முதல் நாள் முடிவு செய்தது போல் மறுநாள் வீட்டில் கல்லூரிக்கு செல்வதாக கூறி கடலூர் வந்து, பிச்சவர்த்திற்கு சென்றனர். கடலில் சிறு தீவுகளாக இருக்கும் காடுகள். இயற்கையின் ஒரு அதிசய படைப்பு.. அதில் ஒரு விசேஷமும் உண்டு. இந்த பகுதிகளுக்கு சுனாமியினால் ஆபத்து கிடையாது. இருவரும் ஒரு படகை எடுத்து கொண்டு தனியாக சென்றனர்.
சரோ - " மாமா நாம தனிய எப்படி போறது? பாதி துரதுல எத அச்சுனா ?"
மணி - " நான் இருக்கும் போது உனக்கு என்ன பயம்."
" சரோ இந்த இடத்துல கடல் ஆழமா இருக்காது. நாம தண்ணில நடந்தே போய்டலாம், மீனுங்க தான் கொஞ்சம் கடிக்கும்" என்றான்.
மீதி படகில் இருவரும் சென்றனர். இயற்கை அழகு அவர்களை கொள்ளை கொண்டது. ஒரு இடத்தில நிறுத்தி சரோ மனோவின் தோளில் சாய்ந்து கொண்டான்.
"நாம இப்படியே இருப்போமா மாமா ?" - சரோ.
" ஹேய் இது காடு டா.." - மனோ.
" என் மனசு எப்ப தான் மாமா புரிஞ்சிப்ப" - சரோ.
" இப்ப எதுக்கு இப்படிலாம் பேசற? " - மனோ.
" எனக்கு நீ வேணும் மாமா. முழுசா , எனக்கு மட்டும் வேணும்" - சரோ.
சிறிது நேரம் அங்கு அமைதி குடிகொண்டது.
"எவ்ளோ நாள் இப்படி அமைதியாவே இருப்ப? சொல்லு டா.." - சரோ.
அதற்கும் பதில் அமைதியே..
" என்ன பிடிக்கலையா? இல்ல என் உடம்பு மட்டும் தான் புடிச்சி இருக்க? " என்று சாதரணமாக கேட்டான் சரோ.
அவன் கேட்ட நொடி கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கொட்ட ஆரம்பித்தது மணிகண்டனுக்கு.
தன்னை முழுதும் நேசிப்பவனை இப்படி கேட்டுவிட்டோமே என மனது உறுத்த ஆரம்பித்தது சரோவிற்கு.
" என்ன மன்னிச்சிடு டா. நீ என்ன விரும்புரனு தெரிஞ்சும் நான் அப்படி கேட்டது தப்பு" - சரோ.
இதற்கும் பதில் அமைதியே..
முழுவதும் வெறுத்து போன சரோ, " வா வீட்டுக்கு போகலாம்." என்றான்.

அவர்கள் வீட்டுக்கு வந்ததும் மணியின் சித்தப்பா வந்திருந்தார். அவரிடம் சிறுது நேரம் பேசிய பின் தெரிந்தது அவர் செல்விக்கு திருமண தகவல் எடுத்து வந்து இருக்கிறார் என்று. மாப்பிள்ளை நெய்வேலி என்.எல்.சி நிறுவனத்தில் வேளை செய்வதாகவும், நல்ல குடும்பம் என்றும் தெரிவித்தார். வீட்டில் அனைவருக்கும் மகிழ்ச்சி குறிப்பாக சரோவிற்கு.
மறுநாள் பெண் பார்க்க வந்தவர்கள். அந்த வாரத்திலே நிச்சயதார்த்தமும் செய்து விட்டு சென்றனர். ஒரு நாள் கோவிலுக்கு சென்றதால் இவ்வளவு நன்மைகள் என்றால், தினமும் சென்றால் மணி வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னுடனே இருப்பான் என்ற நம்பிக்கை வந்தது. அன்றில் இருந்து தினமும் கோவிலுக்கு சென்றான். திருமண ஏற்பாடுகள் விரைவாக நடக்க தொடங்கின. நெருங்கிய உறவினர்களை தவிர்த்து மற்றவர்களுக்கு மணியும் சரோவும் தான் பத்திரிகை வைத்தனர். இதிலும் சரோவிற்கு சந்தோஷம். தனது நண்பர்களுக்கும் தனது அத்தங்கா ( அத்தை மகள் தன்னை விட பெரியவர்களை அப்படி அழைப்பார்கள்) திருமணத்திற்கு வரவேற்றான்.
