ஒரு வாரமாக கவனித்துக்கொண்டு தான் இருந்தார் சோம சேகர்.

திவாகர் பழைய திவாகராக இல்லை.  

முன்பெல்லாம் அவன் இருக்கும் இடமே கலகலப்பாக இருக்கும்.  கேலியும் கிண்டலும் உற்சாகமும் அவனது உடன் பிறப்புகள்.

அதிலும் சாப்பாட்டு மேஜை முன்பு வந்துவிட்டான் என்றால் அவ்வளவுதான்.  அவன் அம்மா சொர்ணா திணறித்தான் போவாள்.

"என்ன மம்மி?  கும்பகோணம் உப்பிலியப்ப சாமிக்கு எதாச்சும் நேர்ந்துகிட்டு இருக்கியா என்ன?  பண்ணி இருக்குற ஐட்டம்ஸ் எதுலேயும் உப்பு என்கிற வஸ்துவே காணோம். " - என்பான் டம்ப்ளரில் வைத்திருக்கும் ஐட்டத்தை எடுத்து குடித்துக்கொண்டே.

"மடையா?  நீ குடிக்கறது பால் பாயசம்டா"- என்பார் சோம சேகர்.

"இஸ் இட்?  போங்க டாட். ஜோக் அடிக்காதீங்க.  பாரும்மா உன் புருஷனை.  இதைப் போய் பால் பாயசங்கறாரு " - என்பான் கிண்டலாக.

"அப்பாவுக்கும் பையனுக்கும் என்ன இருக்கோ இல்லையோ கொழுப்பு வர வர அதிகமா ஆயிட்டே வருது.  அதான்..  ரத்தக் கொதிப்பு வந்துட்டா அவஸ்தை எனக்குத்தானே.  அதான் உப்பை அவாய்ட் பண்ணிட்டேன்." என்பாள் சொர்ணா வெடுக்கென்று.

அதோடு நிற்க மாட்டாள்.

"ஒரு நாள் நான் காலையிலே எழுந்திருச்சு ஒண்ணுமே செய்யாம ஸ்ட்ரைக் பண்ணினா தெரியும் உங்களுக்கு." என்பாள் அவள்.

"மம்மி.  மம்மி.  ப்ளீஸ்.  என்னிக்கு மம்மி அந்த நல்ல காரியத்தை செய்யப்போறே? சொல்லேன்." என்பான் திவாகர்.

மகனை ஒரு முறை முறைப்பாள் சொர்ணா.  

அவன் முகத்தில் கூத்தாடும் குறும்பைக் கண்டதும் அவளுக்குள் சிரிப்பு பீறிடும்.

கல்யாணமாகி கல்பனா அந்த வீட்டுக்கு வந்தபிறகு அவனது கேலிகளும் சீண்டல்களும் இன்னும் அதிகமாகிப் போனதே தவிர குறையவே இல்லை.

இப்படி சதா கலகலப்பாக வளைய வந்துகொண்டிருந்த மகன் இந்த ஒரு வார காலமாக அழுத்தமாக வளைய வந்துகொண்டிருப்பது அவருக்கு வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது.

சோமசேகர்-சொர்ணா தம்பதிகளுக்கு திவாகருக்கு பிறகு அடுத்த குழந்தை இல்லை.  ஒரே மகன்.  அவன்தான் அவருக்கு உலகமே.

அவன் சிரித்தால் உலகமே சந்தோஷமாக இருப்பது போல தோன்றும் அவருக்கு.  அவன் கொஞ்சம் முகம் சுருங்கினால் கூட அவரால் தாங்கவே முடியாது.

அப்படிப்பட்டவருக்கு தனது செல்வ மகன் ஒரு வார காலமாக எதையோ பறிகொடுத்தவனைப்போல வளைய வந்துகொண்டிருந்தால் தாங்குமா என்ன?

சரியாக ஒருவாரம் ..  எஸ்.  திவாகரின் அலுவலகத்துக்கு தான் சென்று கதிரவனுக்கு புதிய பொறுப்பை கொடுத்துவிட்டு திரும்பிய அன்றிலிருந்து தான் திவாகரிடம் இந்த மாற்றம்.

