காபி வழக்கம் போல சூப்பரா இருந்துச்சுங்க. அதுவும் நமக்கு ஏத்த மாதிரி ஸ்டராங்கா, சக்கரை கொஞ்சம் கம்மியா. சுருக்கமா சொன்னா நம்ம கோயமுத்தூர் அண்ணபூர்ணா காபி மாதிரி. சரி காபி புராணத்த நிறுத்துவோம். நான் அதை பத்தி பேச ஆரம்பிச்சா பேசிட்டே இருப்பேன்.

 

இவ்வளவு நேரம் பேசிட்டே இருக்கோம். என் பேரை சொல்லல பாருங்க. என் பேரு... ஐயோ அங்க வர பஸ் சேலம் பஸ் மாதிரி தெரியுது. இருங்க முதல்ல பஸ்ல போய் இடம் பிடிப்போம்.

 

ஆஹா...  பஸ்ல ஏறிட்டேன். நல்ல சீட்டு இல்ல...நாலு மணி நேரம் நின்னுட்டு போக முடியாது இல்லையா? இந்த மூணு பேர் உக்கார சீட்ல உக்காரவே எனக்கு பிடிக்காது. இருந்தாலும் வேற வழியில்லாததால உக்கார்ந்துக்கிட்டேங்க. அடுத்து யாராவது வந்தா நடு சீட்ல உக்கார சொல்லனும். ஜன்னல் சீட்ல இருக்கற அந்த ஆளை எப்படியும் நகர சொல்ல முடியாது. நடுல உக்கார்ந்து போறதை விட வேற கொடுமை இல்லை. அதான் இப்படி ஓரமாவே ஒட்டிட்டு உக்கார்ந்து இருக்கேன்.

 

நான் நல்ல பையங்க. ஆனா அப்பப்ப கொஞ்சம் பொய் மட்டும் சொல்லுவேன். அதுல முக்கியமான ஒண்ணு பஸ்ல போகும் பக்கத்துல இருக்குற யார் கேட்டாலும் வேலை தேடிட்டு இருக்கறனு சொல்றது. கொஞ்சம் நல்லா கல கலனு போகும். நிறைய பேர் அட்வைஸ் கொடுப்பாங்க. அட்டகாசமான டிப்ஸ் எல்லாம் கொடுப்பாங்க. நானும் நல்ல பையனா கேட்டுக்குவேன். ஏன்னா வேலைக்கு போறனு சொன்னா சம்பளத்தை பத்தி தான் அதிகம் பேசுவாங்க. அதான் இப்படி.

 

இன்னைக்கு யாரும் சிக்க மாட்டாங்க போல. சரி பார்க்கலாம். எப்படியும் பக்கத்துல ஒரு ஆள் வருவான் இல்லை.

 

"நீங்க என்ன முடிவு செஞ்சிருக்கீங்க?"

 

"எனக்கும் எதை டிசைட் பண்றதுனு இன்னும் தெரியல. அனேகமா அக்சண்சர் தான் சேருவேனு நினைக்கிறேன்"

 

"ஆல் தி பெஸ்ட்ங்க"

 

"தேங்க்ஸ்ங்க. நீங்க வந்து ஆறு மாசமாச்சுனு சொன்னீங்க இன்னும் வேலை கிடைக்கலயா?"

 

"என்னங்க பண்ண. லக்கே இல்லைங்க"

 

"லக் எல்லாம் சொல்லாதீங்க. எல்லாத்துக்கும் முயற்சி தாங்க முக்கியம். இதே என்னை எடுத்துக்கோங்க. இன்ஃபோஸிஸ் மட்டும் அட்டெண்ட் பண்ணிட்டு நிறுத்தியிருக்கலாம். விடா முயற்சியால தான் இப்ப கைல நாலு ஆஃபர் வெச்சிருக்கேன்"

 

"என்னங்க பண்ண. எவனும் கால் லெட்டரே அனுப்ப மாட்றானுங்க. நானும் எவ்வளவோ முயற்சி செஞ்சி தான் பாக்கறேன்"

 

"நீங்க எப்படி எல்லா கம்பெனிக்கும் அப்ளை பண்றீங்க?"

 

"நான் ஒவ்வொரு கம்பெனிக்கா ரெஸ்யும் எடுத்துட்டு போய் அந்த கம்பெனி வாட்ச் மேன்கிட்ட கொடுப்பேங்க. அவர் வாங்கி வெச்சிக்குவார்"

 

"அப்பறமா அதை எல்லாம் எடைக்கு போட்டு சுண்டல் வாங்கி சாப்பிட்டுடுவாரு. என்னங்க இது தமிழ் சினிமா ஹீரோ மாதிரி பண்றீங்க? யாராவது தெரிஞ்சவங்க இருந்தா ரெஃபர் பண்ண சொல்றதை விட்டுட்டு இப்படி பண்ணிட்டு இருக்கீங்க?"

 

"எனக்கு தெரிஞ்சவங்க யாரும் இங்க இல்லைங்க. நாங்க தான் எங்க காலேஜ்ல முதல் செட்டு. அதனால சீனியர்ஸும் இல்லை. நாங்க நாலு ஃபிரெண்ட்ஸ் வீடு எடுத்து தங்கி வேலை தேடிட்டு இருக்கோம். ஒருத்தவனுக்கும் இன்னும் கால் லெட்டரே வரல"

 

"இப்படி வேலை தேடினா கால் லெட்டர் வராது. கால் வலி தாங்க வரும். ஆன் லைன்ல ஒழுங்கா அப்ளை பண்ணுங்க. அப்படியே உங்க மெயில் ஐடியும், ஃபோன் நம்பரும் எனக்கு கொடுங்க. எனக்கு ஏதாவது தெரிஞ்சா உங்களுக்கு அனுப்பறேன்"

 

 

"சரிங்க"

 

"உங்களுக்கு என்ன லாங்வேஜ் தெரியும்?"

