வந்தேமாதரம்! வந்தேமாதரம்!!

இந்த வார்த்தய நீங்க ஒருதரம் சொல்லி பாருங்களேன். அப்டியே தேகம் பூரா ஒருதடவ சிலுத்துக்கல?

அப்டி சிலுத்ததுனாலதான் நாங்கலாம் சுதந்திர போராட்டத்துலயே கலந்துகிட்டோம், உங்களுக்கு ஒன்னு தெரியுமா? எங்க

ஊருக்கு ஒரு தடவ பாபுஜி வந்தப்ப நான்லாம் ரொம்ப கிட்ட போய் நின்னுருக்கேன். அப்ப

எனக்கு பதினேழு பதினெட்டு வயசு இருக்கும்ன்னு நெனைக்கிறேன் வயசாயிட்டு பாருங்க!! ஒன்னும் நாபகம் வெச்சுக்க

முடியருதில்லே இப்பலாம். எங்க அப்பா அப்போ அரசாங்க காரியதரிசியா இருந்தாரு’அதுனால எப்ப பாத்தாலும்

வெள்ளகாரனுக்கு சலாம் போட்டுட்டே இருப்பாரு எனக்கு அதுல மனசு ஒப்பவே ஒப்பாது. அப்ப்ப்பா.. சலாம் போடுற

அளவுக்கா வெள்ளகாரன் நடத்தை இருக்கும்!!?? எங்க ஜில்லாவுக்கு அப்ப ஒரு கலெக்டர் இருந்தான் பாருங்க!! அடாடா......!!

பாரத கொடிய புடிச்சவங்கள பாத்தாலே அடிக்கிறதுக்கு ஆணை போட்டுருந்தான் அப்ப. அவன்ட்ட சிக்கிகிட்டு ஜனம் பட்ட

பாடு இருக்கே சொல்லி மாளாது போங்க!! இப்ப யாரு iகலேக்டருன்னு தெரில??

 அப்புடி இப்புடின்னு சுதந்திர போர்ல கலந்துக்கணும்ங்கற முடிவுல வீட்ட விட்டு வெளியேறிட்டேன் அப்போ. தீவிர

அஹிம்சா வாதியா இருந்த என்ன என் செல்லா தான் தீவிரவாதியா மாத்துனான் தெரியுமா!!??

இந்த செல்லா இருக்கானே! எனக்கு ஒரு சத்ய பிரமாணம் செஞ்சி குடுத்துண்டு போயிருக்கான் அதுனாலதான் நான்

இவ்ளோ கஷ்ட்டத்த தாங்கிகிட்டு இந்த செறச்சாலைகுள்ள கிடக்குறன். ஆனா முன்னாடி மாறி இல்ல இப்பலாம்

வெள்ளக்காரன். நெறைய வைத்தியகாரவா, தாதிமாருங்களலாம் நியமிச்சி அடிக்கடி இங்க உள்ள சுதந்திர

போரளிகளுக்கு வைத்தியம் லாம் பாக்குறான்

ஆனா நான் யார்ட்டயும் அதிகமா வெச்சுக்க மாட்டேன் எம் மனசுல தேங்கி இருக்குற ஆசயலாம் என் செல்லா வந்ததும்

கொட்டி தீக்கனும். அவன்ட வருஷம் பூரா பேசிட்டே இருக்கணும் அவனுக்காகவே சுதத்திரமான பாரதத்துல வாழனும், யார

பத்தியும் கவலை படாம எங்கியானும் போய் ரெண்டு பேரும் தனியா போய் வாசம் பண்ணணும், அங்க இருக்குற சுதந்திர

காத்த நிம்மதியா சுவாசம் பண்ணனும் அதான் எங்களோட கனவு ஆசை எல்லாம்.

