@Cupid Kutty
whats mean aboutமறுபடியும் கல்யாண்
JEWELLERS...........

/////இல்லன மறுபடியும் கல்யாண் JEWELLERS........... ////

புரட்சி போராட்டம் a

@ thamizhan - கூடிய சீக்கிரம் நிகழ் காலத்துக்கு வந்துர்றேன்.. !!

@ praveenkumar, roynada - நன்றி!

@ msvijay - ///அந்த பாலில் பாய்சன் கலந்து கொடுத்திருக்கலாம்ல?..... ஏமாத்திட்டு போறவன்'லாம் எதுக்கு இருக்கணும்?...... க்ளோஸ் பண்ணிடுங்க அவர் கதையை.....//// 

Why this kolaveri??? 

@ Basher - நன்றி

@ Cupid Kutty - periyyyyyyyyyyyyyyyaaa comment pottathukku nanri!!... நவலடியான் or நாவலடியான் - கரூர், நாமக்கல் வட்டாரங்கள்ல கொஞ்சம் புழக்கத்துல இருக்கற பெயர்..  அத அந்த தும்கூர்காரன் உச்சரிச்சா எப்படி இருக்கும்னு நினச்சதால தான்... நா.. வா.. லடியான்...  

காரணம் சொல்லியாச்சு... so .. போராட்டம் வாபஸ்... ஸ்வீட் எடு.. கொண்டாடு.. 

@ tvlguy - நியாயமான ஆதங்கம்.. கருத்துப் பதிந்தமைக்கு நன்றி நண்பா!!

@ Dinesh - எதுகை மோனை அருமை..!! நேரமின்மை.. வீட்டில் கதை டைப் அடித்தால்.. வீட்டாருக்குக் கடுப்பு.. so... office lunch hour தான் சரிப்படும்னு தோணுது..!!!  

praveenkumar wrote:

---

/////இல்லன மறுபடியும் கல்யாண் JEWELLERS........... ////

புரட்சி போராட்டம் a

---

 

EXACTLYYY nanba....  

Innum athea siru kuzhanthai pondra kallam kabadam atra sarath babu! Ninaithalea kangal kalangukirathu! Kongu naattu karan//நாய் வால்!!!! Nimeravea nimerathu// avanuku kattayam yeathavathu punishment koduthea aganum oru paiyanoda manasa konuttu ithanai varusam sogusa vazhnthirukan avana ninachalea pathikittu varuthu!

-- Edited by Basher on Sunday 23rd of December 2012 08:17:17 PM

காலிக் கோப்பையை டீபாயில் வைத்து.. அருகிலிருந்த டிஷுவால் வாய் துடைத்து.. அவனை எதிர்கொள்ள திராணியின்றி வெட்கத்துடன் ஏறிட்டேன்.. அவன் துளி கல்மிஷமில்லாமல் எதிர்நோக்கினான்.. 

“எப்படி இருக்கே சரத்..” அப்படி கேட்பது சம்பிரதாயமாகப்பட்டது.. தனக்கே சொந்தம் என்று என்னைக் கொண்டாடிய ஜீவன் இன்று என்னெதிரில்,, கைக்கெட்டும் தூரத்தில் இருந்தாலும்.. முற்றிலும் அந்நியமாய் தோன்றிற்று..

“ரொம்ப ரொம்ப நல்லாயிருக்கேன்.. நீ வந்திருக்கேன்னு மால்தேஷ் ஃபோன்ல சொன்னதுலேர்ந்து உடம்புல புது ரத்தம் பாயற மாதிரி ஃபீல் பண்றேன்... நீ எப்படிடா இருக்கே... எவ்வளவு வருஷமாச்சு.. பாத்து..” உற்சாகம் கரைபுரண்டது.. 

சுரத்தில்லாமல் சிரித்தேன்.. “இருக்கேண்டா..”

“சரி வா.. வீட்டுக்குப் போகலாம்.. இன்னிக்கெல்லாம் உன்னோட தான் இருக்கணும்... வேற வேலையே கூடாது..” தடாரென்று எழுந்தவன்.. என்னை புஜம் பற்றி வேகமாக எழுப்ப... நான் சந்தோஷமான அவனது முகத்தை விநோதமாக ஏறிட்டதும்.. சட்டென்று கைவிட்டுப் பின்னடைந்து.. அவஸ்தையாய்ப் பார்த்தான்.. “சாரிடா”

லேசாக சிரித்தபடி எழுந்தேன்.. சமயோஜிதமாக அவன் கொடுத்திருந்த ஏலக்காய்ப் பால் பேருதவியாக இருந்தது.. இல்லையேல் தெம்பில்லாமல் துவண்டிருப்பேன்.. 

வெளியேறும் முன்பாக இண்டர்காமில் மால்தேஷை அழைத்தான்.. 

அவன் வந்ததும்.. “மால்தேஷ்.. ஐ வில் நாட் பீ அரௌண்ட் ஃபார் த டே.. நீங்க என்ன பண்ணுங்க.. என்னோட அசெஸ்மெண்ட் பேஸ் பண்ணி.. லேபர் மினிஸ்ட்ரிக்கு ரிப்போர்ட் அனுப்பிடுங்க.. சீசீ டூ.. பி ஓ டி.. தட்ஸ் இட்.. ம்ம்ம்.. இஃப் எனிதிங் எல்ஸ்.. ப்ளீஸ் டோண்ட் டிஸ்டர்ப் மீ.. லுக் ஃபார் வம்சி.. யூ காட் இட்?”

“ஓகே சார்.. ஐ வில் சீ டூ இட்.. நோ வொரீஸ்..” என் மீதும் சிநேகமாய் ஒரு புன்னகை சிந்தி விட்டு இடம்பெயர்ந்தான்.. 

