திவாகர் சந்தோஷத்தின் உச்சத்தில் இருந்தான்.

தான் தந்தை ஆகப்போகிறோம் என்ற எண்ணம் தந்த பூரிப்பும் ஆனந்தமும் அவன் மனதை முழுமையாக வியாபித்திருந்தது.

அன்று மாலையில் தான் அவனும் கல்பனாவும் லேடி டாக்டரைப் பார்க்கச் சென்றனர்.  

கல்பனாவைப் பரிசோதித்த டாக்டர் அவளது நாற்பது நாளைய தாய்மையை உறுதிசெய்தார்.

"வாழ்த்துக்கள் திவாகர். " என்று அவர் சொன்னபோது வானத்தில் பறப்பது போல உணர்ந்தான் திவாகர்.

டாக்டரைப் பார்த்துவிட்டு இருவரும் வெளியே வந்த போது இருவர் மனதிலும் மகிழ்ச்சி வியாபித்திருந்தது.

காரில் ஏறி அமர்ந்துகொண்டதும்,"கல்பனா. ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு கல்பா.  இந்த சந்தோஷத்தை ஸ்பெஷலா  கொண்டாடணும்.   இப்போ உடனே வீட்டுக்கு போகணுமா ?  கொஞ்ச நேரம் ஒரு ஜாலி ரைட் போயிட்டு அப்புறம் வீட்டுக்கு போகலாமே." என்றான் திவாகர்.

அது அவனது பழக்கம்.  சந்தோஷத்தின் உச்சத்தில் இருக்கும் போது காரை எடுத்துக்கொண்டு ஒரு சுற்று சுற்றிவிட்டு வருவான் அவன்.

அதனைப் புரிந்துகொண்ட கல்பனா,"ஒக்கே திவா.  எங்கே போகப்போறீங்க?" - என்று கேட்டாள்.

காரை ஸ்டார்ட் செய்த திவாகர்,"ஜஸ்ட் ஒரு ரவுண்ட். அவ்வளவுதான்."-என்றவனாக என்.எஸ். ஆர் ரோடின் கடைசிக்கு சென்று இடப்புறம் திரும்பி லாலி ரோட் செல்லும் சாலையில் வண்டியைத் திருப்பினான்.  ஜி.சி.டி. யைத் தாண்டி லாலி ரோட் சிக்னலை அடைந்த கார் வலப்புறம் திரும்பி மருதமலை செல்லும் சாலையில் பயணிக்க ஆரம்பித்தது.  

"என்ன திவா?  ரொம்ப எக்ஸ்சைட்டிங்கா பீல் பண்ணறீங்களா?" என்று கேட்டாள் கல்பனா.

"சர்ட்டன்லி கல்பா.  ஐ பீல் மச் லக்கி.  என் வாழ்க்கையிலே எல்லாமே எனக்கு இதுவரைக்கும் நெனைச்சமாதிரியே  நடந்துகிட்டு இருக்கு.  ஆசைப்பட்டதெல்லாம் உடனேயே கிடைசுகிட்டு இருக்கு.  என்னை விட அதிர்ஷ்டசாலி யார் இருக்க முடியும் கல்பா."- என்றான் திவாகர் குரலில் சந்தோசம் தெறிக்க.  

"உங்களை விட அதிர்ஷ்டசாலி ஒருத்தர் இருக்காரு திவா."-என்றாள்  கல்பனா  புன்னகையுடன்.

"யாரு கல்பா அது.?" - குரலில் ஆர்வம் மின்னக் கேட்டான் திவாகர்.

"நான் தான் அது திவா.  இப்படிப்பட்ட அதிர்ஷ்டசாலியான உங்களை கணவனா அடைந்த நான் உங்களை விட அதிர்ஷ்டசாலிதானே ." - என்றபடியே அவன் புஜத்தில் சாய்ந்துகொண்டாள் கல்பனா.

"யு ஆர் கரெக்ட் கல்பனா."-ஒருகையால் அவளை அனைத்துக்கொண்டபடியே காரைச் செலுத்திய திவாகரின் கவனம் சாலையில் இருந்தாலும் மனதில் உற்சாகம் பொங்கி வழிந்துகொண்டுதான் இருந்தது.

தொடர்ந்து பேச ஆரம்பித்தான் அவன்.

"உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா கல்பா.  என் அப்பாவுக்கு அவர் காலேஜ் படிக்கும் போதே கல்யாணமாயிடுச்சாம்.  எங்க அம்மா அவரோட சொந்த அத்தை மகள்.  எங்க பாட்டி சாகக் கிடந்ததாலே கண்ணை மூடுறதுக்குள்ளே பேரன் கல்யாணத்தை பார்த்துப்புட்டே சாகணும்னு  பிடிவாதம் பிடிச்சாங்களாம்.  இப்போ மாதிரி இல்லையே அந்தக்காலம்.  வீட்டுப் பெரியவங்களோட ஆசையை நிறைவேத்தாம இருக்கக்கூடாதுன்னு எங்க தாத்தா எங்க அப்பாவுக்கு அவரோட தங்கச்சி மகளை கட்டிவைச்சு சொந்தம் விட்டுப்போகாம பார்த்துக்கிட்டாராம்.  என் அப்பா உங்க அப்பாவோடத்தானே காலேஜ்லே படிச்சாரு.  இன்ஜினீயரிங் படிப்பு செகண்ட் இயர் படிக்கறப்போவே எங்க அப்பாவுக்கு கல்யாணம் ஆயிருச்சு.  அவர் பைனல் இயர் ரெசல்ட் வரதுக்கும் நான் பொறக்கறதுக்கும் சரியா இருந்துச்சாம்.  எங்க அம்மா சொல்லி இருக்காங்க.  படிப்பை முடிச்சுட்டு வந்த அப்பாவுக்கு ரெட்டிப்பு சந்தோஷம்.  எக்ஸாம் பாஸ் ஆன அதே நேரத்துலே அப்பாவான சந்தோஷமும் அவருக்கு சேர்ந்துகிட்டதாம் .  அவருக்கும் உங்க அப்பாவுக்கும் இருக்குற ப்ரெண்ட்ஷிப்தான் உனக்கே தெரியுமே.  அந்த நட்பு காலத்துக்கும் விட்டுப்போகக்கூடாதுன்னு உன்னை எனக்கு மனைவியாக்கி வச்சார்.  அவங்க ரெண்டுபேருக்கும் இந்த சந்தோஷ சமாசாரம் தெரிஞ்சா எவ்வளவு சந்தோஷப் படுவாங்க தெரியுமா?" என்றான் திவாகர்.

"நீங்க சொல்லறது ரொம்ப சரிதான் திவா.  அவங்க ரெண்டுபேரும் எப்பவும் சந்தோஷப்படற மாதிரி நாம ரெண்டுபேரும் வாழ்ந்து காட்டணும்."- என்றாள் கல்பனா.  

"கிரீச்" என்ற சப்தத்துடன் ஒரு சடன் ப்ரேக் போட்டு காரை நிறுத்தினான் திவாகர்.  

சாலையில் டாஸ்மாக் உபயத்தால் ஒரு குடிமகன் தள்ளாடி குறுக்கே வந்ததால் ஏற்பட்ட விளைவு அது.

அந்த குடிமகன் மறுபக்கம் சென்றதும், "இவனுங்க எல்லாம் ஏன்தான் உசிரோட இருந்துகிட்டு இருக்கானுங்களோ ?"  என்று அலுத்தபடி காரை மறுபடி ஸ்டார்ட் செய்தான் திவாகர்.

அவனுக்கு குடிக்கும் பழக்கம் கிடையாது.  மது அருந்துபவர்களைக் கண்டாலும் அறவே பிடிக்காது.

என்னதான் ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் பணியாற்றினாலும் தனக்கென்று வகுத்துவைத்திருந்த சில கொள்கைகளில் அழுத்தமான பிடிமானம் வைத்திருந்தான் திவாகர்.

அவற்றில் இதுவும் ஒன்று.  கார் வடவல்லியைத்தாண்டி நவாவூர் பிரிவை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.

"என்ன திவா?  நாம இப்போ மருதமலைக்கா  போகிறோம்?" - என்று கேட்டால் கல்பனா வியப்புடன்.

"எஸ்.  அப்படித்தான் என்று வைத்துக்கொள்ளேன்"- என்றான் திவாகர் சாலையில் கவனத்தை செலுத்தியபடி.

"அது வந்து திவா?  ஏற்கெனவே ரொம்ப நேரமாயிருச்சு.  இதுலே மருதமலைக்கு போயிட்டு வீட்டுக்கு திரும்புறதுன்னா இன்னும் நேரம் ஆகிடும்.  வீட்டுலே கவலைப்படுவாங்க.  அதோட.." - என்று இழுத்தாள்  கல்பனா.

"அதோட.. என்ன சொல்லு கல்பனா"- என்று அவளை தூண்டினான் திவாகர்.

"வந்து..  ப்ரெக்னசியா இருக்கறப்போ மலைக் கோவிலுக்கு போகக்கூடாதுன்னு சொல்லுவாங்க.  அதான்..." என்று நிறுத்தினாள் கல்பனா.

"இஸ் இட்? அப்படீன்னா ஷால் வீ டூ ஒன் திங்?  இங்கே நவாவூர் பிரிவுலே இருக்குற பஞ்சமுக ஆஞ்சநேயர் கோவிலுக்கு போயிட்டு வீடு திரும்பிறலாம்"  - என்று வண்டியை நவாவூர் பிரிவு வந்ததும் இடதுபுறம் திருப்பி ஆஞ்சநேயர் கோவிலை நோக்கி செலுத்தினான் திவாகர்.

ஐந்து நிமிடங்களில் கோவிலை அடைந்ததும் அர்ச்சனை தட்டு ஒன்றை வாங்கிக்கொண்டு இருவரும் கோவிலுக்குள் நுழைந்தார்கள்.

ஐந்து முகங்களுடன் விஸ்வரூப ஆஞ்சநேயர் சன்னதியை அடைந்ததும் அர்ச்சகரிடம் அர்ச்சனைத் தட்டை நீட்டினான் திவாகர்.

