கையில் இருந்த வாரப்பத்திரிகையில் வெளிவந்திருந்த ஆண்களுக்கான பிரபல உள்ளாடை விளம்பரத்தில் இருந்த கட்டுமஸ்தான வாலிபனின் தேகக்கட்டில் கிறங்கிப் போயிருந்தான் அரவிந்த்.
"ப்ப்பா.. செம ஒடம்பு. பாக்குறப்போவே என்னமோ பண்ணுதே. அப்படியே அந்த வெத்து மார்பை தடவி, வருடி, தோளை அழுத்தி செமயா இழுத்து அணைச்சி....' -
பள்ளிச்சிறுவனாக இருந்த காலத்திலிருந்தே அரவிந்தனுக்கு ஆணின் கட்டுடல் மீது ஒரு இனம் புரியாத ஈர்ப்பு, மோகம் எல்லாமே இருந்தது. யாராவது ஒரு ஆண்மகனின் வெற்றுடம்பை பார்க்க நேரிட்டால் சூழ்நிலை மறந்து அவனது கட்டுடலை வெறிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார் அவன்.
"என்னடா அப்படி வெறிச்சு பார்க்கிறே?" - அவனது தாய்மாமன் முறையில் இருந்த வெங்கடேஷ் ஒரு முறை பளிச்சென்று கேட்டே விட்டான்.
வெட்கமும் கூச்சமும் மனத்தைக் கவ்விக்கொள்ள "ஒண்ணுமில்லே மாமா. நான் சாதாரணமாத்தான் பார்த்தேன். உங்களுக்குத்தான் அப்படித் தோணுது.' என்று பளிச்சென்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து விட்டான் அவன்.
அப்போதெல்லாம் அரவிந்தனுக்கு ஒற்றை நாடி சரீரம் தான். ரொம்ப ஒல்லியாக, எலும்பை எல்லாம் சரியாக எண்ணிவிடலாம் போல இருப்பான். அதனாலேயே எப்போதும் சட்டையை போட்டுக்கொண்டே அலைவான்.
"என்ன கொடுத்தாலும் இவன் ஒடம்பு மட்டும் தேறவே மாட்டேங்குதே." என்று ஜானகி கூட அலுத்துக்கொள்வாள்.
"அதெல்லாம் கவலைப் படாதே அக்கா. இப்போ சாப்பிடுறதெல்லாம் உடம்புலே பிடிக்க கொஞ்சம் நாளாகலாம். வளர்ற பையன்தானே! கொஞ்ச நாள் ரெகுலரா ஜிம்முக்கு போனாலே உடம்பு கின்னுன்னு ஆயிரும்." என்று அவளைத் தேற்றுவான் வெங்கடேஷ்.
வெங்கடேஷுக்கு நல்ல வாளிப்பான தேகக்கட்டு. காவல் துறை அல்லது ராணுவம் இரண்டில் ஏதாவது ஒன்றில் சேர்வது ஒன்றே அவனது கனவாக இருந்தது. அதற்காக ரெகுலராக தேகப் பயிற்சி எல்லாம் செய்து உடம்பை இரும்பாக்கிக் கொண்டிருந்தான் அவன்.
அரவிந்தன் அப்போது ஒன்பதாவது வகுப்பில் படித்துக்கொண்டிருந்தான்.
"ஏண்டா. உடம்பத் தேத்த ஏதாச்சும் எக்சர்சைஸ் பண்ணேண்டா. இது என்னடா இடுப்பு. ஒல்லியா பொண்ணு இடுப்பு மாதிரி.. நான் ஒரு பிடி பிடிச்சா அப்படியே என் கைக்குள்ளே அடங்கிடும் போல." என்று அவனைச் சீண்டுவான் வெங்கடேஷ்.
சொன்னதோடு நிற்கவில்லை அவன். அடுத்த நாளே அப்பாவிடம் சொல்லி அருகில் இருந்த ஜிம்மில் சேர்ந்துவிட்டான். முதல் மூன்று நாட்கள் கொஞ்சம் கஷ்டமாகத்தான் இருந்தது.
ஜிம்மின் மாஸ்டர் விஜயனிடம் அதைப் பற்றிச் சொன்னபோது, "ஆரம்பத்துல அப்படித்தான் இருக்கும். பயப்படாதே. ரெகுலரா பண்ணப் பண்ண எல்லாமே சரியாயிடும்." என்றான் அவன்.
அரவிந்தனுக்கு விஜயனை ரொம்பவே பிடித்துப் போனது. இறுக்கமாக உடலைக் கவ்வும் படி அவன் அணிந்திருக்கும் டீ-ஷர்ட் அவனது "வி-ஷேப்" மார்பை அழகாக எடுத்துக் காட்டியது. முறுக்கேறிய புஜங்களும், விம்மிப்புடைத்த தோள்பட்டைகளும் பார்க்கப் பார்க்க அரவிந்தணுக்குள் ஒருவித சிலிர்ப்பை உண்டு பண்ணத் தவறவில்லை.
அதுபோலவே விஜயனுக்கு அரவிந்தனின் மீது ஒரு விதமான ஈர்ப்பு உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. அந்தப் பதின்பருவப் பள்ளி மாணவனிடம் இருந்த முக வசீகரம் சட்டென்று யாரையும் கவர்ந்து விடும். விஜயனை என்ன நினைக்க வைத்ததோ, சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் தொட்டுப் பேச ஆரம்பித்தான் அவன். பிறகு தொட்டுப் பேசுவதற்காகவே சந்தர்ப்பங்களை உருவாக்கிக் கொண்டான் விஜய்.
