அதே காலகட்டத்தில் தஞ்சை பண்ணையாரின் ஆட்கள் வாளும் ஈட்டியுமாய் மதுரை நகர் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது. அவர்கள் காதில் பண்ணையார் கூறிய சொற்கள் இப்போதும் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. அதுயாதெனில் பண்ணை வாழ் விசுவாசிகளே என் மகனை அவள் கோரப்பிடியிலிருந்து மீட்டு வாருங்கள். நான் அடியாட்களை அனுப்ப நிமிடம் ஆகாது. ஆணால் காரியம் சித்தியாகாது நான் செல்ல வேண்டிய இடத்துக்கு தான் உங்களைப் போகச் சொல்கிறேன். வெற்றியோடு திரும்புங்கள். இது போதாதா "விசுவாசி" என்பதும் "நான் செல்ல வேண்டிய இடத்துக்கு தான் உங்களைப் போகச் சொல்கிறேன்" என்பதும் சாதாரண வார்த்தையா அவர்களை தூண்ட இது போதாதா. அடியாட்களை அனுப்பினால் அவர்கள் வள்ளபனை தொடமாட்டார்கள் வள்ளபனோ அவர்களை பிரித்து மேய்ந்திடுவான், மேலும் பண்ணை வாழ் மக்கள் மேல் அவர்களை எதிர்த்து கை நீட்டமாட்டான் அவனை அப்படியே தூக்கி வந்து விடுவார்கள். அதே சமயத்தில் அடியாட்கள் பஞ்சமியை ஒழித்துவிடுவார்கள். அதன் பின் வள்ளவன் தம் வழிக்கு வந்தே ஆக வேண்டும் இது தான் பண்ணையாரின் சூழ்ச்சி. "யாரை எங்கே எப்படி தட்டினால் விழுவார்கள் "என்று அனுபவம் வாய்ந்த அவருக்கு தெரியாதா?

அலறல் கேட்டு கொல்லைப்புற வாசல் வழியாய் நுழைந்தவன் கண்ட காட்சி அவனை கோபத்தின் உச்சிக்கே கொண்டு சென்றது ஆம் கை கால் கட்டப்பட்ட நிலையில் பஞ்சமி பஞ்சனையில் கிடத்தப்பட்டிருந்தாள் மேட்டுப்பட்டி ஜமீண் ஒரு கையால் தன்னையும் மற்றொரு கையால் அவளையும் கலவிக்கு தயார் படுத்திக் கொண்டிருந்தான் அன்பு மகன் பகீரதன் அவனால் கொல்லப்பட்ட இக் கொடியவன் யாவரும் சிந்தையில் நிழலாடினர். தன் கைகளால் அவன் கழுத்தை நெறித்து சுவற்றில் மோதச் செய்தான் தலையில் காயம் பட்டு ரத்தகாயத்துடன் மேட்டுப்பட்டி ஜமீண் கீழே சறிய பஞ்சமியை கூட்டிக்கொண்டு பின்வாசல் வழியாக கூட்டிச் சென்றான் போன ஜென்ம நினைவும் கைப்பிடித்த பஞ்சமியும் அவனுக்கு புது உலகை காட்டியது. மேட்டுப்பட்டி ஜமீண் சாகவில்லை அவர்களை பிரிக்காமல் சாகப்போவதும் இல்லை கழுத்து நெரிக்கப்பட்டதால் பேச முடியவில்லை மயக்கம் வருவதைப்போல இருந்து திவான் தந்த பொருளை கையில் எடுத்து வாயில் வைத்து ஊதினான் அது வீல் என சத்தம் எழுப்பியது அச்சத்தம் வள்ளபன் மற்றும் தெரு முனையில் நின்ற வீரண் காதில் விழுந்தது