ஆமா...!! கனா கண்டு என்ன பிரயோசனம் சொல்லுங்க? எல்லாத்துக்கும் ஒரு கொடுப்பினை வேணாம? ஆனா என்ட்ட

சொல்லிட்டு போன மாதிரி கூடிய சீக்கிரமா செல்லா வந்துடுவான் நாட்டுக்கும் சொதந்திரம் கெடச்சிடும்னுடுதான

இவ்ளோ நாளா காத்திட்டு இருக்கேன்!! பாத்தீங்களா!! இப்புடித்தான் நான் எப்போதும் எதையாவது சொல்ல போயி வேற

எதையாது பேசிட்டு இருப்பேன். ரொம்ப நாள் கழிச்சு உங்கள்ட்டதான் பேசுறேணா அதான் புத்தி அங்கயும் இங்கயும்

போயிட்டிருக்கு.

அப்ப்ப்பா..... எத்தன பேரு பொண்டாட்டி, புள்ள குட்டியலாம் பாக்காம கூட போராடுனாங்க தெரியுமா எவ்ளோ அடி,

ஒதை வாங்கிருக்கோம் தெரியுமா? ஒருநாள் இப்புடித்தான் அந்த ஜில்லா கலெக்டர், அவன் பேரு கூட

என்னுமோ வருமே ஜா..... ஜானோ...? மானோ....!! என்னனு ஒன்னும் நெகா வர மாட்டுது போங்க, சரி அது கெடக்கட்டும்,

அவன் போற வழில நின்னுட்டு நாங்கலாம்,

வெள்ளையனே வெளியேறு,

வந்தே மாதரம், ன்னு

கோஷம் போட்டுட்டு சத்யா கிரகம் பண்ணிட்டு இருந்தோம் போராட்டத்துக்கு பாத்யதை வாங்கிண்டுதான்

பண்ணிடு இருந்தோம் அதுனால அவனால ஒன்னும் பண்ண முடில, ஆனா இந்த சீமாச்சு இருக்கானே அவன்

அப்பவே இங்க்லீஷுல்லம் நால்லா படிப்பான் வாய வெச்சிட்டு சும்மா இருக்க கூடாது,!! சரியா அந்த கலெக்டர்

வண்டி எங்கள தண்டுரச்ச

“ஹே..... ஒயிட் டாங்கிஸ் கெட் அவுட் பிரோம் மை மதர் லேண்ட்” ன்னு நால்லா கத்திட்டான் “சாரட்ட” நெறுத்த

சொல்லி இறங்கி வந்து அந்த ஜானோ? மானோ? அவன்   

“ஹூஸ் தட் இந்தியன் டாங்கி” ன்னு கேட்டான் பாருங்க உடனே நம்ம சீமாச்சு முன்னாலே போயி

“எஸ் iஐ அம தட் இண்டியன், ஒன்லி இண்டியன் “ ன்னு சொன்னான்னு நெனைக்கிறேன் அதுக்கு மேல இன்னும்

என்னனமோ இங்க்லீஷுலதான் பேசுனான் ஆனா எனக்குத்தான் நாபகம் வர மாட்டுறது.

“நீ சொன்னத திரும்ப சொல்லுன்னு” கலெக்டர் சொல்லியிருப்பான்னு நெனைக்கிறேன்

சீமாச்சு “வெள்ளையனே வெளியேறு” ன்னு சொன்னான் ஒரு அரை நாளும் பலமான

அறையா விழுந்துது சீமாச்சுக்கு நாங்களும் சும்மா இல்ல கையில இருந்த கொடிய தூக்கிகிட்டு “வந்தே மாதரம்!”

“வந்தே மாதரம்!!” “வெள்ளையனே வெளியேறு!!” ன்னு கோஷம் போட்டோம் நாங்க போட்ட ஒவ்வொரு கோஷத்துக்கும்

ஒவ்வொரு அடி முதுகுல விழுந்துது. எங்களுக்காவது பரவால்ல சீமாச்சுவ கீழ தள்ளி அவன் வாயில பூட்ஸ் காலால

மிரிச்சான் அந்த கலெக்டர். அப்பவும் இந்த சீமாச்சு விடலையே வாயிலருந்து வந்த உதிரத்த தொடச்சிட்டே சொன்னான்

“வந்தே மாதரம்” ன்னு ஆனா நாங்க யாரும் எழுத்து கேக்கல எல்லா அடியையும் வாங்கிகிட்டோம் நாங்கதான்

அகிம்சா வாதியாச்சே!!

