ரேஸ்கோர்ஸ் சாலையில் இருந்த அந்த பிரபலமான தனியார் மருத்துவமனையில் அவசர சிகிச்சைப்பிரிவு.

வெளியில் இருந்த பாலிவினைல் நாற்காலிகளில் அமர்ந்திருந்த சோமசேகர், கல்பனா, ஸ்வர்ணா, சந்திரசேகர், பத்மா ஆகியோரின் விழிகள் கலங்கிச் சிவந்திருந்தன.  பெண்கள் மூவரின் கண்களும் அழுது அழுது கன்னங்கள் வீங்கிப் போயிருந்தன.

"தாயே தண்டுமாரியம்மா, என் மகன் ஒரு ஈ, எறும்புக்குக் கூட கெடுதல் நினைச்சவன் இல்லையே.  அவனுக்கு இப்படி ஒரு நிலைமையா?  அவன் உசிரக் காப்பாத்திக்கொடும்மா.  உனக்கு மாவிளக்குப் போடுறேன்." - என்று  வேண்டிக்கொண்டும், புலம்பிக்கொண்டும் இருந்தாள் ஸ்வர்ணா.

அந்தத் தாயின் மனசு மருதமலை முருகனில் தொடங்கி கோவையில் இருந்த அனைத்துக் கோவில்களிலும் குடிகொண்டிருந்த தெய்வங்களுக்கு வேண்டுதலையும் நேர்த்திக்கடனையும் மானசீகமாகச் செலுத்திக்கொண்டிருந்தன.

அனைத்துக்கும் மவுன சாட்சியாக நின்றுகொண்டிருந்த கதிரவன், "சார்.  கவலைப்படாதீங்க.  தைரியமா இருங்க.  நீங்களே இப்படி கலங்கிட்டு இருந்தா இவங்களுக்கு யாரு சார் தைரியம் சொல்லுறது.?" - என்று சோம சேகரின் தோளைப்பற்றி அவருக்கு தைரியம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தான்.

நடந்ததை மறுபடி நினைக்கும் போது அவன் உடம்பை ஒரு முறை உலுக்கிப் போட்டது.

குளித்துக்கொண்டிருந்தவன் அறை வாசலில் வித்தியாசமான சப்தங்களும், தொடர்ந்து யாரோ கீழே விழும் ஓசையும் கேட்டதும் அவசர அவசரமாகக் குளியலை முடித்துக்கொண்டு இடுப்பில் டவலைச் சுற்றிக்கொண்டு வெளியே வந்தவன் அறை வாசலருகே ரத்த வெள்ளத்தில் மிதந்துகொண்டு துடித்துக்கொண்டிருந்த திவாகரைப் பார்த்ததும் மின்சாரத்தால் தாக்குண்டவன் போல நிலை குலைந்து பதறிப்போனான்.

அந்த அதிர்ச்சியிலும் சமாளித்துக்கொண்டவன் இண்டர்காமை எடுத்து ரிஷப்ஷனுக்கு தொடர்பு கொண்டவன் "நிர்மல்.  என் ரூமுக்கு வந்த யாரோ நம்ம திவாகர் சாரை கத்தியால குத்திட்டு போயிருக்காங்க.  உடனே யாராவது டாக்டர்ஸ் நம்ம ஹோட்டல்லே தங்கி இருந்தா அனுப்புங்க.  அப்படியே கே.ஜி. ஹாஸ்பிடலுக்கு தகவல் சொல்லி ஆம்புலன்சை வரவழையுங்க. கையோட போலீசுக்கும் தகவல் சொல்லிடுங்க.  நம்ம கண்காணிப்பு காமிராவிலே யாராவது என்னை தேடி வந்திருந்தா பதிவாகி இருக்குமே.  அதை போலீசுக்கு கொடுங்க." - மளமளவென உத்தரவுகளைப் பிறப்பித்தான்.

மறுகணம் அந்த ஹோட்டலே பரபரப்படைந்தது.

டாக்டர் வருவதற்குள் பாண்ட் சட்டைக்கு உடம்பைக் கொடுத்தான் கதிரவன்.

அவன் அதிர்ஷ்டமோ என்னவோ அந்த மூன்றாவது மாடியிலேயே ஒரு மருத்துவர் வந்து தங்கி இருந்தார்.

உடனே வந்தவர் திவாகரின் நிலையைக் கண்டதும் மேலும் ரத்தம் சேதமாகாமல் இருக்க ஒரு கட்டைப் போட்டார்.  அதே சமயம் திவாகரின் பல்ஸ் ரேட் குறைந்துகொண்டே வருவதை அறிந்தவர் அதிர்ந்து போனார்.