அலுவலக வண்டியில் டவுன்ஷிப் விரைந்தோம்.. வழியெல்லாம்.. என் குடும்பம்.. என் வேலை..முபாரக்.. கல்லூரியின் விரிவுரையாளர்கள்... பக்கத்து வீட்டு வரதராஜன் மாமா என எல்லோரையும் பற்றி விசாரித்தான்.. அவன் எதையும் மறக்கவில்லை..! ..... நான்..??!!

உயரதிகாரிகளுக்கான குடியிருப்பில் நுழைந்து.. அந்த பிரம்மாண்டமான பங்களாவின் முன்பாக நிறுத்தினான்.. 

வாசலிலேயே.. எதிர்ப்பட்ட முதிர்வயது பெண்மணியை கைகூப்பி பரஸ்பரம்  முகமன் சொல்லி உள்ளே வந்தேன்.. 

“நீ.. உடனே குளிச்சிட்டு வர்ற.. எந்நேரம் சாப்டியோ.. பாவம்.. ” டவலை கையில் கொடுத்து.. என் டிராவல் பேக்கை.. கையில் வாங்கினான்.. 

“நில்லு.. நில்லு... எனக்கென்னடா வாங்கி வந்த?..” ஏக்கமாய் பார்த்த அவன் பார்வையின் அர்த்தம்.. “இன்னும் என்ன மறக்கலையே...”

“நீயே எடுத்துக்கோடா.. பெருசா ஒண்ணுமிருக்காது.. நீயே பாரு..” அவன் எடுப்பதற்குள்.. பாத்ரூமினுள் நுழைய தீவிரம் காட்டினேன்.. 

அதற்குள்ளாகத் திறந்தவன்.. “இன்னும் தரமணி நினைப்பு தான் போல.. சின்ன பசங்க ஐட்டமா இருக்கு..” சிரித்தபடியே என்னை ஏறிட்டு.. சட்டென்று நாக்கைக் கடித்தான்..  

பதில் சொல்லவில்லை.. சிரித்தபடியே.. பாத்ரூமினுள் புகுந்து கொண்டேன்.. 

விகல்பமில்லாத இவனுடைய ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.. யோசித்தபடியே குளித்து வந்தேன்.. 

சிப்ஸ் கொறித்தபடி என்னை ஏறிட்டான்... “தலைய நல்லா துவட்டுடா.. புது தண்ணி.. ஜல்பு பிடிச்சிக்கப் போகுது.. “

சிரித்தேன்.. சற்று முன் நான் கண்ட மிடுக்கான அதிகாரி.. வேறு நபரோ என நினைக்கும் வண்ணம் இருந்தது அவன் பேச்சு.. !

அந்த அம்மாவும் எங்களோடு தான் சாப்பிட்டார்.. ”மால்தேஷ் ஃபோன் பண்ணதுமே.. இவங்கள கால் பண்ணி.. நீ வந்திருக்கேன்னு சொல்லி சேர்த்து சமைக்க சொல்லிட்டேன்.. இவங்க யார்னு நான் சொல்லலையே..” தலையசைத்தேன்.. “இவங்க பையன்.. காண்ட்ராக்ட் லேபரரா இருந்தான்.. ஒரு ஃபயர் மிஸ் ஹேப்-ல.. பாவம்.. இறந்துட்டான்.. செட்டில்மெண்ட் அப்ப தான் இந்த அம்மா.. இருந்த ஒரு புள்ளயவும் இழந்து நிராதரவா இருக்கறாங்கன்னு தெரிஞ்சது... என்னோடயே வந்துட்றீங்களாம்மான்னு கேட்டேன்.. வந்துட்டாங்க.. இப்ப.. இந்த ஊர்ல.. எனக்குத் துணைன்னா.. அது இவங்க தான்.. இவங்க இருக்கற தைரியத்துல.. எங்க அம்மா.. கொஞ்சமாவது நிம்மதியா இருக்காங்க ஆம்பூர்ல.. இல்லனா.. எப்ப பாரு.. கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.. பண்ணிக்கோன்னு ஒரே நச்சரிப்பு.. போ.. இனி பண்ணி என்ன.. பண்ணாட்டிதான் என்ன...“ சிரித்தான்..

“ஆமா.. நீ ஏன்.. இன்னும் பண்ணிக்கல..?”  இந்த கேள்வி என் முதிர்ச்சியின்மையால் என்னை முந்திக் கொண்டது.. 

ஏறிட்டு க்ஷணப்பொழுதேனும் என் முகம் பார்த்தவன்.. ”இன்னும் கொஞ்சம் சாதம் போட்டுக்கோ.. தயிர் இருக்கு..”

புரிந்தது.. சில அல்ல... பல விஷயங்கள்.. என்னிடம் நாய் வால்!!

good.

ரோதிஸ் கதை அட்டகாசம் இதை ஓர் தொலைக்காட்சி நெடுந்தொடர்ரா பார்க ஆவல் கொண்டுள்ளேன் தற்போது அது சாத்தியமில்லை என்றாலும் you tube ல்லாவது சாகாக்கள் யாரேனும் சாத்தியப் படுத்துவர் என நம்புகிறேன

சாப்பிட்டதும் மாடியறைக்கு வந்தோம்.. டவுண்ஷிப் முழுவதும் ஊரடங்கு உத்தரவு அமலில் இருந்தது போல ஒரு பாந்தமான அமைதி குடிகொண்டிருந்தது... சுற்றிலும் இருந்த மரங்களூடே பயணித்த குளிர்ந்த கடல் காற்று அந்த அறையை நிறைத்து இதமாய் தழுவிக் கொண்டது..

 “கட்டில்ல சாஞ்சிக்கோடா..” 

