தீபக் சந்துரு, செழியன் மணி நால்வரும் சென்னை சென்ட்ரல் இறங்கும் போது காலை 8 மணி. அனைவரும் காலை டிபன் முடிப்பதற்காக பக்கத்தில் இருந்த ஹோட்டலுக்கு சென்றனர். அனைவரும் சாப்பிட்டு கொண்டிருக்கும் போதே , செழியன் தயங்கி தயங்கி , தீபக் சந்துருவை பார்த்து அதன் பிறகு என்ன நடந்தது என்று கேட்டான். தீபக் சிரித்துக்கொண்டே இங்கேயுமா , அமைதியா சாப்பிடுங்க உங்களுக்கு டைம் இருந்தா எங்களுடன் வாங்க எங்களுடைய "பொக்கிஷத்தையும்" பார்க்கலாம் என்று செழியன், மணியை பார்த்து சொன்னான் தீபக் . அவங்களுக்கு எதாவது வேலை இருக்கும் அது எதுவும் தெரியாம சொல்ற என்று தீபக்கை பார்த்து முறைத்தான் சந்துரு. சட்டென்று மணி கேட்டான், ஏன் நாங்கள் வருவது உங்களுக்கு பிடிக்கவில்லையா என்றான் கொஞ்சம் கோபம் கலந்த வெறுப்போடு சந்துருவிடம் கேட்டான்..அய்யோ அப்டியெல்லாம் இல்லைங்க , நீங்க free -ah இருகிங்களா , எதுவும் தெரிஞ்சிக்காம தீபக் கேட்டதுக்கு தான் சொன்னேன் , நீங்க தப்பா நினைக்காதிங்க என்றான் சந்துரு. செழியன் மணியை பார்த்து, மணி நீ எவ்வளவு மாறிட்டேன்னு சொன்னாலும் , இன்னும் உன்னுடைய அவசர புத்தி , மற்றவரையும், மற்றவரின் மனதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவமும், பிறரிடம் பேசும் வார்த்தை அவரை புண்படுத்தி விடுமோ என்ற அச்சமும் துளி கூட உனக்கு இன்னும் வரவே இல்லை என்பது தான் எனக்கு வருத்தமாக இருக்கிறது என்றான் செழியன் மணியை முறைத்தபடியே. செழியா cool down , சந்துருவிடம் எனக்கு பிடித்ததே அவனை விட மற்றவர்களை பற்றி தான் அதிகம் யோசித்து பேசுவான், நடந்து கொள்வான் என்றான் தீபக். சந்துரு வழிமறித்து பேசினான், டேய் !!!!!!!! பொய் சொல்லாத , நான் மற்றவர்களை பற்றி யோசிக்கும் எண்ணமும் உனக்கு பயத்தை தந்தது எனக்கு தெரியும் என்று தீபக்கை பார்த்து சிரித்துவிட்டு, செழியனை பார்த்து பேச ஆரம்பித்தான் சந்துரு. நான் தீக்காயம் ஏற்பட்ட பிறகு, நான் காலேஜ் போகமாட்டேன் இறுதியாண்டு படிப்பை வீட்டில் இருந்தே படிக்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டேன் . தீபக்கும் இதற்கு சம்மதித்தான்.பின் எங்கள் வீட்டில் இருந்து வந்த என் அம்மா, அப்பா இருவரும் என்னை எங்கள் சொந்த ஊருக்கே அழைத்து போய் விட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தனர். அதை என் அம்மாவும் அப்பாவும் சொல்லும் போது தீபக்கின்(தீபக் என் பக்கத்தில் தான் இருந்தான்) முகம் மாறியதை இன்று வரை என்னால் மறக்க முடியாது என்றான் சந்துரு. இப்போது சந்துரு இப்படி சொன்னதை கேட்டதும் தீபக்கும் சிரித்தான். சந்துரு சொன்னான், அம்மா நான் உலகத்தின் பல விஷயங்களை தெரிந்துகொண்டேன், இனி நான் உங்களுடன் இருப்பதை விட என் உணர்சிகளுக்கு மதிப்பு கொடுத்து வாழ்ந்தால் தான் என் வாழ்கையில் நான் சந்தோஷமாக , நிம்மதியாக இருக்க முடியும்.