அன்று sunday , என்னுடைய வேலைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டு , சாய்ந்து உட்காரும் போது காலை 10.30 மணி ஆனது. அப்போது உள்ளே மகியின் அக்கா தன் குடும்பத்தோடு வீட்டுக்கு வருவதை பார்த்தான் மகி.ஆம் அங்கு மகியின் அக்கா, மாமா, அக்காவின் மகள் துர்கா , மகன் அஸ்வின், என் அனைவரும் வந்திருந்தனர்.அனைவரும் ஒரு நார்மல் விசாரிப்புக்களுக்கு மத்தியில், மகியின் அம்மா தூபத்தை அள்ளி போட ஆரம்பித்தார். மகியின் அம்மா , மகிக்கு வேற 28 வயசு ஆகுது, கல்யாணம் வேற பண்ணனும், பாக்குற பொண்ணு எல்லாம் தட்டிக்கழிச்சிகிட்டே போகுது என்று புலம்ப ஆரம்பித்தால் மகியின் அம்மா.
  என்ன அத்தை சொல்றிங்க நீங்க கிராமத்துல ஏதோ பொண்ணு இருக்குன்னு சொன்னிங்களே, அந்த பொண்ணு என்ன சொன்னா என்று கேட்டான் மகியின் மாமா. எல்லாரும் ஒரே காரணம் தான் சொல்றாங்க , கால் ஊனமா இருக்குனு தான் , "பாவி பொண்ணுங்க கட்டிக்க மாட்டேன்னு சொல்றளுங்க" தன் ஆற்றாமையை மகியின் அம்மா என்ற நிலையில் இருந்து கொட்டி தீர்த்தார் மகியின் அம்மா.
  இதை கேட்டு சிறிது நேரம் அமைதியாய் இருந்த மகி, இப்ப என்ன மாமா அவசரம், பொறுமையா பண்ணிக்கலாம் விடுங்க என்றான் ஒரு வித சலிப்போடு மகி.
   டேய்! என்னடா சொல்ற , இதுக்கு மேல எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்க போற, உன் வாழ்கையில் நிரந்தர வீடு, நிலையான வேலை இப்படி எல்லாம் வந்த பிறகு எதற்கு தள்ளி போடணும் என்று சொன்னார் மகியின் மாமா.
   நீங்கல்லாம் என்ன பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க,.... எனக்கு தெரியாம பொண்ணுலாம் பாக்குறிங்களா???? அதுவும் வெளியில பொண்ணு பாக்குறிங்க??? என்று கத்தினால் மகியின் அக்கா .
@@@@அக்கா எதுக்கு கோவமாக பேசுது என்று ஒன்றும் புரியாமல் முழித்தான் மகி.

ஏண்டி!!! உனக்கு தெரியாம நான் எதாவது பண்ணிடுவேனா , அந்த தைரியம் தான் எனக்கு இருக்க , நீயே சொல்லு என்று சொல்லிக்கொண்டே மகியின் அக்காவின் மேல் காமப் பார்வையை வீசினான் அவளின் கணவன். நீங்க கொஞ்சம் வாயை திறக்காம உட்காருங்கள், அம்மா நம்ம மகியோட மனசை பற்றி வெளியில் இருக்குற கழுதைகளுக்கு எங்க புரிய போகுது என்று கூறிய அக்காவை பார்த்தான் மகி.
என்ன இது அக்காவுக்கு எப்படி என் மனது புரிந்தது என்று புரியாமல் , புதிராய் அமர்ந்திருந்தான்.
அக்காவே அந்த புரியாத புதிருக்கு விடையை சொன்னால்.

எவளோ ஒருத்தியை கொண்டு வந்து உனக்கு மருமகளாக்க நான் விட்டுடுவேனா, என் மகள் "துர்கா" தான் உன் வீட்டு மருமகள் சொல்லி புட்டேன் ஆமாம் என்று தன் மனதில் இருந்த எண்ணங்களை மடை திறந்த வெள்ளமாய் கொட்டித் தீர்த்தாள் மகியின் அக்கா.
