சோமசேகர் சொன்னதைக் கேட்டதும் சந்திரசேகர் அதிர்ந்து போனார்.

கூடவே அந்த வார்த்தைகளை அவர் சொன்னவிதம் அவரை மேலும் நிலைகுலையச் செய்தது.

"சோமு.  நீயா இப்படிச் சொல்லறே.?  என்னைப் பற்றி நல்லா தெரிஞ்சுகிட்டவன் - என்னைய நல்லா புரிஞ்சுகிட்டவன் - நீயாடா இப்படி பேசறே?  ஜமுனாவை நான் கைவிட நேர்ந்த சந்தர்ப்பமும், சூழ்நிலையும் உனக்கு நல்லாவே தெரியும்.  அப்படி இருந்தும் நானா அவளை அநாதரவா விட்டுட்டு ஓடிவந்த மாதிரி பேசுகிறாயே? அதுக்கப்புறம் அவளை சந்திக்க நான் மேற்கொண்ட முயற்சிகள் எல்லாமே உனக்கு தெரியும்.  அப்படி எல்லாம் தெரிஞ்சும் நீயே என் மேல பழி சொல்லற மாதிரி சென்னை ஹோட்டல்லே நான் வேணும்னே அவளை தவிக்க விட்டுட்டு வந்த மாதிரி பேசறியேடா..  " சந்திரசேகரின் குரல் கம்மியது.

"ஐ. ஆம் ஸாரிடா.  ஏதோ வேகத்துலே ;அப்படி பேசிட்டேன்.  இன்பாக்ட் அன்னிக்கு நடந்த சம்பவத்தை நல்லா தெரிஞ்சுகிட்ட நானே அப்படி பேசி இருக்கக் கூடாதுதான்.  என்னை மன்னிச்சுடுடா.  நாமெல்லாம் செத்துட்டதா நெனைச்சுட்டு இருந்த ஜமுனா உயிரோட தான் இருக்கா.  அது மட்டும் இல்லேடா..  அவளுக்கும் உனக்கும் பிறந்த மகன் இப்போ கோயமுத்தூருக்கே வேலை கிடைச்சு வந்து இருக்கான்டா." என்றார் சோமசேகர்.

"சோமு.. நிஜமாவாடா சொல்லறே.  என் மகனா.?  எனக்கு ஒரு மகன் இருக்கானா?  அவன் இந்த ஊருக்கே வந்திருக்கானா?  அப்போ ஜமுனாவும் அவன் கூட வந்து இருப்பா இல்லே.  சோமு.. எனக்கு அவளை உடனே பாக்கணும்.  பார்த்து நான் அவளுக்கு மனசார எந்த கொடுமையும் செய்யலேன்னு அவ கிட்டே சொல்லணும்.  எனக்கு அவளைப் பத்தி நல்லா தெரியும்டா. அவ என்னை கண்டிப்பா மன்னிச்சுருவா." என்று பரபரத்தார் சந்திரசேகர்.  அவர் கண்களில் பெருகிய கண்ணீர் கன்னங்களில் வழிய ஆரம்பித்தது.

சோமசேகர் ஏதோ பேச வாய் திறந்தார்.  அப்போது கதவு தட்டப் பட்டது.

சந்திரசேகர் கைக்குட்டையை எடுத்து அவசர அவசரமாக கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டு மறுபுறம் திரும்பிக் கொண்டார்.  சோமசேகர் சென்று கதவைத் திறந்தார்.  அங்கு ஒரு தட்டில் கண்ணாடி டம்ளர்களில் நிரப்பிய பழச்சாறுடன் நின்று கொண்டிருந்த பத்மா உள்ளே நுழைந்தாள்.

"அட.  என்னம்மா இது?  நான் ஐஸ் வாட்டர் தானே கேட்டேன்.?" என்றார் சோமசேகர்.

"பரவா இல்லைண்ணா.  வீட்டுக்கு வந்திருக்குற சம்பந்தி நீங்க.  வெறும் தண்ணிய கொடுக்க முடியுமா?  அதான் ஜூஸா கொண்டுட்டு வந்துட்டேன்."  என்றாள் அவள். 

"சரிம்மா.  அங்கே வச்சுட்டு போ.  முக்கியமான விஷயம் பேசிட்டு இருக்கோம்.  அப்புறம் குடிச்சுக்கறேன்" என்றார் சோமசேகர்.