சாயவில்லை.. உட்கார்ந்தேன்.. ஃபேனை சுழல விட்டு, ஒரு சேரை கட்டிலின் அருகே இழுத்து அமர்ந்து கொண்டான்.. 

நானாக எதையும் சொல்ல ஆரம்பிப்பேன் என்று காத்திருந்தான்.. எனக்குத் தெரியும் .. என்ன விஷயமாக வந்துள்ளேன் என்பதை அவன் நிச்சயம் கேட்க மாட்டான்.. அப்படிக் கேட்பதற்கும், ஏன் வந்தாய் என்று கேட்பதற்கும் அதிக வித்தியாசமில்லை..! ஆகையால் அப்படி ஒரு தவறை அவன் செய்யவே மாட்டான்!

ஆனாலும்.. ஏனோத் தெரியவில்லை.. எப்படி ஆரம்பிப்பதென்றே புரியவில்லை.. ஒரு வேகத்தில் வண்டி ஏறி.. அவன் வேலையிடத்தில் அவனைத் தேடி.. அவன் வீடு வரை வந்து.. உணவு உண்டு.. இதோ.. இப்போது சாவகாசமாக எதிரில் அமர்ந்திருக்கிறான்.. 

சற்றே மனதில் தைரியத்தைக் கூட்டி.. “உன்கிட்ட மானசீகமா மன்னிப்பு கேட்கணும் சரத்” சொல்லி முடிக்கும் போது கண் கலங்கியது.

அவன் தீர்க்கமாய் என் முகம் பார்த்து சிரித்தான்... ”எதுக்குடா.. அப்படி என்ன தப்பு பண்ணிட்ட நீ?”

குற்ற உணர்வு என்ன தப்பு செய்தேன் என்பதை ஒப்புக்கொள்ளக்கூடிய மனத்திண்மையை தரவில்லை.. 

“வேற எதுவும் என்ன கேக்காத.. என்ன மன்னிச்சுட்றா..“ கை கூப்பினேன்.. அவனை நேருக்கு நேர் கண் கொண்டு காண முடியவில்லை.. தரை நோக்கினேன்.. 

எழுந்து அருகே வந்தான்.. நான் குனிந்து பாதம் தொடுவதற்குள் என் தோள் தொட்டுத் தூக்கி கட்டிலில் அமர வைத்தான்.. 

“என்ன காரியம்டா பண்ற.. என்னடா ஆச்சு உனக்கு..?”

அதற்கு மேல் தாளவில்லை.. அவனைக் கட்டிக் கொண்டு வயிற்றில் முகம் புதைத்து.. அவன் சட்டை நனைய அழுதேன்.. 

“ப்சு.. நாவல்..என்னடா இது.. சின்ன கொழந்த மாதிரி.. அழுகைய நிறுத்து முதல்ல..” தலைகோதி.. முதுகு வருடி.. ஆசுவாசப்படுத்தினான்... 

என்னை விடுவித்தவன்.. அருகே அம்ர்ந்து.. என்னை சாய்த்து.. என் தலையை அவன் மடியின் மீது வைத்துக்கொண்டான்.. 

“நீயா வாயத் திறந்து சொன்னா தானா.. அதான் உன் முகம் ஆயிரம் விஷயம் சொல்லுதே.. வராதவன் திடுதிப்புனு வந்திருந்தா பரவாயில்ல.. நீ வரவே மாட்டேன்னு நினச்சிருந்தேன்.. உன்ன பாத்த உடனே.. கேட்டிருக்கலாந்தான்.. ஆஃபிஸ்ல வேணாமேன்னு பாத்தேன்.. மன்னிக்கற அளவுக்கு நான் ஒண்ணும் புண்ணியவான் இல்ல.. மன்னிப்புக் கேக்கற அளவுக்கு நீயும் ஒரு தப்பும் பண்ணல.. நீ விஷயம் என்னன்னு சொல்லு..”

சொன்னேன்.. அருமை பெருமையாய் வளர்த்த ஒற்றை மகன், அவன் வயதொத்த ஒருவனுடன் சுற்றம் மறந்து உதடு கவ்வியிருந்த அந்த காட்சியை நான் கண்ணாரக் காண நேர்ந்த சோகத்தை.. நேரடியாய் அவனிடம் கேட்ட போது அவன் தந்த பதிலை.. அதைக் கேட்டு ஆத்திரத்தில் அவனை அடித்து விளாசியதை..  மனைவியின் கோபத்தை... நான் செய்த தவறை உணர்ந்ததை.. 

எல்லாம் சொல்லி.. “உனக்குப் பண்ண பாவம்.. இப்ப மொத்தமா என் புள்ள ரூபத்துல என்ன படுத்துதுடா..”

என் தலை கோதியபடியே பொறுமையாய் கேட்டவன்.. “சரி.. கிளம்பும்போது வீட்ல சொல்லிட்டாவது வந்தியா இல்லையா..?”

முகந்தூக்கிப் பார்த்தேன்.. “இல்லடா..”

“ஏழ்ந்திரு..." தலை தூக்க தன்னை விடுவித்துக் கொண்டவன்... செல்ஃபோனை எடுத்துக் கொண்டு பால்கனிக்கு நகர்ந்தான்.. 

“டேய்.. சீக்கிரம் கிளம்பு.. ஏழு மணி சுமாருக்கு ஒரு ஃப்ளைட் இருக்குதாம் சென்னைக்கு.. டிக்கெட் போட சொல்லிட்டேன்.. நீ முதல்ல.. வீட்டுக்குப் போ..”

“என்னடா சொல்ற” அதிர்ச்சி உணர்ந்தேன்..

