முன்னர் chennaguyys-இலும் பின்னர் கடலையிலும் வெளியான YACI-ஐ பல்வேறு காரணங்களுக்காகத் தணிக்கை செய்து மறுபதிவு செய்ய உள்ளேன். மீண்டுமொரு முறை ஆதரவு நல்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

Disclaimer:

This is a work of pure fiction. The characters, place, time and incidents are all purely fictional. Any resemblance to anyone, living or dead is purely coincidental.

இது முற்றிலும் கற்பனையான படைப்பு. இந்த கதையின் பாத்திரங்கள், இடம், காலம், சம்பவங்கள் என அனைத்தும் முற்றிலும் கற்பனையே. உயிருடன் இருக்கும்/இல்லாத ஒருவரை ஒத்திருப்பது தற்செயல் நிகழ்வாகவே அமைந்திருக்கும். 

அண்ணா எப்படியும் அடுத்த மூணு நாள்ல வேலைக்குத் திரும்பிடுவான்.. மறுபடி வழக்கம் போல மூணு வாரம் கழித்து தான் தஞ்சாவூர் ஜாகை... எப்படி தப்பிப்பது.. ஒன்றும் புரியவில்லை... கண்கள் திரையிட்டன... சுயபச்சாதாபம்..  “சின்னா... பாவம்டா நீ..” மனது மருகியது.. விதியை நொந்தபடி.. சாப்பாடு எடுத்து வைத்தேன்.. 

ஆனாலும் அடுத்து வந்த நாட்களில்... கஷ்டமாக ஒன்றும் தோன்றவில்லை... கிச்சா... ரொம்பவே உதவினான்... வாய் ஒயாமல் பேசினான்.. ரொம்பவும் உரிமை எடுத்துக் கொண்டதாகப் பட்டது... நான் தான்.. பட்டும் படாமலும் சிடுமூஞ்சி சின்னாவா வலம் வந்தேன்.. 

அண்ணா.. வேலைக்குத் திரும்புவதற்கு முந்தின நாள் இரவு.. மணி ஒன்று.. ஓன்றரை இருக்கும்..

கரண்ட் கட்..!

புழுக்கத்துடன் போராடினேன்.. தூக்கம் பாழான எரிச்சலுடன்.. சிறுநீர் கழித்து வர எழுந்தேன்.. 

“இது ஒரு எரிச்சல்... கீழே இறங்கி... ஏறி... சே.. கிச்சா மட்டும்.. கீழேயே பெட்ரூமில் படுத்துண்டிருக்கான்.. எல்லாருமே கல்யாணம் பண்ணிண்டா ஜால்ரா போட ஆரம்பிச்சுடுவாளா...?!” அண்ணா மீது கோபமாக வந்தது... 

சத்தமில்லாமல்.. கீழே வந்து.. வேலை முடிந்து... மாடிப்படி ஏற எத்தனிக்க... ஏதோ கேவல் போன்ற சத்தம்... 

யார் அழுவது...?

பெட்ரூமினுள் எட்டிப் பார்த்தேன்... அண்ணா அசந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தான்... கிச்சா எங்கே?

யோசனையாய்... மெல்ல அடி எடுத்து... தலை மட்டும் நீட்டி ஹாலை நோட்டம் விட்டேன்...! 

அதிர்ச்சி... பேரதிர்ச்சி....! 

மெல்லிய இருளினூடே கிச்சாவின் செய்கை.... ஆவலை அதிகரித்தது...! 

சுவற்றை ஒட்டிய ஃஸோஃபாவில் கால் பரப்பி வெகு சாய்மானமாய் உட்கார்ந்து... மிகத் தீவிரமாக வலது கையை மேலும் கீழுமாக இயக்கிக் கொண்டிருந்தான்... எனக்குப் புரிந்தது...

முஷ்டிமைதுனம்!

வாலிப வயதின் வேட்கை மிகுதியால் செய்யும் இந்த வடிகால் வேலை நான் ஒன்றும் அறியாத விஷயமில்லை... பல முறை நானே செய்திருந்தாலும்... முதன்முறையாக இன்னொரு ஆணை.... அதுவும் என்னையும் அறியாமல் என் மனதைக் களவாடியவனை அப்படிப் பார்த்தது புது அனுபவமாக இருந்தது...

சற்றைக்கெல்லாம்... வேகம் கூட்டி... தேகம் சிலிர்த்து... பெருமூச்சால் நெஞ்சு விம்மி... செயல் நிறைவேற்றத்தை உறுதிசெய்தான்... அவ்வளவையும் வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தேன்... அவன் தலை திருப்பி... கண்களில் மின்மினியின் மினுமினுப்போடு என்னை பார்ப்பதை உணர்ந்து... சற்றே தடுமாறிப் போனேன்...  

“அடப்பாவி... என்ன தைரியம்...”

அவன்... நிதானமாய்... என்னை பார்த்தபடி ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான்... எனக்கு துடிப்பு அதிகமாகியது...