 

"தமிழ், இங்கிலிஷ்"

 

"ஏன் கன்னடம், மலையாளம் எல்லாம் கத்துக்க வேண்டியது தானே? இந்த ஜன்மத்துல உங்களுக்கு வேலையே கிடைக்காதுனு நினைக்கறேன்"

 

"ஏங்க இப்படி சொல்றீங்க?"

 

"நான் என்ன ப்ரோகராமிங் லாங்வேஜ் தெரியும்னு கேட்டேன். நீங்க என்னனா கற்றது தமிழ், இங்கிலிஷ்னு கதையை விட்டுட்டு இருக்கீங்க?"

 

"என்னங்க பண்ண உங்களை மாதிரி நிறைய இண்டர்வியு அட்டெண்ட் பண்ணிருந்தா தெரியும். எனக்கு C கொஞ்சம் கொஞ்சம் தெரியுங்க"

 

" 'C' யே கொஞ்சம் கொஞ்சம் தான் தெரியுமா? இப்பல்லாம் பொறக்கற குழந்தையே லினக்ஸ், ஜாவானு எல்லாம் தெரிஞ்சிட்டு தான் பொறக்குதுங்க. நீங்க என்னனா 'C' யே கொஞ்சம் தான் தெரியும்னு சொல்றீங்க"

 

"என்னங்க பண்றது. சட்டில இருக்கறது தான் அகப்பைல வரும்"

 

இவ்வளவு கேள்விக்கு பேசாம யாகூல வேலை செய்யறனே சொல்லியிருக்கலாம் போல இருக்குங்க. நல்லா கடலை வறுத்திருக்கலாம். இப்ப மொக்கையா போச்சு.

 

"ஹிம்ம்ம்... ஊருல இருந்து வந்தவுடனே எனக்கு மறக்காம ஃபோன் பண்ணுங்க. என் ஃபிரண்டு ஒருத்தன் 'C'ல பிஸ்து. அவன்கிட்ட உங்களுக்கு இண்ட்ரோ பண்ணிவிடறேன்"

 

"சரிங்க. கண்டிப்பா. ஆமா நீங்க சேலமேவா?" பேச்சை திசை திருப்பியே ஆகனுங்க.

 

"இல்லைங்க. நான் நாமக்கல். சேலத்துல இருந்து பஸ் மாறி போகனும்"

 

"சரிங்க. நீங்க எப்ப மறுபடியும் பெங்களூர் வறீங்க?"

 

"நான் திங்ககிழமை இங்க இருப்பேன். நீங்க?"

 

"நான் ஒரு வாரம் கழிச்சி தான். ஜாயினிங் டேட் இன்னும் ரெண்டு வாரம் கழிச்சி தான் இருக்கு. சீக்கிரம் வந்து மட்டும் என்ன செய்ய போறோம் சொல்லுங்க"

 

"அதுவும் சரிதான்"

 

"ஒண்ணு கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீங்களே?"

 

"சொல்லுங்க"

 

"உங்க பேரு என்னானு சொல்லவேயில்லையே?"

 

"என் பேரு சரவணா. உங்க பேரு?"

 

"விஐய்"....

 

ஒரு வழியாக சேலத்துக்கு வந்துட்டோம். .....அடப்பாவிகளா பஸ்ஸ எதுக்கு இங்க நிறுத்தனானுங்க? அடக்கொடுமையே இங்கயா பிரேக்டவுன் ஆகணும்

 

அநியாயமா ஒரு கிலோ மீட்டருக்கு முன்னாடியே நிறுத்திடானுங்களே. கடவுளே என்னடா நமக்கு வந்த சோதனை.

 

"இந்த எலவுடுத்த பஸ்சு, ஒரே ரொதனையா போச்சு...ஓட்ட வண்டியல்லாம் நம்ம தலைல கட்டி விட்டு தாலிய அருக்குறானுக.." என டிரைவர் கத்தக்கொண்டே.... "பஸ் இதுக்குமேல போகது.. பிரக்டவுன் ஆயிடுச்சு.. எல்லாரும் எறங்குங்க.." என அனைவரிடமும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்..

 

"என்னங்க இது பஸ் ஸ்டாண்ட் மாதிரி தெரியலையே?" தூக்க கலக்கத்திலிருந்தான் சரவணா.

 

"ஆமாங்க. பஸ்சு பிரேக்டவுன் "

 

"ஆமாம். இப்ப என்ன பண்றது?"

 

"அப்படியே நடந்து போனா பஸ் ஸ்டேண்ட் வந்துடும் வாங்க"

 

ரெண்டு பேரும் பேசிக்கிட்டே வந்ததுல ஒரு கிலோ மீட்டர் நடந்ததே தெரியலைங்க. பேசாம பத்து கிலோ மீட்டருக்கு முன்னாடியே வண்டிய நிறுத்தியிருக்கலாம் போல. கவர்மெண்ட் பஸ்சோட மகிமையே     தனிதான் போல.

 

பாருங்க. நம்ம தான் டகால்ட்டினு பார்த்தா இவன் நமக்கு மேல இருக்கான்போல எப்படி தான் இப்படி கூச்சப்படாம பொய் சொல்றாங்களோனு தெரியலைங்க!!!!!!! இப்ப எதுக்கு என்னை அப்படி பார்க்கறீங்க? நான் சும்மா ஒரு பொய் சொன்னேன். அவன்  எப்படி தொடர்ந்து கண்டினியுஸா அடிச்சான் பார்த்தீங்க இல்லை. இதுல எனக்கு அட்வைஸ் வேற. யாகூல வேலை செய்யற எனக்கு ஆறு மாசமா வேலை தேடற பையன் அட்வைஸ் பண்றான் பாருங்க. அது தான் கொடுமை...