திருமண நாள் வந்தது. மாப்பிளை செல்வி கழுத்தில் தாலி கட்ட அதை தான் கண்ணில் கண்ணீரோடு பார்த்து கொண்டு இருந்தன் மணி. அவனை சம்தனபடுத்த முயன்றான் சரோ.

**
திருமணம் முடிந்தது, சரோவிற்கு நிம்மதி தன் வாழ்கைக்கு வழி பிறந்தது என நினைத்தான். திருமண நிகழ்வுகளால் மணியிடம் ரொம்ப பேச முடியவில்லை, அதனால் அன்று இருவரும் கல்லூரி முடிந்து கடற்கரையில் சந்திக்கலாம் என முடிவு செய்தனர்.
மாலை நேரம் ,சூரியன் மேற்கு நோக்கி தரை இறங்க, கண்ணனுக்கு எட்டிய தூரம் வரை நீல நிறமாக தெரிந்தது. அதை ரசித்து பார்த்து கொண்டுஇருந்தன் சரோ. மனது ஏதேதோ நினைத்தது, மணியை பார்க்க மனது துடியாய் துடித்தது.
சற்று நேரத்தில் ஒரு கை அவன் கண்ணை கட்டியது, உதட்டில் சிறு புன்னகையுடன், " வந்துட்டியா?" என்றான்.
" எப்படி கண்டுபிடிச்ச ?" - மணி.
"சின்ன வயசுல இருந்து கை கோர்த்து சுத்தர எனக்கு தெரியாத உன் கையை. கண்டு பிடிக்கமா இருந்த தான் நீ அச்சிர்யப்படனும்" - சரோ.
அவன் அருகில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்ட மணி , " இன்னிக்கு நாள் எப்படி இருந்துச்சு?" என்றான்.
சரோ அமைதி காத்தான்.
" அதிசியமா இருக்கு , கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமா அமைதியா இருக்க " என்றான் மணி. மேலும் தொடர்ந்தான் " எத பிரச்சனையா டா ?"
" இல்ல " - சரோ.
" பின்ன நீ எத தப்பு பண்ணிய ? " - மணி சாதரணமாக கேட்டான்.
அவன் கேட்டதும் சரோ கண்ணில் நீர் தோன்றியது.
" என் செல்லம் என்ன தப்பு பணிச்சு?" - என்றான் மணி.
" இனிக்கு காலேஜ் கட் அடிச்சிட்டு பிரிண்ட்ஸ் கூட சினிமா போனான்"- சரோ.
அவன் முடிபதற்குள் " இதலாம் ஒரு தப்பா ?" - மணி.
" அயோ முழுசா சொல்றத கேளு.."- சரோ.
" சேரி, சொல்லு " - மணி.
" தியடேர்ல என் பக்கதுல உட்கார்து இருந்த விக்ரம் என் தொடைல கை வச்சான், மெதுவா தேய்க்க அரமிச்சான், நான் கொஞ்சம் என் கட்டுப்பட்ட இழந்தான், அவன் மெதுவா என் கன்னத்துல முத்தம் கொடுத்தான்." - சரோ.
" ஹ்ம்ம். அந்த முத்தம் என்ன நினைவுபடுதுச்சா? , அப்புறம் நீ சுதகரிச்க்கிட்ட, கரெக்டா " என்றான் மணி.
"நீயும் அங்க வந்து இருந்தியா?" - சரோ.
" இல்ல செல்லம், எனக்கும் ஒரு தடவ இப்படி தான் ஆச்சு, உன் நினைப்பு வந்த அப்புறம் நான் ஸ்டடி ஆகிட்டான். " - மணி.