"மை காட்.  ஹிஸ் பல்ஸ் இஸ் கெட்டிங் டவுன்.  உடனே அட்மிட் பண்ணணுமே. " என்று அவர் சொல்லிக்கொண்டிருந்த பொழுதே  லிப்டில் இருந்து ஸ்டெ ச்சருடன்  இருவர் வந்தனர்.  அதில் திவாகரை கிடத்திக்கொண்டு கீழே வந்து அங்கு தயாராக இருந்த ஆம்புலன்சில் அவனை ஏற்றினர்.  கூடவே ஏறிக்கொண்ட கதிரவன் திவாகரின் தலைப்பக்கம் அமர்ந்து கொண்டு மெல்லக் குனிந்து அவனது காதருகில், "திவாகர்.  உங்களுக்கு ஒண்ணும் இல்லே.  கண்டிப்பா நல்லா ஆயிடுவீங்க.  ஆமா திவாகர்.  நீங்க கண்டிப்பா மீண்டு வந்துடுவீங்க." என்று திரும்பத் திரும்பக் கூறிக்கொண்டே வந்தான்.

ஹாஸ்பிடலில் அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில் திவாகரை சேர்த்துவிட்டு உடனே சோம சேகருடன் தொடர்பு கொண்டு விவரத்தை தெரிவித்துவிட்டு காத்திருந்தான்.

இதோ இப்போது அவசர சிகிச்சைப் பிரிவின் வெளியே துடித்துக்கொண்டிருந்த சோம சேகருக்கு தைரியம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கிறான் அவன்.

கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வந்த டாக்டரைக் கண்டதும், "டாக்டர் என் மகனுக்கு ஆபத்து ஒண்ணும் இல்லையே.  அவனைக் காப்பாத்திடுங்க டாக்டர்." - என்று ஸ்வர்ணா கதறினாள்.

"தைரியமா இருங்கம்மா.  எங்களாலே முடிந்த வரைக்கும் உங்க மகனை காப்பாற்றத்தான் பாடு பட்டுகிட்டு இருக்கோம்." - என்று அந்த தாய்க்கு ஆறுதல் கூறிய டாக்டர், சோம சேகரைப் பார்த்து, "என் ரூமுக்கு வாங்க.  உங்க கிட்டே அவசரமான விஷயம் பேசணும்." என்றவர் தன் அறையை  நோக்கி நடக்க மற்றவர்கள் அவரைப் பதட்டத்துடன் பின் தொடர்ந்தனர்.

அறை வாசலை நெருங்கியதும், பின் தொடர்ந்து வந்த பெண்கள் மூவரிலும் கல்பனாவைப் பார்த்த கதிரவன், "சிஸ்டர். அம்மாவை கூட்டிக்கிட்டு உள்ளே வரவேணாம்னு பார்க்கிறேன்.  நீங்க அவங்க கூட இங்கேயே இருங்க.  அவங்களுக்கு தைரியம் சொல்லுங்க. திவாகருக்கு ஒண்ணும் ஆகாது.  ப்ளீஸ். தைரியமா இருந்து அவங்களை கவனிச்சுக்குங்க. " என்று கூறிவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

அவனை மறுத்துப் பேச முடியாமலோ, உள்ளே டாக்டர் ஏதாவது அதிர்ச்சியாக சொல்லிவிட்டால் அதை தன்னாலேயே தாங்க முடியாது என்பதாலோ என்னவோ, "அத்தை. நாம இங்கேயே இருப்போம்.  அவர் சொல்லறமாதிரி தைரியமா இருப்போம்.  நாம யாருக்கும் எந்த கெடுதலும் செய்யலே.  கடவுள் கைவிடமாட்டார்." என்று அங்கிருந்த நாற்காலியில் சொர்ணாவை அமரவைத்து அருகில் தன் தாயுடன் அமர்ந்துகொண்டாள் கல்பனா.  அவள் மனம் பரிதவித்துக்கொண்டிருந்தது.
 
"தெய்வமே.  என் திவாகரை எனக்கு நல்லபடியா திருப்பிக்கொடு." - மானசீகமாக வேண்டிக்கொண்டிருந்தாள் அந்தப் பேதைப்பெண்.  

மாமியாருக்கும், தாய்க்கும் ஆறுதல் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாலும் அவள் கண்கள் கண்ணீரைப் பொழிந்துகொண்டுதான் இருந்தன.