வேகமாக மாடி ஏறி... கட்டில் காலில் நச்சென்று இடித்துக் கொண்டேன்... 

இனி தூக்கம் எட்டாக்கனி தான்.. விடியலை எதிர்நோக்கும் துணிவின்றி... வெறுமனே கட்டிலில் கிடந்தேன்...

(தொடரும்)

@ Basher

நன்றி மாப்ஸ்..! இது ரீமிக்ஸ் காலம்-ங்கறதால... கதையவும் ரீமேக் பண்ணா என்னன்னு தோணுச்சி... அதான்.. பழைய மொந்தையில்... புதிய கள்!

@ Rajspr

நன்றி... ஆமா... டி ஆர் உங்களுக்கு தூரத்து/பக்கத்து சொந்தமா...? எதுகை மோனைல பின்னி பெடலெடுக்கறீங்களே...!!

@ msvijay

ம்ம்ம்.. Getting lost in Nostalgia buddy!! படிச்சதும் எமோஷனல் ஆகறேன்... கதை மூலமா ஒர்குட் தந்த சொந்தம்னா.. அது மிகையில்லை..!! இப்பவும் பழைய chat messages எடுத்துப் பார்த்தா ஆச்சர்யமா இருக்கும்... பல நேரங்கள்ல.. வருத்தப்பட்றதுண்டு... நான் ஏன் ஒரு கேயா பொறந்தேன்னு... அப்படி இருந்ததுலயும் ஒரு ஆதாயம்னா.. அது நிச்சயம்.. msvijay!!!!

@ thamizhan

ஒர்குட் தந்த சொந்தம் msvijay-னா... CG தந்த சொந்தம்... தேவதையாக அறிமுகமான தமிழன்...!! யோவ்.. ரெண்டும் பேரும் இன்னிக்கு என்ன ரொம்ப ஃபீல் பண்ண வைக்கறீங்க.. எனக்கு அழுகாச்சி.. அழுகாச்சியா வருது!!!!!

எந்நேரம் கண்ணசந்தேன் என்றே தெரியவில்லை... யாரோ தோளை தட்டுவது போல் தோன்றவே.. திடுக்கிட்டு எழுந்தேன்.... கிச்சா!

“குட்மார்னிங் சின்னா.. அத்திம்பேர் தான் எழுப்ப சொன்னார்... கீழே உனக்காக காத்துண்டிருக்கார்டா..” சொன்னவன்.. பிரிந்திருந்த என் வேஷ்டியை சரி செய்ய முயல.. பட்டென்று கையைத் தட்டிவிட்டு..  “நீ போ.. நா வர்றேன்” என்று கிட்டத்தட்ட கத்தினேன்..  “சனியன்.. இவன் முகத்துலயா முழிக்கணும்...?”

கீழே... அண்ணா சுப்ரபாதத்துடன் வரவேற்றான்... “நன்னா இருக்குடா.. இப்ப மணியென்ன தெரியுமோ...? ஒன்பதே கால்...! அப்படி விடிய விடிய சுவாமிகள் என்ன பண்ணிண்டிருந்தீர்... இப்படி அசந்து தூங்கறதுக்கு...?”

“ம்... உம் மச்சினனை மாதிரி ராத்திரி இருட்டுல மணி ஆட்டிண்டிருந்தேன்...” வாய் வரை வந்த வார்த்தையை ச்ரமபட்டு அடக்கினேன்... “கிச்சாவின் முன்னாவே என்னை கடுப்படிக்கறான்...” அப்படியே அண்ணாவை கன்னம் பழுக்க பழுக்க அறைய வேண்டும் போல் தோணித்து... 

டையை சரி செய்த படியே... அண்ணா கிளம்பத் தயாரானான்.. “பொறுப்பா பாத்துப்பேன்னு நம்பறேன்.. கிச்சாவண்ட செலவுக்கு பணம் கொடுத்திருக்கேன்.. தேவைப்பட்டா வாங்கிக்கோ... வேற எதனான்னா கால் பண்ணுடா.... வர்றேன் கிச்சா...” சிரித்தபடியே பைக்கை உதைத்து கிளம்பிப் போனான்...

 ஹாலுக்குள் நுழைய, பின்னாலேயே வ்ந்த கிச்சா ஓங்கி கதவையடைப்பது தெரிந்தது... பதறியபடி திரும்பினேன்... 

என்ன என்பதாய் குறும்பு கொப்பளிக்க பார்த்தான்... ஒண்ணுமில்லை என்று பார்வையாலே பதில் கூறி திரும்பினேன்... ஏனோ  அவனோடு பேசவே தோணவில்லை... அவன் முகத்தை பார்த்தால்.. அவன் இரவு நிகழ்த்தின காமக் களியாட்டமே நினைவில் தோன்றியது... அருவருப்பாயிருந்தது... 