" என் கிட்ட சொலவே இல்ல. திருடா.." - சரோ.
" அத விடு, நாம பண்றது லவ் , உடல் இச்சை இல்ல, அதான் கொன்றோல் பணிகிட்டோம்." - மணி. " அப்புறம் அவன என்ன சொல்லி சமாளிச்சா.."
" உண்மைய சொன்ன.." - சரோ.
" என்ன உண்மை ?" - மணி.
" நான் உன்ன லவ் பண்றனு சொல்லிட்டான்" - சரோ. " அவன் அச்சிரியப்பட்டான் , அப்புறம் எனக்கு விஷ் பண்ணன், யார் கிட்டயும் சொல்ல வேண்டாம்னு சொல்லிட்டான்".
" சேரி அத விடு." - மணி.
சிறு அமைதிக்கு பின்
" மாமா இது என்ன வாழ்க்கை, நம்மள போல இருக்கறவங்க வாழ்க்கை எப்ப மாறும்? " - சரோ.
"மாறும் டா.. ஆனா நாம வாழற காலத்துல அது நடக்காது. ஒரு காலத்துல காதல் திருமணம் தவறு, இனிக்கு அந்த நிலைமை மாறிடிச்சு, இதற்கு கால மற்றம் தான் கரணம், அப்ப போரடன்வங்க இப்ப காதல எதுக்கரங்க.. அதே மாதரி நம்மை போல இருக்கறவங்க அவங்க வாரிசு விருப்பதை எதுபங்க, அப்ப தான் இது மாறும், இது ஒரு நாள் விஷயம் இல்ல." என்றான் மணி.
" அப்போ நம்ம நிலைமை ?" - சரோ.
"போராடுவோம் டா, எனக்கு நீ, உனக்கு நான் அது தான் நம் கடைசி கால நிலைமை, யாரும் நம்ள செதுக்க மாட்டாங்க, " - மணி.
"எனக்கு ஒகே மாமா, வேற யாரும் எனக்கு வேண்டாம், நீ போதும், அனா உனக்கு? " - சரோ.
" ஒன்னு அடையணும்ன ஒரு சிலத இழக்கணும், நீ வேணுமான நான், நான் மத்த எல்லாம் இழகண்ணும்." - மணி.
" என் கூட வருவிய , என் வாழ்க முழுசா ? " - என்று சொல்லி அவன் தோளில் சாய்ந்தான் சரோ.
"ஹ்ம்ம்" - என்றவரே அவனை தான் கைகலால் அணைத்தான்.

எதிர் பார்த்த வெள்ளிகிழமை வந்தது, காலையிலே அப்பா அம்மா கிளம்பி விட மணியும் சரோவும் கல்லூரிக்கு கிளம்பி சென்றனர், சரோ கடைசி வகுப்பை கட் அடித்து விட்டு விட்டுக்கு வந்தான், வந்ததும் அவனது அறையை கொஞ்சம் சுத்தம் செய்து அங்கு வாசனை தரும் ஊது பத்தியை ஏற்றி வைத்தான், பின்னர் சமையல் கட்டிற்கு சென்றான், இரவு சாப்பாட்டிற்கு தோசை கடலை பயிர் சட்னி செய்ய முடிவெடுத்து , சட்னி அரைத்து வைத்தான், பின்னர் பாலை காய வைத்தான், அதற்குள் மணி வந்து விட்டான்.
" சரோ , மிளக்க பஜ்ஜி வாங்கி வந்து இருக்கேன் , எடுத்துக்கோ டா" - மணி.
" அத அங்க வச்சிட்டு நீ பொய் குளிச்சிட்டு வா. நான் டீ போட்டு தரேன்" - சரோ.
மணி குளித்துவிட்டு வருவதற்குள் சரோ சூடாக மசாலா டீ போட்டு இரண்டு டம்ப்ளரில் எடுத்து வந்தான். இருவரும் பஜ்ஜியையும் சாப்பிட்டு கொண்டே டீ குடித்தனர்.