“நீ எதுவும் இப்ப பேச வேணாம்.. எல்லாம் போற வழில பேசிக்கலாம்..” துரிதப்படுத்த.. மறுபேச்சில்லாமல் கிளம்பினேன்.. நடப்பதொன்றும் புரியவில்லை.. அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் அந்த அம்மாவிடம் விடைபெற்று.. காரில் ஏறினேன்..

“என்னடா.. உம்முனு இருக்க.. என்னடா இவன் இப்படி வந்ததும் வராததுமா கிளம்ப சொல்லிட்டானேன்னு எம்மேல கோவமா?” காரை செலுத்தியபடியே கேட்டான்.. 

பதில் சொல்லவில்லை.. அவன் முகம் பார்த்தேன்.. 

“தற்காலிகமோ.. நிரந்தரமோ.. பிரிவுன்னு வரும்போது யாரையுமே அசச்சி பாத்துரும்டா.. அதுலயும் காரண காரியமில்லாம இருக்குன்னு வையேன்.. அது ரொம்பவே ரணப்படுத்தும்.. அனுபவத்துல சொல்றேன்.. அது மகா கொடுமை.. பாவம்.. உன் வைஃப் இப்ப என்ன ஏதுன்னு புரியாம.. எங்க போனியோ.. என்ன ஆனியோன்னு அல்லாடிகிட்டிருப்பாங்கடா.. சொல்லாம கொள்ளாம கிளம்பி வந்திருக்கியே.. பாவமில்லயா அவங்க.. “

நியாயம் தான்.. வெகு தாமதமாக உரைத்தது.. சுயநலம் மட்டுமே தெரிந்த என் போன்ற ஆசாமிகளுக்குப் பிறர் மனம் எப்போதும் புரிவதேயில்லை.. !

மன்னிக்கற அளவுக்கு நான் ஒண்ணும் புண்ணியவான் இல்ல.. மன்னிப்புக் கேக்கற அளவுக்கு நீயும் ஒரு தப்பும் பண்ணல../////
இப்டி சிலர் இருக்குறதாலதான் நாவல் மாதிரி சிலர் திரியுறாணுக..... "கும்பீபாகம்" "அந்தகூபம்" மாதிரி எதாவது பண்ணாத்தான் திருந்துவாணுக....

நியாயம் தான்.. வெகு தாமதமாக உரைத்தது.. சுயநலம் மட்டுமே தெரிந்த என் போன்ற ஆசாமிகளுக்குப் பிறர் மனம் எப்போதும் புரிவதேயில்லை.. !//////
அருமை....

////“வேணுமானா..கடைசியா ஒரு முற” சட்டை பட்டன் அவிழ்த்தேன்..

சூட்கேஸை கீழே வைத்தவன்.. அருகே வந்து.. “நீ இன்னும் என்ன புரிஞ்சிக்கலடா.. ஆனா இன்னிக்கில்லனாலும்.. என்னிக்காவது புரிஞ்சிப்ப..” அவிழ்ந்திருந்த பட்டன் மாட்டினான்../////

ஐயோ...... ஒரே வரில ரெண்டு பேரையும் எங்களுக்கு புரியவச்சுட்டிங்க...... சூப்பர்


அடுத்த பதிவுக்காக ஆவலோடு காத்திருக்கேன்....

//மன்னிக்கற அளவுக்கு நான் ஒண்ணும் புண்ணியவான் இல்ல..மன்னிப்புக் கேக்கற அளவுக்கு நீயும் ஒரு தப்பும் பண்ணல..// yeavalavu pearunthanmai intha pearunthanmaiyai intha naval mathiri nainga use pannikittu konjam kuda manasatchiyea illama alaiyuthunga //“உனக்குப் பண்ணபாவம்.. இப்ப மொத்தமா என் புள்ள ரூபத்துல என்ன படுத்துதுடா..”// theavai than ivanuku sarthku pavam seinchuttu santhosama irukalamnu ninachanla. But ippaiyavathu than payyan manasa purinchukittana? Illa ivana yeanna panna thagum!“தற்காலிகமோ.. நிரந்தரமோ.. பிரிவுன்னு வரும்போது யாரையுமே அசச்சி பாத்துரும்டா.. அதுலயும் காரண காரியமில்லாம இருக்குன்னு வையேன்.. அது ரொம்பவே ரணப்படுத்தும்.. அனுபவத்துல சொல்றேன்.. அது மகா கொடுமை..// vazhvin miga peariya unmaiநியாயம் தான்.. வெகு தாமதமாக உரைத்தது.. சுயநலம் மட்டுமே தெரிந்த என் போன்ற ஆசாமிகளுக்குப் பிறர் மனம் எப்போதும் புரிவதேயில்லை.. !// intha mathiri niraiya pear suthuranga ivanugaluku namma vijay sonna treatment than saripattu varum//அருகே வந்தவன்.. “சாதம் கொஞ்சமா தான் இருக்கு.. உனக்குப் போறாது.. தோசை வார்த்துக்கோ..”// ippadi oruthana izhanthatharku ivan peasama poison saptrukala. Yeanna oru kathal! “வேணுமானா..கடைசியா ஒரு முற” சட்டை பட்டன் அவிழ்த்தேன்..
சூட்கேஸை கீழே வைத்தவன்.. அருகே வந்து.. “நீ இன்னும் என்ன புரிஞ்சிக்கலடா.. ஆனா இன்னிக்கில்லனாலும்.. என்னிக்காவது புரிஞ்சிப்ப..” அவிழ்ந்திருந்த பட்டன் மாட்டினான்..// buttona mattunathuku pathila palai aruvala yeaduthu oru vesu vesi iruntha santhosa patrupean. Ivan keatta ketuku 16 vayasu ponnu oru keadu!