யாரோ தங்களை நோக்கி ஓடி வருவது போல் தோன்றிடவே பஞ்சமி திரும்பிப் பார்த்தாள். அங்கே சிறு படையோன்று தங்களை நோக்கி வருவதை கண்டாள். அதன் குறியாவும், வள்ளபன் மேல் நிற்க கண்டாள். வள்ளபனை துரிதப்படுத்தி ஓடினாள், ஓடினாள், ஓடிக்கொண்டேயிருந்தனர். அந்தி சாயும் வேளை வந்தது. இதோ வைகை ஆறு இதைக் கடந்தால் எப்படியும் தப்பித்துவிடலாம். அது கோடைக்காலம் ஆதலால் நடந்தே கடக்கும் அளவே நீர் ஓடியது. ஆற்றில் கால் வைக்கும் முன் யாரோ வள்ளபனின் தோள் தொட்டார்கள்.

அவன் கண்களில் அவளை காப்பாற்றிய பெருமிதம் தெரிந்தது. பண்ணை வாழ் மக்கள் பதறித்துடித்தனர் ஈட்டி எறிந்தவன் எகிறி ஓடினான் சிலர் அவனைத் துரத்தி ஓடினர் பஞ்சமி ஐயோ என அலறித்துடித்தாள் பம்பரமாய் சுழன்று மேலே எகிறி அவன் மேல் பாய்ந்த ஈட்டியில் விழுந்து அவனை வாரி அனைத்தாள் அவளின் கழுத்து மணிச்சங்கிலி இருவர் உடலையும் இனைத்த போது அவர்களின் பூர்வ ஜென்ம நியாபகம் தந்தது அவளை இருக்கி அணைத்தான் அணைத்தவாரே உயிர் துறந்தான் அவன் கண்களை பார்த்தவாரே நிலைகுலைந்து அவனோடு சேர்ந்து விழுந்து உயிரிழந்தாள் அவள் கண்களின் நீர் பூமியில் விழுந்தது அவள் கழுத்து மனிச்சங்கிலி கழன்டு விழுந்தது வைகை ஆறு உக்கிரமாய் வெள்ள பிரவாகமாய் உக்கிரமாய் உருமாறி காவியக் காதலர்களை வாரி எடுத்து கால் போன போக்கில் ஓடினாள்.

நவீன சாண்டில்யன் என்றே பட்டம் தரலாம் நண்பா உங்களுக்கு ... கடல் புறா கதை படிப்பதை போல சொல்லாடல் , செறிவு மிக்க தமிழ் , உங்கள் திறமைக்கு நிறைய சாட்ச்சிகள் சிதறி கிடக்கிறது இந்த கதையில் .
தமிழ் துறையில் பட்டம் பெற்றவரோ நீங்கள் ?

Unga yealuthukalai partha sathiyama nenga 2 padichavarnu yarum namba mattanga unga yeazhuthukalil avalavu muthirchi thearikirathu pala varuda anubavam vaintha yealuthalan pol ullathu ungal kathai. May god bless u frd! Unmaiyil kaviya kathal kalangal kadanthum nilaikum!

விறுவிறுப்பாக ஒரு வரலாற்று படம் பார்ப்பது போல இருக்கிறது....... இடையிடையே வரும் திருப்பங்களும் அருமை, எழுத்து நடை, லாவகம் ரொம்ப சிறப்பு.... கலக்குங்க.....


கருத்திடவே கஷ்டப்பட்டவன் கதை எழுதுகிறேன் அதன் மூலக்காரணம் எம் எஸ் விஜய் ////

ரொம்ப நன்றி.... இதற்கு நான் உரியவனான்னு தெரியல.... ஆனாலும் நன்றிகள்....

சரியான சேஸ்.. !

so.. இனி ஜென்மத்துலயும் இந்த காதல் தொடரப்போகுது..!

ஆங்காங்கே.. எதுகை மோனையுடன்.. உரைநடை அல்லாத.. செய்யுள் நடை போலிருக்கும் இந்த கதை நிச்சயம் வித்தியாசமான ஒரு முயற்சி!

வாழ்த்துக்கள்!!