 

என்னடா இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை இவன் ஊருக்கு போகலைனு பார்க்கறீங்களா? நான் மாசத்துக்கு ஒரு தடவை தான் ஊருக்கு போகறது வழக்கம். போன வாரம் போனதால இந்த வாரம் போகலை. இப்ப என் ரூமுக்கு போயிட்டு இருக்கேன். என் ரூம் கோரமங்கலா பக்கத்துல இருக்குற விவேக் நகர்ல இருக்கு. அதான் இந்த 201 பஸ் பிடிச்சி போயிட்டு இருக்கேன். 141 வர கொஞ்ச நேரமாகும் போல.

 

இன்னைக்கு என்ன ப்ளானு கேக்கறீங்களா? கழுத கெட்டா கூட்டி சுவருங்கற மாதிரி நாங்க ஃபிரியா இருந்தா Forum. அப்படியே அங்க ஒரு ரெண்டு மூணு மணி நேரம் சுத்திட்டு, கிருஷ்ணா கபேல ஒரு வெட்டு வெட்டிட்டு வந்து பாலாஜில ஒரு படம் பார்த்துட்டு, தூக்கம் வரலைனா சீட்டு விளையாடிட்டு ஒரு நாலு, அஞ்சு மணிக்கா படுப்போம்.

 

இருங்க ஏதோ போன் வருது யாருனு பார்க்கறேன். எதோ புது நம்பர்ல இருந்து வருது.

 

"ஹலோ, விஜய் ஹியர்"

நகை சுவை தெரிகிறது நண்பரே அருமை

கொங்கு தமிழ்ல்ல பிச்சு எடுக்கரிங்க போங்க...

என்னங்க ஃபோரம்ல சுத்த போறேன், படத்துக்கு போக போறேன், சீட்டு விளையாடப்போறேனு சொல்லிட்டு இப்படி காலங்காத்தால கைல ரெஸ்யூமோட இங்க வந்திருக்கேனு பார்த்தீங்களா? சும்மா விளையாட்டுக்கு தான். அவன் என்னை எப்படி நாலு கம்பெனில வேலை கிடைச்சிருக்குனு ஏமாத்தினானோ, அதை விட நான் அவனுக்கு பல்ப் கொடுக்கனும்னு தான் இந்த ஐடியா. நீங்க என்னை எதுவும் தப்பா நினைக்க மாட்டீங்கனு எனக்கு தெரியும்.


இந்த ரெஸ்யூம்ல என்னோட பேரை தவிர எல்லாமே பொய் தான். இந்த பெங்களூர்ல, இந்த சின்ன கம்பெனில எவனுக்கு என்னை தெரிய போகுது. இருங்க மொபைல் அடிக்குது, கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்க பேசிட்டு வந்துடறேன்.


"ஹேய் சரவணா. சொல்லுங்க. எங்க இருக்கீங்க?"


"நான் இண்டர்வியூ அண்டெண்ட் பண்ண போறேன். நீங்க வரீங்களா? இல்லையா?"


"நான் இன்னும் சரியா ப்ரிப்பேர் பண்ணல. அடுத்து ஏதாவது பெரிய கம்பெனியா இருந்தா சொல்லுங்க. சின்ன கம்பெனி எல்லாம் வேண்டாம்"


"பில் கேட்ஸ் ரிட்டயர்ட் ஆகறாராம். நீங்க வேணா அந்த வேலைல சேர்ந்துக்கறீங்களா?"


"இது உங்களுக்கே ஓவரா தெரியலையா?


"சரி டென்ஷனாகாதீங்க. நீங்க எங்க தங்கியிருக்கீங்க?"




"நான் பக்கத்துல விவேக் நகர்ல தான் தங்கியிருக்கேன்."


"அப்ப அப்படியே வந்தீங்கன்னா, இண்டர்வியூ அட்டெண்ட் பண்ணிட்டு, ரெண்டு பேரும் பக்கத்துல ஏதாவது ஒரு நல்ல ஓட்டல்ல சாப்பிடலாம் இல்லை?"


"நீங்க இண்டர்வியூ முடிச்சிட்டு கூப்பிடுங்க. நான் வரேன்"


"சரிங்க"

"அடப்பாவமே. நீங்க இங்க எனக்கு முன்னாடியே வந்துட்டீங்களா? சேர்ந்து சாப்பிடலாம்னு சொன்னவுடனே அதுக்குள்ள வந்துட்டீங்க. நான் இண்டர்வியூ முடிச்சிட்டு தான் வருவேன்"


"ஆமாங்க நீங்க சொல்லி பத்து நிமிஷத்துல நான் ரெஸ்யூம் டை ப் பண்ணி, ப்ரிண்ட் அவுட் எடுத்துட்டு, பறந்து வந்துட்டேன்"


"அப்ப, நான் ஃபோன் பண்ணும் போது நீங்க இங்க தான் இருந்துருக்கீங்க"


"ஆமா. சும்மா ஒரு சர்ப்ரைஸா இருக்கட்டுமேனு தான் நான் சொல்லல"


"இதெல்லாம் ஒரு சர்ப்ரைஸா. நீங்க இந்த இண்டர்வியூ க்ளியர் பண்ணா அது சர்ப்ரைஸ்"


"நீங்க நாலு கம்பெனில ஆஃபர் லெட்டர் வாங்கனவங்களாச்சே. நீங்க தாராளமா பேசலாம்"


"கிண்டல் பண்றீங்க பார்த்தீங்களா?"