பெட்ரோல் பங்கில் பணம் செலுத்திய பின்.. வண்டியினுள் வந்தவன் என் சிந்தனை கலைத்தான்.. ”நாவல் சார்... அப்படி என்ன யோசனையோ.. சொன்னா நாங்களும் சேர்ந்து சிந்திப்போம்ல”.. சிரித்தான்.. 

சிரித்தேன்.. “ப்ச்சு.. சிந்தனையெல்லாம் ஒண்ணுமில்லடா...”

“அப்பாடா... வந்ததுலேர்ந்து இப்பத்தாண்டா கொஞ்சமேனும் சகஜமாயிருக்க.. சரி என்ன யோசிச்சிட்டிருந்த சொல்லு...”

“ம்ம்... எல்லாம் பழைய நினைப்பு தாண்டா.. ஆமா... நான் தான் அறிவில்லாம.. என்ன பாக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டேன்.. சரி.. நீ ஏண்டா வரவேயில்ல.."

சிரித்தான்.. “நான் வரலைன்னு நினைக்கறியாடா.. அந்த கடைசி ஒரு மாசம் நரகம்டா.. எப்படி கோர்ஸ் முடிச்சேன்னு இன்னி வரைக்கும் தெரியல.. உன்ன பாக்காம ரொம்பவே தவிப்பா இருந்துச்சு.. யாரோடவும் பேசல.. யார்ட்டயும் விசாரிக்கவும் தோணல.. நான் கேம்பஸ் விட்டுப் போறதுக்குள்ள வந்துருவேன்னு நினச்சேன்.. அருமைநாயகம் சார் ஃபேர்வெல் அப்ப தான் நீ லீவ்ல போயிருக்கேன்னே தெரிஞ்சது.. சர்டிஃபிகேட்ஸ் கலெக்ட் பண்ண வரும் போது நீ கேண்டீன் போயிருந்த.. தூரத்துல இருந்து பாத்துட்டு வந்தேன்..”

வேதனையோடு அவனைப் பார்த்தேன்.. 

“ஒரு நிமிஷம் இரு.. வந்துட்றேன்..” வண்டியை ஓரங்கட்டினவன்.. சிறிது நேரத்தில் டிக்கெட்டோடு திரும்பினான்.. “பேர் எல்லாம் சரியா இருக்கான்னு பாத்துக்கோடா.. நம்பிக்கையான டிராவல்ஸ் தான்.. எதுக்கும் செக் பண்ணிக்கோ..”

எல்லாம் சரியாக இருந்தது.. இனிஷியல் முதற் கொண்டு சரியாக சொல்லி பதிவு செய்திருந்தான்!

“அப்ப சரி.. இனி.. இப்படியே போய் என் ஹெச் ஃபைவ் புடிச்சா.. நேரா வைசாக் தான்.. ரெண்டரை மணி நேரத்துல ரீச் ஆயிடலாம்..” வண்டியை சீராக தேசிய நெடுஞ்சாலை இருநூற்றி பதினான்கில் செலுத்தினான்..

“ம்ம்.. என்ன சொல்லிட்டிருந்தேன்..?”

“கேண்டீன்ல பாத்ததா சொன்ன...”

“ஆங்.. ஆமா.. நிஜமாவே அது ஒரு அவஸ்தையான காலகட்டம்டா.. உன் நினப்பாவே பித்து பிடிச்சாப்போல இருந்து.. ஒரு சமயம்.. எங்க வீட்ல என்ன பாகாயம் கூட்டிட்டுப் போனா தான் சரியா வருவேன்னே நினச்சிட்டாங்கடா..உன்ன கஷ்டப்படுத்தணும்னு இத நான் சொல்லல.. ”

கண் கலங்கியது.. அவன் அறியாமல்.. கண்ணீர் தொடைத்தேன்.. பாகாயம் மனநல மருத்துவமனை பற்றி அவன் என்னிடம் படிக்கும் காலத்திலேயே சொல்லியிருந்தான்.. !

“அப்புறமா.. வீட்ல உள்ளவங்க நம்மாள கஷ்டப்பட்றாங்களேன்னு.. ரொம்ப சிரமப்பட்டுத் தேத்திக்கிட்டேன்.. ஒரு சேஞ்ச் வேணும்னு தோணுச்சு.. மாஸ்டர்ஸ் படிக்க ஆஸ்திரேலியா போறதுன்னு முடிவு பண்ணி.. அதுக்கு முன்ன ஒரு முறை பாக்கணும்னு நேரா உன் வீட்டுக்கே வந்தேன்.. நீ வீட்ல இல்லைன்னு சொன்னது யார் தெரியுமா.. உன் வைஃப்டா.. இனி சொல்றதுக்கென்ன.. உனக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சுன்னு தெரிஞ்சதும்.. என்னால எடுத்துக்கவே முடியல.. வாசலோட திரும்பிட்டேன்.. அத்தோட உன்னத் தேடறதில்லன்னும் முடிவு பண்ணிட்டேன்.. எளநி குடிக்கலாமாடா.. சே.. வெயில் ரொம்ப படுத்துதுல்ல.. அடுத்து என் ஹெச் ஃபைவ் போனா நேரா வழுக்கிட்டுப் போய்டலாம்..எங்கயும் நிக்கத் தோணாது” ரோட்டோரக் கடைப்பார்த்து நிறுத்தினான்.. 

“நீ இரு.. நான் வாங்கி வர்றேன்....” கார் விட்டிறங்கி வாங்கி வந்தேன்.. 

காரில் அமர்ந்தபடி குடித்தோம்.. அவனை ஆதூரமாய்ப் பார்த்தேன்.. 

“என்னடா.. அப்படி ஒரு லுக் விட்ற..”