மகிக்கு இதை கேட்டதும் கண்ணை கட்டுவது போல் இருந்தது, அதற்குள் மகியின் அக்கா சொன்னதற்கு மகியின் மொத்த குடும்பமும் சம்மதம் சொன்னது, மகியின் மாமாவும் இதற்கு சம்மதம் சொன்னார்.
சிலை போல் நின்றிருந்த மகியை, என்னடா மகி அமைதியாகவே இருக்க, நீ என்ன சொல்ற என்றார் மகியின் அக்கா.
மகி திக்கி திணறி, அக்கா "துர்கா" சின்ன பொண்ணு அவளை எப்டி நான்???????? என்று இழுத்தான் மகி.
இங்க பாருங்க "துர்கா " சின்ன பொண்ணா , டேய் நீ சின்ன வயசுல இருந்து அவளை பார்த்துட்டு இருக்கறதுனால உனக்கு அவள் வளந்துட்டன்னே தெரியல, அவளுக்கு வயசு 18 ஆகுது என்றால் மகியின் அக்கா.
அக்கா .... துர்காக்கு 18 வயது, எனக்கு 28 வயது இது சரிபட்டு வருமா என்றான் மகி.
மாப்புள, 10 வயசுலாம் பெரிய விஷயமே இல்ல , ஓகே சொல்லு என்றார் மகியின் மாமா.
இத்தனை நாள் திருமணத்தை பற்றி யோசிக்காதவன், தீடிரென்று ஒரு முடிவு எடுக்கச் சொன்னால் மகி என்ன செய்வான். குழம்பியே போனான்.
மகி இந்த பிரச்சனைக்கு கடைசி ஆயுதமாய், துர்காவை பயன்படுத்தினான்.அக்கா இந்த விஷயத்துல துர்காவுக்கு விருப்பமான்னு கேளுங்க என்றான் மகி.
அவ்வளவு தானே இப்பவே கேட்கிறேன் என்று துர்காவை அழைத்து அவளின் விருப்பத்தை கேட்டனர்.

"துர்கா அவளின் விருப்பத்தை சொன்ன போது , மகியின் குடும்பம் மட்டுமல்ல மகியும் ஒரு பூகம்பம் வந்தது போல் ஆடியே போனான்.
அவள் கூறியது .....
துர்காவிடம் விருப்பத்தை கேட்ட போது , கொஞ்சம் வெட்கத்தோடு, பெண்மைக்கே உண்டான நாணலோடு, கொஞ்சம் தைரியமாகவே தன் மனதில் உள்ள எண்ணங்களை சபையில் எடுத்து வைத்தால் துர்கா.
மாமாவை(மகி) வேண்டாம் என்று சொல்லும் பெண்கள் எல்லாம் என்னை பொருத்தவரை முட்டாள்கள், மாமாவை குழந்தையில் இருந்து,நான் வளர்ந்து உங்கள் முன்னாடி நிற்கும் இந்த நிமிடம் வரைக்கும் மாமாவை பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறேன். மாமா பாட்டி, தாத்தா மீது காட்டும் பாசம், அதனினும் மேலாக தன் அக்கா மீது அவர் வைத்திருக்கும் பாசம், பக்தி என்று கூட சொல்லலாம். அந்த பாசத்தை பார்க்கும் போதும், அவருடைய அக்காவின் மௌனத்தை கூட புரிந்து நடந்து கொள்ளும் போதும், என்னையும் மீறி அவரை மதிக்க ஆரம்பித்தேன். அதை காதல் என்று சொல்லிவிட முடியாது, நானும் அதற்கு காதல் என்று பெயர் வைக்கவில்லை. ஆனால் உங்களுக்கு பெண் பார்க்கிறார்கள் என்று சொல்லும் போது என்னையும் மீறி ஒரு சோகம் என்னுள் எழுந்தது உண்மை. உங்கள் அக்காவின் மகளாக இருக்கும் போதே என் மீது அவ்வளவு பாசம் வைத்த நீங்கள் உங்கள் மனைவியாய் , துணைவியாய் நான் இருந்தால் என் வாழ்க்கை இன்னும் சந்தோஷமாக, என் வாழ்க்கையும் உங்கள் வாழ்க்கையும் முழு திருப்தி அடையும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது. இப்படி பக்குவமாய் துர்கா பேசியதை நினைத்து அனைவரும் சந்தோஷப்பட்டனர்.
