தனது நிறுவனத்தில் ஜாயின்ட் டைரக்டருக்கான தனது அறையில் அமர்ந்திருந்தார் சந்திரசேகர்.

சாதாரணமாக அவர் நிதானம் தவறாதவர்.  சோம சேகரும் அவரும் இணைந்து இந்த ஸ்தாபனத்தை வெற்றிகரமாக உருவாக்க பாடுபட்டவர்கள்.  அந்த நிறுவனத்தின் வெற்றி இந்த இருவரின் இணைந்த முயற்சியில் தான் இருந்தது.

நிர்வாக ரீதியாக முடிவெடுப்பதில் சோம சேகர் வல்லவர்.  நடைமுறைச் சிக்கல்களை சமாளித்து அவர் எடுத்த முடிவுகளை செயல்படுத்துவதில் சந்திரசேகர் திறமைசாலி.

இப்படி இருவரின் இணைந்த நட்பும், பாசப்பிணைப்பும் அவர்களுக்கு எடுத்த காரியங்களில் வெற்றியையே குவித்து வந்திருக்கிறது.

படிக்கும் காலத்தில் அரும்பிய அவர்களுடைய நட்பு வேர்விட்டு பாறைபோல இறுகி - செழித்து வளர்ந்து - இப்போது ஒருவருக்கொருவர் உறவிலும் இணையும் அளவுக்கு வந்திருக்கிறது.

இருவருமே ஒருவர் மற்றவரின் பலம், பலவீனம் இரண்டையும் துல்லியமாகப் புரிந்து கொண்டவர்கள்.

எனக்கு நீதான் முக்கியம். எப்படி இருந்தாலும் சரி.  உனக்கு உதவுவது என் கடமை - பரஸ்பரம் இருவருக்குள்ளும் இருந்த நம்பிக்கையும் நட்பும் ஊரையே வியக்க வைத்தது.

தனக்கு இப்படி ஒரு நண்பன் இல்லையே என்று அடுத்தவர்களை ஏங்க வைத்தது. பொறாமைப்படக் கூட வைத்தது.  

தனக்கும் ஜமுனாவுக்கும் அரும்பிய காதலை -  அதில் தான் சந்தித்த மிகப் பெரிய தோல்விக்கு பின்னாலும் சந்திரசேகர் இவ்வளவு சாதித்து இருக்கிறார் என்றால் அதற்கு சோமசேகர் தான் காரணம்.

"என் சோமு.  ஹி இஸ் ரியலி கிரேட் ." - என்று தனக்குள் சொல்லிக்கொண்ட சந்திரசேகர் அப்போது பரபரப்பாகத் தான் இருந்தார்.

"திவாகரின் ஹோட்டலில் வேலைக்கு சேர்ந்து இருப்பது என் ஜமுனாவின் மகனா.  சோமு சென்று பார்த்துவிட்டு வருகிறேன் என்று போயிருக்கிறான்.  கடவுளே .. இருக்கவே கூடாது.  அப்படி இருக்கவே கூடாது.  என் கடந்த காலம் - கடந்ததாகவே இருக்கட்டும்.  அதன் நிழல் கூட இந்த நிகழ் காலத்தில் படியவே கூடாது.  " - என்று அவர் மனம் வேண்டியது.

அவரையும் அறியாமல் அவர் மனம் கடந்த காலத்தை மீண்டும் நினைவுக்கு கொண்டு வந்தது.

மறக்கக் கூடிய விஷயங்களா அவை.?  ஆழ் மனதில் புதைந்திருந்து ரணங்களை ஏற்படுத்தி வடுக்களாக புதைத்து போயிருப்பவை அல்லவா அவை.? 

அவ்வளவு சீக்கிரம் மறக்க முடியுமா?

************************************************************************

சீனிக்கவுண்டர் என்றாலே பொள்ளாச்சி முதல் கோபிசெட்டி பாளையம் வரை தெரியாதவர்களே இருக்க முடியாது.

மனிதர் வருகிறார் என்றால் அழும் பிள்ளையும் வாய் மூடும்.  அவர் வாயைத் திறந்து ஒரு சொல் சொல்லிவிட்டார் என்றால் அதுதான் அந்த ஊரில் இருப்பவர்களுக்கு வேத வாக்கு.

ஊர்ப் பெரியமனிதர்.  அவரது ஒரே மகன் தான் சந்திர சேகர்.

பள்ளிப்படிப்பை முடித்துவிட்டு பொறியியல் கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருந்தான் அவன்.

"நானெல்லாம் ஒரு கைனாட்டுத்தானுங்கோவ். என்ற மகன் காலேசுலே பெரிய படிப்பு படிக்குரானாங்காட்டியும்.  அவன் படிப்பை முடிச்சுட்டு வந்திட்டா அவனுக்கு அவன் ஆசைப்படுற மாதிரி சொந்த வேலைக்கு ஒரு தொழிற்சாலையே கட்டிக்குடுத்துருவேன்.  பசங்க முன்னுக்கு வர ஒதவாத பணம் எனக்கு எதுக்கு.?" என்பார் பெருமையாக.