"இல்லை சும்மா சொன்னேன். ஆமா நீங்க தனியா வந்திருக்கீங்களே. உங்க கூட வேலை தேடற ஃபிரெண்ட்ஸ் யாரும் வரலையா?"


"இல்லைங்க.

"எப்படி எழுதனீங்க?"


"என்னங்க இவ்வளவு கஷ்டமா கேட்டிருக்காங்க. எனக்கு ஒண்ணுக்கூட தெரியல"


"அப்பா.. எனக்கு பரவால. பாதிக்கு மேல கரெக்டுனு நினைக்கிறேன். ரொம்ப கஷ்டமில்லை. ஆனா கொஞ்சம் கஷ்டம் தான்"


"உங்க அளவுக்கு படிப்ஸா இருந்தா பரவாயில்லை"


"என்னங்க. நீங்க இஞ்சினியரிங் படிச்சி தானே வந்தீங்க. உங்களுக்கு வேலை கிடைக்கறது ரொம்ப கஷ்டம் போல"


"என்னங்க இப்படி சொல்றீங்க"!!!!




"சரி கவலைப்படாதீங்க. எங்க ரூம்ல நிறைய பேர் சேர்ந்து தான் படிப்போம்.நீங்க வாங்க உங்களுக்கு நாங்க சொல்லி தரோம்"


"ரொம்ப தேங்க்ஸுங்க. ஆனா நீங்க தங்கியிருக்கற வீட்டுக்கு நான் வரது நல்லா இருக்காது."


"அய்யோ.. ரொம்ப தான்.. அங்க எங்க க்ளாஸ் பசங்களும் வருவாங்க. நிறைய பேர் சேர்ந்து தான் படிப்போம். பயப்படாம வாங்க"

என்னடா இப்பவெல்லாம் இவன் ஃபோன்லயே அதிக நேரம் பேசிட்டு இருக்கானு பாக்கறீங்களா? என்னங்க பண்ண? தினமும் அவனுக்கு சும்மா என்ன பண்றனு கேக்கலாம்னு ஃபோன் பண்றேன். அது ரெண்டு மூணு மணி நேரமாகிடுது. இதுல வேற இந்த கம்பெனிகாரனுங்க ஒரு மணி நேரத்துக்கு ஒரு தடவை கட் பண்ணிடறானுங்க. யார் எவ்வளவு நேரம் பேசினா இவுங்களுக்கு என்னங்க வந்துச்சு? பாதி பேசிட்டு இருக்கும் போதே கட் ஆகிடும். அப்பறம் மறுபடியும் பேச வேண்டியதா போயிடுது. அதிலும் எனக்கு அவன்மேலயும் அவனுக்கு என்மேலயும் ஒரு வித பாசம் அன்பு உண்டு.ஒரு நாள் தெரிஞ்சிச்சு அவனும் என்னை மாதிரியே ஒரின நாட்டம் உள்ளவன்னு..


என் மேல சந்தேகமா இருந்தா நீங்களும் கேட்டுப்பாருங்க.


"என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?"


"நாங்க இன்னைக்கு நல்லா ஊர் சுத்திட்டு வந்தோம். உனக்கு ஒண்ணு தெரியுமா? எனக்கு ஊர் சுத்தறதுனா ரொம்ப பிடிக்கும்"


"எனக்கும் வண்டில ஊர் சுத்தறதுனா பிடிக்கும். ஐன்ஸ்டீன் கூட சொல்லிருக்காரு 'I love to travel, but hate to arrive'னு "


"ஹே ஹே... இப்படி ஐன்ஸ்டீன் பேர் சொல்லி ஃபிகரை பிக் அப் பண்றதெல்லாம் பழைய காலம். இப்பவெல்லாம் பசங்க ரொம்ப உசாரு.. கெட்டவனா இருந்தா தான் பிடிக்கும்"


"பராவாயில்லை இப்ப எல்லாம் கொஞ்சம் முன்னேறிட்டீங்க போல. முன்னாடியெல்லாம் போக்கிரி ராஜாங்கள தான் பிடிக்கும்னு சொல்லிட்டு இருந்தீங்க. இப்பவெல்லாம் ஒரு படி கீழ இறங்கி போக்கிரிகளையும் பிடிக்கும்னு ஆரம்பிச்சிட்டீங்க"


"ஆமாம். அப்படியே நீங்கம ட்டும் ஒழுங்கு. நார்மலா பேசற பசங்கள விட்டுட்டு மாடர்ன் டைப் பசங்க பின்னாடி தானே சுத்துவீங்க"


"மாடர்ன் பசங்களை சைட் வேணா அடிப்பாங்க. ஆனா மனசை கொடுக்கறது ஹோம்லி பசங்க கிட்டத்தான்.பசங்களுக்கு எப்பவுமே நல்லா பழகறவங்களை கைப்பிடிக்க தான் பிடிக்கும்"




"பிடிக்கும் பிடிக்கும் கைய உடைச்சா எல்லாம் சரியாகிடும்"

அவன் ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லாருக்கும் ஒரு டீலிங் இருக்காம். ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஏதாவது ஒரு நல்ல கம்பெனில வேலை செய்யறவங்க ஒருத்தராவது தெரிஞ்சிருக்கனும்னு. அப்ப தான் ரெஃபர் பண்றதுக்கும், ஓப்பனிங் இருந்தா சொல்றதுக்கும் வசதியா இருக்கும்னு அப்படி ஒரு திட்டமாம். எனக்கு யாரையும் தெரியாதுனு சொன்னேன். சும்மா அடிச்சி விடு அப்பறமா பார்த்துக்கலாம்னு சொல்லியிருக்கான். ஒரு வழியா BTMலே அவுட்க்கு வந்தாச்சுங்க. இப்ப அவன் ரூமை கண்டுபிடிச்சு போகனும். இன்னைக்கே சொல்லலாமா இல்லை அடுத்த முறை பார்க்கும் போது சொல்லலாமானு இப்ப ஒரே யோசனையா இருக்கு. இருங்க செல்ஃபோன் அடிக்குது சரவணாவத் தான் இருப்பான்.