அவன் அலட்டிக் கொண்டதாகவே தெரியவில்லை... “சின்னா... அடுத்த தெரு மெஸ்லேர்ந்து தோசை வாங்கி வச்சிருக்கேன்... அத்திம்பேர் மட்டும் தான் சாப்பிட்டார்... நீயும் வந்தா நாம சேர்ந்து சாப்பிட்டுடலாம்... ஒருமுறை விண்டு வாய்ல வச்சிப்பாரேன்... அந்த டேஸ்ட் ஆயுசுக்கும் மறக்காது...” அவன் தோசையை சொன்னதாகப் படவில்லை... 

“ஐயோ.. கடவுளே... இந்த கழிசடையை எப்படி சகிச்சிக்கப்போறேனோ தெரியலயே.... கஷ்ட காலம் .. ஊருக்குப் போணுமானா கூட இவனண்டல இல்ல காசு வாங்கணும்...” 

 “இல்ல நீ சாப்பிடு.... நான் ஸ்நானம் பண்ணனும்...”

பதிலுக்கு காத்திராமல் டாய்லெட்டை நோக்கி நகர்ந்தேன்...

“உன்ன பார்த்தாலே.. ஈஸியா உணர்ச்சிவசப்பட்றவன்னு தெரியறது.. நீ ஒழுங்கா.. பொறுமையா கேட்கறதா இருந்தா சொல்றேன்... இல்லியானா .. நீயா என்ன வேணா நினச்சிக்கோ... நேக்குக் கவலையில்ல...”

“பேச்ச மாத்தாதடா அம்பி... சொல்லுடா.. அப்படி என்னடா அரிப்பு நோக்கு..?”

“அதான் சொன்னேனோயில்லியோ.... நீ குறுக்க பேசாம கேட்கறதாயிருந்தா சொல்றேன்..”

“சரி... சொல்லித் தொலை”

“அன்னிக்கு கல்யாண ஆத்துல உங்காத்துவா எல்லாம் எங்கள கோச்சுண்டிருந்தான்னு... நீயும் உம் பங்குக்கு.. என்ன முறச்சிண்டே வலம் வந்தியே... ஞாபகமிருக்கா..?”

“இப்ப அதுக்கும் இதுக்கும் என்னடா சம்பந்தம்... அது ஏதோ சாந்தி முகூர்த்த நேரம் பத்தின சர்ச்சையானா இருந்தது...”

“ஆனா அது தாண்டா எல்லாத்துக்கும் காரணம்.. எங்க பக்கம் நேரம் கணித்தவர்.. சாந்தி முகூர்த்த நேரத்த கணிக்கும் போது ஏதோ தவறு பண்ணிட்டாராம்... கல்யாண மண்டபத்துல வச்சே அப்பா கைய புடிச்சி.. பெரியவா மன்னிக்கணும்.. சாந்தி முகூர்த்தம் மட்டும் ஒரு நாலு நாள் கழிச்சு வச்சுண்டா நன்னாயிருக்கும்... தவறு நடந்துடுத்து.. ரமாவுக்கு ஜனன ஜாதகம் முதலா கணிச்சிருக்கேன்.. அதன் வாழ்க்கை சீரும் சிறப்புமா இருக்கணும்.. நீங்க தான் எப்படியாவது மாத்தி வைக்கணும்னு சொல்லிட்டார்.. அப்பாவோட பால்ய சிநேகிதர்.. காரணமில்லாம அப்படி சொல்ல மாட்டார்... அதான் அப்பா அன்னிக்கு ஒத்தக் கால்ல நின்னு தேதிய மாத்தினார்... விளக்கி சொல்ல தருணம் சரியில்ல... அதுக்குள்ள உங்க அண்ணாவ விட்டுட்டு... கிளம்பிட்டேள்...”

“இன்னும் நீ விஷயத்த சொல்லவேயில்ல...”

“பொறுடா... சொல்றேன்... அன்னிக்கெல்லாம்... என்ன தான் நீ என்னை கோபமா பார்த்தாலும்... அதையும் மீறி... ஒரு ஏக்கம் இருந்துச்சு உன் பார்வைல...”

yah continue machi......

அறையை இருவருமாக சேர்ந்து நேர் செய்து முடிக்கவும்... கோடை மழையின் அறிகுறியாக மின்னல் வெட்டி, இடி இடிக்க ஆரம்பிக்கவும்.. சரியாக இருந்தது... 

கட்டிலின் சுவற்றுப் பக்க ஓரத்தில் நான் ஒண்டிக் கொண்டேன்... 

மறு ஓரத்தில் கிச்சா மல்லாந்தபடி... “ஸோ.. என்னடா முடிவு பண்ணியிருக்கே..”

கனவு நனவான விந்தையாய்.. அருகருகே படுத்திருந்தோம்.. எதைப்பற்றி கேட்கிறான் என்று யூகிக்க முடியாதபடி பூடகமான கேள்வி... லப் டப் எகிறியது... வெளியே... மழைத் தூறல் தொடங்கியிருந்தது.. என்னிடம் எந்த பதிலுமில்லை... 