அவரது மகனும் படிப்பில் படு ஸ்மார்ட்டாக இருந்தான்.  பர்சனாலிட்டியிலும் சந்துருவை அடித்துக்கொள்ள யாருமே கிடையாது.  

அந்த பர்சனாலிட்டி தான் அவனிடம் ஜமுனாவை மயங்க வைத்தது.

ஜமுனா -  மாநிறம் தான்.. என்றாலும் அவளிடம் தென்பட்ட ஒரு கவர்ச்சி - காந்தம் போன்ற விழிகள் - இளமை மெருகேறிய உடற்கட்டு -  ஆகியவை சந்துருவை அவளிடம் பித்தாக அலைய வைத்தது.

பள்ளி இறுதிபடிப்புக்கு மேல் படிப்பை தொடர வசதி இல்லாத அவள் வீட்டில் சும்மா இருக்கவேண்டாம் என்று டைப்ரைட்டிங் கற்றுக்கொள்ள போக வர,  அந்த வழியிலேயே சந்துருவின் கல்லூரியும் இருக்க..  இருவருக்குள்ளும் எப்படி எந்த சந்தர்ப்பத்தில் பொறிதட்டியதோ காதல் தீயாகப் பற்றிக்கொள்ள ஆரம்பித்தது. 

அவனது நண்பனான சோம சேகர்  அப்போதே அவனை எச்சரித்தான் 

"மாப்ளே.  இதெல்லாம் ஆகிற காரியமா படலே எனக்கு.  ஒழுங்கா படிக்கற வழிய பாரு.  இதுவரைக்கும் எல்லாத்துலேயும் முதல் மார்க் எடுத்துட்டு வர்றே.  கெடுத்துக்காதே." - என்றான் சோமு.

"சோமு.  உனக்கு புரியாதுடா.  அவளை பாக்குறப்போ எல்லாம் எனக்காகவே அவ பொறந்து இருக்குற மாதிரி ஒரு பீலிங் வருதுடா. " - என்றான் சந்துரு.

"வரும்டா. வரும்.  நாளைக்கு உங்க அப்பாருக்கு விஷயம் தெரிஞ்சுதுன்னு வச்சுக்க அப்போ ஜுரமே வரும்."

"அப்பாவுக்கு எப்படிடா தெரியவரும்.  ?" - சந்துருவின் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் அவனையே பார்த்தான் சோமு.

"பின்னே.  அப்பாக்கு தெரியாம எப்படிடா கல்யாணம் கட்டிக்க முடியும்.?"

"ஏண்டா .. கல்யாணம் கட்டிகிட்ட அப்புறம் அவருக்கு தெரியப் படுத்தினா?" என்றான் சந்துரு.

அதிர்ந்து போனான் சோமு.

"என்னடா சொல்லறே.?" என்றான் அவன்.

"ஆமாடா.  நிச்சயமா எங்க வீட்டுலே இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கவே மாட்டாங்க. ஏன்னா ஜமுனா தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதிய சேர்ந்தவ.  அவளை நான் கட்டிக்கறேன்னு சொன்னா எங்க அப்பா முதல்லே என்னை வெட்டிப்போட்டுட்டு அப்புறமா அவளை தேடுவாரு.  அதனாலே நான் அவளை ரகசியமா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு ஊரை விட்டே ஓடிடுறேன்.  கொஞ்ச காலத்துக்கு அப்புறம்.  எங்க அப்பா எங்களை மன்னிச்சு ஏத்துக்கிடுவாருடா." - என்றான் சந்துரு.

தீயை மிதித்தவன் போல திடுக்கிட்டான் சோமு.

"டேய்.  இது நல்லதுக்கு இல்லே.  முதல்லே படிப்புலே கவனம் செலுத்துடா.  இப்போதைக்கு வேற எந்த நினைப்பும் வேண்டாம்.  நான் உன் நல்லதுக்கு தான் சொல்லுறேன். " என்று சோமசேகர் எவ்வளவோ எடுத்துச் சொன்னான்.

ஹூஹும்.  சந்துருவின் காதில் ஏறினால் தானே. 

"டேய். சந்துரு.. நாளைக்கு எதாச்சும் பிரச்சினை வந்துச்சுன்னா உன்னை விட அந்தப் பொண்ணுக்கு தாண்டா பாதிப்பு அதிகம் வரும்.  " என்றான் சோமு.

"ஏண்டா. என் காதல்லே நான் உறுதியா நிக்கறேன்.  அப்படி இருக்கறப்போ எந்தப் பிரச்சினையும் வராதுடா.  அப்படியே வந்தாலும் என் உயிரைக்கொடுத்தாவது என் ஜமுனாவை நான் காப்பாத்துவேன்." என்றான் சந்துரு தீவிரமாக.

சொன்னது போலவே அந்த வெள்ளிக்கிழமை காலையில் கல்லூரிக்கு போனவன் - போனவன் தான்.

ஜமுனாவுடன் அந்த ஊரைவிட்டே ஓடிவிட்டான் சந்துரு.

சீனிக்கவுண்டரின் ரத்தம் கொதித்தது. 