அவனது ஸ்பரிசம் அரவிந்தனுக்குள் இனம் புரியாத ரசாயன மாற்றங்களை உருவாக்கத் தவறவில்லை. அவனுக்கும் அந்தத் தொடுகைகள் பிடித்துப் போயிருந்ததால் தடை ஏதும் சொல்லவில்லை. இன்னும் சொல்லப்போனால் அந்த ஸ்பரிச சுகத்தை அனுபவிப்பதற்காகவே - விஜய் தொடுவதற்கு வசதியாக அவனும் சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் மிக மிக நெருக்கமாக நின்று கொண்டு பேச ஆரம்பித்தான். எதேச்சையாக படுவது போல அரவிந்தனின் ஆண்குறியின் முனையை லேசாக வருடிவிட்டு சட்டென்று கையை எடுத்துவிடுவான் விஜய். அரவிந்தனுக்கு அந்த வருடல் மிக மிகப் பிடித்துப் போனது. கூடவே விஜயனைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் அவனது என்ன ஓட்டங்களைக் கட்டுப் படுத்த முடியாமல் போனது.
"எப்போ பார்த்தாலும் இப்படி டீ-ஷர்ட்டுலேயே உடம்பு இந்தத் திமிரு திமுருதே. இவரை மட்டும் சட்டை எல்லாமே வெத்து உடம்பா பார்த்தா எப்படி இருக்கும்?" - நினைப்பே அவனது உடம்பைச் சிலிர்க்கவைத்து ஆண்குறியில் ஏதோ இனம் புரியாத உணர்வை ஏற்படுத்தியது.
அந்த வயதில் அவனுக்குள் வேறு எந்த விதமான ஆசையையும் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல முடியவில்லை. விஜயனின் திறந்த மார்பைக் காணவேண்டும். முடிந்தால் அந்த வழுக்குப்பாறை மார்பை தடவ வேண்டும் என்ற ஆசை மட்டும் தான் இருந்தது. உடலுறவு பற்றி எல்லாம் அந்த வயதில் பெரிதாக எந்த எண்ணங்களும் கிளர்ந்தெழவில்லை.
அதே நேரம் அந்த இருவரின் நடவடிக்கைகளையும் பார்த்தும் பாராதவனைப் போல விறு விறுவென்று உடம்பை ஏற்றிக்கொண்டிருந்தான் இருபத்து நான்கு வயது மதன்.
"என்ன இது. இந்த மாஸ்டர் விஜய் இந்தப் பையன் கிட்டே நடந்துக்குற விதமே சரி இல்லையே. அப்படீன்னா.. இவரு..." மதனின் மனதில் எண்ணஓட்டம் வேறுவிதமாக இருந்தது.
***
அன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை. பொதுவாக னாயிற்றுக்கிழமைகளில் ஜிம்முக்கு விடுமுறை அறிவித்து விடுவான் விஜய். அன்று மாலை வரவிருக்கும் மிட்-டெர்ம் எக்ஸாமுக்காக வகுப்புத் தோழனின் வீட்டுக்குச் சென்று நல்ல பிள்ளையாக க்ரூப் ஸ்டடியை முடித்துவிட்டு சைக்கிளில் வீட்டுக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்தான் அரவிந்த்.
ஜிம் இருக்கும் சாலையை கடந்து தான் அவனது வீட்டுக்குச் செல்ல வேண்டும். எதேச்சையாக ஜிம் இருக்கும் கட்டிடத்தை பார்த்தபோது முதல் மாடியில் இருந்த ஜிம்மின் கதவில் இருந்த பூட்டு விலகி இருந்ததை கவனித்தான் அரவிந்த்.
"அப்படீன்னா. ஜிம் திறந்திருக்கா?. மாஸ்டர் உள்ளே தான் இருக்காரா? ஹை. நல்லதா போச்சே. வேணும்னா இப்போ போய் ஒர்க்- அவுட் பண்ணிட்டு வந்துடலாமா. பை சான்ஸ் மாஸ்டர் சட்டை போடாம ஒர்க்-அவுட் பண்ணிட்டு இருந்தா.." - இந்த எண்ணம் தோன்றியதும் தனது சைக்கிளை அந்தக் கட்டிடத்தின் வாசலில் ஸ்டான்ட் போட்டு நிறுத்திவிட்டு உற்சாகமாகப் படிகளில் ஏறி ஜிம்மின் வாசலை அடைந்தான். தட்டுவதற்காக கதவின் மீது கைகளை வைத்ததும் அது லேசாக திறந்து கொண்டது. எதார்த்தமாக உள்ளே எட்டிப் பார்த்தவனை ஆயிரம் வோல்ட் மின்சாரம் பாய்ந்ததை போன்ற அதிர்ச்சி தாக்கியது.
உள்ளே..
வெய்ட்-லிஃ ப்ட்டிங் படுகையில் உடம்பில் ஒட்டுத்துணி கூட இல்லாமல் விஜயும் மதனும்....
அரவிந்தனின் உடல் படபடத்து வியர்வையில் குளிக்க ஆரம்பித்தது.