“ரிசல்ட வரப் போறதே.. என்ன பண்ணலான்னு முடிவு பண்ணியிருக்கே..”

“ஓ.. அதுவா... ” நான் வேகமாகத் திரும்பி அவனை நோக்கிப் படுத்தேன்..

“மாட்டினியா... ஒழுங்கா சொல்லுடா... நம்ம உறவின் அடுத்த கட்டத்த பத்தி என்ன முடிவு பண்ணியிருக்க...?” என்னை சுவர் பக்கம் திரும்ப விடாமல் தோளை அழுத்திக் கொண்டான்..

“புடலங்கா உறவு... அடுத்த கட்டம் பாம்பு கட்டம்... போ.. கீழ இறங்கி பட்றா”

“என் புடலங்கா உறவ நீ பார்த்ததில்லையே... நேக்காடா பாம்பு கட்டம்... என்னோட நீ பரமபதம் ஆடினதில்லையே... இப்ப நேக்கு.. ஏணிக்கட்டம்.. ஏர்றேன் பார்..” ஆக்ரோஷமாக காலை தூக்கி என் மேலே போட்டான்..

“டேய் பொறுக்கி.. அதான்.. பக்கம் பக்கமா கட்டில்ல படுத்திருக்கோமே.. இன்னும் ஏண்டா பேச்சு வார்த்தை நடத்திண்டிருக்க... நீயா ஸ்டார்ட் பண்ணுவேன்னு பாத்தா.. ரொம்ப படுத்தறியே.. நேக்கு வெட்கமா இருக்கு... நீயே எதனா பாத்து பண்ணு..”

“ஓ.. அப்படி போகுதா கத... தோ வந்துட்டேன்..”

“டேய்.. டேய்... லைட்ட ஏண்டா போட்ட... ப்ளீஸ்டா..நேக்கு வெட்கமா இருக்குடா.” குப்புற படுத்துக்கொண்டேன்.. 

தோளைப் பற்றி, வலியத் திருப்பினான்.. 

“சின்னா”

“ம்..”

“கண்ணத் திறடா... உன்ன கடிச்சி ஒண்ணும் தின்னுட மாட்டேன்.. ப்ளீஸ் கண்ணத் திறடா..”

அவன் மூச்சின் வெப்பம் என் முகத்தின் வெகு அருகே தாக்கியது..

நான் இமை திறந்தேன்.. வெளியே மழை வேகமெடுக்கத் துவங்கியிருந்தது..!

கண்கள் சந்தித்தன..

அவன் பார்வையின் வீர்யத்தால்.. வார்த்தைகள் தொண்டையிலேயே சிக்கிக் கொண்டதால் ஊமையானேன்... 

“என்னடா அப்படி பாக்கற..?” புருவத்தை ஆட்டி சைகை செய்தேன்..

”ப்சு... அமைதியா இரு... ரசிச்சிண்டிருக்கேன்... சின்னா... நீ.. எப்படி இருக்கத் தெரியுமோ? இதையெல்லாம்.. இருட்டுலயா ரசிக்க முடியும்..? அதனால தான் லைட்...!

உன் கண்ணு ரெண்டும் திராட்சையாட்டமானா இருக்கு... என்னமா மின்றது பாரேன்.. லவ்லிடா..

மூக்கு..மாம்பழத்துல உருண்டையா இல்லாம.. கொஞ்சம் நீளமா இருக்குமே.. ஆங்.. நீலம்னு சொல்லுவாளே.. அது மாதிரியா இருக்குடா..

உதடு.. ஆரஞ்சு சுளைடா.. அப்புறம்..

அழகா ரெண்டு ..செர்ரீஸ்.. வச்சிருக்கே தெரியுமோ...?” பனியனை விலக்கிப் பார்த்தான்.. “இது ரெண்டும் என்ன ரொம்பவே இம்சப்படுத்தித்து..” அவன் தடவ.. நான் நெளிந்தேன்..

தொப்புளையும்.. தொடைகளையும் தடவி... “இது ரெண்டுக்கும் என்ன பேர் சொல்றதுன்னே தெரியல.. நாளைக்கு ஞாபகம் வந்தா சொல்றேன்..”

தொடை நடுவே வேட்டியோடேத் தடவி... “இது வாழைன்னு தெரியும்.. என்ன வகை வாழைன்னு.. இப்ப பாக்கறேன் பார்.. வாவ்.. ரஸ்தாளியான்னா இருக்கு..! டேய்... தூங்கும் போதும் ஜட்டியாடா.. படுத்தாத..” செல்லமாய் சிடுசிடுத்தான்..

விடுவித்தேன்..

“என்னடா எதுவுமே பேச மாட்ற... புடிக்கலையா..?”

“கிச்சா.. நேக்கு ஏதோ பழ மண்டியில மாட்டின மாதிரி இருக்குடா.. என்ன பேசறதுன்னே தெரியலடா..”