"டேய்.. என்ன செய்வீங்களோ எங்கே போவீங்களோ தெரியாது.  என் மகன் திரும்ப இங்கே வந்தாகணும். அந்த சிறுக்கிய கூறு போட்டா கூட தப்பு இல்லே.  என் பண்ணையிலே கூலிக்கு மாரடிக்கறவன் பொண்ணுக்கு எவ்வளவு திமிர் இருந்தா பெரிய மனுஷன் வீட்டுப் பையனோட போவா.  அவங்க எங்கே இருந்தாலும் சரி. என் மவன் மட்டும் சேதாரம் இல்லாம வந்தாகணும்." என்று தனது செல்வாக்கை பயன்படுத்தி ஆட்களை அனுப்பி தேடவைத்தார் அவர்.

அப்போது - "மாமா.  நான் என்ன சொல்லியும் உங்க மகன் கேக்கலே.  உங்க கவுரதைக்கு ஒரு குறையும் வராம அவனை நான் பத்திரமா மீட்டுக்கிட்டு வரேன். கவலையே படாதீங்க. " என்று அவருக்கு வாக்கு கொடுத்துவிட்டு -  சந்துருவை தேடி அலைய ஆரம்பித்தான் அவன்.

ஓடிப்போன காதலர்கள் - பட்டணத்துக்கு வந்து ஒரு லாட்ஜில் ரூம் எடுத்து தங்க ஆரம்பித்தார்கள்.

"கையிலே இருக்கற பணம் கரையரதுக்குள்ளே நான் ஒரு வேலை தேடிக்குவேன் ஜமுனா.  அதுக்கு அப்புறம் தனி வீடு பார்த்து இருந்துக்குவோம்.  வேலை வெட்டி இல்லாதவனுக்கு யாரும் வீடு தரமாட்டாங்க.

அதனாலே முதல்லே வேலை.  அப்புறம் வீடு.  அதுவரைக்கும் இந்த லாட்ஜ்லே தாங்கிக்குவோம்." என்ற சந்துரு வேலை தேட ஆரம்பித்தான்.

ஆனால் - அவன் நினைத்தது போல வேலை அவ்வளவு எளிதாகவா கிடைத்துவிடுகிறது?

பட்டப் படிப்பை முடித்தவர்களுக்கே வேலை கிடைக்காதபோது பாதியில் படிப்பை நிறுத்தி விட்டு வந்த அவனுக்கு அவ்வளவு எளிதில் கிடைத்துவிடுமா என்ன?

கையில் இருந்த காசோ கரைந்துகொண்டே வந்தது.

மனம் தளர்ந்துகொண்டே வந்தான் அவன்.  அப்படி அவன் வந்தபோது அவனுக்கு உடலாலும் மனதாலும் உற்சாகமூட்டினாள் ஜமுனா.

அவளுடன் உறவில் லயித்த தருணங்களில் தனது கவலைகளை எல்லாம் மறந்தான் அவன்.  

*******

"என்ன தம்பி..  ரெண்டு மாசம் வாடகை ஒழுங்கா கொடுத்தீங்க.  மூணாவது மாசம் வரப்போகுது.  வாடகை ஒழுங்கா வந்துரும் இல்லையா? " என்று கேட்டான் மானேஜர் சிகாமணி.

"அது வந்து சார்.  கட்டாயம் வந்துரும். கவலையே படாதீங்க." என்றான் சந்துரு.  எதோ சொல்லிவிட்டானே தவிர எப்படி கொடுக்கபோகிறோம் என்று அவனுக்கு புரியவில்லை.

"ஒரு குட்டிய வேற இழுத்துகிட்டு வந்து இருக்கீங்க.  நாளைக்கு போலீஸ் ரெய்டு அது இதுன்னு எதாச்சும் வந்துச்சுன்னா என் ஹோட்டல் பேரு கெட்டுடும்.அதான் சொன்னேன்" என்று சொல்லிவிட்டு கீழே ரிஷப்சனுக்கு வந்து அன்றைய செய்தித்தாளை பிரித்து படிக்க ஆரம்பித்தான் அவன்.

இரண்டு பக்கங்களை மேய்ந்துவிட்டு மூன்றாவது பக்கத்தில் கண்களை செலுத்தியவன் கட்டம் கட்டி வந்திருந்த அறிவிப்பை முதலில் சாதரணாமாக பார்த்தவன் சட்டேன்று ஏதோ பொறி தட்ட பரபரப்பாகி உன்னிப்பாக படிக்க ஆரம்பித்தான்.

சந்துருவின் புகைப் படத்தோடு வெளிவந்திருந்த அந்த காணவில்லை விளம்பரம் அது.

"அட.  பெரிய இடத்துப் பையன் போல இருக்கு.  சிகாமணி நீ இன்னிக்கு நரிமுகத்துலே தான் முழிச்சு இருக்கே. " என்று தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டவன் உடனே தொலை பேசியை நெருங்கி விளம்பரத்தில் குறித்திருந்த தொலைபேசி எண்ணுக்கு டயல் செய்ய ஆரம்பித்தான்

(தொடர்ந்து மலரும்..)