தான் சின்னபொண்ணு என்று நினைத்த துர்கா , தன் மீது ஆசைகளை வளர்த்து கொண்டு நிற்பதை பார்த்து பிரமித்து போய் நின்றான் மகி.
என்ன யோசிக்கிறிங்க மாமா,சொந்தத்தில் கல்யாணம் செய்து கொள்ளக் கூடாது என்பதை பற்றித் தானே, நாம் இருவரும் ஒரு மருத்துவரிடம் சென்று திருமண பந்தத்தில் இணைந்தால் எந்த குறையும் இருக்காது என்று சொன்ன பிறகு முடிவு செய்யலாம் என்று துர்கா சொன்னதும் , அப்போது தான் துர்கா முகத்தை பார்த்தான் மகி.
துர்கா எவ்வளவு தெளிவாக யோசிக்கிறாள், நாம் கூட இந்த அளவுக்கு தெளிவாக யோசித்தேனா என்றால் அதற்கு விடையாய் கிடைப்பது பூச்சியமே .
மகி யோசித்தான், என் காதலன், என் துணைவன், என் அன்பை பரிமாற ஒருவன் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இல்லை, இப்படி முகம் தெரியாத ஒருவனுக்காக, அல்லது கண்டிப்பாக கிடைப்பான என்று தெரியாத ஒருவனுக்காக என் குடும்பத்தின் சந்தோஷத்தை புதைக்க வேண்டுமா????????
என் 5 வருட தேடலில் கிடைக்காதவன் இனிமேல் தான் கிடைக்க போகிறானா ,"என் நாயகன் வருவானா???? என கேள்வியோடு இருக்கும் நான் என் குடும்ப சந்தோஷத்தை முகம் தெரியாத அவனுக்காக இழப்பதை விட, என் குடும்பத்துக்காக அவர்கள் சந்தோஷத்திற்காக முகம் தெரியாதவனை இழப்பதே மேல்.
அதன் பிறகு துர்கா சொன்னதை போல் , ஒரு மருத்துவரிடம் போய், அவள் சொன்ன கேள்வியோடு சேர்த்து, எனக்கு துர்காவோடு வாழ்வதற்கு தயக்கமாய் இருந்த பல கேள்விகளையும் கேட்டுக்கொண்டு, துர்காவிடம் நான் சொன்ன வார்த்தை,
"துர்கா உனக்கு நான் நல்ல மனிதனாய், உன் மகிழ்ச்சியில் , உன் துன்பத்தில் பங்கு கொள்பவனாய் நிச்சயம் இருப்பேன்" என்றான் மகி.துர்கா நேரடியாக எதையும் பேசி விடுபவள், நல்ல கணவனாய் இருப்பேன் என்று சொல்லவே இல்லையே என்றால் மகியிடம்., மகி சிரித்துக்கொண்டே, "துர்கா நீ பாரதி கண்ட புதுமைப்பெண்", நான் "நல்ல கணவன் " என்ற தேர்வை எழுதப்போகிறேன் , அதை திருத்த போவது நீதான், நான் எழுதிய பிறகு உன் முடிவை சொல் என்றான். மகி சொன்ன அர்த்தத்தை நினைத்து சிரித்தாள் துர்கா, மகி இரட்டை அர்த்தத்தில் சொன்னது மகிக்கு மட்டுமே தெரியும். ஆம் மகி அவனுடைய பழைய வாழ்க்கையை மறந்து ,மறைத்து, குறைத்து வாழ வேண்டும் என்பது மகிக்கு மட்டுமே தெரியும்.
அப்புறம் என்ன ஆச்சி கல்யாணம் பண்ணிகிட்டிங்களா என்றான் ஜோ, மகியிடம். அப்போது காலிங் பெல் அழுத்தும் சத்தம் கேட்டது, மகி சென்று கதவை திறந்தான் , வயதான மகியின் அம்மா, பக்கத்தில் குழந்தையுடன் ஒரு பெண். இதை பார்த்த ஜோ, ஆச்சரியமாய் மகி , இவங்க துர்காவா என்றான் ஒரு வித பிரமிப்போடு.