என்ன புறப்படறதுக்கு இவ்வளவு நேரமாகிடுச்சினு பாக்கறீங்களா? என்ன பண்ண? எல்லாரும் இப்ப தான் கிளம்பறாங்க. மதியம் போனவுடனே அவன் ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லாரையும் அறிமுகப்படுத்தி வெச்சான். மூணு பசங்க நாலு பொண்ணுங்க. எல்லாரும் நல்லா பேசனாங்க. அப்பறம் சாப்பிட ஆரம்பிச்சோம். அட்டகாசமா சமைச்சிருந்தாங்க. வெல்லம் போடாத சாம்பார், உருளைக்கிழங்கு வறுவல், மிளகு ரசம், சக்கரை போடாம தயிரை சாப்பாட்ல போட்டு சாப்பிட்டது. எல்லாமே சூப்பரா இருந்தது. சரவணா இவ்வளவு சூப்பரா சமைப்பான்னு நீங்களும்
எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டீங்க. நானும் உங்களை மாதிரியே எதிர்பார்க்கலை

அப்பறம் சாப்பிட்டு எல்லாருக்கும் தூக்க கலக்கம். அப்படியே பேசிக்கிட்டே பொழுது ஓடிடுச்சி. ஒரு அஞ்சு மணிக்கா சுரேஷ் தான் எல்லாருக்கும் C சொல்லி தர ஆரம்பிச்சான். பையனுக்கு ஓரளவுக்கு தெரிஞ்சிருந்தது. ஆனா நிறைய விஷயம் மிஸ் பண்ணான். எனக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல. அப்படியே நான் கொஞ்ச கொஞ்சமா கேள்வி கேக்கற மாதிரி கேட்டு, அவன் வாய்லயே சொல்லி கொடுக்க வெச்சேன்.


ரொம்ப கஷ்டமா போயிடுச்சிங்க. ஒரு சில இடத்துல நான் கேள்வி கேட்டும் அவனுக்கு புரியல. அப்பறம் எங்க காலேஜ்ல இப்படி சொல்லி கொடுத்தாங்கனு நான் சொல்லி கொடுக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். சரவணாவுக்கு என் மேல சந்தேகம் வந்திருக்குமானு தெரியல.

கலக்குங்க

பாத்து மூணு வாரம் ஆகிடுச்சினு இப்படியா மறந்து போயிடுவீங்க. நான் தாங்க விஜய். மூணு வாரமும் வீக் எண்ட் சரவணா வீட்டுக்கு போனேன். ஊருக்கு கூட போகலை. போன வாரம் என் ரூமேட் அஷோக்கையும் கூப்பிட்டு போயிருந்தேன். அவனும் என்னோட யாகூல தான் வேலை செய்யறான். ஆனா வேலை தேடறானு பொய் சொல்லி தான் கூப்பிட்டு போயிருந்தேன். அவன் எப்ப பார்த்தாலும் பேசிட்டே இருக்கற டைப்பு.


இப்பவெல்லம் ஒரு நாளைக்கு அஞ்சு ஆறு மணி நேரம் ஃபோன்ல பேசிக்கறோம். ஆனா என்ன பேசனோம்னு அடுத்த நாள் ஞாபகமிருக்க மாட்டீங்குது. ஆனா ஜாலியா இருக்குது. இந்த மாதிரி நான் எப்பவுமே சந்தோஷமா இருந்தது இல்லைனு நினைக்கிறேன்.


நமக்கு பிடிச்சி பசங்கக்கிட்ட பேசினாவே இவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கும்னு நான் நினைக்கல. அதுவும் மத்த பசங்கங்க யார்கிட்ட பேசும் போதும் நான் இவ்வளவு சந்தோஷமாவும் இருந்தது இல்லை. இந்த வாரம் ஊருக்கு போகலாம்னு ப்ளான். அவனும் வரதா சொல்லியிருக்கான்.


நாளைக்கு தானே வெள்ளிக்கிழமை. அதான் நாளைக்கு இராத்திரி கிளம்பலாம்னு ப்ளான். அவன் காலைல கிளம்பலாமானு கேட்டான். நான் தான் ஒரு நாள் முழுசா வீணாகிடும். அதனால ஒரு எட்டு ஒன்பது மணிக்கா கிளம்பலாம். அப்ப தான் விடிய காலைல சேலத்துல இருந்து பஸ் கிடைக்கும்னு சொல்லியிருக்கேன். பாக்கலாம்.


இருங்க சரவணா போன் பண்றான் பேசிட்டு வரேன்.

"வாட்?"


"ஆமா. ஏதோ ஒரு ஃபோன் கால் வந்துச்சு. அழுதுகிட்டே கிச்சனுக்கு போனாங்க. நான் பின்னாலயே போனேன். கத்தி எடுத்து கைல கட் பண்ண போனாங்க. நல்ல வேளை நான் தடுத்துட்டேன். வசந்தும் சரியா வந்துட்டான். அப்ப இருந்து ரெண்டு பேரும் அழுதுகிட்டே இருக்காங்க. எனக்கு பயமா இருந்துச்சு. நீ பக்கத்துல இருந்தா கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும்னு நினைச்சேன். அதான் வர சொன்னேன்"


"ஹும்ம்ம்... உனக்கு ஏதாவது ஐடியா இருக்கா?"