" சரோ, பஜ்ஜி டீ சேர்ந்து சாப்பிட நல்ல இருக்கு இல்ல" - மணி.
" ஹ்ம்ம்" - சரோ.
" டேய் நீ கொஞ்சமாவது சமைக்க தெரிஞ்சி இருக்கறது ரொம்ப நல்லது செல்லம்." - மணி.
"ஹ்ம்ம், உன் தலை எழுத்து காலம் புரா இத தான நீ சாப்பிட போற" - சரோ.
கொஞ்சம் சிரித்த மணி, -"சரோ குட்டி"
" சொல்லு" - சரோ.
"ஐ லவ் யு டா செல்லம்" - மணி.
" எனக்கு அக என்ன வேணாலும் செய்வியா" என அலைபாயுதே ஸ்டைல கேட்டான் சரோ.
"ஐ லவ் யு குட்டி" - மணியும் அவ்வாறே பதில் அளித்தான்.
கொஞ்சம் நேரம் இருவரும் டிவி பார்த்து கொண்டு இருந்தனர். சற்று நேரத்தில் எழுந்த சரோ - " நான் குளிச்சிட்டு தோச போட்டு தரன்" என்று சொல்லி குளிக்க சென்றான்.
" நானும் வரவா " - மணி.
" நைட் புல்ல அனுபவிக்க போற, என்ன அவசரம்" என்று சொல்லி கதவை அடைத்தான்.
குளித்து விட்டு வந்து தோசை வார்த்து கொடுத்தான்,
" சரோ, நீயே உட்டி விடு டா" - என்றான் மணி, அவனும் உட்டி விட்டான்.
இருவரும் உண்ட பின் அனைத்தும் எடுத்து வைத்து விட்டு அறைக்குள் நுழைந்தனர்.
நுழைந்த வேகத்தில் மணியை கட்டி அணைத்து அவன் உதட்டின் மேல் தன் உதட்டை பதித்தான் சரோ.
" உன்ன எந்த பதட்டமும் இல்லாமல் ஆசை தீர அனுபவிக்கிறேன் பாரு " - மணி.
உடைகள் களைய ஈருடல் ஓருடல் ஆனது. அதிகாலை நான்கு மணி வரை ஆட்டத்தை தொடர்ந்தனர், சோர்ந்து போன இருவரும் நித்திரையில் ஆழ்ந்தனர்.
காலை பத்து மணி அளவில் யாரோ கதவை வேகமாக தட்ட மணி எழுந்து சென்று கதவை திறந்தான். மாமாவும் அத்தையும் கோவமாக நின்று இருந்தனர்.
உள்ளே வந்த மாமா அவன் கன்னத்தில் அறைந்து " என் குடும்ப மானத்த வாங்கிட்டயே டா" என்றார்.
இருவரும் சற்று அதிர்ந்தனர். மணிக்கு மயக்கம் வருவது போல் இருந்தது. கையை ஓங்கிய வாரே மணியிடம் " இந்த வயசுலே உடம்பு சுகம் கேக்குதா ? " என்று சொல்லி அடித்தார். மணி அழ ஆரம்பித்தான், சரோவிற்கு குழப்பமாக இருந்தது. இருவருக்கு இடையில் புகுந்தான், அவன் அப்பவோ " டேய் நீ அந்த பக்கம் போய்டு, அனாவசியமா நீ அடி வாங்காத" என்று கத்தினார். இருவருமே நடப்பது புரியாமல் திகைத்தனர், சரோவிற்கு ஒன்று புரிந்தது தங்கள் உறவால் ஏற்பட்ட பிரச்சனை அல்ல அது,
"அப்பா, அடிங்க அனா எதுக்கு அடிகிரிங்கனு சொல்லிட்டு அடிங்க" - சரோ.
" இந்த ஊருல எனக்கு எவ்ளோ நல்ல பேரு, அனா இப்ப மாணிக்கம் வீட்ல ஒரு தருதல இருக்கேன்னு சொல்ல வச்சிட்டான் இவன். " என்று மணியை பார்த்து கத்தினார்.
" கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசையா இருந்த என் கிட்ட சொல்ல வேண்டியது தான! நாங்க உன்ன எங்க புள்ள மாதரி தான வளர்த்தோம். எங்க மானத்த இப்படி காத்துல பரக்க விட்டுட்டியே " என்று அத்தையும் கத்தினாள்.
" ரெண்டு பெரும் என்ன நடந்ததுன்னு சொல்லிடு திட்டுங்க, அப்படி அவன் என்ன தப்பு பண்ணன்" என்று கேட்டான் சரோ.
" நேத்து ராத்திரி நம்ம அள்ளிய இவன் கெடுக்க பார்த்து இருக்கான், அதனால இனிக்கு பஞ்சயத்து வச்சி இருகாங்க.. இது கேட்டு அவசர அவசரமா ஓடி வரோம்." என்று கத்தினர் மாணிக்கம்.
சரோவும் மணியும் பேய் அறைந்தார் போல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துகொண்டனர்.

நேரம் கடந்தது, மாலை வந்தது அந்த ஊரின் முக்கிய புள்ளிகளுடன் மணி, சரோ , மாணிக்கம் ஒரு தரப்பாக , அள்ளி அவளின் பெற்றொருர் மறு தரப்பாகவும் அவர்களின் உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்கள் கோவிலில் கூடி இருந்தனர்.
ஊர் தலைவர் ஆரம்பித்தார், "நம்ம ஊரு குள்ள போலீஸ் வரவேண்டாம்னு தான் பஞ்சயத்த கூட்டி இருக்கோம், அது மட்டும் இல்ல நீங்க ரெண்டு பெரும் பங்கலிங்க , மேலும் மணிக்கு முறை பொண்ணு தான் அள்ளி, மாணிக்கம் உனக்கு பொன்னும் கிடையாது. அதனால அவங்க ரெண்டு பெருக்கும் காதும் காதும் வச்ச மாதிரி கல்யாணம் பண்ணிடலாம்" என்றார்.
"தப்பு நடந்ததனு தெரியாமலே கல்யாணம்னு பேசறிங்க" - என்றான் சரோ.
அதற்குள் கூடத்தில் ஒருவர் " சின்ன புள்ளைய அமைதியா இரு, பெரியவங்க பேசறாங்க இல்ல" என்றார்.
"அவர் எடுத்ததும் கல்யாணம்னு பேசனதால தான் நான் பேசினேன்" - சரோ.
" கற்பு விஷயத்துல எந்த பொன்னும் பொய் சொல்லாது" - ஊர் தலைவர்.
" சொத்துக்காக பெத்தவங்களே பொய் சொல்ல சொன்ன பொண்ணுங்க சொல்லதான செய்வாங்க" என்றான் சரோ கோவமாக.
அதுவரை அமைதியாக இருந்த அள்ளியின் தகப்பனார் அவன் பேசியதும் கோபமாகி அவனை " என்னடா சொன்ன ?" என்று கேட்டுகொண்டே அடிக்க வந்தார்.
சிலர் அவரை விலக்க " உண்மையா சொன்ன கோவம் வருதா ? " என்றான் சரோ.
இது வரை அமைதியாக இருந்த மாணிக்கம் சரோவிற்கு அதரவாக " என் புள்ள சொல்லறதுல எந்த தப்பும் இல்ல" என்றார்.
இரு தரப்பினரையும் விலகி அமைதிகாக்க வேண்டினர் ஊர் தலைவர்.
பின்னர் மணி மற்றும் சரோவிடம் திரும்பி, உங்க பக்கத்து நியாயத்த சொல்லுங்க என்றார்.
மணி " இது சுத்த பொய், என் மேல தேவை இல்லாம பழி சொல்றாங்க" என்றான்.
அதற்குள் கூட்டத்தில் இருந்து " தப்பு பண்ணவன் என்னிக்கு தான் நான் தப்பு பண்ணணு சொல்லி இருக்கான்" என்று குரல் எழுந்தது.
