வெண் நிலவு உச்சியில் ஒளிர, கடல் அலை அவனை துழவ ஓடி வர, யாரோ அதை திருப்பி உள்ளே அழைத்து செல்ல மீண்டும் அது அவனை நோக்கி பெருகி பயந்து வர மறுபடியும் அந்த அலையை உள்ளே அழைத்து செல்ல அதை ரசித்து கொண்டிருந்தான் கவியரசன். கைபெசயில் மணியை பார்த்தால் ஒன்பதை தாண்டி இருந்தது. அவசர அவசரமாக எழுந்து அருகில் இருந்த ஹோடேலுக்கு சென்று சாப்பிட்டான். வயிறு நிறையவே தூக்கமும் வர முற்பட்டது. தனது பைக்கில் தான் ஆறைக்கு பறந்தான். ஒரு வளைவில் வேகமாக திரும்பும் பொது மணல் சறுக்கி விழுந்தான். விழுந்ததில் தலை மற்றும் கையில் அடி மற்றும் சில சீரைப்புகள். பயத்தில் மயங்கினான். அருகில் இருந்தவர்கள் ஓடி வந்து உதவினர். அவனை ஒரு ஆட்டோவில் ஏற்றி அவனுடன் ஒரு இளைஞனும் அருகில் இருந்த பெரிய மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றனர். பைக்கை அருகில் இருந்த கடைக்காரரிடம் பார்த்துக்கொள்ள சொலிவிட்டு சென்றான்.
மருத்தவமனையில் ஒரு அறையில் கவியரசன் சேர்கப்பட்டன். ஒரு செவிலியர் மட்டும் தான் உள்ளே சென்றால், ஒரு மணி நேரம் கடந்து சென்றது. வெளியில் காத்து கொண்டிருந்த இளைஞ்சனுக்கு கோபம் வந்தது. அப்பொழுது அங்கு வந்த அந்த செவிலியரை பார்த்து கத்த ஆரம்பித்தான்.
" என்ன ஹோசபிடல் நடத்தறீங்க? ஒரு patient அட்டெண்ட் பண்ண ஒரு டாக்டர் வர எவ்ளோ நேரம் ஆகும். patientகு ஏத ஆனா இந்த ஹோசபிடல் தான் பொறுப்பு.. "

இவ்வாறு கத்தி கொண்டிருக்க கவியரசன் கையிலும் தலையிலும் கட்டுடன் வெளியே வந்தான்.
அந்த இளைஞ்சனை பார்த்து
" ஹாய் ஐ ம் கவியரசன், நான் ஒரு surgeon. நான் இந்த ஹோச்பிடல்ல தான் practise பண்றான். நான் தான் டாக்டர்ஸ் யாரையும் வர வேண்டாம்னு சொன்னான். நானே பார்த்துகிட்டேன்" என்றான்.
“I am better now. And ரொம்ப தேங்க்ஸ் என்ன இங்க கொண்டுவந்ததுக்கு."
"பரவல்லங்க.. Mention not " என்றான் அந்த இளைஞ்சன்.
"உங்க பேரு ?" - கவியரசன்
மனோகரன். மனோ னு கூப்புடுங்க.
என்ன பண்றீங்க மனோ ?
சாப்ட்வேர் இஞ்சினியர் , விப்ரோல வொர்க் பண்றான்.
அப்பறம் உங்க பைக் கீ. பைக் அங்க ஒரு கடைல இருக்கு அப்புறமா என்ன கூப்புடுங்க போய் எடுத்துனு வரலாம்.
உங்க நம்பர் ?
நம்பரை பெற்றுக்கொண்டு," வாங்க உங்கள நானே உங்க வீட்ல விட்டுற்றன். "
அவன் தனது பெரிய பையை எடுத்துக்கொண்டு அவனோடு சென்றான்.
நான் என் ஊருலேருந்து வரேன். அதன் இவ்ளோ பெரிய பை என்றான்.
உங்க ஊரு எது ?
புதுச்சேரி. உங்களது ?
துத்துக்குடி.. ஆனா அப்பா அம்மா லாம் அபு தபில இருகாங்க.
ஒரு கால் டக்ஸ்யில் ஏறி இருவரும் புறப்பட்டனர்.. வழியில் பேசி கொண்டே சென்றனர்.