அது இவனுக்கு பிடிக்கவில்லையோ?  

அப்படி இருந்திருந்தால் அதை அவனே என்னிடம் வெளிப்படையாகப் பேசி இருப்பானே.

அன்று இரவு கூட சாப்பாட்டு மேஜையில் இது பற்றி பேச்சு வந்தபோது.."உங்க இண்ட்டென்ஷன் சரியானதுதான்.  பட் அதை நீங்க அப்ப்ரோச் பண்ணின விதம் தான் தப்பு டாட்.  நீங்க என் கிட்டே முதல்லே இதைப் பத்தி டிஸ்கஸ் பண்ணி இருக்கணும்." என்று தானே சொன்னான்.

அதை நான் கூட ஏற்றுக்கொண்டு, "எஸ் திவாகர்.  எனக்குப் அண்டர்ஸ்டாண்ட்.  ஸாரி. " - என்று சொல்லிவிட்டேனே.  அதற்குப் பிறகு திவாகர் சொன்ன வார்த்தைகள் சட்டென்று அவருக்கு நினைவுக்கு வந்தது.

சாதாரணமாக இதுபோல தவறு யாரிடம் என்றாலும் அதை அவர்கள் ஒத்துக்கொண்ட பிறகு "டசின்ட் மாட்டர். ரிலாக்ஸ் ." என்று தானே திவாகர் சொல்வான்.

ஆனால் அன்று?

"அது சரி.. இப்பவெல்லாம் எதை நீங்க முறையா பண்ணறீங்க?" என்று ஒரு வார்த்தை குத்தலாக பேசிவிட்டு அல்லவா எழுந்து சென்று விட்டான்?

அதன் பிறகு அவன் வேண்டுமென்றே தன்னைப் பார்ப்பதை தன்னுடன் பேசுவதையே தவிர்ப்பதாக தோன்றியது சோமசேகருக்கு.

சாப்பிடும் நேரத்தைக் கூட அவன்மாற்றிக்கொண்டான்.

அப்படியே அவர் இருக்கும் போது சாப்பிட நேரிட்டால் கல்பனாவிடம் தன் அறைக்கே சாப்பாட்டை கொண்டுவந்துவிடும் படி சொல்லிவிட்டான்.

மகனின் இந்தப் பாராமுகம் அவரது மனதை அரித்தது.  

இன்று எப்படியாவது அவனிடம் பேசிவிடவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டார் அவர்.

அதற்க்கேற்றார்போல கதிரவன் ஏற்றுக்கொண்ட வேலையை சாமர்த்தியமாக முடித்துவிட்டு அக்கவுண்டண்ட் சாரதியைப்பற்றி கொடுத்திருந்த ரிப்போர்ட் அவருக்கு வந்திருந்தது.  

பல ஆண்டுகள் நம்பிக்கைக்கு உரியவர் என்று கருதி இருந்த சாரதி தற்சமயம் கம்பெனி அக்கவுண்ட்டில் தில்லுமுல்லுகள் செய்து மூன்று   லட்சம் ரூபாய் வரை சரியாக கணக்கை நிர்வகிக்காமல் கையாடல் செய்திருந்தது.  செலவுக்கு தகுந்த பில்கள் இல்லாதது.  சஸ்பென்ஸ் வவுச்சர் சரியானபடி கணக்கில் வராதது..  என்று எல்லாவற்றையும் கதிரவன் கண்டுபிடித்து சாரதியைப் பற்றி ரிப்போர்ட் கொடுத்துவிட்டான்.

அதனால் தான் மனிதர் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் மட்டம் போட்டுவிட்டாரா?

புதியவனாக இருந்தாலும் கதிரவன் சாமர்த்தியமாக நடந்த இந்தக் கையாடலை சரியாகக் கண்டுபிடித்துவிட்டான்.  அவனைப் பாராட்டும் நோக்கத்தில் மகனிடம் பேசி அவனை மறுபடி பழைய திவாகராக ஆக்கிவிடவேண்டும் என்ற தீர்மானத்தில் அன்று சாப்பாட்டு மேஜைக்கு வந்தார் அவர்.

ஆனால் திவாகர் வரவில்லை.