" அவன் நேத்து சயங்காலுதுல இருந்து என் கூட தான் இருந்தான். " சரோ.
"இராத்திரி நானும் அவனும் ஒன்ன தான் படுத்தோம்." - சரோ.
" நீ என்ன அவன கட்டி புடிச்சின்னு தூங்குவியா?" - அள்ளியின் தந்தை.
சரோ கோவமாக " ஆமாம்" என்றான்.
"விட்ட அவன் என்ன ஓ*** இருந்தானு சொல்லுவா போல " என்றார்.
மணி அதிர்ச்சியாக, சரோ " ஆமா அவன் என்ன ஓ*** தான் இருந்தான் " என்றான்.
ஒரு நிமிடம் அங்கு அமைதி நிலை கொண்டது.
அமைதியை கலைத்தார் ஊர் தலைவர்.
" சரவணா உன் அத்தை பையன காப்பாத்த உன் பேரு கெடுத்துக்காத" என்றார்.
சரோ பேச தொடங்கினான் " நான் என்ன பேசறன் தெருஞ்சி தான் பேசறன். நான் சொன்னதும் உண்மை தான்" என்றான்.
அங்குள்ள அனைவர்க்கும் பேர் அதிர்ச்சி, மாணிக்கம் ஒன்றும் பேசாமல் கோவமாக அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தார்.
மேலும் பேச ஆரம்பித்தான் சரோ " இந்த ஊர்ல நிறைய பேரு எங்க ரெண்டு பேரையும் முந்திரி கட்டுல, சவுக்கு தோப்புல, வெத்தல கேடங்குல ஒன்ன பார்த்து இருப்பிங்க, எல்லாமே நாங்க ஒன்னு சேர்ந்த இடம், நான் அவன உயிருக்கு உயிர காதலிக்கிறேன், அவன் கூட சேர்ந்து வாழ அசைபடறான்."
வாயை பிளந்து கொண்டு அங்கு இருப்பவர்கள் இதை கேட்க, மணிக்கு அப்படியே பூமி போலந்து தன்னை உள்ளே இழுக்க கூடாத என்று இருந்தது.

கூடத்தில் ஒரு முதியவர் " சின்ன சிறுசுங்க வயசு கொலருல எதோ பண்ணிடுச்சு, கல்யாணம் பண்ண எல்லாம் சரி ஆகிடும்." என்றார்.
சரோ கோவமாக "நாங்க ரெண்டு பெரும் ஒருத்தர ஒருத்தர் விரும்பரோம்னு சொல்றேன், கல்யாணம்னு சொல்றிங்க. நான் அவன் கூட தான் வாழுவேன்." என்றான்.

மணி பயத்தில் நடுங்கினான், சரோ சாதரணமாக தன் பெற்றோரிடம் " ஏன் எங்க சாமான்கள் எல்லாம் இப்படி வெளிய தூக்கி போட்டு இருக்கீங்க? "
"சீ.. வாய மூடு.. எங்க வம்சத்தோட சாபக்கேடு நீ.." - சரோவின் தந்தை மாணிக்கம்.
அவர் மனைவியோ " அவங்க கிட்ட என்ன பேச்சு, இருக்கறது போரிகினு வெளிய போக சொல்லுங்க" என்றார்.
" சரி, நாங்க போறோம். ஏழு மாசமா அவன் சம்பள பணம் 4000 கொடுத்தான், மொத்தம் 28000 அத கொடுங்க நாங்க இப்பவே போறோம் " என்றான் சரோ.
" அவன் சாப்பிட்டதுக்கு சரியா போச்சு.." என்றாள் சரோவின் தாய்.
"இவங்க இந்த வீட்டுக்கு வர அப்ப வந்த பணம், நிலத்து வருமானம் அதெலாம் என்ன கணக்கு" - என்று கத்தினான்.
அதற்குள் மாணிக்கம் குறிக்கிட்டு " நாளைக்கு காலைல அந்த பணத்த தாரன். இப்ப நீ கெளம்பு" என்றார்.