ஒரு நாள் அவர்கள் பேசி கொண்டு இருக்கையில் மனோ - " பி.ஜி ல என் ரூம் மேட் காலி பன்னின்னு சொந்த ஊருக்கு போறான். சோ நான் வேற ஆள் தேடனும், இல்லன வாடகை முழுசா தரனும்."
கவி- " நான் வேணும்னா வந்துடவ?"
கவி விளையாடதடா.. நான் சீரியஸ் அக பேசுறன்.
லூசு நானும் நிஜமா தான் கேக்குறான். அட்லீஸ்ட் நாம போன் பிள்ளவது குறையும்இல்ல என சிரித்தான்.
நீ வந்தன எனக்கு சந்தோசம் தான்..
சில நாட்களில் இருவரும் ஒன்றாக தங்க ஆரம்பித்தனர்..
நண்பர்கள் பேச்சில் அடிபடாத விஷயங்களே கிடையாது.. நாட்டு நடப்பு, அரசியல், வணிகம், உலகம், காதல், காமம், சினிமா இன்னும் பல.. அது இங்கும் அரங்கேறியது.. விவாதங்களும் நடக்கும்.. சிலருக்கு கருத்து ஒற்றுமையும் இருக்கும். இங்கும் அது நடந்தது..
இவர்களின் ஒற்றுமை - நட்பு காதலக மாறலாம்..
இவர்களின் வேற்றுமை - ஓரினச்சேர்கை..

இருவரும் ஒரு நாள் கோவிலுக்கு சென்றனர். சாமியை பார்த்து விட்டு இருவரும் ஓராமாக அமர்ந்தனர்.
கவி - "மனோ..."
சொல்லு டா..
உன் கிட்ட ஒன்னு கேக்கட்டுமா ?
புதுசா என்ன பெர்மிச்சியன்..
நான் உன்ன ப்ரொபோஸ் பண்ண என்ன பண்ணுவ?
து.. லூசு.. பொய் வேலைய பாருன்னு சொல்லுவான்..
சரி.. ஐ ம் இன் லவ் வித் யு..
விளையாடாத.. கோவில்ல என் ஒலரா..
ஐ ம் சீரியஸ் டா. டீப்லி ஐ ம் இன் லவ் வித் யு..
திகைத்த மனோ ஏதும் பேசாமல் எழுந்து நடந்தான்..
பேசாமல் சென்றவனை பின் தொடர்ந்தான் கவி. இரவு படுக்கும் வரை அமைதி நிலவியது.. பொறுமை இழந்த கவி ஆரம்பித்தான்.
" என் கிட்ட பேச மாட்டிய?" என்றான்.
நீ ஏன் அப்படி சொன்ன.. - மனோ.
என் மனுசுல பட்டுச்சு அதன் சொல்லிட்டான்.
நீ ஏன் என்ன விரும்பனும்? என கேட்டான் மனோ.
கரணம் தெரியல. எனக்கு உன்ன புடிச்சிருக்கு.

சரி டா.. நீ எங்கேயும் போகாத.. நான் போறேன். ஆனா என் கிட்ட பேசாம மட்டும் இருக்காதா..
எனக்கு ஒரு வாரம் டைம் கொடு. எவ்ளோ சீக்கரம் காலி பண்ணணுமோ , அவ்ளோ சீக்கிரம் பண்ணிடறான். என்று சொல்லி அந்த அறையிலிருந்து வெளியேறினான் கவி.
பைத்தியக்காரன் போல் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தான் மனோ.
இரண்டு நாட்கள் கடந்து சென்றது. காலையில் எழுந்து கவி மனோவை எழுப்பினான். எழுந்த மனோ
என்னடா?
ஹ்ம்ம்ம்ம். இனிக்கு இந்த ரூமா நான் காலி பண்றான். சாயங்காலம் நீ வர அப்ப நான் இருக்க மாட்டன்.
இருவரும் தங்களை மீறி அழ ஆரம்பித்தனர். மனோவின் முகத்தை பார்த்து அதன் கண்ணீரை துடைத்தான் கவி.
மனோ ஏன்டா அழற? நான் தான் தப்பு பண்ணிட்டான். என்ன மன்னிச்சிடு. நீ சந்தோஷமா இருந்த தான் டா எனக்கு சந்தோஷம். என்ன வெறுக்காத..
கவி பேச பேச மனோவின் கண்களில் நதி பெருக்கெடுத்து பயந்தது.
ஒரு கட்டத்தில் கவியை கட்டிக்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தான். அவன் வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் வர தொடங்கின..
நீ ஜெய்சிட்ட கவி.. வெட்கத்தா விட்டு கேட்கறான் , இங்கே இருந்துடு டா .. நான் உன்ன அன்னிக்கே காதலிக்க ஆரமிசிட்டன். இதுக்கு மேல என்னால கட்டுபடுத்த முடியல. ஐ ம் அல்சோ லவிங் யு.. என்ன ஏத்துப்பியா??

பெண்ணை, பெற்றோர் பார்த்துவிட்டால், மணமகனுக்கு அவளை கண்பித்து ஒப்புதல் பெற போராடுவோர் பலர். இது பலரின் வாழ்வில் நடக்கும் ஒன்று. அது மனோவின் வாழ்விலும் நடந்தது..