இருவரும் வியாபார பார்ட்னர்கள்.  அதனால் அடிக்கடி தனிமையில் பேசிக்கொள்வது உண்டு.  ஆகவே என்ன எது என்று குடையாமல் பத்மா அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள்.

அவள் சென்றதும் அறையை லாக் செய்துவிட்டு சந்துருவை நெருங்கினார் சோமசேகர்.

அவர் அருகில் வந்ததும் அப்படியே அவர் தோள்பட்டை மீது முகம் சாய்த்து குமுறிக் குமுறி அழ ஆரம்பித்தார் சந்திரசேகர்.

"டேய்.. ;சந்துரு என்னடா இது?  வாட் ஈஸ் திஸ்.  சின்னக் குழந்தை மாதிரி.  " என்று நண்பனை தோளோடு அணைத்து தேற்றினார் சோமசேகர்.

"முடியலேடா என்னாலே முடியலே.  என் ஜமுனா இதனை நாளா எங்கே இருந்தாளோ?  எப்படி எல்லாம் கஷ்டப்பட்டாளோ? என் பையன் இந்த மாளிகையிலே வளர வேண்டியவன்  ... அவனை நான் பார்க்கணும்டா.  உடனே பார்த்தாகனும்.  அவன் எங்கே இருக்கான்டா?  அவனை உடனே பார்த்தாகனும் கூட்டிட்டுப் போடா." என்று பரபரத்தார் சந்திரசேகர்.

"டேய்..சந்துரு.. முதல்லே கண்ணைத்துடை.. நிதானத்துக்கு வா. இந்தா இந்த ஜூஸைக் குடி." என்று பழச்சாறு நிரம்பிய டம்ப்ளரை அவரிடம் நீட்டினார் சோமசேகர்.

ஒரே மூச்சில் அதை குடித்து முடித்த சந்திரசேகர் சற்று நிதானத்துக்கு வந்தார்.

"நீ நெனைக்கிற மாதிரி  உன் மகனை அவ்வளவு சுலபமா பார்த்துட முடியாது சந்துரு.  அப்படியே பார்த்தாலும் அவன் கிட்டே உன்னை வெளிப்படுத்திக்க முடியாதுடா" என்றார் சோமசேகர்.

"ஏண்டா இப்படிச் சொல்லறே?." - அதிர்ச்சியுடன் கேட்டார் சந்திரசேகர்.

"ஆமாண்டா.  கொஞ்சம் நிதானமா யோசனை செய்து பாரு.  கதிரவனை - அதாண்டா உன் பையனோட பேரு -  கதிரவனை நீ பார்த்தால் அவன் கிட்டே உன்னை எப்படி அறிமுகப் படுத்திக்குவே?  நீ தான் அவன் அப்பான்னா?  அவ்வளவுதான் அவன் உன்னை அடிச்சே கொன்னுடுவான்.  அந்த அளவுக்கு அவனுக்குள்ளே ஆத்திரம் இருக்கும்.  ஏன்னா அவ்வளவு கஷ்டங்களை அவன் அம்மா அனுபவிச்சு இருக்கா.  அதை எல்லாம் கூடவே இருந்து பார்த்தவன் இல்லையா?  அதனாலே அம்மாவோட இந்த நிலைமைக்கெல்லாம் அவன் அப்பா தானே காரணம் என்ற ஆத்திரமும் வேதனையும் அவன் மனசுலே நினைவு தெரிஞ்ச நாள் முதலா இருக்கும்.  அதெல்லாம் அப்படியே வெடிச்சு சிதறினா உன்னாலே தாங்க முடியுமா ?' - என்றார் சோமசேகர்.

'நியாயமான கோபம் தானேடா.  புருஷன் இல்லாத பொண்ணுங்க படர கஷ்டங்களை கூடவே இருந்து பார்க்குற யாருக்குமே வர நியாயமான கோவம்தானேடா அது.?  அவன் என்னை அடிச்சாக்கூட அது தப்பே இல்லைடா." என்றார் சந்திரசேகர்.

"டேய்.. ஜமுனாவோட இப்போதைய நிலைமை என்னன்னு தெரிஞ்சா நீ இப்படி பேசமாட்டே." என்றார் சோமசேகர்.