" பணம் தர வரைக்கும் இங்க தன் இருப்பான்" என்று சொல்லி , மணியை இழுத்துக்கொண்டு வீட்டினுள் நுழைந்தான்.
சற்று நேரத்தில் தனது மற்றும் மணியின் உடமைகளை தயார் படுத்தி கொண்டு அலை பேசியில் ஒரு சிலருடன் பேசினான்.
இதை எதுவும் கவனிக்காமல் அழுது கொண்டே இருந்தான் மணி.
மணியிடம் வந்து அமர்ந்தான் சரோ.
" ஏன் அழற இப்ப?" - சரோ.
பதில் ஏதும் இல்லை, மணியின் கண்களை துடைத்து விட்டு " என் கூட வர இஷ்டமில்லையா? " என்றான் சரோ.
" நீ அடையணும்னு நினைச்சது உனக்கு கிடைச்சிடுச்சு, நீ சந்தோஷமா இரு.. மத்தவங்கள பத்தி நீ கவலை படாத.. " - மணி.
" இங்க பாரு. இத விட்ட என் வாழ்க்கைல எனிக்கும் நீ வர முடியாது, அதன் பயன்படுதிகிட்டேன். நான் பண்ணது உனக்கு தப்ப இருக்கலாம். அனா என்ன பத்தியும் யோசிச்சி பாரு, என் உலகமே நீ தான். நீ இல்லாம என்னால இருக்க முடியாது." என்றான் சரோ அழுத்தம்திருத்தமாக.
" எனக்கு அத்தை மாமாவை தவிக்க விட்டு போறதுல இஷ்டமில்லை" - மணி.
"அப்ப நான் செத்து போறான், நீ அவங்க கூட இரு" - சரோ.
" என்ன சாகடிச்சிட்டு, செத்து போ." - மணி.
அதற்கு மேல் அங்கு அமைதி நிலை கொண்டது, இவர்களின் பேச்சை முழுவதும் ஒட்டு கேட்டுகொண்டு இருந்த சரோவின் தாய்க்கு ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு .
அந்த இரவு யாருக்கும் தூக்கம் இல்லை, சரோ மணியை எப்படி சமாதான படுத்துவது என்று இருந்தான்.
மணி, இனி சரோவிர்காக வாழ முடிவெடுத்தான்.
ஒரு பக்கம் விடிவதற்கு முன்பு எங்கோ வெளியில் சென்ற மாணிக்கம் ஒரு மணி நேரத்தில் பணத்துடன் வந்தார். சரோவிடம் பணத்தை கொடுத்து வெளியே போக சொல்ல , இருவரும் தங்கள் உடமைகளுடன் வெளியேற நால்வரின் கண்களிலும் கண்ணீர்.
வெளியே வந்தவுடன் மணி சரோவிடம் " இப்ப எங்க போறது? இனிமே என்ன பண்றது? எப்படி டா வாழறது?" என்று கேள்விகளை அடுக்கினான்.
" பேசாம என் கூட வா." என்றான் சரோ.
ரோடில் வந்து நின்ற கடலூர் பேருந்தில் ஏறினர். கடலூர் பேருந்து நிலையத்தை அடைந்ததும் விகிரம்கு தொலைபேசியில் அழைத்தான்.
" நீங்க பஸ் ஸ்டான்ட்லே வெயிட் பண்ணுங்க வரேன்" என்று கூறி அழைப்பை துண்டித்தான் விக்ரம்.
15 நிமடித்தில் அங்கு வந்த விக்ரம், மணியை பார்த்து லேசாக சிரித்துவிட்டு, சரோ நேத்து நீ சொனதுமே நாம பசங்க கிட்ட சொல்லி வீடு பார்க்க சொலிட்டேன். கூத்தபக்கம் கிட்ட ஒரு வீடு இருக்காம், வாங்க போய் பாக்கலாம்" என்றான்.