மல்லிகைப்பூ இட்டலியை வெள்ளித்தட்டில் வைத்த மனைவியை ஏறிட்டுப் பார்த்தவர், "என்ன சொர்ணா?  திவாகர் சாப்பிட வரலே.?" என்று கேட்டார்.

இட்லி மிளகாய்ப்பொடியை வைத்துவிட்டு உருக்கிய நெய்யை அதன் மீது வார்த்த சொர்ணா, "அவன் எங்கேங்க டைனிங் ஹாலுக்கு வரான்?  அவன் வந்தே வாரம் பத்துநாளாகப் போகுது.  வர வர இந்த வீட்டுலே என்ன நடக்குதுன்னே எனக்குப் புரியலேங்க." என்றாள்.

"சரி சரி..  நான் போய் அவனைப் பார்த்துட்டு பேசிட்டு வரேன்." என்றவர் எழுந்து சென்று திவாகரின் தனி அறையை நோக்கிச் சென்றார்.

********

"டொக் டொக்" - ஒற்றை விரலால் அறைக்கதவு தட்டப்படும் சப்தம் கேட்டதும், "எஸ். கம் இன்" - என்று குரல் கொடுத்தான் திவாகர்.

மறுகணம் அறைக்கதவை திறந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்த தந்தையைக் கண்டதும் சற்று பரபரத்துப் போனான் திவாகர்.

என்னதான் தந்தை மீது அவனுக்கு மனவருத்தம் இருந்தாலும் அவர்மீது அவன் வைத்திருந்த மதிப்பும் மரியாதையும் குறையவில்லை.

அதனால்,"என்ன டாட்.  நீங்களே இங்கே வந்திருக்கீங்க?.  சொல்லி இருந்தா நானே உங்களை பாக்க கீழே வந்திருப்பேனே." - என்றான் அவன்.

அவனையே உற்றுப் பார்த்தார் சோம சேகர்.

"அது ஒண்ணும் இல்லே திவா.  நம்ம கதிரவன் ரொம்ப டாலெண்ட்டா இருக்கான்.  பாரேன் நம்ம அக்கவுண்ட்டன்ட் சாரதி பண்ணின தில்லுமுல்லை எல்லாம் கண்டுபிடிச்சு வெளியே கொண்டுவந்துட்டான்.    
சாரதி மேல நானும் உன் மாமனாரும் ரொம்ப நம்பிக்கை வச்சிருந்தோம்.  அவரா இப்படி எல்லாம் கம்பெனி பணத்தை கையாடல் பண்ணி இருக்காருன்னு நினைச்சா நம்பக்கூட முடியலே தெரியுமா?" - என்றார் சோமசேகர்.

அவர் எண்ணமெல்லாம் மகனை பழையபடி கலகலப்பாக ஆக்க வேண்டும் என்பதுதான்.  ஆனால் அதற்காக அவன் அப்போது நடந்துகொள்ளும் விதத்தை பற்றி குற்றமாக சொல்லவேண்டும் என்று அவர் நினைக்கவே இல்லை.  ஏதோ ஒரு விஷயம் மகனைப் பாதித்திருக்கிறது என்பதைஅவரால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.  ஆனால் அதனை அவனாகவே தன்னிடம் சொல்லவேண்டும் என்று அவர் எதிர்பார்த்தார்.  

அவனுடைய மனதில் கதிரவனைப் பற்றி அனுதாபமும், நல்ல எண்ணமும் இருப்பது அவருக்கு தெரியும்.  ஆகவே அவனுடைய திறமையை பாராட்டுவது மகனுக்கு சந்தோஷத்தை அளிக்கும் என்பதை தெரிந்துவைத்திருந்தார்.

ஆகவே தான் கதிரவன் விஷயத்தில் இருந்து பேச்சைத் துவக்கினார் அவர்.

ஆனால் திவாகரோ அவர் அக்கவுண்டண்ட் சாரதியைப் பற்றிக் கூறிய கமெண்ட்டைப் பிடித்துக்கொண்டான்.

"அக்கவுண்டண்ட் சாரதி ஏமாத்தினதை நம்பவே முடியலேன்னு சொல்லறீங்களே.  நாம நம்புகிற மாதிரியேவா மனுசங்க எப்பவும்
இருக்காங்க?" - என்றான் குத்தலாக.

