தி நகரில் அந்த சோம்பல் ஞாயிறு முற்பகலை கடந்ததும் பரபர ஞாயிறாக மாறியது. சாரை  சாரையாக மக்கள் கூட்டம் நகர்ந்தது.  அந்ததெருவில்இரண்டுசக்கரவாகனங்கள்நெடுகநின்றுஇருந்தது. கொஞ்சம்குறைவாகவேநடமாட்டம்இருந்தது. இந்த நாள் முழுதும் மதனோடு பொழுதை கழித்தால் இன்னும் நெருக்கமாக முடியும். மதன் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்பதை கண்டறிய முடியும் என்ற எண்ணத்தில் மண் விழுந்து கொண்டு இருப்பதை இங்கு வந்த ஒரு மணி நேரத்திற்கு பிறகு உணரந்தான். மதன் இன்னமும் போனிலேயே இருந்தான். 

மதுவிற்கு மண்டை காய ஆரம்பித்தது. பக்கத்துக்கு டீ கடையில் சிகரட் புகை அவனை ரொம்ப நேரமாகவே இழுத்து. கொண்டு இருந்தது. மதன் பார்க்கும் போது இரண்டு விரல்களையும் உதட்டில் வைத்து தம் வேண்டுமா என்று மது கேட்டான். வேண்டாம் என்றதும் ஒரு சிகரட் வாங்கி பற்ற வைத்தான். முதல் புகையை உள்ளே இழுக்கும் போது மதனையும் இழுத்து பருகினான்.

மது கண்களால் மதனை அளந்து கொண்டு இருந்தான். ஒரு பக்கம் நெற்றி ஏறி இருந்தது,. முன் நெற்றியில் கொத்தாக விழும் முடி கற்றையை பழைய ரஜினி ஸ்டைல் போல் விரல்களால் ஏற்றி இருத்துவது மேலும் கவர்ச்சியாக இருந்தது. அடர்த்தியான தலை முடி, அதற்க்கு தோதாக நீண்ட கறுமையான புருவம் சந்தன நிற முகத்தில் எடுப்பாக இருந்தது. அதன் கீழே சிறிய கண்கள் எந்த உணர்சிகளையும் வெளிபடுத்தாமல் வெறுமையாக இருந்தது. இரண்டுக்கும் நடுவே நீண்ட நாசி, அதை தொடர்ந்து அடர்த்தியான மீசை, அதற்குள் புதைந்து இருக்கும் உதடுகள். நெடில் எழுத்துக்களை உச்சரிக்கும் போது மட்டும் திரையை விலக்கி எட்டி பார்க்கும் வயசு பெண்ணை போல் இருந்தது கீழ் உதடு.  பேசும் போது தொண்டைக்குள் மறைந்து இருந்த ஆதாம் ஆப்பிள் மேலும் கீழும் இறங்கியது. ஆகாயத்தில் இருந்து செங்குத்தாக விழும் அருவி போல் கழுத்து நீண்டு இருந்தது. கீழே விழுந்தஅருவி டீ ஷர்ட் காலருக்குள் மறைந்து போனது.

அந்த கருப்பு டி ஷர்ட் மதுவுடையது. காலையில் குளித்து வந்ததும் தன்னிடம் இருப்பதிலே கொஞ்சம் பெரிய டி ஷர்டை எடுத்து நீட்டினான். அது மதனிற்கு சிறியதாய் மேலுடலை பற்றி கொண்டு உள்ளே மறைந்து கிடக்கும் அங்கங்களை எடுப்பாக காட்டியது. அவன் தோள்கள் இரண்டும் முன் எப்போதையும் விடநீண்டு அகன்ற மலையுச்சியை  போல காணப்பட்டது. .கீழிருந்து அண்ணாந்து பார்க்கும் போது உச்சியிலிருந்து விடைத்து சரிந்து சுருண்டு எடுப்பான பாறை வளைவுகள் போல் மார்புகள் இருந்தது. மலை அடிவாரத்தில் புதைந்து கிடக்கும் புதையல் போல் எவ்வளவு தேடினாலும் கிடைக்காமல் வயிறு சுருண்டு ஒட்டி கொண்டு இருந்தது. உயர்ந்த மலையின் இரண்டு பக்கத்தில் இருந்தும் தொங்கும் பெருத்த மரத்தின் கிளைகளை போல் கைகள் நீண்டு தொங்கி கொண்டு இருந்தது. அந்த சின்ன டி ஷர்டின் கை பட்டைகள் மேலே உயர்ந்து திடமான வெண்ணிற புஜங்களை பற்றி கொண்டு இருந்தது, ஒரு கையை மடக்கி வைத்து போன் பேசும் போது, திரண்டிருந்த புஜங்களுக்குள் இரண்டு சிறிய குன்றுகள் நகன்று கொண்டு இருந்தது.  இன்னொரு கையை தலைக்கு மேலே உயர்த்தும் போது, அதுவரை சமத்து பிள்ளையாக இருந்த டி ஷர்டின் நுனி இடுப்பில் இருந்து எகிறி சேட்டையை துவக்கியது. திருட்டு மாங்காய் பறிக்க எம்பி குதிக்கும் குழந்தை போல் அந்த டி ஷர்ட் அடிக்கடி மதனின் இடுப்பு பிரதேசத்தை பளீர் பளீரென காட்டியது. அவன் இடுப்பை சுற்றி இருந்த ஜீன்ஸ் அங்கிருந்து துவங்கிய அவயங்களை அணைத்து கொண்டு தரை இறங்கியது.

