந்தது.
அவனைத் தடுக்கவேண்டும் என்று தோன்றிய அதே சமயத்தில் அதை செய்யாதே என்று அவன் உள்ளிருந்து கிளர்ந்த அந்த உணர்வு தடுக்க விடாமல் செய்ய.. அப்படியே இருந்தான் அவன்.
அவனுக்குள் ஏற்பட்ட அந்த மாற்றத்தை புரிந்துகொள்ளாமல் ராஜேந்திரனின் கைகள் மெல்ல கீழிறங்கின.
எங்கிருந்தோ எழுந்த இன்ப உணர்வு உடல் முழுதும் ஆறாக பிரவகிக்க தன்னை மறக்க ஆரம்பித்தான் கதிரவன்.
****
காரில் சென்று கொண்டிருந்த திவாகர் முதலாளியை அலைபேசியில் அழைத்து,"அதெல்லாம் பெரிசா ஒண்ணும இல்லே சார். சின்ன ப்ராப்ளம் தான். சரி பண்ணிட்டேன். நீங்க கவலைப்படாதீங்க." என்று சொல்லிவிட்டு, "பாவம் கதிரவன்.. அவனை தனியா ஹாண்டில் பண்ணவிட்டது நம்ம தப்புதான். என்ன இருந்தாலும் அவனை அந்த மடையனுக்கு மசாஜ் பண்ணிவிடுற அளவுக்கு நாம விட்டது தப்புதான். நாளைக்கே அவன் கிட்டே சாரி கேட்டுகிட்டு இனிமே இப்படி நடக்காதபடி கவனமா பாத்துக்கணும்.." என்று நினைத்துக்கொண்டே வீட்டை நோக்கி சென்றுகொண்டிருந்தான்.