“எச்சக்கல.. ஜாஸ்தி பேசற வாய என்ன பண்றேன் பார்.. ம்ம்ம்ம்ம்”  

அடுத்து ஒரு அரை மணி நேரமேனும்.. ம்ம்ம்ம்... தவிர.. வேறு சத்தமேயில்லை...!

ஒரு வித மயக்கம் போலுமிருந்தது.. நினைவு தப்பித் தப்பி மீண்டது.. ரொம்ப குழைவா..தோணினது.. கிச்சாவின் பாரம் உணர்வுக்கு அப்பால் சென்றது..பறக்கும் ஒரு உணர்வு..

காகிதமாய்.. இறகாய்.. சருகாய்.. எடையற்று.. எங்கோ வெகு தூரம் பறப்பது போல் ஒரு உணர்வு... 

வலித்ததால் விடுவித்தானோ.. வலிக்குமே என்று விடுவித்தானோ..  

“சின்னா... சின்னா..” கன்னத்தை தட்டினான்... மெல்ல கண் திறந்தேன்..

”ஸ்மூத் லேண்டிங்.. தஞ்சாவூர் அன்தராஷ்ட்ரீய ஹவாயி அட்டா.. ஆப்கா ஸ்வாகத் கர்தா ஹை”

“ம்...” முனகினேன்..”

“அப்பாடா.. உயிரோட தான் இருக்கறான்”  நினைத்திருப்பான் போலும்... ஜாகையை மாத்தினான்... கன்னம்.. கழுத்து என முத்தத்தால் அளவெடுத்து.. செர்ரி தோட்டத்தை அடைந்தான்..

“சே.. இது வேற..” வேட்கையில்.. பனியனை அல்மோஸ்ட் கிழித்திருப்பான்.. சிரமம் தராமல் கழற்றினேன்... 

முத்தமிட்டு... நாவால் தீண்டி... பின் உதடு குவித்தான்...

நாலு நாய்களுக்கு நடுவே மாட்டின ரொட்டித் துண்டமானது நிலைமை .. உடம்பு.. வெட்டி வெட்டி இழுப்பது போலிருந்தது... தடுக்க கையெடுத்தேன்.. அவனது கைகளால் சிறைபடுத்தினான்..  

ஆரம்பிக்கும் போதென்னவோ.. ரொம்ப நன்றாக இருந்தது.. ”அது எப்படி வலிக்காம பண்றான்..? வாய் ஒரு வேள பொக்கையாயிடுத்தா.. ? ஆ லேசா.. வலிக்கறது.. ஆ...ஐயோ...” பல்லிருப்பதை ஊர்ஜிதப்படுத்தினான்..

கிட்டத்தட்ட.. அவனை நெட்டித் தள்ளினேன்.. நெஞ்சைத் தடவிப் பார்த்தேன்..

“நல்ல வேள.. இந்நேரம் பொத்தல்லாயிருந்தா.. பால் வருதோயில்லயோ... இரத்தம் வந்திருக்கும்..  சே.. இப்படியா கடிக்கறது..?”

விவேக சிந்தாமணியில்.... தலைவிக்கும் இப்படி ஒரு ஐயப்பாடு... தலைவனின் அசுரத்தனமான அணைப்பில்.. முலைகள் அவனது நெஞ்சைத் தைத்து அவனது முதுகு வழியே வந்து விட்டனவோ என்று முதுகைத் தடவிப் பார்த்தாளாம்...!

அவன்... தொப்புளில் மூழ்கி முத்தெடுத்து.. இன்னும் நகர்ந்தான்..!

நான் தலை தூக்கி... ஜன்னல் வழியே... வெளியே பார்த்தேன்.. மழை சீராகப் பெய்து கொண்டிருப்பதாகப்பட்டது...!

வேஷ்டி தானாய் அவிழ்ந்திருந்தது.. கிச்சாவின் வேலை சுலபமாகியது... என்”னது” நாடி நரம்பெல்லாம் ரத்தம் பாய்ந்து.. முறுக்கேறி.. அவ்வப்போது துடித்தெழுந்து... கிச்சாவை .. வா.. வாவென சைகை காட்டி அழைத்தது..

அவனோ... பாராமுகமாய்.. அதைத் தவிர்த்து.. ப்யூபிக் மேடு, தொடை, தொடையிடுக்கு என்று நரியே நரியே சுத்தி வந்தான்.. 

ஆவலை அடக்க முடியவில்லை... நச்சுன்னு தலை அமுக்கி வாய்ல சொருகிடலாம்னு தோணித்து.. இல்லை .. அவன் ரூட்லயே .. போலாம்.. எங்க சுத்தினாலும் வந்து தானே ஆகணும்.. 

அதற்குள்ளாக... வெகு நேரமாய் விசும்பியதன் அடையாளமாய்.. ஒரு துளி கண்ணீரை கசித்திருந்தது... 

அதுவரை வெறுமனே அவன் தலையை... கோதிக் கொண்டிருந்தவன்... “போதும்டா.. சீக்கிரம்..” என்பதாய்.. என் பிடியை இறுக்கினேன்... 