"இல்லை. வசந்துக்கு கூட என்னனு புரியல. அப்ப இருந்து ஏன்னா ஏன்னானு கேட்டு அழுதுட்டு இருக்கான்"


"ஏதாவது லவ் மேட்டரா?"


"தெரியல. ஆனா எனக்கு தெரிஞ்சி அப்படி இருக்காதுனு தான் நினைக்கிறேன்"


"சரி. அண்ணாக்கிட்ட நான் பேசி பாக்கறேன்"


"இப்ப வேண்டாமே"


"இருக்கட்டும். அவுங்க எனக்கும் அண்ணா தான். வா போய் பேசலாம்"

என்னங்க ஏதாவது லவ் மேட்டரா இருக்கும் சுலபமா சமாளிச்சி சமாதானம் பண்ணி வெச்சா பின்னாடி நமக்கு இந்த அண்ணனா ஹெல்ப் பண்ணுவாங்கனு பார்த்தேன். பிரச்சனை கொஞ்சம் பெருசா இருக்கும் போல இருக்கு.


மேட்டர் என்னனு ஓரளவுக்கு புரிஞ்சி போச்சி. அண்ணன் ஃபேக் போட்டு சேர்ந்துருப்பாங்க போல. அது எப்படியும் கம்பெனில தெரிஞ்சிருக்கும். வேலையை விட்டு தூக்கறனு சொல்லியிருப்பானுங்க. ஆனா அதுக்கு தற்கொலை பண்ணிக்கனுமா என்ன? இல்லை இவுங்க ஃபேக்னு தெரிஞ்சி கம்பெனி HRஓ, மேனஜரோ இவுங்களை தப்பா பயன்படுத்திக்க பார்த்திருப்பானுங்களோ? இதுக்கான வாய்ப்பு ரொம்ப அதிகமா இருக்கு. இல்லைனா எவனாவது ஃபிரெண்ட்ஸ் டபுல் கேம் ஆடிருப்பானுங்க. பேசுவோம்.


"வசந்த், சரவணா. வீட்ல சாப்பிட ஏதாவது இருக்கா?"


"...... "


"என்ன முழிச்சிட்டு இருக்கீங்க? சாப்பிட ஏதாவது தயார் பண்ணுங்க. இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துல எல்லாம் சரியாகிடும்"


"....... "


"போங்க. நான் தான் சொல்றேன் இல்லை"


ரெண்டு பேரும் கிச்சனுக்கு போயிட்டாங்க. அப்பாடா.


"சொல்லுங்ண்ணா, வேலை விட்டு தூக்கிடுவோம்னு ஏதாவது சொன்னாங்களா?"


"இல்லை"


அப்ப முதல் விஷயம் இல்லை. இன்னும் கொஞ்சம் சீரியஸ்ஸான விஷயமாத்தான் படுது.


"சரி என்ன கேட்டானுங்க? ஏதாவது தப்பா நடந்துக்கிட்டாங்களா?"


ஆதி அண்ணா முகம் விரிஞ்சதை பார்க்கும் போது அவுங்களுக்கு ஆச்சர்யமும், பயமும் சேர்ந்தே வந்துருக்கும் போல இருக்கு.

"ஒரு மாசம் கழிச்சி ஒரு ஃபோன் வந்துச்சு. அதுல நான் ஃபேக் போட்டதை பத்தி எங்க ஊர் பத்திரிக்கைல எல்லாம் போட்டு நாறடிச்சிடுவனு சொல்லி பயமுறுத்தி காசு கேட்டாங்க. நானும் பயத்துல காசு கொடுத்தேன். அப்பறம் நான் என் ஃபோன் நம்பரை மாத்திட்டேன். இன்னைக்கு கரெக்டா மறுபடியும் என் புது நம்பருக்கு போன் பண்ணாங்க. நம்பர் மாத்தினா கண்டு பிடிக்க முடியாதானு சொல்லி அசிங்க அசிங்கமா திட்டினாங்க. நாளைக்கு பணம் எடுத்துட்டு வர சொல்லியிருக்காங்க. இல்லைனா நான் ஃபேக் போட்டதையும் அதை மறைக்க காசு கொடுத்ததையும் எங்க ஊர் பத்திரிக்கைல போட்டுடுவேனு மிரட்டறாங்க. எனக்கு பயமா இருக்கு. இவனுங்க என்னை விட்டு வைக்க மாட்டானுங்க போல"


"அழாதீங்க. முதல்ல அழுகையை நிறுத்துங்க. யாரா இருக்கும்னு ஏதாவது யோசிச்சீங்களா?"


"யாருனே எனக்கு சரியா தெரியல"

"உங்ககிட்ட பேசினவங்க தமிழ்ல பேசினாங்களா?"


"ஆமாம்"


"உங்களை இண்டர்வியூ பண்ண HR, உங்க மேனஜர் யாராவது தமிழ் ஆளுங்களா?"


"இல்லை. HR வட இந்தியாக்காரர், மேனஜர் ஆந்திரா"


"ஹும்ம்ம். உங்க டீம்ல எத்தனை பசங்ங்க?"


"மொத்தம் நாலு பசங்க"


"சரி அதுல எத்தனை பேர் அங்க லேட்ரலா சேர்ந்தாங்க?"