நான் சந்தோஷமாக இருப்பது தான் உங்களுக்கு நிம்மதி தரும் என்று எனக்கு தெரியும். அதனால் நான் இப்படியே இருக்கிறேன். அப்பா உங்கள் முடிவு என்னவென்று சொல்லுங்கள், நான் சொன்னதற்கு உங்களுக்கு சம்மதமா என்றான் சந்துரு , அவன் அப்பாவை பார்த்து. சந்துருவின் அப்பா சற்று தாழ்ந்த குரலோடு பேசத் தொடங்கினார்,உன் நண்பன் தீபக் , அவன் பெற்றோரை பிரிந்து வாழ்வது கடவுள் அவனுக்கு தந்தது, ஆனால் நீயாக உன் பெற்றோரான எங்களை விட்டு விலகி இருக்க நினைக்கிறாய் , உங்கள் வாழ்வில் ஒரு இழப்பு மட்டும் போதும் இன்னொரு இழப்பு வேண்டாம் என்று நீ எங்களிடம் பக்குவமாய் பேசுகிறாய் , உன்னை நினைக்கும் போது பெருமையாய் இருக்கிறது. ஆனால் இதை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை என்றாலும், என் மகனான உன்னை நான் புரிந்து கொள்கிறேன் என்று சொன்ன சந்துருவின் அப்பா அடுத்த நிமிடம் ஒன்றும் பேசாமல் சந்துருவின் அம்மாவை அழைத்துக்கொண்டு அவர் ஊருக்கு சென்றுவிட்டார். அதுவரை சந்துரு என்ன முடிவு எடுப்பான் என்று ஒருவித பதற்றத்தில் நின்றிருந்த தீபக் ஓடி வந்து கட்டி அணைத்து என் கழுத்தில் தன் இதழ் பதித்தான் இறுக்கமாக.சந்துரு சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும் போதே இடை மறித்து பேசினான் செழியன், பல நேரத்தில் உங்கள் இருவர் வாழ்க்கையில் , உங்கள் காதலில் தீபக் தான் உறுதியாய் இருந்திருக்கிறார் என்று நினைத்தேன், ஆனால் சரியான நேரத்தில் உங்கள் பெற்றோரிடம் யாரையும் காயப்படுத்தாமல், உங்கள் உணர்ச்சிகளை புரிய வைத்ததில் தீபக்கின் மீது உங்களுக்கு இருந்த நம்பிக்கை, உங்கள் காதலின் மேல் உங்களுக்கு இருந்த நம்பிக்கை என்னை வியக்க வைக்கிறது. முதலில், நீங்கள் புத்தகத்தையே படித்து கொண்டு வரும் போதும், நீங்கள் தீபக்கின் காதலன் என்று தெரிய வரும் போதும் , சந்துரு உங்கள் மீது எனக்கு கோவமும், வெறுப்பும் தான் இருந்தது. ஆனால் இப்போது உங்களை நான் மதிக்கிறேன் உங்கள் இருவரின் காதலுக்கும், நான் தலை வணங்குகிறேன்(I HEAT 'S OF U ) என்று சொல்லி உணர்ச்சி வசப்பட்டான் செழியன். செழியா, இன்றுவரை என் அப்பா, தீபக்குடன் எனக்கு இருக்கும் உறவை புரிந்து கொண்டு தான் இப்படி பேசினாரா என்று நினைத்துக்கொள்வேன் என்றான் சந்துரு. பின், செழியா நம் இரயில் பயணத்தில் இருந்தே உன்னை பார்க்கிறேன் , நீ உன் மனதில் இருப்பதை உடனுக்குடனேயே பேசி விடுகிறாய், மனதில் எதையும் வைத்துக்கொள்ள உனக்கு தெரியவில்லை. ஆனால் செழியா நீ அனைவரையும் எளிதில் நம்பிவிடுகிறாய் , இந்த அதிகப்படியான நம்பிக்கை தான் உன்னையும், உன் உடலையும், மனதையும் காயப்படுத்த காரணமாய் இருந்திருக்கும் என்று நான் நினைக்கிறேன் , இனி ஒன்று செய்தாலும் அதிகம் யோசித்து உனக்கு பிடித்ததை செய் என்றான் சந்துரு, செழியனிடம்.