 வாயை... அடிவாரத்தை நோக்கி நகற்றினான்... நாவால்.. அடிவாரம் முதல் சிகரம் வரை ஏறுவதும்.. பின் வழுக்கிக் கொண்டு இறங்குவதுமாய் இருந்தான்..  சிலிர்த்து சிலிர்த்து.. அவனது நாவை.. மேலேயே தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியாமல் திண்டாடியது... 

 சற்றே.. தளர விட்டிருந்த பிடியை.. இறுக்கினேன்... கை மேல் பலன்..! அப்படியே... வாயில் கவிழ்த்துக் கொண்டான்.. உதடு குவித்து.. தழுவிக் கொண்டான்.. 

 உடம்பு ஒரு விதமான இன்ப அவஸ்தையை உணர்ந்தது... அங்கங்கே ஷாக் போலும் உணர்ந்தேன்.. மூச்சு ஒரு சீராக இல்லை.. உடம்பு.. திடீரென முறுகத் தொடங்கியது.. கிச்சா வேகத்தைக் கூட்டினான்..

 “இதென்ன எழவு..? இப்ப போய் உச்சா வருவது போல இருக்கறதே... ஐயோ... இவன் வேற தலையை கவிழ்திருக்கிறானே...” அவனை தூக்கி விட நினைத்தேன்.. மறுத்தான்.. இன்னும் வேகம் கூட்டினான்... பீய்ச்சி அடித்தது..  க்ஷணப்பொழுது மனது சொல்ல முடியாத இன்பத்தை ஏகியது..!

கிச்சா இன்னும் தலை நிமிரவில்லை... மெல்ல விடுவித்து... மேலே வந்தான்.. என்னை.. தழுவிக் கொண்டான்..  முதுகிலிருந்து கையை இறக்கி... புட்டங்களைப் பிசைந்தான்.. 

 “சின்னா.... டேய்.... சின்னா..” 

”ம்ம்..” முனகினேன்... 

 “கொஞ்சம்.. சுவர் பக்கமாய் திரும்பிக்கோயேன்..”

“ம்ம்..” நான் சத்தியமாய் முனகினேன்.. அதை அவனுக்கான பதிலாய் எடுத்துக் கொண்டான்... 

 என்னை அவனாகவே சுவர் பக்கமாய்த் திருப்பினான்.. அப்போது என் வசம் நானில்லை... ஆகையால்.. என்னையும் அறியாமல் ஒத்துழைத்தேன்.. 

 புட்டஙகளை பிசைந்தபடியே இருந்தவன்... ஒற்றை விரலால்.. ஆழம் பார்த்தான்.. 

 “ஆ” வலித்தது... ஆனாலும் எதிர்க்கத் திராணியில்லை...  ஒன்று .. இரண்டானது.. பின் மூன்றானது... நான் வலியால் முனகியதை அவன் புறக்கணித்திருக்க வேண்டும்..

இப்போது... இன்னும் பெரியதாய் ஒன்று.. அனுமதி கேட்டு வாசலைத் தட்டியது.. 

 “கிச்சா.. ப்ளீஸ்... வேணாண்டா... வலிக்கறதுடா...” மயக்கத்துடன் சிணுங்கினேன்..

 “என் செல்லம்... தோ ஆயிடுத்து.. கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோடா...”  என் முகத்தைத் திருப்பி கன்னங்களை முத்தமிட்டான்... 

 “மேலே மென்மையான முத்தம்... கீழே... உத்தரவின்றி உட்பிரவேசிக்க முரட்டுத் தனம்..”

“ஆ” நான் முழுவதுமாய் விழித்துக் கொண்டபோது.. கிச்சா.. என்னுள் முழுவதுமாய் நுழைந்திருந்தான்..

 சுவற்றை உந்தித் தள்ளி என்னை விடுவித்துக் கொள்ள முயன்று தோற்றேன்... 

சிறிது நேரம் அசைவற்று இருந்தவன்... மெல்ல அசைய ஆரம்பித்தான்... கைகளால் என்னை அழுத்தமாக சிறைப்பிடித்துக் கொண்டான்.. 

கன்னங்களை... கண்ணீர் நனைத்திருந்தது... 

 சீராக இருந்த அசைவு... வேகம் கூட்டியது..  

பொறுக்கவொண்ணா வலி... உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை வியாபித்தது..

 விநோதமான சப்தத்துடன் அசைவின் வேகத்தை அதிகரித்தானே ஒழிய குறைக்கவில்லை..!

 கிச்சா.. முறுக்கேறினான்.. நான் அவனது மாறுதலை என்னுள் உணர்ந்தேன்... 

 ஐயோ.. நிரம்பி வழியப் போறதே... !

 எஸ்.... வழிந்தது... வழிந்து சிந்தி சிதறியது...!

 கிச்சா... பெட்ஷீட்டில் துடைத்துக் கொண்டான்!