எனக்கு மட்டும் கையில ஒரு துப்பாக்கி இருந்தா அப்டியே அந்த கலெக்டர சுட்டு பொசுக்கி இருப்பேன். ஆனா அந்த

நேரத்துலதான் கரெக்டா அந்த கலெக்டர் க்கு குறி வெச்ச குண்டுங்க சில  அவனோட சாரட்டுல பட்டு தெறிச்சிது குறி தப்பி

துப்பாக்கி வெடிச்ச சத்தம் கேட்ட எடத்துலருந்து எங்கள மாதிரி கொஞ்சம் பசங்க ஓடினது தெரிஞ்சிது அவங்கள புடிக்க அந்த பட்டாளத்தனுவோ ஒடுனதும் நாங்களாம் தப்பிச்சு அங்கங்க போய் பதுங்கிட்டோம்

அங்க இருந்த ஒரு மாட்டு கொட்டாயில தான் ஓடி போய் நான் பதுங்குனன் தொழுவத்துல பாதிக்கு மேல வைக்கபோர் மறச்சிருந்துது அதுக்கு அந்தாண்ட போய் உக்காந்ததும் தான் தெரிஞ்சிது அங்க இன்னொரு ஆள் இருக்குறது. அது யார் தெரியுமா? அதான் நான் முன்னாடி சொன்னேன்ல்ல என் செல்லான்னு அவன்தான். அவன அப்பத்தான் நான் மொத மொத பாத்தேன்

“அவரு போனா என்னடா அவரோட வீரியம் மிக்க வார்த்தைகள் இல்லையா? அவர் காட்டி குடுத்த வழி இல்லையா?

அவரு இருந்தாலும் இல்லைனாலும் நம்மோட போராட்டம் ஓய கூடாது; நம்ம ஒடம்புல ஓடுற ரத்த ஆறு சுதந்திர கடல்ல

கலக்குற வரைக்கும் நாம் போராட்டம் ஓய கூடாது; பாரத தாயோட முந்தானைய புடிச்சுருக்குற ஆங்கிலேயர்களோட

கைகளை தரையில் துண்டாக்கி விழ வைக்கிற வரைக்கும் நம்ம போராட்டம் ஓய கூடாது.

அவரு செத்து போயிருந்தா நாட்டுக்காக உயிர் விடுற பாக்கியம் அவருக்கு சீக்கிரம்

கெடச்சிருக்கே நமக்கு கெடைக்குலையே ன்னு நெனச்சு வருத்த படுங்க, அவர் செத்துட்டருன்னு வருத்த படாதிங்க.

ஏன்னா அவரோட கொள்கைகள் நம்ம கூடத்தான் இருக்கு” ன்னு செல்லா சொன்ன வார்த்தைகள் எங்க மூணு பேருக்கும்

புத்துயிர் கொடுத்த மாதிரி இருந்துது.

அந்த வேட்கையோட எங்க ஜில்லா கலெக்டர், அந்த “ஜான” கொல்லனும் அவன சுட்டு பொசுக்கனும்ங்கற முடிவோட

தஞ்சாவூர் போனோம். அன்னைக்கு கலெக்டர் அலுவலகம் முன்னாடி அகிம்சா வாதிங்க ஏதோ போராட்டம்

பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாங்க. அந்த கூட்டத்த அடக்க எப்டி இருந்தாலும் அந்த கலெக்டர் வருவான் அவன

சுடணும்னு முடிவு பன்னிருந்தோம். அதுக்காகவே நாங்களும் அஹிம்சா வாதிங்க மாதிரி தலைல தொப்பி, கதர்

துணின்னு மாட்டிகிட்டு கூட்டத்தோட கூட்டமா கலந்து நின்னோம். சரியான சமயத்துல போராட்ட காரவங்க கலெக்டர்

அலுவலகத்த முற்றுகை இட நெனச்சப்ப எல்லாரையும் அடிச்சு தொரத்த உத்தரவு போட்டான் அந்த கலெக்டர். மக்கள்

தெறிச்சி ஓடுறத பாக்க வெளில வந்தவன நாங்க நாலு பேரும் குறி பாத்து வெச்சிருந்த துப்பாகியால சுட்டோம்.

