நில்லுங்கள், மதன். - 3

வெகு அருகில் கைக்கு எட்டும் தூரத்தில் இருந்து மதனை தவறவிட்டது மெல்லிய ஏமாற்றமாக மாறி தொண்டைக்குள் அடைத்து நின்றது. இருந்தாலும் மதனை அதிக சிரமமில்லாமல் கண்டுகொண்டதுதான் இன்னும் வியப்பு. எதிர்பார்க்கவே இல்லை இவ்வளவு விரைவாக மதனை சந்திக்க நேரிடும் என்று 

"நீ மட்டும் கொஞ்சம் சீக்கிரமாக  ஓடி வந்திருந்தால் மதனை பிடித்து இருக்கலாம்", என்று மனது கால்களை திட்டியது. 

"நீ மட்டும் என்ன, மதனை பார்த்து வியந்து அங்கேயே நின்று விட்டாய், நான் தான் உன்னை இழுத்து கொண்டு ஓடிவந்தேன் தெரியுமா?" என்று கால்கள் மனதை குற்றம் சொல்ல, அதுவரை அமைதியாக இருந்த அறிவு சோர்ந்திருக்கும் மதுவை சமாதான படுத்துவது போல், 

"ரெண்டு பெரும் சைலண்டா இருங்க. இப்பவே போனா பார்கிங்ல எந்த இடத்துல மதன் கார் இருந்ததோ அங்கே பிளாட் நம்பர் குறிச்சு இருக்கும். அதை பார்த்து எந்த வீடு எந்த ப்ளோர்னு கண்டு பிடிக்கலாம். ஓகே வா?" மதுவிற்கு கொஞ்சம் தைரியம் வந்தது போல் இருக்க எல்லோரும் பேஸ்மென்ட் போனார்கள்.

அந்த இருட்டில் எந்த இடத்தில மதனின் கார் இருந்தது என்பது தெரியாமல் மதுவின் அறிவும் மனதும் குழம்பியது. அந்த ஏரியாவில் எல்லா பார்கிங் இடமும் காலியாக இருந்தது.  மதுவிற்கு அவர்களை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. அவனோடு அவர்களும் தான்  உற்சாகமாக துரத்தினார்கள். 

"நோ ப்ராப்ளம், நாளைக்கு அசோசியேஷன்ல மதன் வீடு எதுன்னு கேட்டா சொல்லிட போறாங்க, சோ சிம்பிள்" மது அங்கே கிடந்த கோக் பாட்டிலை எடுத்து கொண்டு வீட்டிற்கு சென்றான்.

மதுவிற்கு பசி வயிற்றை கிள்ளியது. தண்ணி அடிக்கும் முன்பு கொஞ்சமாக சாப்பிட்டு விடலாம் என தோன்றியது. மது நன்றாக சமைப்பான். சிறுவயதில் அப்பாவிடம் சமையல் கற்று கொண்டது. எட்டாவது படிக்கும் போது அப்பாவிற்கு குளித்தலை அருகே ஒரு சிறு கிராமத்து உயர்நிலை பள்ளிக்கு மாற்றல் ஆனது. அம்மாவிற்கு மணப்பாறை பள்ளியில் வேலை. அம்மாவும் இரண்டு அண்ணன்களும் சொந்த ஊரிலே தங்கிவிட அவன் அப்போவோடு செந்நாரை கிராமத்திற்கு வந்து விட்டான்.

அது  மிக அழகான கிராமம். சீறி பாயும் காவிரி ஆறு. கரையில் நீளும் தார் ரோடு. அதை ஒட்டி பொங்கி வழியும் வாய்க்கால். நெடிய நாணல்கள் காற்றில் அசைந்து ஊரை தாலாட்டும். பச்சை வண்ணத்தை ஊரெங்கும் இறைத்தது போல் வயல்வெளி. ஊருக்கு நடுவே ரயில் பாதை. வாய்க்கால் கரையில் பள்ளி முடிந்து நடந்து வரும்போது தினமும் ஒரு ரயில் கடந்து செல்லும். அதில் யாரோ அவனை தேடி வரபோகிறார்கள் என்று எதிர்பார்ப்பான். அவனை அறியாமல் கை உயர்த்தி அசைத்து காட்டுவான். அந்த ரயிலில் ஒரு முறை அம்மாவும் அண்ணன்களும் வந்தபோது, அவனும் அப்பாவும் ரயில் நிலையம் சென்று காத்திருந்தார்கள். அந்த பெரிய ரயிலை அப்போது தான் வெகு அருகில் முதல் முறையாக பார்த்தான்.