*************

"திவாகருடைய கண்டிஷன் க்ரிட்டிகலாத்தான் இருக்கு.  ரத்தம் நெறைய சேதமாகி இருக்கு.  அவரோட ப்ளட் ரொம்ப ரேர் க்ரூப்.  எங்க கிட்டே ஸ்டாக் குறைவாகத்தான் இருக்கு.  அது மட்டும் இல்லே.  கத்தி ஆழமா உள்ளே பதிந்து அடிவயறு ரொம்ப டாமேஜ் ஆகி இருக்கு.  நல்ல காலம் திவாகர் வலுவான ஆணாக இருக்கறதாலே அவராலே முடிந்த வரைக்கும் போராடி இருக்கார்.  இருந்தாலும் இப்போது உடனடியா ஒரு மேஜர் ஆப்பரேஷன் பண்ணியே ஆகணும். .. " என்று டாக்டர் முடிப்பதற்குள் குறுக்கிட்டார் சோம சேகர்.

"டாக்டர்.  எவ்வளவு செலவானாலும் சரி.  ஆப்பரேஷன் பண்ணி என் மகனை காப்பாத்திடுங்க டாக்டர்." என்று பரபரப்புடன் கூறினார்  அவர்.

"அதிலே ஒரு சிக்கல் இருக்கு.  அப்படியே ஆப்பரேஷன் பண்ணினாலும் அதோட சக்சஸ் ரேட் தர்ட்டி பெர்சென்ட் தான் சொல்ல முடியும்." - என்றார் டாக்டர்.

தலையில் இடி விழுந்தது போல ஆனது சோம சேகருக்கு.  

"என்ன டாக்டர்.  இப்படிச் சொல்லறீங்க?" - என்று  அதிர்ந்தார் அவர்.

"எஸ்.  உண்மை நிலைமையை நான் சொல்லியே ஆகணும் இல்லையா?   நாளைக்கே எதிர்பார்த்த ரெசல்ட் வரலைன்னா எங்க மேல நீங்க வருத்தப்படக்கூடாது.  அதனாலே தான் சொன்னேன்.  இப்போ நீங்க தான் முடிவு செய்யணும்." - என்றார் டாக்டர்.

என்ன சொல்வது என்று தடுமாறினார் சோம சேகர்.

அப்போது, "டாக்டர்.  சக்சஸ் ரேட் முப்பது பெர்சென்ட் தான் என்று தானே சொல்லறீங்க?" - என்று கேட்டான் கதிரவன்.

"ஆமாம்." என்று தலை அசைத்தார் டாக்டர்.

"அந்த முப்பது பெர்செண்டை நீங்க பார்த்துக்குங்க.  மிச்சம் இருக்குற செவண்டி பெர்செண்டை நான் பார்த்துக்கறேன் டாக்டர்.  உடனடியா ஆப்பரேஷனுக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க." - என்றான் கதிரவன் அழுத்தமாக.

"கதிரவா.." - என்று அவனை ஏறிட்டார் சோம சேகர்.

"எஸ் அங்கிள்.  யோசிக்க இது நேரம் இல்லே.  டாக்டர் அவரால முடிஞ்சதை செய்யட்டும்.  மத்ததை நான் பார்த்துக்கறேன்." - என்றான் கதிரவன்.

அவனது தீவிரம் சோம சேகரையும் பற்றிக்கொண்டது.

"எஸ் டாகடர்.  நான் சம்மதிக்கறேன். உடனே ஆப்பரேஷனுக்கு வேண்டிய ஏற்பாடுகளை கவனியுங்க." - என்றார் அவர்.

"சரி..  ப்ளட் பாங்க்குக்கு சொல்லி இருக்கேன்.  ப்ளட்  கிடைச்சதும் ஆப்பரேஷனை ஸ்டார்ட் பண்ணிடலாம்." - என்று டாக்டர் முடிப்பதற்குள்,

"டாக்டர்.  அந்த ப்ளட்டோட க்ரூப் என்னன்னு சொல்ல முடியுமா?" என்று கேட்டான் கதிரவன்.

திவாகரின் ரத்தப் பிரிவை டாக்டர் சொன்னதும் அவன் முகம் மலர்ந்தது.

"டாக்டர்.  என்னோட ப்ளட்டும் சேம் க்ரூப் தான்.  நான் ரத்தம் கொடுக்கறேன் டாக்டர்." - என்றான் அவன்.

"இஸ் இட்?  தென் வி மே ஸ்டார்ட் தி ட்ரீட்மென்ட்." என்று எழுந்தார் டாகடர்.

"கவலையே படாதீங்க அங்கிள்.  நான் இருக்கேன். திவாகரை எமன் கிட்டே போகாம மீட்டுக்கிட்டு வரவேண்டியது என்னோட பொறுப்பு." என்று சோம சேகரை தேற்றினான் கதிரவன்.

வாழ்நாளில் அதுவரை செய்யாத ஒரு காரியத்தை அப்போது செய்தார் சோம சேகர்.