"பேரு நட்சத்திரம் சொல்லுங்கோ" - என்று அர்ச்சகர் கேட்டதும் திவாகரின் பெயரைச் சொல்ல வாயெடுத்தாள்  கல்பனா.

அதற்குள் முந்திக்கொண்டு, "கல்பனா - ரோகினி நட்சத்திரம்" - என்று சொல்லி அர்ச்சனைத்தட்டை தொட்டுக் கொடுத்தான் திவாகர்.

ஆச்சரியக்குறியுடன் கணவனை நோக்கினாள்  கல்பனா. 

"எனக்கு நீதான் முக்கியம்" - என்பதுபோல மனைவியைப் பார்த்தான் திவாகர்.

மெல்லிய அவளுக்கு மட்டுமே கேட்கும் குரலில், "என்னைய ஏன் பாக்குறே.?  சாமியை பாரு.  avar அங்கே irukkaar. " - என்று ஆஞ்சநேயரை நோக்கி கைகாட்டினான் திவாகர்.

நெஞ்சம் நெகிழ சன்னதியை நோக்கி கையெடுத்து கும்பிட்டாள் கல்பனா.  

"என் மேல் தான் இவருக்கு எவ்வளவு அன்பு?  கடவுளே இந்த அன்பும் நெருக்கமும் கடைசி வரை எங்களுக்குள் இருக்கணும்.  அதுவே எனக்கு போதும்." - என்று மனமுருக வேண்டிக்கொண்டாள்  அவள். 

ஆனால்..  அந்த அன்புக்கும் நெருக்கத்துக்கும் சோதனைகள் காத்துக்கொண்டிருப்பது அந்த இளம் ஜோடிக்கு அப்போது தெரிய நியாயமில்லையே.  

*********************************************************************************************

இரவு நேரம்.  விடிவிளக்கின் ஒளியில் படுக்கையில் படுத்திருந்த அன்பு மனைவியை இழுத்து அணைத்தபடி..

"கல்பா! நான் இன்னிக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் தெரியுமா?" - என்றான் திவாகர் சன்னமான குரலில்.

"ஏனாம்?' ​- என்று அவன் மார்பில் தலை சாய்த்தபடி அதைவிட சன்னமான குரலில் கேட்டாள் கல்பனா.

"திருட்டுக் கழுதை..  ஒண்ணுமே தெரியாதமாதிரியா கேக்கறே?  வயத்துலே குட்டி கல்பனாவ சுமந்துகிட்டு கேள்வியா கேக்குறே நீ." என்று அவளை அணைத்திருந்த பிடியை இறுக்கினான் அவன்.

"என்னது குட்டி கல்பாவா?  அதுக்குள்ளே நீங்களே டிசைட் பண்ணிட்டா எப்படி?  ஏன்? என் வயத்துலே வளருறது குட்டி திவாவா இருக்கக்கூடாதா? '- என்று கேட்டாள் கல்பனா.

"எனக்கு தெரியும். என்னோட ஆசை எல்லாம் எனக்கு ஒரு குட்டி கல்பனா தான் வேணும்.  அதுவும் இந்த பெரிய கல்பனாவ அப்படியே ஜெராக்ஸ் எடுத்த மாதிரி இருக்கணும்." - என்றான் திவாகர்.

"ஆமா.. ஆமா..  நீங்க சொல்லறதும் ஒரு வகையிலே சரிதான்.  குட்டி கல்பனாவே வரட்டும்.  ஏன்னா.  இன்னொரு விஷமக்கார திவாகரை இந்த வீடு தாங்காது. " - என்றாள்  கல்பனா குறும்புடன்.

"அப்படியா..  அப்போ இந்த விஷமக்கார பையன் சேட்டைய  ஆரம்பிக்கட்டுமா?" - என்றான் திவாகர்.

"சீ.  விடுங்க..  எப்பவும் அதே நினைப்புதானா?  ஹா.  சொல்ல மறந்துட்டேனே.  லேடி டாக்டர் சொல்லி இருக்காங்க..  கொஞ்ச நாளைக்கு உங்க வீட்டுக்காரரை சமத்தா இருக்க சொல்லுங்கன்னு சொன்னாங்க. " - என்றாள்  கல்பனா விஷமப் புன்னகையுடன்.  

"அப்படியா..  அப்போ சரி..  நாளையிலே இருந்து நான் சமத்தா இருக்கேன். பிகாஸ் டுடே ஐ வாண்ட் டு செலேப்ரெட் . "- என்றபடி அவள் மேலே பேசமுடியாதபடி அவள் உதட்டை தன் உதட்டால் அழுத்தி கவ்வி மூடினான் திவாகர்.

அதன் பிறகு ஒரு தனி உலகம் அவர்களுக்காக காத்துக்கொண்டிருந்தது.  இன்பம் இன்பம் இன்பம் மட்டுமே நிறைந்திருந்த அந்த உலகத்தில் இருவரும் தங்களை மறந்து சஞ்சரிக்க தொடங்கினர்.

(தொடர்ந்து மலரும்..)