அவன் குரலில் இருந்த குத்தலைப் புரிந்துகொள்ளாத சோம சேகர்," எஸ். யு ஆர் கரெக்ட்.  மனுசங்க மாறத்தான் செய்யறாங்க." என்றார்.

"அவராவது பணத்தைத்தான் திருடினாரு.  ஆனா சில பேர் அவங்க மேல வச்சு இருந்த நல்ல நம்பிக்கையையே போக்கிக் கொல்லுற அளவுக்கு மாறிவிடுகிறார்களே. " என்றான் திவாகர் கசப்பு நிறைந்த குரலில்.

அப்போதுதான் மகன் ஏதோ ஒரு விதத்தில் யாராலோ பாதிக்கப் பட்டிருக்கிறான் என்பது அவருக்கு புரிந்தது.

"வாட் டூ யு ஸே திவா?  உனக்கு யார் மேலேயோ ஏதோ மனவருத்தம் என்று நினைக்கிறேன்.  என்னன்னு வெளிப்படையா சொல்லு.  நானும் ஒரு வாரமா பாத்துகிட்டுத் தான் இருக்கேன்.  நீ எதையோ மனசுலே வச்சுகிட்டு அவஸ்தை பட்டுகிட்டு இருக்கற மாதிரி தெரியுது.  வாட் இஸ் பாதரிங் யு திவா? ஒரு தகப்பனா என்னோட ஆசை எல்லாமே நீ எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும் என்பது தான்.  ஆனால் இந்த ஒரு வாரமா நீ பழைய திவாகரா இல்லே. உனக்கு என்ன பிரச்சினை சொல்லு.  எதையும் மனசுக்குள்ளே வச்சுக்கிட்டு இருந்தியானா உனக்கு பாரம் தான் அதிகமாகும்.  ஷேர் இட் வித் மீ. " - என்றார் சோம சேகர்.

அப்போது கல்பனா ஏற்கெனவே குளித்துமுடித்து கீழே பூஜை அறையில் பிரார்த்தனைக்கு சென்றிருந்தது திவாகருக்கு சவுகரியமாக இருந்தது.  அவள் மட்டும் அப்போது இருந்திருந்தால் அப்பா பேசுவதைக் கேட்டு அவளும் அவனைத் துளைக்க ஆரம்பித்துவிடுவாளே.

தந்தையை ஒரு முறை நேருக்கு நேராக கூர்ந்து நோக்கினான் திவாகர்.

அந்த முகத்தில் தவறின் சாயலே அவனுக்கு தென்படவில்லை.

இருந்தாலும் மனதில் உறுத்திக்கொண்டிருந்ததை அவரிடம் கண்டிப்பாகக் கேட்டே ஆகவேண்டும் என்று அவனுக்கும் தோன்றியது.

ஆனால் அது சரியான இடமல்ல.  கீழே சென்றிருக்கும் கல்பனா எப்போது வேண்டுமானாலும் வந்துவிடலாம்.  அவளுக்குத் தெரிந்தால் மாமனார் மீது இருக்கும் மதிப்பு குறைந்துவிடக்கூடும்.

ஒரு கணத்தில் இதை எல்லாம் எண்ணிய திவாகர் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை விட்டவனாக, "யு ஆர் கரெக்ட் டாட்.  சம்திங் இஸ் பாதரிங் மீ.  அதை பற்றி உங்கள் கிட்டே நானே பேசியாகணும் என்று தான் இருந்தேன்.  பட் எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தான் எனக்குத் தெரியவில்லை.  இப்போ நீங்களே அதைப் பத்திக் கேட்டுட்டீங்க.  நான் உங்க கிட்டே ஒரு முக்கியமான விஷயம் பற்றிக் கேட்டே ஆகணும்.  ஆனால் இங்கே வேண்டாம்.  நாம ரெண்டு பேரும் வெளியே போய் பேசுவோமா?" என்று கேட்டான் திவாகர்.

"ஷ்யூர்.  சீக்கிரம் கிளம்பிவா. என் காரிலேயே போகலாம்." என்றார் சோம சேகர்.