மகி சிரித்துக்கொண்டே , நம் நாயகனின் நாயகி துர்காவின் கையில் இருந்து , குட்டி நாயகி "பாரதி"-யை வாங்கி ஜோவின் கையில் கொடுத்தான். யெஹ்!ஜோ இவள் தான் என் குட்டி பொண்ணு "பாரதி" மகி. ஜோ சிறிது நேரம் கொஞ்சிவிட்டு , மகியை பார்த்து முறைத்தான். டேய்! முறைக்காத இரு என்று ஒரு கவரை எடுத்து வந்து கொடுத்தான். ஜோ அதை பிரித்து பார்த்தான், ஜோவுக்கு அழுகை வந்தது, ஒரு சொட்டு அவனை மீறியும் வெளியில் வந்து பாரதியின் கைகளை நினைத்தது. மகி சொன்னான், இல்ல ஜோ உன்ன இந்த மாதிரி சஸ்பென்ஸ் கொடுத்து தான் பாரதி காட்ட போறேன்னு தெரியும், நீ எப்படியும் பாரதிக்கு ட்ரெஸ் எடுத்து கொடுக்க தான் ஆசை படுவனு எனக்கு தெரியும், அதனால் தான் நேற்றே ஹோட்டல்ல இருந்து வெளிய வந்ததும், ப்ரெண்ட் கொழந்தைக்குன்னு சொல்லி உன் கையாலேயே ட்ரெஸ் எடுக்க வெச்சேன் என்று சிரித்தான் மகி.
மகி , இந்த மாதிரி நீ என்னை புரிஞ்சி நடந்துக்கும் போது , உன்னை பிரியிரதுக்கும் கஷ்டமா இருக்கு. இந்த மாதிரி மற்றவர்கள் மனசை பற்றி யோசிக்கிற உன்னை எப்படி மகி யாறுமே புரிஞ்சிக்காம போய்டாங்கன்னு, தெரியல. ஓகே பாஸ்ட் இஸ் பாஸ்ட். என்று குழந்தையை கொஞ்ச ஆரம்பித்தான் ஜோ. மகி சொன்னான், என்னை புரிஞ்சிக்க இந்த துர்கா , இருக்கா, என் குழந்தை பாரதி இருக்கா. நான் இந்த வாழ்க்கைக்குள்ள வரும் போது ஒரு சின்ன சலனம், தயக்கம் இருந்துது. ஆனால் இப்ப நான் சந்தோஷமாகவே இருக்கேன். நான் எடுத்த இந்த முடிவு சரியா, தவறா எனக்கு தெரியாது, ஏனென்றால் என் உணர்சிகளுக்கு அந்த 5 வருடம் யாருமே மதிக்கவில்லை என்று சொன்னேன். ஆனால் இன்று என் உணர்சிகளுக்கு நானே மதிப்பு தரவில்லை, தராதது தவறும் இல்லை என்று இன்று தோன்றுகிறது. அப்போது துர்கா டீ டம்ளரோடு வந்தாள். ஜோ பாரதி.... பாரதி.... என்று கொஞ்சிக்கொண்டு இருந்தான்.
ஏங்க! பாரதி இந்த பேரு எவ்வளவு அழகா இருக்கு, இது கூட birth certificate - ல "அன்புபாரதி"-னு பேர் கொடுத்துட்டு வந்திருக்காரு என்னன்னு கேளுங்க என்றால் துர்கா, ஜோவிடம். ஜோ மகியை பார்த்தான்.
சரி, என்று ஜோ வீட்டில் இருந்த துர்கா , மகியின் அம்மா அனைவரிடமும் சொல்லிவிட்டு வெளியில் வந்தான்.ஜோ கேட்டான் மகியிடம், என்ன மகி இது, "அன்புபாரதி" எதுக்கு வெச்ச என்றான் ஜோ.