“அவ்ளோ தானாடா.. உன் ரோஷம்..?”

அவனை விலக்கி.. “இப்போ என்ன?” என்பதாய்ப் பார்த்தேன்..

“இல்ல.. உன் ரோஷம் அவ்ளோ தானான்னு கேட்டேன்..”

“உன்ன பாத்தா.. பாவமா தோணித்து.. அதான்.. மனச மாத்திண்டேன்..”

“போறுண்டாப்பா உன் அனுசரணை.. கைய கால வச்சிண்டு சும்மா இரு.. ரத்தம் பார்த்துமா நீ அடங்கலை..? இப்போ நீ சமத்தா குளிப்பியாம்.. அப்புறமா தான மத்தது..”

எனக்கு சப்பென்றாகியது...  “இப்படி சொல்லுவான்னு தெரிஞ்சிருந்தா இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் கோபத்த மெயிண்டெய்ன் பண்ணியிருக்கலாமே..?!”

நெஞ்சு, குஞ்செல்லாம்.. சோப் நுரை மூடியது.. கருமமே கண்ணாக இருந்தான்.. என் விரைத்திருந்த ரஸ்தாளியை.. ஜஸ்ட் லைக் தட்.. புறக்கணித்தான்.. குளியல் முடிந்து.. அவனே துவட்டியும் விட்டான்.. எனக்கு என்னவோ அவன் அரவணைப்பு ரொம்பவும் பிடித்திருந்தது..

ஜட்டியை கையில் எடுத்தேன்..

“இன்னிக்கொரு நாள் போட்டுக்கலனா ஒண்ணும் முழுகிப் போயிடாது..” அதைப் பிடுங்கி அலமாரியிலேயே வைத்தான்.. 

“இப்படி வாடா..” என்னை இழுத்து மடியில் குப்புற கிடத்தி.. பின்புறக் கோளங்களை பிரிக்கலானான்.. எனக்கு பக்கென்றது.. முந்தின இரவின் பாதிப்பில் எழ முற்பட்டேன்..

சட்டென்று... புட்டத்தில் அடித்தான்.. “ஒண்ணும் பண்ண மாட்டேண்டா..” சில்லென்று ஏதோ.. துவாரத்தில் பட்டது.. ஜெல்லி!

“ஏதுடா இது?”

“கீழ பெட்ரூம்ல இருந்ததுடா..”

“நீயும் இதான் போட்டுப்பியா..?” ஐயோ.. நான் இதை சத்தியமாக வெள்ளந்தியாய் தான் கேட்டேன்..

வெடுக்கென்று புட்டத்தில் கிள்ளினான்.. “கொழுப்பா? இது அத்திம்பேருக்கு வந்த சம்பிள்ஸ்டா....  

“ரெண்டு நாள்ல சரியாயிடும்..”

புரண்டு திரும்பினேன்.. 

“டெரிப்லி சாரிடா சின்னா..” இழுத்து முத்தமிட்டான்.. அவ்வளவு கேரிங் நான் அதுவரை அனுபவித்ததில்லை... 

அன்று அவனே ஊட்டி விட்டான்..

பிற்பகல் பொழுது.. அவனைக் கட்டிக் கொண்டு.. கால் போட்டுக் கொண்டு தூங்கினேன்...!

இரவு.. சமைக்கவில்லை.. மெஸ்ஸில் முடித்து.. வீடு வந்தோம்.. ஹாலிலேயே பாயை விரித்து படுத்தோம்..

எனக்குத் தாளவில்லை... நெருங்கி அவன் காது மடல்களை நாவால் வருடினேன்.. 

“இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு எதுவும் வேணாண்டா”

நான் விடுவதாக இல்லை... கன்னங்களை எச்சில் படுத்தினேன்.. உதடுகளைக் கவ்விக் கொண்டேன்.. அவன் என் முடியைக் கோத ஆரம்பித்தான்.. அவ்வப்போது உதடு பிரித்து.. தலை நிமிர்த்தி அவன் முகம் பார்த்து.. முத்தமிட்டு.. பின் விட்ட இடத்திலிருந்து ஆரம்பித்தோம்.. எச்சிலமிர்தம் பரிமாறி.. நாவால் சண்டையிட்டு.. நிதானமான நீண்ண்ண்ட முத்தம்..

நெற்றி, கன்னம், கழுத்தென்று உதட்டால் ஒத்தியெடுத்து .. கண்ணாமூச்சி ஆடி.. நெஞ்சைத் தடவினேன்.. நானாவது நேற்று முண்டா பனியன் போட்டிருந்தேன்.. இந்த பிரகஸ்பதி கை வைத்த பனியன்..!

இடுப்பிலிருந்து சுருட்டி தலை வழியே கழற்றிக் கடாசினேன்....!

“வாவ்”.. மெத்து மெத்தென்றிருந்தது.. காம்புகள் பிங்க் நிறத்தில் கிறங்கடித்தன..  கூச்சமாயிருந்திருக்க வேண்டும்.. அதிகம் நெளிந்தான்..