"நான் மட்டும் தான். மீதி எல்லாரும் அந்த கம்பெனிலயே ஃபெரஷரா சேர்ந்தவங்க"


"அப்ப இது உங்க மேனஜர் வேலையா இருக்க வாய்ப்பு குறைவு. ஏன்னா அவுங்க பண்றது ஒரு ப்ராஸஸ் மாதிரி இருக்கு. ஒருத்தருக்காக இவ்வளவு ரிஸ்க் எடுக்க மாட்டாங்க. என்னோட கணிப்பு HR இல்லைனா உங்க ப்ரெண்ட்ஸ் யாராவது ஒருத்தவங்க தான்"

"உங்க டீம்ல தமிழ் பசங்களோ இல்லை பொண்ணுங்களோ யாராவது இருக்காங்களா?"


"ஆமாம். ஒரு பையன், ஒரு பொண்ணு"


"அதுல யார் மேலயாவது சந்தேகம் படற மாதிரி?"


"இல்லை. அவுங்க ரெண்டு பேரும் ட்ரெயினிங்ல இருந்து ஒண்ணா இருக்கறவங்க அண்ட் தே ஆர் இன் லவ் வித் ஈச் அதர்ஸ்"


"அப்ப அவுங்களா இருக்க முடியாதுங்கறீங்க?"


"ஆமாம்"


"ஆஹா... ஒரு முக்கியமானதை விட்டுட்டனே. நீங்க ட்ரெயினிங் போனீங்களே. அவுங்க தானே உங்களுக்கு ஃபேக் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் கொடுத்தாங்க?"


"ஆமா"


"ஹவ் டிட் ஐ மிஸ்ட்டு இட்? ஷிட்... கம் ஆன். தேர் இஸ் ய ஹை சான்ஸ் ஆஃப் தெம் பீயிங் தி கல்ப்ரிட்ஸ். ஏன்னா திருடனை உருவாக்கறவனுக்கு திருடன்கிட்ட இருந்து திருடறது சுலபம்"


ஆதி அண்ணாவோட முகத்துல ஒரு அதிர்ச்சி தெரிஞ்சிது...


(ஆட்டம் தொடரும்...)

பணத்தை அக்கவுண்ட்ல வேண்டாம்னு சொன்னது சரி. ஆனா மக்கள் வர இடத்துல வந்து அவனுக்கு எதிர்ல உக்கார்ந்து ஏன் காபி குடிக்க சொன்னானுங்க? அப்பறம் ஏன் அவன் எழுந்திரிக்கும் போது கூடவே எழுந்து வெளிய வர சொன்னானுங்க?
சம் திங் ஃபிஷ்ஷி. இல்லைங்களா? பொதுவா இந்த மாதிரி பிரச்சனை பண்றவனுங்க முகத்தையே காட்ட மாட்டாங்களே.


"பணத்தை ஏதாவது கவர்ல வெச்சி கொடுத்தீங்களா?"


"இல்லைப்பா. பணத்தை எந்த கவர்லயும் வைக்காம கொடுக்கனும்னு சொன்னாங்க. எல்லாமே முன்னாடியே தெளிவா சொல்லிட்டாங்க"


"ஹிம்ம்ம்"


இது கொஞ்சம் கஷ்டமான விஷயமா தான் இருக்கும் போல. நம்ம தமிழ் படத்துல எல்லாம் ஒரு பாலிதின் பைல சுத்தி துணி பைல வெச்சி கொடுக்க சொல்லுவாங்க. இவனுங்க ஏன் பணத்தை எதுலயும் போடாம அவன் கைல தர சொல்லியிருக்காங்க. பணத்தை கைல கொடுத்துட்டு சேர்ந்து வெளிய வரணும். இதுல ஏதோ சீரியஸா இருக்கு போல இருக்குங்க. உங்களுக்கு தோணல?

"கிழிஞ்சிது. உங்ககிட்ட மட்டும் உண்மையை சொல்றேன். சரவணாக்கிட்ட சொல்லாதீங்க"


நான் உண்மையை சொல்லி முடிச்சவுடனே ஆதி அண்ணா முகத்துல பெரிய ஆச்சரியம். என்னால இந்த பிரச்சனையை சமாளிக்க முடியும்னு அவுங்களுக்கு ஓரளவுக்கு நம்பிக்கை வந்துடுச்சிங்க. அவுங்களே சாப்பிட ஓ.கே சொல்லிட்டாங்கனா பாருங்களேன். இருங்க சாப்பிட்டு வந்துடறேன்.


இந்த வீட்ல எனக்கு தெரிஞ்சி யாருமே பேசாம சாப்பிடறது இது தான் முதல் தடவை. சரவணா லூசுக்கூட பேசலை. நானும் எவ்வளவோ டாபிக் ஆரம்பிச்சேன் எதுவும் வொர்க் அவுட் ஆகலைங்க. சரி விடுங்க. நம்ம இப்ப பிரச்சனையை பத்தி யோசிப்போம். வேற எதையும் யோசிக்காம இந்த சினாரியோல மட்டும் கான்சன்ட்ரேஷன் செய்வோம். ஒவ்வொரு ஃபிரேமா பார்க்கலாம்.

HR இதை பண்ணலாம். இவுங்களை கண்டுபிடிக்கறது சுலபம். இவுங்க ஃபேக்னு சொல்லி அந்த இண்ஸ்டிடியூட்ல இருந்து பண்ற மாதிரி HRக்கு போன் பண்ணாலாம். அவன் இந்த அண்ணாவை கூப்பிட்டு விசாரிச்சா நல்லவன். இல்லைனா தப்பு அங்க இருக்கலாம். ஆனா அப்படி பண்ணா இந்த அண்ணா வேலை போயிடும். அதனால அந்த ஐடியா கடைசியா வைக்கலாம்.


அடுத்து ட்ரெயினிங் இண்ஸ்டிடியூட். இவனுங்களும் இதே மாதிரி பசங்களை தப்பா பயன்படுத்தலாம். இதை கண்டுபிடிக்கவும் வழி இருக்கனும்.