சரியா நாலு குண்டும் போயி அவன சுட்டு பொசுக்குச்சு. அதுக்குள்ளே போலீஸ் காரன் துப்பாக்கிலாம் வெடிக்க

ஆரம்பிச்சுட்டு. அதுல பல பேர் செத்தாங்க அதுல பாஸ்கர் நிரஞ்சனும் அடக்கம். அப்ப அத பாத்துகிட்டே இருக்கும்

பொழுது என் தலைல போலிஸ் காரனோட தடி ஒன்னு “மடார்” “மடார்” ன்னு அடிச்சிது கண்ணுல

பொறி கலங்கிட்டு போங்க. ரத்தம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மூஞ்சில வழிய ஆரம்பிச்சுது சாஞ்சிட்டேன். அந்த அலறல்

சத்தத்துக்கு இடையிலையும் செல்லாவோட குரல் எனக்கு கேட்டுது ஆனா கண்ண தொறக்க முடில. அழுதுகிட்டே பேசுனான்

“ மணி எந்திரி மணி வாடா போலாம் என்னடா இப்புடி படுத்துகிட்ட? ஐயோ ரத்தம் வேற ஒழுகுதே?” அவனோட பழகுன

அந்த பதினோரு மாசத்துல அவன் அழறத அப்பத்தான் பாத்தன் இல்ல இல்ல கேட்டன்.

“வாடா போலாம் இன்னும் ஒரு வருஷத்துக்குள்ள எப்டி இருந்தாலும் நாடு விடுதல அடைஞ்சிடும். அப்ப உன்னோட

தனியா வாழணும்னு ஆசையா இருக்குடா என்ன விட்டு போயிடாதடா?” மணி மணி எந்திரிடா மணி”

நான் எந்திரிக்க முயற்சி பண்ணுனன் ஆனா கண்ண கூட தொறக்க முடியல. அதுக்குள்ள பட்டாளத்து காரங்க அவன

புடிச்சிட்டாங்கன்னு நெனைக்கிரன். அடிக்கிறாங்க போல வலி தங்க முடியாம கத்துறான். கொஞ்ச கொஞ்சமா அவனோட 

சத்தம் என் காதுலருந்து விலகுது

ஆனா அவன் சொன்ன அந்த கடைசி வார்த்தை மட்டும் இன்னும் என் காதுல கேக்குது

“மணி இன்னும் ஒரு வருஷம் தண்டா சொதந்திரம் கெடச்சதும் வந்துடுவன் நீ எங்கருந்தலும் தேடி வருவேன்.

கண்டிப்பா வருவேன் எழுந்திருடா!!! எழுந்திருடா!! “ ஆனா அதுக்கப்றம் வேற எந்த சத்தமும் எனக்கு கேக்கல

அப்புறம் கண்ணு முழிச்சப்ப ஏதோ ஒரு ஆஸ்பத்திரின்னு நெனைக்கிறேன் எங்க அம்மா அண்ணன் அண்ணி எல்லாம்

இருந்தாங்க. ஆனா மணி இல்ல.

நாட்டுக்கு இன்னும் சுதந்திரம் கெடைக்கில போலன்னு நெனச்சிகிட்டேன். வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போனாங்க போற வழில

பாத்தேன் முன்னாடி மாதிரி போராட்டம்லாம் காணும் அஹிம்சாவாதி தீவிரவாதி யாரையும் காணும். என்ன சொதந்திர

போராட்டம்லாம் ஒன்னும் நடக்குலன்னு எங்க அண்ணிகிட்ட கேட்டேன்

“என்ன தம்பி நாட்டுக்கு சொதந்திரம் கெடச்சி ஆறு மாசம் ஆயிட்டு இப்ப எப்புடி போராடுவாங்க” சிரித்தாள்

மிக சிறந்த கதை அமைப்பு. தேர்ந்த எழுத்துக்கள். வாழ்த்துக்கள்.