ஆரம்பத்தில் அந்த ஊரில் அவனுக்கு நண்பர்கள் இல்லை. அவன் தான் எல்லா தேர்விலும் முதல். அவனுக்கும் இரண்டாவதாக வருபவனுக்கும் இடையே இருந்த தூரம் அந்த காவிரியின் அகலம். போதாகுறைக்கு எப்போதும் எல்லா போட்டிகளிலும் அவனை வென்றவர் யாருமில்லை. ஹெச் எம் பையன் என்ற அடையாளம் வேறு அவனுக்கு சுமையாக இருந்தது. அதே வகுப்பில் எல்லோராலும் தள்ளி வைக்க பட்ட இன்னொருவன் கண்ணன். அவன் அப்பா சாராய வியாபாரி என்கிற அடையாளமே கண்ணனுக்கு எதிரானது. எதிரிக்கு எதிரி நண்பன் என்பது போல் கண்ணனும் மதுவும் நட்பானார்கள். நண்பனுக்கு நண்பன் நமக்கும் நண்பன் என்கிற பிலாசபி அப்போதே வொர்க் அவுட் ஆனது.

நண்பர்கள் கூடி விளையாடும் இடம் ஊர் எல்லையில் இருக்கும் தங்கசாமி முதலியார் ரைஸ் மில் தான். சீசன் இல்லாத நாளில் வெறிச்சோடி இருக்கும். அங்கே நெல் காய வைக்கும் தளம் தான் அவர்களுடைய கிரிக்கெட் கிரௌண்ட். ஊர் முழுதும் வயல் வெளிகளாக  இருக்கும் போது விளையாட வேறு இடம் ஏது. பெரிய இரும்பு கதவு எப்போதும் பூட்டியே இருக்கும். முதன் முதலாக  சுவர் ஏறி குதித்தது அங்கே தான்.

அப்படிதான் ஒரு மாலை நேரம்  விளையாடி கொண்டு இருந்தபோது கதவு திறந்து ஒரே பெரிய புல்லட் தடதடத்து கொண்டு வந்தது. அது நெருங்கி வரும் வரை அந்த சிறுவர்கள்  அறியவில்லை. எல்லோரும் பயந்து நடுங்கினார்கள். அவர் வண்டியை நிறுத்தி கீழே கிடந்த பந்தை எடுத்து வீச, அந்த பையன்களுக்கு ஒரே குஷி. அவர் தான் மதன் அண்ணா. 

மது சாப்பிட்டு விட்டு, தண்ணி அடிக்க ஆரம்பித்தான். மதன் அண்ணாவை பற்றி நினைக்கும் போது அந்த கனவு நடுவில் வந்தது. அவர் அவனுக்கு மிக அருகில் தான் இருக்கிறார் என்பதை தான் அந்த கனவு உணர்த்தியதோ? தன்னை ரட்சிக்க வந்த கடவுள் போல் மதன் தெரிந்தார்.

மது சிகரட் பற்ற வைத்தான். அந்த புகை வளையம் அவனை அந்த நாட்களுக்கு இழுத்து சென்றது. தங்கசாமி முதலியார் அந்த ஊரில் மிக பெரும் தனக்காரர். அது தாங்க பெரிய பணக்காரர். ரைஸ் மில், திருச்சிக்கு செல்லும் இரண்டு பஸ். பக்கத்துக்கு ஊரில் டூரிங் டாக்கீஸ். ஏதாவது திருவிழாவின் போதுமட்டும் முதலியார் ஊருக்குள் வருவார். அந்த முதலியாரின் சகோதரி மகன் தான் மதன் என்பது அடுத்த சில நாட்களில் தெரிந்தது. மதன் அந்த ரைஸ் மில்லில் தான் தங்கினார். அவருடனான நட்பு அவர்களை அதற்கு பிறகு சுவர் தாண்ட வைக்க்கவில்லை. எல்லோரும் போன பிறகும் மது மட்டும் அந்த மில்லில் தங்க ஆரம்பித்தான், 

அப்படி தான் பாதை மாறி போக இருந்த மதுவை திருப்பினார்.

கடைசியாக அவரை அன்று சந்தித்தது இன்னும் நினைவு அடுக்குகளில் நிலைத்து இருக்கிறது . அவன் மனதில் மதன் இன்றும் உயர்ந்து நிற்க காரணம் அன்று சொன்னது தான்.. அது திரும்ப திரும்ப ஒலித்தது. 

"நீ நிறைய மார்க் எடுத்து ஸ்டேட் பர்ச்ட் வந்து என்னை பாரு" என்றார். அவர் போன திசையில் அவன் பார்வை நிலைத்து நின்றது. டென்த் ரிசல்ட் வந்தது. சொன்னது போல அவன் போட்டோ பேப்பரில் வந்தது. மது தான் இந்த மாநிலத்தில் முதல் மாணவன். அவன் அந்த ரைஸ் மில்லை சுற்றி சுற்றி வந்தான். தங்கசாமி முதலியார் மகன் சங்கரிடம் கேட்டு பார்த்தான்.

"அவனை நீ எதுக்கு தேடுற?  உனக்கு என்ன வேணும்?" என்று கேட்டதும் மது மேற்கொண்டு எதுவும் பேசவில்லை.. அதற்கு பிறகு மதுவின் அப்பாவிற்கு மனப்பாறைக்கு மாற்றல் கிடைத்து. எல்லோரும் குடும்பதுடன் கூடியபோது மது மட்டும் அந்த ரைஸ் மில்லையே சுற்றி கொண்டு இருந்தான்.