அதுவரை ரசித்து கொண்டு இருந்த மது, மதனின் முகத்தில் தோன்றிய் மாறுதலை கண்டதும் மேய்கிற கண்களை தடுத்து நிறுத்தினான்.

"என்னாச்சு, என்ன ப்ராப்ளம்" என்று மதனை நெருங்கினான். மதன் கண்கள் ஏமாற்றத்தை பிரதிபலித்தாலும் வார்த்தைகளாக வெளி வர தயங்கியது அதை மது உணர்ந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக முகத்தை குனிந்து வேறு பக்கமாக திருப்ப முயன்றான். இன்னும் நெருங்கி அரவணைத்து மது, "என்னாச்சு சொல்லுங்க, ப்ளீஸ், ப்ளீஸ் சொல்லுங்க" என்றான். 

"அவங்க வர மாட்டாங்களாம்"

"யாரு?"

"தேன்மொழி வீட்ல இருந்து யாரும் வரலையாம்"

"எதுக்கு வரலை?" மதுவிற்கு யார் தேன்மொழி என்று முதலில் புரியவில்லை.

"கல்யாணத்தை நிறுத்த சொல்லிட்டாங்க, இனிமேல் இதை பத்தி பேச வேண்டாம், கான்ட்டாக்ட் பண்ண கூடாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க"

மதன் குரலில் வலுவில்லை. தன்னிச்சையாக நடந்த கால்கள் காரை நெருங்கியது. மது ரிவர்ஸ் பார்த்து காரை நகர்த்தி தி நகராய் விட்டு வெளியேறி வீடு நோக்கி விரைந்தான். சீட்டை பின்னுக்கு தள்ளி மதன் கண்கள் மூடி கிடந்தான். மதனின் திருமணம் பாதியிலேயே நின்று விடும் என்று நினைத்து கூட பார்க்கவில்லை. ஏன் இதை மதன் கூட எதிர் பார்த்து இருக்க மாட்டான்.

சாப்பிடலாமா என்று கேட்ட போது கூட மதன் கண் திறக்கவில்லை. வீட்டருகே காரை நிறுத்தி சமையலுக்கு காய்கறிகள் வாங்கி வந்த போது மதன் காரில் இல்லை. திடுக்கிட்டு மது சாலையில் தேட எதிரில் மதன் கையில் இரண்டு பைகள் பிடித்து கார் நோக்கி வந்தான். கதவு திறந்து ஏறியபோது இரண்டு சரக்கு பாட்டில்கள் க்ளிங் சத்தத்தோடு மோதியது.

வீட்டுக்குள்ளே இருவரும் வந்ததும் மது டவலை எடுத்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்றான். மதன் பாட்டிலை திறந்து சரக்கு அடித்து கொண்டு இருந்தான். மது எதுவும் பேசாமல் மௌனம் காப்பதே சிறந்தது என்று உணவு சமைக்க சென்று விட்டான். அரிசியை அளந்து எடுத்து கழுவி குக்கரில் வைத்து விட்டு காய்கறிகளை கழுவி நறுக்கி சாம்பார் செய்ய ஆரம்பித்து விட்டான். மதன் தீராத ஏமாற்றத்தில் கட கடவென்று சரக்கை உள்ளே தள்ளி கொண்டு இருப்பது மதுவிற்கு கவலையை தந்தது. மதனை விரைவிலேயே கண்டு கொண்ட இன்பம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், துன்பத்தில் துவளும் மதனை எவ்வாறு ஆறுதல் படுத்துவது என்று நினைத்தான்.

இருவரும் எதுவும் பேசாமலே நேரம் கழிந்தது. சமையல் முடித்து மது வந்துபோது ஒரு பாட்டில் காலியாக இருந்தது. மதனை வலுக்கட்டாயமாக எழுப்பி குளித்து விட்டு வந்து சாப்பிட அழைத்தான். 

