இப்போவரை அந்த நிகழ்வை நினைச்சாலே மனசு பதறுது.... பன்னிரண்டு வயசு பாலகனை கொல்ல அந்த பாவிகளுக்கு எப்படி மனசு வந்ததோ....

நான்கைந்து மெயகாப்பாலர்களுடன் சிறுவன் ஒருவன் ராணுவத்திடம் சிக்கிக்கொள்கிறான்..... எவ்வளவோ மிரட்டி கேட்டும், அவர்கள் யாரும் அந்த சிறுவனை பற்றி வாய்திறக்கவில்லை.....
வழக்கம்போல காட்டிக்கொடுக்கும் கூட்டத்தின் தலைவன் கருணா வரவழைக்கப்பட்டான்.... இவன்தான் "பிரபாகரனின் இளைய மகன்" என்று கூறிவிட்டு பாலச்சந்திரனை பார்க்கிறான்....
"யார் கூட வந்த?" என்கிறான் அந்த காடையர் கூட்டத்து நரி....
"அப்பா கூட"
"அப்பா எங்க"
"தெரியலையே".....

கருணா சென்றபின், அந்த பாலகன் கண் முன்னால் அவனது மெய் காப்பாளர்கள் கொல்லப்படுகிறார்கள்.....
சிறுவனின் மனதில் எவ்வளவோ பயத்தை ஏற்படுத்த முயற்சிக்கிறது காடையர் கூட்டம்....
 கொடூரன் மகிந்தவுக்கு தகவல் சொல்லப்பட, "தமிழர்கள் எப்போதும் ரத்த வாரிசை தலைவனாக ஏற்பது மரபு... அதனால் இவனும் என்றைக்காவது நமக்கு எதிரியாய் வரலாம்... கொன்று விடுங்கள்...." உத்தரவு போடுகிறான்....

சிறுவன் முன் துப்பாக்கி நீட்டப்படுகிறது....
"அப்பா வருவார்.... உங்கள விடமாட்டார்" மழலை மொழி மாறாமல் சொல்கிறான் பாலச்சந்திரன்.... முதல் குண்டு அவன் மார்பை துளைக்க, அப்படியே சாய்கிறான்.... அதற்கடுத்து மேலும் நான்கு குண்டுகள் அவன் மீது சரமாரியாக பொழிகிறது..... தமிழர்களின் சாம்ராஜ்யத்தை அழித்த பெருமிதத்தில் ஆனந்த தாண்டவம் ஆடுகிறது அந்த காடையர் கூட்டம்....

அந்த புகைப்படங்களை நீங்கள் பாருங்கள்.... அவன் கண்களில் பயம் என்பது சிறிதும் இல்லை.... கடைசி வரைக்கும் அவன் அழுததற்கான அடையாளமே இல்லை... அவ்வளவு மரண பயத்தை உண்டாக்க  முயன்றும், இறுதிவரை சிங்கள கூட்டம் அதில் தோல்வி அடைந்தது.... மாவீரனின் ரத்தமும், மதிவதனியின் தாய்ப்பாலும் மரணத்தை கூட பயமின்றி ஏற்க மன உறுதியை கொடுத்திருக்கிறது.... புலிக்கு பிறந்தது புலிதான் என்பதை வரலாறு மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்து உள்ளது.....
பாலச்சந்திரா!... உன்னால் ஏற்பட்ட இந்த கலக்கத்தை என் மனம் மறக்க இன்னும் எத்தனை காலம் ஆகுமோ???...