சென்னையிலிருந்து கிளம்பும் முன் கவியிடம் நான் போய் என் பெற்றோரிடம் நம்மை பற்றி சொல்கிறேன் , நிச்சயம் ஏற்று கொள்ளமாட்டார்கள். வரும் பொழுது உனக்கு மட்டும் சொந்தமான மனோவாக வருவேன், காயங்களோடும் வரலாம்.. எதற்கும் தயாராக இரு. அதுவரை என்னை தொடர்புகொள்ளதே.. நான் சென்னை வரும் பொழுது உன்னை அழைக்கிறேன் என்றான்.

கட்டி அணைத்து முத்தமிட்டபின் இருவரும் திருவான்மியூர் சென்று கவி மனோவை பேருந்தில் ஏற்றினான். புறப்பட்டு சென்ற பேருந்தை கண் இமைக்காமல் பார்த்து கொண்டு இருந்தான் கவி...

தன் விட்டிருக்கு சென்றான் மனோ. பெற்றோரும், மற்றவர்களும் பெண்ணை பாராட்டி பேசினார், மெதுவாக இவனும் தன் கதையை சொன்னான்.. வாக்குவாதங்கள் நடந்தான். அனைத்தும் முடிந்தது..

மறுநாள் காலை, எப்பொழுதும் போல் கவி எழுந்து மருத்துவமனைக்கு சென்றான். தன் படிக்கும் ஹிந்து பேப்பரை தேடினான். இல்லாமல் போகவே தினத்தந்தி பேப்பரை எடுத்து கொண்டு தன் அறைக்கு சென்றான். அதை புரட்டி கொண்டிருக்க ஓர் இடத்தில் மனோவின் புகைப்படம்..
அதிர்ச்சியாகி அதை படித்தான். "காதல் தோல்வியில் தற்கொலை செய்து கொண்ட சாப்ட்வேர் எஞ்சினியர்" என்று இருந்தது.. கண்கள் சூழல கிழே விழுந்தான்.. அங்கு வந்து பணியாளர் அவனை எழுப்பி அமர வைத்து தண்ணீர் கொடுத்தனர். தன்னை கொஞ்சம் கட்டு படுத்தி கொண்டு, தான் வீட்டுற்கு செல்வதாக கூறி பேப்பரை எடுத்து கொண்டு அறைக்கு வந்தான்.

காற்றெங்கும் மனோவின் வாசம்.. கதறி கதறி அழுதான்.. அறுதல் சொல்ல யாரும் இல்லாமல் கலங்கி அழுதான். அறையில் இருந்த சாமி படங்கள் கிழித்து குப்பையில் எறிந்தான். மனோ படுக்கையை தடவி அழுதான். எதோ நினைத்தவனை அந்த பேப்பரை எடுத்து படித்தான்.

காதல் தோல்வியினால் மணெண்ணை உற்றி எரிந்ததாக இருந்தது. தனக்கு கொடுத்த சத்தியம் நினைவுக்கு வந்தது. அழுதான். அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. எரிந்தான? அல்லது எரித்தார்களா ? அவன் சாகும் பொழுது எவ்வளவு துடித்து இருப்பான். அழுவதை தவிர ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. துடித்து துடித்து அழுதான். அவனை திட்டியும் அழுதான். தன்னை தற்கொலை செய்து கூடாது என்று சொல்லி அவன் செத்துவிட்டனே என்று நினைத்து அழுதான்.

Sorry Guys! There are many mistakes i know.. Sorry for that.. I ll try to improve it in my next story..

நல்ல தொடக்கம் நண்பா,கடல் அலை பற்றிய வர்ணனை அருமை......

எழுத்துப் பிழைகளைக் குறைத்துக்கொள்ளுங்க.......

வாழ்த்துக்கள்

கவி கதிராகவும், மனோ மனோஜாகவும்,ஒரு வாழ்கை வாழ்ந்த feel பண்ண வச்சிடீங்க....நான் என்னவனை கூப்பிடுவதும் மனோ என்றுதான்.
சோகமும் சுகம் தான் காதலில்...நன்றிகள் பல.....
SUPER FEEL AS A STORY TOO

நெஜமாக நேரில் பார்த்ததை விவரிப்பது போல் உள்ளது ....ஷாக்கிங் முடிவு....கவி -மனோ இருவருக்கும் நடப்பதை வெகு எளிய நடையில் அழகாக சொல்லிருக்கிங்க ....try to avoid the mistakes....nice narration,,,keep it up

Dear Mr. Sree Hari,

நிலவும் சூரியனும் வானில் தெரிகின்ற நேரம்.. சூரியன் நான் நாளை வரும் வரை நீ இந்த உலகிற்கு ஒளியுட்டு என்று நிலவுக்கு கட்டளையிட்டு சென்றது. நிலவும் அதன் பணியை தொடங்கியது. wow nice line. well your story is nice da. Kaneer puthatu yen vilikalil, yendro yen valvil oruvar sonna varigalai nyabagatil konduvantatirku nandri nanba.

Regards

Thiva

superb dude

well done