"வேண்டாம் டாட்.  என் காரிலேயே போகலாம்.  நான் பேசி முடிச்சிட்டு உங்களை ஆபீஸ்லே டிராப் பண்ணிட்டு ஹோட்டலுக்கு போய்க்கறேன்." - என்று எழுந்தான் திவாகர்.

**********************

காலை நேரத்து கோவையின் பரபரப்பான ட்ராபிக்கில் திவாகரின் காரும் கலந்துகொண்டு மேட்டுப்பாளையம் சாலையில் வடகோவையை கடந்து சிந்தாமணி அருகில் இடதுபுறமாக திரும்பி ப்ரூக்பாண்ட் ரோடில் நுழைந்து சீரான வேகத்தில் சென்று கொண்டிருந்தது.  திவாகர் சாலையில் இருந்து பார்வையை எடுக்காமலேயே வண்டியைச் செலுத்திக் கொண்டிருந்தான்.  அருகில் அமர்ந்து கொண்டு பயணித்துக் கொண்டிருந்த சோம சேகரின் மனம் மகன் பேசப்போகும் விஷயம் என்னவாக இருக்கும் என்ற சிந்தனையில் ஆழ்ந்திருந்தது.  வீட்டிலிருந்து கிளம்பியதிலிருந்து இதுவரை எதுவுமே பேசாமல் மௌனமாக மகன் வருவது அவரது எதிர்பார்ப்பை பன்மடங்காக எகிற வைத்துக்கொண்டிருந்தது..

பொறுமை இழந்தவராக பேச்சை தானே துவக்கினார் சோம சேகர்.

"என்ன திவாகர்.  என்னவோ பேசணும் என்று சொல்லிட்டு இவ்வளவு நேரம் எதுவுமே பேசாம வந்துகிட்டு இருக்கே?" என்று மகனிடம் பேச்சைத் துவக்கினார் சோம சேகர்.

"பேசணும் டாடி.  ஆனால் உங்க கிட்டே எப்படி கேக்குறதுன்னு தான் தெரியலே.  கேட்டாலும் சரியான பதில் வருமான்னும் சந்தேகமா இருக்கு." - என்றான் திவாகர்.

"என்னடா.  இப்படி எல்லாம் பேசறே.  நான் உன் கிட்டே ஒரு அப்பாவா மட்டும் இருக்கலே.  ஒரு நல்ல நண்பனாகவும் பழகிட்டு இருக்கேன்.  உனக்கு புல் ப்ரீடம் கொடுத்துதானே வளர்த்து இருக்கேன்.  என் கிட்டே பேச உனக்கு என்ன தயக்கம். கமான் மை சன்." - என்றார் சோம சேகர்.

"ஒகே டாட்.  எனக்கு உங்க கிட்டே இருந்து ஒரு கேள்விக்கு பதில் வரணும்.  போன வாரம் ஆபீஸ் விஷயமா வெளியூருக்கு போகிறேன்னு சொல்லிட்டு பெங்களுர் போனீங்க இல்லையா?" என்று கேட்டான் திவாகர்.

"ஆமாம்.. அதுக்கு என்ன இப்போ?" என்று கேட்டார் சோம சேகர்.

"அதுலே தான் விஷயமே இருக்கு டாட்.  நீங்க பெங்களூருக்கு போகவே இல்லே.  பெங்களூருக்கு போகிறதா பொய் சொல்லிட்டு சென்னைக்கு போயிருக்கீங்க.  அதுவும் நம்ம பாமிலியிலெ போகவே கூசுற இடத்துக்கு போயிருக்கீங்க.  என் நண்பன் சரவணன் உங்களை அங்கே எதேச்சையா பார்த்து இருக்கான்.  சொல்லுங்க டாட்.  நீங்களா இப்படி?  அம்மாவுக்கு துரோகம் பண்ண உங்களுக்கு எப்படி டாட் மனசு வந்துச்சு.?"  - சரமாரியான கேள்விகளை அள்ளி வீசினான் திவாகர்.

விக்கித்துப் போனார் சோம சேகர்.

(தொடர்ந்து மலரும்..)