“இல்ல.. ஏன் உன்ன.. புரிஞ்சிக்காம இருந்துட்டேன்னு.. இப்ப ஃபீல் பண்றேன்..”

“ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாத.. இதுல உன் தப்புன்னு எதுவும் இல்லைன்னு தான் இப்ப சொல்வேன்.. நீ ஒரு ஸ்ட்ரெய்ட் டா.. நாம படிச்சப்ப.. செக்‌ஷுவல் அவுட்லெட்ஸ் இல்ல.. அதனால..நாம அப்படி நடந்துக்கும்படியா ஆயிடுச்சே ஒழிய... மத்தபடி உன்னால.. என்னோட வாழ்க்கைய பங்கு போட முடியாதுன்றத நான் ஆஸ்திரேலியா போனதும் தான் புரிஞ்சிகிட்டேன்.. இன்ஃபேக்ட் அப்ப தான் செக்‌ஷுவல் ஓரியண்டேஷன் பத்தின தெளிவே கிடைச்சது..”

“ஏண்டா.. இவ்வளவு தெளிவா பேசறியே.. அங்கயே... எவனையா சாரி. சாரி.. யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்ல...”

“சொல்றேன்.. சொல்றேன்.. முதல்ல.. ஹைவே போய்டலாம்..” சற்றைக்கெல்லாம் பிரமாண்டமான தேசிய நெடுஞ்சாலை ஐந்தில் இணைந்து.. பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம்..

சமூகத்தில் இருக்கும் எல்லா தரப்பினருக்கும் தேவைப்படும்,கே தொடர்பான ஆலோசனைகளையும் அறிவுரைகளையும் கதை வடிவில் கொடுத்துட்டிங்க...............


அனுபவமும்,சிந்தனை முதிர்ச்சியும் கதையில் தெரிகிறது..........

அண்ணன் அண்ணன் தான்

மனது சமாதானமில்லாமல் தவித்தது.. ஒரு காரணம்.. அடுத்த சில மணி நேரங்களில் அவனை மீண்டும் பிரிந்து பறக்க வேண்டியிருக்கிறதே என்று... மற்றொரு காரணம்..  தரமணி நாட்களிலேயே நான் அவனிடம் பொறாமை கொள்ளும் விஷயம்... உடல் ரீதியான ஒப்பீட்டில் என்னை விட எல்லாம் மிகை என்ற அளவிலேயே இருந்தது.... அப்படி இருந்தும் திருமணம் தவிர்த்த இவனது துறவுக்கு நான் காரணம் ஆகிவிட்டேனே என்று..

“என்னடா ஆச்சு.. மூட் ஸ்விங்கா.. மூஞ்ச ஏன் உம்முனு வச்சிருக்க.. டீ சாப்டுவோமா..?”

எனக்குமே அது சரியென்றுபட்டது.. இல்லையேல் அதீத யோசனை நிச்சயம் தலைவலியில் முடியும்.. 

விமான நிலையம் வெளியே தேநீர் அருந்தினோம்.. 

“சொல்றனேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத.. இப்பவும் ஒண்ணும் கெட்டுப்போயிடல.. நீ ஏன் ஒரு கல்யாணம் செய்துக்கக்கூடாது..? அப்ப இருந்ததுக்கு இப்ப இன்னுமே அழகா மேன்லியா இருக்கடா.. தலைக்கு மட்டும்.. வேணுமானா கொஞ்சம் டை அடிச்சிக்கோ..”

புரையேறுமளவுக்கு சிரித்தான்.. அருகிலிருந்தவர்கள் திரும்பிப் பார்க்க... எரிச்சலானேன்.. “டேய்.. என்னடா சிரிப்பு.. பதில் சொல்லுடா”

“அழகா மேன்லியா இருக்கேனா.. தேங்க் யூ ஃபார் யுவர் காம்ப்ளிமெண்ட்ஸ்..” சிரிப்பு மறைந்து.. தீவிரமாய் சொல்லத் தொடங்கினான்.. “ஃபிசிக்கலா எனக்கு ஒரு பிரச்சனையுமே இல்லைன்றது எனக்குத் தெரியும்.. ஆனா அது மட்டுமே போதும்னு நினைக்கறியா..? மனசு ஒப்பலையே.. ஒரு விஷயம் தெரியுமா.. ஆஸ்திரேலியால நான் பாத்த வர.. கே-ன்னாலே.. அஸ் த நேம் சேஸ்... சந்தோஷமா இருக்கணும்னு அர்த்தம் பண்ணிக்கறான்.. அப்படி அந்த சந்தோஷத்த எப்படி தேடிக்கறான் தெரியுமா.. வர்ஜா வர்ஜமில்லாம அனுபவிக்கறான்.. சொற்பமான ஆட்கள் தான் விதிவிலக்கா இருக்காங்க..”

“சரிடா.. அவங்க எப்படி வேணா இருந்துட்டுப் போகட்டும்.. நீ உன் விஷயம் பத்தி மட்டும் பேசு..”

“எனக்கும் ஆண் மேல தான் லவ்.. ஒரே ஒரு ஆண் மேல.. அந்த ஒரே ஒருத்தன் நீ.. இனிஷியேட் பண்ணது வேணா நீ பண்ண வேலையா இருக்கலாம்.. பட்.. நான் சந்தோஷமா தான ஏத்துக்கிட்டேன்.. முதல்ல உன் மனசுல இருந்து அந்த குற்ற உணர்வ தூக்கி எறிஞ்சிட்டு.. நிம்மதியா இரு... இனி என் கல்யாணம் பத்தி நீ எத்தன முறை கேட்டாலும் இது தான் பதில்.. ஞாபகம் வச்சிக்கோ.. சரியா”

“சே.. நானுமே கே-ன்னாலே.. ஏதோ லோலாயித்தனம்னே நினச்சிருந்தேன்.. இன்னுமே மனசு ஆறல.. உன் விஷயத்துல நான் நடந்துகிட்ட விதத்துக்கு எதனா பிராயச்சித்தம் பண்ணும்னு தோணுது..”