"கதிரவா.  இதை நான் உன்னோட கால்களா நினைச்சுக்குறேன்.  நீ நல்லா இருக்கணும் கதிரவா. நல்லா இருக்கணும்." என்று தன் கை எடுத்து அவனைக் கும்பிட்டார் அவர்.

"ஐயோ..என்ன அங்கிள் இதெல்லாம்.  நான் ரொம்ப சாதாரணமானவன் அங்கிள்." -என்று கும்பிட்ட அவரது கைகளை பிடித்துக்கொண்டான் கதிரவன்.

அவனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த சந்திரசேகருக்கு பெருமிதத்தால் மனம் துள்ளியது.

"எவ்வளவு உயர்ந்த பண்புள்ள மகன் இவன்.  இவனோட சேர்ந்து வாழ எனக்கு கொடுத்து வைக்கவில்லையே." - அவர் மனம் ஏங்க ஆரம்பித்தது.

***** 

ரத்தம் கொடுக்க போவதற்கு முன்பாக கதிரவன் "டாக்டர்.  உங்க முப்பது பெர்சென்ட் முயற்சியை நீங்க மேற்கொள்ளப் போவதற்கு முன்னாலே என்னோட செவண்டி பெர்சென்ட் எஃ ப்பொர்ட்டுக்கானதை  நான் இப்போ பண்ணிடறேன்.  என்னை திவாகர் பக்கத்துலே கொஞ்சம் அனுமதியுங்க டாக்டர்." என்றான்.

இவன் என்ன செய்யப்போகிறான் என்ற புதிருடன் அவனை திவாகரின் அருகில் அழைத்துச் சென்றார் டாக்டர்.

முகத்தில் மாஸ்க் அணிந்து செயற்கையாக ஆக்சிஜன் சிலிண்டரின் உதவியால் சுவாசித்துக்கொண்டு நினைவிழந்து படுத்திருந்த திவாகரை கண்டதும் கண்கள் கலங்க அவன் அருகில் சென்று காதுகளுக்கு அருகே குனிந்தான் கதிரவன்.

"திவாகர்.   உங்களுக்கு ஒண்ணுமே இல்லே.  ஆப்பரேஷன் ஒண்ணு பண்ணப் போறாங்க.  நீங்க கண்டிப்பா மீண்டு வருவீங்க.  வரணும்.  உங்க மனசுலே இருக்குற தைரியத்தை எல்லாம் திரட்டி வச்சுக்குங்க.  எந்த சக்தியாலேயும் உங்களை ஒண்ணும் செய்ய முடியாது. கண்டிப்பா நீங்க மீண்டு வரணும்.  வருவீங்க.  நாங்க எல்லாரும் உங்களுக்காக இருக்கோம்.  உங்க கல்பனாவையும், அவங்க சுமந்துகிட்டு இருக்குற உங்க வாரிசையும் நீங்க பாக்கணும்.  பாப்பீங்க.  எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு.  நீங்களும் அந்த நம்பிக்கையை வளர்த்துக்குங்க.  கண்டிப்பா நீங்க அதைச் செய்வீங்க.  உங்களாலே முடியும். திவாகர்.  உங்களாலே கட்டாயம் முடியும் திவாகர். " என்று திரும்பத் திரும்ப மூன்று முறை அழுத்தமாக உறுதியாக கூறிய கதிரவன் தன்னை கட்டுப் படுத்திக்கொள்ள முடியாமல் கதற ஆரம்பித்தான்.

அவன் தோளை தட்டிக்கொடுத்த டாக்டர்."ரிலாக்ஸ் மிஸ்டர் கதிரவன்.  நேரமாகிறது.  வாங்க." என்று அழைத்துச் சென்றார்.

நடை தளர்ந்தாலும் மனம் தளராமல் அவருடன் சென்று தன் அருமை திவாகருக்காக ரத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்தான் கதிரவன்.

************

ஆப்பரேஷன் அறைக்கு வெளியே அனைவரும் படபடத்த மனதுடன் கூடி இருந்தனர்.

"கதிரவனுக்கு ரொம்பப் பெரிய மனசு கல்பனா.  திவாகருக்காக ரத்தம் கொடுக்க முன்வந்ததோட மட்டும் இல்லாம, அவன் கட்டாயம் பிழைச்சுடுவான் என்று நம்ம எல்லாரையும் விட ரொம்ப நம்பிக்கையோட அவன் இருக்கான் அம்மா." என்று சொல்லிச் சொல்லி மாய்ந்து போய்க்கொண்டிருந்தார் சோம சேகர்.

அப்போது ஆஸ்பத்திரி வாசலில் ஒரு ஆட்டோ வந்து நின்றது.

அதிலிருந்து பரபரப்பாக இறங்கி உள்ளே நுழைந்தாள் ஜமுனா.

(அடுத்த இடுகையில்... முடியும்..)