ஜோ, சத்தியமா எனக்கு தெரிஞ்சி இதை செய்யல, "birth certificate " form -ல அவசரத்துல எழுதி கொடுத்துட்டேன். இப்பவும் ஜோ, பக்கத்து வீட்டு பையன அன்புனோ, ஏதோ ஒரு கடை பேரு அன்புன்னு பாத்தாலோ ஒரு நிமிஷம் நின்னு பார்த்துவிட்டு போறது இல்லையா அது மாதிரி தான்.
என்னதான் இருந்தாலும் அந்த முதல் காதல், வலிகளை அதிகம் தந்தாலும், அதன் இனிமையை மட்டுமே இந்த காலம் உணர வைக்கிறது. "பூவே உனக்காக" படத்தில் விஜய் சொல்லுவாரே , "முதல் காதல் எப்பவும் ஒரு ஓரத்தில் இருந்துகிட்டே இருக்கும்னு", அது மாதிரி தான், அந்த பசுமையான நினைவுகள் ஏதோ ஒரு ஓரத்தில் இருந்துகிட்டே இருக்கு, அது நினைவு அல்ல நிழல். ஜோ, மகி இருவரும் கை குலுக்கிக் கொண்டு பிரிந்தனர்.
ஜோ, இப்பவும் சொல்றேன் இந்த வயசுல உன் மனதை "நாணல்" என்று நினைத்துக்கொள், மீண்டும் நாம் நிச்சயம் எழுவோம் என்று நினை, வெற்றி நிச்சயம் உனக்கே...........மகி ஜோ இருவரும் சிரித்துக்கொண்டனர் ஒரு நல்ல நண்பர்கள் என்ற புரிதலோடு , கை குலுக்கி விடை பெற்றனர்,

அங்கு இருந்து தன் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு புயலாய் கிளம்பினான் ஜோ.கோடம்பாக்கம் பிரிட்ஜ் ஏறி இறங்கினான், ஜோவின் பைக்கை கை போட்டு நிறுத்தியது, ஒரு ஆண் மகன். சார் , என்னுடைய பைக்ல பெட்ரோல் இல்லாம நின்னுடுச்சி , பக்கத்துல இருக்க பெட்ரோல் பங்க்ல என்ன விட்டுடுங்க என்றான் அவன்.ஜோ சரி என்றான் , அவன் பின்னால் ஏறி அமர்ந்தான் புதிதாக வந்தவன் குழைந்து குழைந்து பேசுவதை பார்த்தான்.
"பாம்பின் கால் பாம்பறியும் "என்பது போல் புதிதாக வந்தவனை புரிந்து கொண்டான் ஜோ. பேசிக்கொண்டே உங்கள் பேர் என்ன்ன என்றான் புதிதாக ஏறியவன் , அதற்கு ஜோ, ஐம் ஜோ, யுவர் நேம் என்றான். எரியவனோ சிரித்துக்கொண்டே "ஐம் அன்பு "என்றான், அவன் பெயரை கேட்டதும் ஜோ சடன் பிரேக் போட்டான். ஜோ எதற்கு இப்படி நிறுத்தினான் என்று தெரியாமல் முழித்தான் பின்னால் உட்கார்ந்திருந்த அன்பு.
என் மனது "நாணல்" எதற்கும் மடிந்து சோர்ந்து விழ மாட்டேன் என்று சொல்லிக்கொண்டு வண்டியை எடுத்தான் ஜோ..

என்னையும் அறியாமல், பிழை என்றும் தெரியாமல் என் நண்பனுடன் சேர்ந்து கொண்டு ஒரு ஊனமுற்றோரை காயப்படுத்திவிட்டேன். அவரை மனதில் வைத்தே இந்த கதையை பல உண்மை சம்பவங்கள் உட்புகுத்தி எழுதினேன்..... இந்த கதையை முகம் தெரியும் முகவரி தெரியாத அந்த மனிதருக்கு சமர்பிக்கிறேன்...... இந்த கதையை படித்தவர்கள், ஊனமுற்றவர்களின் உணர்வுகளையும் புரிந்து கொள்ள முயற்சி செய்தாலே போதும்.என் கதை வென்றுவிடும்......

உங்கள் நரேஷ்ஜியின் நன்றிகள் ......

(நாணல் முற்றும் )