“இப்ப சொன்ன பார்.. இது அர்த்தமுள்ள பேச்சு... பிராயச்சித்தம் தான.. தாராளமா பண்ணு.. ஆனா எனக்கில்ல.. உன் பிள்ளைக்கு.. அவன் மனசுல எந்த விதமான குழப்பமும் இல்லாதபடி அனுசரணையா நடந்துக்கோ.. உன்கிட்ட வெளிப்படையா சொல்லலாம்னு அவன் மனசுல ஒரு நம்பிக்கை இருக்குபார்.. அது அவமா போகாம பாத்துக்கோ... அது போதும்..”

தீர்மானமாய் தலையாட்டி ஆமோதித்தேன்.. “சரிடா.. அடுத்து ஊருக்கு எப்ப வர்றதா இருக்க..?”

“தெரியல.. தோணுச்சுனா அப்பப்ப போவேன்.. ரெண்டு வாரத்துல திரும்பிடுவேன்..”

“இனி ஹஸ்தினாபுரத்தையும் மனசுல வச்சிக்கோடா.. உன்ன எதிர்பார்ப்பேன்..”

ஏறிட்டுப் பார்த்தான்.. “நெஜமா?”

சத்தியமா.. உனக்கு ரொம்ப கஷ்டம் கொடுத்துட்டேன்.. போதும்.. இனியாவது நான் மனுஷனா நடந்துக்கணும்னு நினைக்கறேன்.. அதுக்கொரு சந்தர்ப்பம் கொடு..”

உள்ளங்கையில் கைவைத்து அழுத்திக் கொண்டான்.. “அவசியம் வர்றேன்..”

டிபார்ச்சர் கேட் அருகே வந்தோம்.. சென்னையில் இருந்து வந்தபோதிருந்த பாரம் குறைந்திருந்ததை உணர்ந்தேன்.. அவன் சகஜமாக இருந்தாலும்.. கண்களில் ஒரு வித ஏக்கம் தெரிந்தது.. 

துச்சமா நினச்சித் தூக்கி எறிஞ்சிருந்தாலும் நித்தமும் என்னையே நினைச்சிட்டிருக்கற உத்தமன்.. சூழ்நிலை மறந்து இறுக்கக் கட்டிக் கொண்டேன்.. கன்னத்தில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் பதித்தேன்.. எவர் பற்றியும் அக்கறை கொள்ளவில்லை.. 

“டேய்.. செக்யூரிட்டி ஒரு மாதிரியா பாக்கறான் பார்.. கண்ட்ரோல் யுவர்செல்ஃப்..” கிசுகிசுத்தான்

இன்னும் இறுக்கினேன்.. “பாத்தா பாத்துட்டுப் போறான்.. விடு..” எனக்கே அப்படி சொன்னது ஆச்சர்யமாக இருந்தது..!

விடுவித்து அவன் முகம் பார்த்தேன்.. பரஸ்பரம் சந்தோஷம் உணர்ந்தோம்.. கையசைத்து விடைபெற்றோம்...

அடுத்த ஒண்ணே முக்கால் மணிநேரத்தில் சென்னை! இறங்கியதும்.. அவனை அழைத்து.. வந்து சேர்ந்த விஷயம் சொன்னேன்..!

ஆட்டோ பிடித்து வீடு சென்றேன்.. மணி பத்தை நெருங்கி இருந்தது.. கதவை.. மனோ தான் திறந்தாள்.. விலகி நிற்க உள்ளே நுழைந்தேன்.. 

ஹாலில் டி வி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.. “ஹை டாடி” என்னிடம் ஒருபோதும் பகைமை பாராட்டாத என் பிள்ளை!

மனது வலித்தது.. “ஹை கௌதம்..” 

வேறு எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை.. பெட்ரூம் நுழைந்ததும்.. என்னைத் தொடர்ந்து வந்தவள்.. கதவை லேசாக சாத்தி.. சுவரோரம் சாய்ந்து.. மகன் காதுக்கு எட்டாதவாறு கேவினாள்.. அவள் கண்களின் ஈரம் உணர்ந்தேன்... என் நெஞ்சிலும்!!

அருமையான படைப்பு அழகாக முடித்துள்ளீர்கள். ஒரு திரைப்படம் பார்த்தது போன்ற உணர்வைத் தருகிறது; அவ்வளவு விளக்கங்கள், முன்னும் பின்னுமாய் செல்லும் கதை பாணி, டிடைலிங் . வாழ்துக்கள். நன்றி.

முதலில் ரோத்திஸ் அண்ணாச்சியிடம் இப்படி ஒரு கதை நான் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை.... உங்கள் திறமையை நான் குறைவாக சொல்லவில்லை.... பொதுவாக ரிஸ்க் எடுக்க தயங்கும் நீங்க, இதில் கத்தி முனையில் பல இடங்களிலும் நடக்கும் அளவிற்கு ரிஸ்க் எடுத்திருக்கிங்க.....
கதை சொல்பவரின் நிகழ்காலம், இறந்த காலம் இரண்டையும் ஒருசேர கொண்டு சேர்த்து ஒரு புள்ளியில் இணைத்து, மீண்டும் அதை நிகழ் கால நிகழ்வுகளில் இணைத்த உங்கள் துணிவு பலே......