(ஆட்டம் தொடரும்...)

நான் தினமும் காலைல ஏழு மணிக்கு ஆபிஸ் போயிட்டு மதியம் மூணு மணிக்கு வரேன். அப்பறம் நாலு மணிக்கு இந்த ட்ரெயிங் இண்ஸ்டிடியூட். நாலு மணில இருந்து அஞ்சு மணி வரைக்கும் க்ளாஸ். அப்பறம் லேப் அவர்ஸ்.வேற ஸ்லாட் கிடைக்கல. ரொம்ப கொடுமையா இருக்கு. எப்படியும் இன்னும் ரெண்டு வாரத்துக்குள்ள ஏதாவது க்ளூ கிடைக்காமலா போகும்? அப்படி ஏதாவது கிடைச்சா இந்த கொடுமைல இருந்து எஸ்கேப் ஆகிடலாம்.


எனக்கு சேரும் போதே கொஞ்சம் சந்தேகம் வர மாதிரி தான் இருக்குது. அப்ளிகேஷன்ல நிறைய ஃபில் பண்ண சொல்றாங்க. அப்பா, அம்மா, கூட பிறந்தவங்களை பத்தின விவரம் எல்லாம் கேட்டிருக்கு. ரெண்டு பேரும் எல்லாத்தையும் மாத்தி தான் கொடுத்திருக்கோம்.

ட்ரெயினர்ஸ் பத்தி எதுவும் அதிகமா தெரியல. எல்லாரும் படிச்சி முடிச்சிட்டு வேலை தேடற கூட்டம் மாதிரி தெரியுது. ஒரு சிலர் வேலையும் பார்த்துட்டு இங்க பார்ட் டைமாவும் வேலை செய்வாங்க போல தெரியுது. எங்களுக்கு ஜாவா எடுக்கறது சுகுமாரன். இங்க நிறைய தமிழ் ஆளுங்க தான். இதுக்கு முந்தின பேட்ச்க்கு ஜாவா எடுக்கறவர் கூட தமிழ் தான். ஆரக்கிள் எடுக்கறது, C, யுனிக்ஸ், டாட் நெட் எல்லாத்துக்கும் பாடம் எடுக்கறதுலயும் தமிழ் ஆளுங்க இருக்காங்க.


இப்ப என்னுடைய ப்ளான் ஆராக்கிள் கிளாஸ்க்கு என்னோட ஃபிரெண்ட் அசோக்கை சேர வைக்கறது தான். அது ஏன் ஆராக்கிள் க்ளாஸ்னு யோசிக்கறீங்களா? அதுக்கு காரணம் இருக்கு. உங்களுக்கே போக போக புரியும்.

எப்படியும் அசோக் ஒரு ரெண்டு மூணு நாள்ல அந்த அண்ணனை மடக்கி போட்டுடுவான். அப்ப தான் அடுத்த வேலையை ஆரம்பிக்க முடியும். இன்னைக்கு தான் அவன் சேர்ந்துட்டானே. அடுத்த வாரத்துல எப்படியும் கண்டுபிடிச்சிடலாம்.


---------


அசோக் சேர்ந்து இன்னையோட ஒரு வாரமாச்சு. எதுவும் பெருசா பண்ணாம இருக்கான். அவனுக்கு ஒரு வேலை கொடுத்துருக்கேன். அதை மட்டும் அவன் பண்ணிட்டானா, நாங்க அடுத்த வாரம் கோர்ஸ் போகனுமா இல்லை வேண்டாமானு முடிவு எடுத்துடலாம். மணி பன்னெண்டு ஆச்சு. இன்னும் அவன் ஆளை வேற காணோம். போன் வேற ஸ்விட்ச் ஆஃப் ஆகிருக்கு. ஒன்னுமே புரியலையே. ஏதாவது பிரச்சனையாகிருக்குமா?


(ஆட்டம் தொடரும்...)

"அப்பறம்?"


" வெற்றி அந்த ரூமுக்கு கூப்பிட்டு போய் இருந்த சீடி எல்லாம் எடுத்து தேடிட்டு இருந்தாரு. நானும் உள்ள போய் ஒவ்வொரு சீடியா பார்த்துட்டு இருந்தேன். நானும் ஆரக்கிள் சீடி தேடறேனு நினைச்சிட்டு விட்டாரு. இன்ஸ்டிடியூட்டோட மண்த்லி பேக் அப் சீடியை ஒரு வழியா கண்டுபிடிச்சி வெற்றிக்கு தெரியாம சுட்டுட்டேன். ஆனா இது நாலு மாசத்துக்கு முன்னாடி எடுத்தது போல. புதுசு கண்ணுல படல"


"பரவால. எக்ஸலண்ட் வொர்க். சரி நம்ம டேட்டா பேஸ்ல இம்போர்ட் பண்ணுவோம். அப்பறம் உன் போன் என்னாச்சு? நான் ரொம்ப நேரம் ட்ரை பண்ணேன்"


"அது சார்ஜ் போட மறந்துட்டேன். இப்ப போடனும்"


ஒரு வழியா முதல் படியை தாண்டியாச்சுங்க. இதை வெச்சி தான் பிரச்சனை இந்த இன்ஸ்டிடியூட்லயா இல்லை வெளியவானு கண்டு பிடிக்க முடியும். இந்த இன்ஸ்டிடியூட்ல இல்லைனா அடுத்து HR தான். நாளைக்குள்ள இந்த இன்ஸ்டிடியூட்டானு தெரிஞ்சிடும். அப்படி அந்த சீடில என்ன இருக்குனு யோசிக்கறீங்களா?