தீபக் சென்று பக்கத்தில் இருந்த டாக்ஸி கார் ஒன்றை அழைத்து வந்திருந்தான், மணி தீபக்கை பார்த்து எதற்கு இது என்றான். ஏறுங்கள் போகும் போது சொல்கிறேன் என்றான் தீபக். ஆனால் மணி சொன்னான், ஏங்க அந்த , உங்கள் பொக்கிஷம் எது, அந்த உங்கள் வாழ்க்கை பொக்கிஷம் எங்கிருக்கிறது என்று சொல்லுங்கள் , எனக்கு பொறுமை இல்லை என்றான் மணி. மணியை பார்த்து முறைத்த செழியன் , மணி உனக்கு எப்ப தான் பொறுமை இருந்திருக்கு , நீ பொறுமை என்றால் என்ன? னு கேட்கிறவன் என்றான் செழியன். பின் மணி அமைதியாய் டிரைவரின் பக்கத்தில் முன் சீட்டில் அமர்ந்தான், பின் செழியன் இடது புறத்தில் தீபக்கை உட்கார வைத்துவிட்டு , தீபக்கின் பக்கத்தில் சந்துருவை உட்கார வைத்துவிட்டு கடைசியாய் வலது புறத்தில் செழியன் உட்கார்ந்தான் , செழியன் நடந்து கொள்வதை பார்த்து தீபக்கும், சந்துருவும் சிரித்தனர்.செழியன் கேட்டான் என்ன சிரிக்கிறிங்க , நான் சாதாரணமாக "கே" உறவில் இருவர் ஒன்றாக இருந்தால் , சிரித்து கொஞ்சம் நட்பாக பேசிக்கொண்டு இருந்தாலே நான் அவர்களை தொந்தரவு செய்ய மாட்டேன், ஒதுங்கி வந்துவிடுவேன். அந்த இருவரில் ஒருவருக்கு என்னை பிடித்து இருந்தாலும் , நான் அவனை ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டேன் , விலகி வந்துவிடுவேன். அப்படி இருக்கும் போது உங்களுக்கு இப்போது நான் செய்தது அந்த மாதிரி அல்ல , உங்கள் மீது உள்ள பாசம் பிரியம் எல்லாம் தான் என்றான் செழியன். ஓஹ ! அப்ப நீ எங்களை புதுத் தம்பதியரா பார்க்கிறாய் அப்படி தானே என்றான் தீபக். தீபக் சொன்னதை கேட்டதும் சந்துரு செழியன் இருவரும் சிரித்தனர்.சந்துரு நீ உன் படிப்பை முடிச்சிட்டியா என்று கேட்டான் செழியன். அப்பாவிடம் பேசியதற்கு பிறகு, தீபக்கிற்கு வேலை பெங்களூரில் கிடைத்தது, அதனால் நானும் அங்கு சென்றுவிட்டேன். அங்கிருந்த படியே தான் நான் என்னுடைய இறுதியாண்டை முடித்தேன், முடித்த பிறகு எனக்கும் பெங்களுரிலே வேலை கிடைத்தது. இப்போது நாங்கள் பெங்களுர் வாசியாகிவிட்டோம் என்றான் சந்துரு. நீங்கள் எவ்வளவு நாட்களாக ஒன்றாக இருக்கிறிர்கள் என்று கேட்டான் செழியன், தீபக் அதற்கு நங்கள் ஒன்றாக இணைந்து இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகிறது என்றான். செழியன், இப்படி சந்துரு, தீபக்குடன் பேசிக்கொண்டு வருவது மணிக்கு சுத்தமாக பிடிக்கவே இல்லை. மணியின் முகம் சுருங்கி வாடிப்போய் இருப்பதையும் அவன் மனதில் என்ன ஓடுகிறது என்பதையும் செழியன் நன்றாக புரிந்து கொண்டான், ஆனால் அதை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை செழியன். டாக்ஸி வேகமாகசென்று கொண்டிருப்பது மட்டுமே செழியனுக்கும் , மணிக்கும் தெரியும். ஆனால் எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறது என்று செழியன், மணிக்கு தெரியாது. தீபக், சந்த்ருவிற்கு மட்டுமே தெரியும் டாக்ஸி பறந்து கொண்டிருப்பது , ஜான் பாதிரியாராக இருக்கும் தேவாலயத்திற்கு என்று அவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும்.