ஒரு கருவை எடுத்து அதை தெளிவாக சொல்ல முடிய கஷ்டப்படும் நிலையில், மூன்று கருக்களை அழகாக இணைத்து, ஒவ்வொரு கோணமுமே சிறப்பாக சென்றிருப்பது சிறப்பு....

கடைசி நான்கு பத்திகள் "எக்ஸ்ப்ரஸ்" வேகத்தில், ரொம்பவே ரசனையாக போயிருக்கு.......

இறுதி வரியில் வைத்திருக்கும் பன்ச் என் குருநாதர் கதையை நினைவுபடுத்துது......


மொத்தத்தில், "அபாரம்"

really superb
nice end

பாராட்ட வார்த்தை கிடைக்கல தம்பி.................,என்னைவிட அருமையாவே கத எழுதுறிங்க.....................,அதுவும் நம்மூர்க்காரரு முக்கிய பாத்திரமா இருக்காரு.............



கிழி கிழி கிழி கிழி ன்னு கிழிச்சுட்டிங்க..............(இத டபுள் மீனிங் ன்னு நீங்க நெனச்சா அதுக்கு கம்பெனி பொறுப்பல்ல.......)

 

நல்லா சுவாரசியமா போய்ட்டிருக்க ஒரு படத்துக்கு நடுவுல INTERMISSION வருது... திரும்பிவந்து ஆர்வமா உக்காந்தா படம் அடுத்த SCENElaiyae முடிஞ்சா எப்படி இருக்குமோ அதே மாதிரி இருக்கு நண்பா உங்க கிளைமாக்ஸ்....

படம் என்னத்தான் நல்லா போனாலும் கிளைமாக்ஸ்a நா TRAGEDYaa தான் வைப்பேன்னு சில DIRECTORS அடம்பிடிக்கிற மாதிரி நீங்களும் கதைய "திடீர்"ன்னு முடிகிறத உங்க FORMULAவா ஆக்கிடீங்களா நண்பா??

கதைய மேல்கொண்டு செலுத்த SCOPE இருக்கப்ப எதுக்காக இவ்ளோ சீக்கரம் முடிச்சிக்கன்னு எனக்கு புரியல... குறிப்பா சொல்லனும்னா சரத்பாபு கதாப்பாத்திரம் ஒரு முடிவில்லாம நிக்கறமாதிரி தோணுது.... தவறான ஒரு காதலை (காதலனை) தேர்ந்தெடுத்ததுக்கு தண்டனையா சரத்பாபு காலம் முழுக்க தனிமரமாவா நிக்கணும்??

தனக்கு இப்படி ஒரு ஒழுக்கமான உண்மையான காதலன் கிடைக்க மாட்டானா என்று பலர் ஏங்கி தவிக்கும் நிலையில்... சரத்தின் இந்த நிலையை மனம் ஏற்க மறுக்கிறது....

தன்னால் வாழ இயலாமல் போன வாழ்கையை வாழ போகும் கௌத்தம்-சரத் பாபு (குட்டி சரத்) ஜோடியை பெரிய சரத் சந்திப்பதை போன்ற ஒரு காட்சி கதையில் இல்லாதது எனக்கு ஒரு குறையாகவே தோன்றுகிறது நண்பா....

YACI'யை நீங்கள் எழுதிய விதத்திலும் இந்த கதையை நீங்கள் எழுதிய விதத்திலும் தான் எத்தனை பெரிய வித்தியாசம்... எழுத்து நடையில் தொடங்கி ஒவ்வொரு காட்சியையும் கதாபாத்திரங்களையும் உன்னிப்பாக கொண்டுவரும் நேர்த்தியாகட்டும்.... உணர்வுகளை ஆழமாக பதிவதாகட்டும்... சான்சே இல்ல நண்பா... இதையெல்லம் சேர்த்து சொல்லனும்னா இது உங்களுடைய MASTER PIECE...

அதுலையும் இந்த DIALOGUE ஒரு MASTER PIECE dialogue.... "“நானாவது... கல்யாணம் பண்ணிக்கறதாவது.. டேய்.. ஒரு ஸ்ட்ரெய்ட் பெர்சன எப்படி ஒரு ஆணோட வாழணும்னு நிர்ப்பந்திக்க முடியாதோ.. அதே தான் ஒரு கே விஷயத்துலயும்.. என்னை ஒரு பொண்ணோட வாழணும்னு நிர்ப்பந்திக்க முடியாது.."

 

 

 

 

 

 

முதலில் பிடியுங்கள் பாராட்டை.

உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதில் நீங்கள் அசகாய சூரர் என்பது தெரியும் அதற்காக இப்படியா உணர்ச்சிப்பிழம்பாவது?

மிக குறைந்த கதாப்பாத்திரங்களை கொண்டு மிக நிறைவாக ஒரு கதை.

குறிப்பாக சரத்பாபுவின் பாத்திரமும் அவனின் தியாகமும் கலங்கடித்தது

கதையை கொண்டு சென்ற விதமும் உரையாடலின் நேர்த்தியும் உங்களுக்கே உரித்தானது


அனைத்து தளத்திலும் முத்திரை பதிக்கும் உங்களின் எழுத்திற்கு ஒரு சல்யுட்.

கதை சூப்பருங்கோ ...........

idhu kadhai alla kaaviyam............

ரொம்ப நாளைக்கப்புறம்.... இந்த இழைல நன்றி நவிலும்படியா நேர்ந்திருக்கு... அந்த வகைல நண்பர் சீலன் அவர்களுக்கு என் மனமார்ந்த நன்றி.

ஏனைய நண்பர்கள் Tvlguy, Cupid kutty மற்றும் நரேஷ்ஜி ஆகியோருக்கும் என் காலம் தாழ்ந்த + நெஞ்சார்ந்த நன்றி!