"ப்ளீஸ் சாப்பிடலாம், எந்திரிங்க, போய்  குளிச்சிட்டு வாங்க". மதன் வெறுமையாக மதுவை பார்த்தான். 

"எனக்கு எதுவும் வேண்டாம், எல்லோரும் என்னை தனியா விடுங்க,  என்னை விட்டு விடு போ" என்று குரல் உயர்த்தி மதன் சொன்னது கொஞ்சம் கடுமையாக இருந்தது.

மது தடுமாறி போனான். மதனை இந்த எதிர்பாராத ஏமாற்றத்தில் இருந்து எப்படி வெளியேற்றுவது என்று தெரியவில்லை. 

"வயிறு காலியா இருந்தா ஆத்திரமும் கோவமும் அடங்காமா கூடிகிட்டே போகும், குறையாது. அப்படின்னு நீங்க தான் எனக்கு சொன்னீங்க, ஞாபகம் இருக்கா?" என்று மது கேட்டதும், படக்கென்று மதன் கண் விழித்து பார்த்தான்.

அப்படிதான் ஒரு நாள் மதன் வெகு தாமதமாக ரைஸ் மில்லிற்கு வந்தபோது இரவாகி இருந்தது. மது சுருண்டு படுத்து இருந்தான். எவ்வளவு முயன்றும் பேச மறுத்தான். அன்று வெள்ளிக்கிழமை. இருவரும் திருச்சி சென்று விட்டு மறுநாள் வருவதாக முடிவு செய்து இருந்தனர். அதை எண்ணி முதல் நாளிலிருந்தே கற்பனையில் மிதந்த மது, அது நிறைவேறாமல் போனதில் நிறையவே ஏமாந்து போய் இருந்தான்.

"இன்னைக்கு நிறைய வேலை டா. மொத்தமா முப்பது லட்சம் கணக்கில வராம ரெண்டு வருசமா தங்கசாமி முதலியாரை ஏமாத்தி இருக்காங்க. எல்லோரையும் பிடிச்சு போலிஸ்ல ஹான்ட் ஓவர் பண்ணியாச்சு. பெரிய பிரச்சனை ஆயிடுச்சு தெரியுமா?”

மது திரும்பி பார்க்கவில்லை.

"எல்லோரும் என் மேல ரொம்ப விரோதமா இருக்காங்க."

படக்கென்று மது நிமிர்ந்து எழுந்தான்

"உங்க மேல ஏன் விரோததுல இருக்கணும்?"

"பின்ன நான் தானே பழைய கணக்கு வழக்கெல்லாம் பார்த்து, பண மோசடி பண்ணினதை கண்டு பிடிச்சேன். என்னை சும்மா விட்டுடுவாங்களா, என்ன?"

"ஒன்னும் தப்பா எதுவும் ஆகாதே"

"யாருக்கும் தெரியும். அடுத்து நிமிஷம் என்ன நடக்கும்னு தெரியாம இருக்கிறது தான் வாழ்க்கையோட சுவாரஸ்யமே, அது தான் லைப். சரி, வா சாப்பிடலாம்"

"எனக்கு சாப்பாடு வேணாம், பசி இல்லை"

"பொய் சொல்லாதே. எந்திரிச்சு வா"

"எனக்கு வேண்டாம்னா வேண்டாம்"

"குட்டி பயலுக்கு எதுக்கு இவ்வளவு கோவம்"

"ஊருக்கு போகலாம்னு சொல்லிட்டு ஏமாத்தினா கோவம் வராம கொஞ்சவா முடியும்?"

தட்டில் சாப்பாடு எடுத்து வைத்து மதுவை அழைத்தான். முகத்தை திருப்பி படுக்கையில் மது முடங்கி கிடந்தான்.

"இப்போ போகலைனா என்ன? அடுத்த வாரம் போகலாம், இல்லேன்னா நாளைக்கே போகலாம் டா"

மதுவிடம் சலனம் இல்லை. ஏமாற்றத்தை விட நிராகரிக்க பட்டதன் வலி தான் அதிகமாக இருந்தது.

இரண்டு கைகளிலும் மதுவை குழந்தையை போல் ஏந்தி கொண்டு மதன் வந்தான்.

"ரொம்ப கோபப்படாத கண்ணா. வயிறு காலியா இருந்தா கோவமும் ஆத்திரமும் கூடி கொண்டே போகும், குறையாது. கொஞ்சமா சாப்பிட்டு என்னோட நிறைய சண்டை போடு"

நினைவுகள் அந்த போதையிலும் மறக்காமல் பரணில் இருந்து தூசி தட்டி வெளிவந்தது மதனிற்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அதை விட அன்று தான் சொன்னதை தனக்கே மது திருப்பி விட்டது அடித்த மொத்த சரக்கையும் இறக்கி விட்டது.