சுமாராக இருந்தாலும் வீடு வாடகை 1000 ரூபாய், முன்பணமாக 7000 கொடுத்து விட்டு, வீட்டு சாவியை பெற்று கொண்டனர், வீட்டு பார்த்து கொடுத்து விட்டு வேறு உதவிக்கு தன்னை அழைக்குமாறு சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான் விக்ரம். மழையையும் பொருட்படுத்தாமல் வீட்டுக்கு தேவையான சாமான்களை அன்றே வாங்கினர். அவர்கள் அந்த வீட்டில் அனைத்தும் அமர்த்தி வாழ தொடங்க 2 நாட்கள் ஆனது, வழக்கம் போல் இருவரும் கல்லூரிக்கு கிளம்ப, மழை மற்றும் புயல் எச்சரிக்கை காரணமாக விடுமுறை அறிவிக்கப்பட்டு இருந்தது. அதனால் அவர்களுக்கு அன்று விடுமுறை.
இந்த இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு இன்று தான் அவர்களுக்கு மனம் விட்டு பேச நேரம் அமைந்தது.
மதிய உணவு செய்து வைத்து விட்டு சரோ மணியிடம் வந்து அமர்ந்தான்.
" மாமா உன் மடில படுத்துக்கவா?" - சரோ.
மணி அவன் தலையை தன் மடியில் சாய்த்தான்.
"மாமா கடைசி வர என் கூட இருப்பிய?" -சரோ.
" இனி உன் சந்தஷோம் தான் என் சந்தோசம் என்கிற முடிவுல தான் வீட்ல இருந்து வெளிய வந்தேன். உனக்கு மட்டும் இல்ல எனக்கும் இனி நீ மட்டும் தான்" என்று சொல்லி அவன் இதழில் தான் இதழை பதித்தான் மணி.
முத்தம் வளர்ந்து அவர்கள் இருவர் ஒருவர் ஆகினர், திகட்ட திகட்ட இன்பம் கொண்டனர், அவர்களுக்கு மழையும் புயலும் குளிர் ஊட்டியது.
மறுநாள் நாள் காலை புயல் கரையை கடக்க, துவம்சம் செய்தது கடலூர் மாவட்டத்தை, புயலுக்கு 'தானே' என்று பெயரிட்டனர்.
சரோ வெளியே செல்ல எத்தனிக்க மணி அவனை தடுத்தான், "புயல் அடிக்கும் பொது வெளிய போக கூடாது. புயல் அடிக்கற திசைல இருந்து எதிர் திசைல காத்து அடிச்சா தான் புயல் அடிக்கறது நிற்குதுன்னு அர்த்தம், அது வரைக்கும் வெளிய போக கூடாது." என்றான்.
"சரி. ரேடியோ வை நியூஸ் கேக்கலாம்" என்றான்.
புயல் 130 கீ.மி வேகத்தில் வீசுவதாக சொல்ல, இருவரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் சாய்ந்து கொள்ள மணி கூறினான் - " நீ விட்ட சாபமா டா.. அதன் இப்படி புயல் அடிக்காது."
சிரித்த சரோ " என் காதல் எவ்ளோ உண்மைன்னு புரிஞ்சிக்கோ..".
அவன் சொல்ல அவன் அணைத்து முத்தம் இட்டான் மணி.
ரேடியோவில் அலைவரிசை மாற்றி சூரியன் FM வைத்தான் சரோ.
" நீங்க கேட்டுகிட்டு இருக்கறது சூரியன் FM 93.5 புதுச்சேரியின் நம்பர் ஒன் FM அடுத்து வருவது டபுள்ஸ் என்றவரே 'உனக்கென இருபேன்.. உயிரையும் கொடுப்பேன்' என்ற பாடல் ஒலிக்க சரோ மணியின் கண்களை பார்த்தான்.. அங்கு காதல் வழிந்தோடியது.

Simply superb, l never expect these type of end, hats off you bro!


Congrates, keep writing more and more, you will shine

Very nice story...

Enaku amma, periya ammava romba pidikum. Saro, Mani pathi therinjathum saro amma senja mathari enga veetlayum nadakumonu bayam, bayama iruku..

saravanan - hatts offf to his gutts

nys story