“நேக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்.. இப்ப புரியறதா..?”

சிரித்தான்.. இழுத்து முத்தமிட்டான்.. 

தொப்புளில் நாவை விட்டுத் துழாவினேன்..பின் அவன் வேஷ்டி உருவி.. அவன் வாழைப்பழம் பார்த்தேன்..

“டேய் கிச்சா.. இது புள்ளி வாழடா..” அவன் தலை தூக்கி பார்த்தான்.. “இங்க பாரேன்”.. மச்சம் காட்டினேன்..

மீண்டும் சிரித்தான்.. “ஆல் யுவர்ஸ்.. ஜமாய்டா”

எனக்கு பொறுமையில்லை... ப்ரீகம் நாவில் தித்தித்தது... தொண்டை ஆழம் வரை திணித்துக் கொண்டேன்.. கிச்சா தலையை அழுத்தமாகப் பிடித்துக் கொண்டான்... குமட்டியது..

“வேண்டாம் விஷப்பரீட்சை!!” அவன் கையைத் தட்டிவிட்டு.. வெகு நிதானமாகத் தொடர்ந்தேன்.

கிச்சா என்னைப் போலில்லாமல்.. ரொம்ப நன்னா ஒத்துழச்சான்.. கால்களுக்கு நடுவே இடம் கொடுத்தான்.. நான்.. கைகளை அவன் புட்டங்களுக்கு அடியில் வைத்தபடி தொடர்ந்தேன்.. அவனும் அவ்வப்போது என் தலையைப் பிடித்து அசைத்துக் கொடுத்தான்.. நான் வேகம் கூட்ட.. அவனும் முறுக்கிக் கொண்டான்...

“ஆ..ஆ” முனகியவாறே பீய்ச்சி அடித்தான்...

எனக்கென்னவோ அந்த டேஸ்ட் ஒத்துக் கொள்ளவில்லை.. ஆனால் தலையை அவன் கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டதால் விழுங்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம்.. “அதென்னவோ தெரியலை.. கொஞ்சுண்டா இருந்தப்ப நன்னாயிருந்தது...! 

அவன் இடுப்பைத் தூக்கி.. பின்புறக் கோளங்களைத் தூக்கிக் கொண்டேன்... கிண்ணென்றிருந்தன..

நான் வேறு எதுவும் செய்வதற்குள்ளாக என்னை இழுத்து மேலே சரித்துக் கொண்டான்.. என் ரஸ்தாளி நச்சென்று அவன் துவாரத்தில் மோதியது.. என் முகம் அவன் முகத்தோடு..!

“அந்த ஜெல்லிய வேணா போட்டுக்கலாமாடா”

“அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேணா.. நீ உள்ள போ”

“ரத்தம் கித்தம் வந்தா.. மூஞ்ச தூக்கிண்டிருக்கப்படாது.. நேக்குத் தாங்காது”

“நான் ஒண்ணும் சிடுமூஞ்சி சின்னா இல்ல.. ரத்தமெல்லாம் வராது.. நீ விட்றா”

“ஏற்கனவே எக்ஸ்பீரியன்ஸாடா?? வாங்கி.. வாங்கி.. பெருசாயிடுத்தா?” சே.. என்னையும் அறியாமல் லூஸ் டாக்.

“ஆமா ரொம்ப பெரிசாயிடுத்து... அக்கம் பக்கம் உள்ளவாளெல்லாம்.. டிக்கெட் போட்டு..  உள்ள அழைச்சிண்டு போய் சுத்தி காட்டு..”

“சே.. இவனுக்கு கோபமே வராதா..?!”

“சாரிடா.. எப்படிடா விட்றது..? நீயே கைட் பண்ணுடா..”

என் ரஸ்தாளியைப் பிடித்து வழி காட்டினான்.. வழுக்கிக் கொண்டு சென்றது.. 

வலிக்குமோவென்று மெதுவாக அசைந்தேன்.. சட்டென்று அவன் கால்களை என் புட்டங்கள் மீது போட்டு என்னை இயக்கினான்.. தவலைகளும் நன்றாகவே அசைந்து கொடுத்தன... நானாக வேகம் கூட்டினேன்.. நாடி நரம்பெல்லாம் சுண்டியது.. கிச்சா என் உதடுகளை சிறைபடுத்தினான்..

நான் அவனுள் கலந்தேன்..!

(தொடரும்)

You're 100% right buddy. In fact I started this in a even more disgusting way.. a year ago. This is kinda censored version of the original YACI.இது மாதிரி கதைன்னா இப்படித்தான் இருக்கனும்னு எனக்கு நானே தீர்மானிச்சிருந்தேன். நம்ம விஜய் விக்கியின் ஒரு பின்னூட்டத்துக்கு அப்புறம் கதையின் போக்கு மாறிடுச்சு. So you won't be seeing anything embarrassing in the forthcoming episodes.. :)