 "என்னடா பெரிய நிலைமை.  அவளுக்கு படிப்பு அவ்வளவா கிடையாது.  அதனாலே எங்கேயாச்சும் வீட்டு வேலை செய்து பையனை வளர்த்து இருப்பா.  ஒவ்வொரு ஸ்டேஜ்லேயும் வறுமையையும், கஷ்டங்களையும் அனுபவிச்சுட்டே என் மகன் படிச்சு வளர்ந்திருப்பான்." என்றார் சந்திரசேகர்.

"நீ நெனைக்கறதுக்கும் மேலேயே கற்பனை பண்ணிக்கூட பார்க்க முடியாத சூழ்நிலையிலே ஜமுனா இருந்திருந்தா?" - சோம சேகரின் கேள்வியின் பொருள் விளங்காதவராக அவர் முகத்தை தன் புருவம்.சுருங்க ஏறிட்டார் சந்திரசேகர்.

"ஐ ஆம் சாரி டு சே திஸ்டா.  ஜமுனா ..ஜமுனா.. இஸ் நௌ எ செக்ஸ் வொர்க்கெர்டா.  எஸ். ஷி இஸ் எ ப்ராஸ்" என்றார் சோமசேகர்.

இடியே தலையில் விழுந்தது போன்ற அதிர்ச்சிக்குள்ளான சந்திரசேகர் அப்படியே நொறுங்கிப் போனார்.

"இப்போ சொல்லு..  உன் மகனை நீ எப்படி சந்திக்க முடியும்?  அவன் உன்னை சும்மா விடுவான்னு நெனைச்சுட்டு இருக்கியா.?  அதையே விட்டுத்தள்ளு.  உன் நிலைமைய கொஞ்சம் நெனைச்சுப்பாரு.  சொசைட்டியிலே உன் பொசிஷன் என்ன?  பத்மாவுக்கு நீ கணவன்.  கல்பனாவின் அப்பா.  என் மகனுக்கு மாமனார்.  ஒரு விபச்சாரியின் மகனுக்கு நீ தந்தை என்பது வெளியே தெரியவந்தா அது எத்தனை பெரிய கேவலம்.  .நாளைக்கே உன் மதிப்பு மானம் மரியாதை எல்லாமே காத்துலெ பறந்து போயிரும்.  மத்தவங்களை விடு.. உன்னை தெய்வமா நெனைக்குற மனைவியும், ரொம்ப உயர்வா நினைக்குற மகளும் நொறுங்கிப் போயிருவாங்க.  அது மட்டும் இல்லே.  அப்புறம் கல்பனா உன்னை ஒரு புழுவைப் பார்க்கற மாதிரி பார்க்க ஆரம்பிச்சிட்டா அதை உன்னாலே தாங்க முடியுமா?" என்று வேகமாகப் பேசிக்கொண்டே போனார் சோமசேகர்.

தளர்ந்துபோய் சோபாவில் சரிந்தார் சந்திரசேகர்.

"அப்படீன்னா? இப்போ நான் என்ன செய்யணும்னு நீ சொல்லறே?" ஆயாசத்துடன் கேட்டார் சந்திரசேகர்.

"மறந்துடு.  எல்லாத்தையும் அடியோட மறந்துடு. - என்றார் சோமசேகர்.

"ஏண்டா.. நானா நெனைச்சுட்டு இருந்தேன்.  நான் சந்தோஷமா தானேடா இருந்தேன்.  ஏதோ அப்பப்போ ஜமுனாவோட ஞாபகம் வந்து குத்த உணர்ச்சி உறுத்தும்.  அப்போ எல்லாம் நீ தானே எனக்கு ஆதரவா இருப்பே,   இப்போ நீயே வந்து உள்ளே அடிமனசுலே புதைஞ்சு கிடந்ததை எல்லாம் வெளியே கொண்டுட்டு வந்துட்டு மறந்துடு.  அடியோட மறந்துடுன்னு சொல்லறியே?" - என்று கேட்டார் சந்திரசேகர்.

"நானே இதை இவ்வளவு சீக்கிரம் உன்கிட்டே சொல்லி இருக்கக்கூடாது தான்.  என்ன செய்ய?  எனக்கும் திவாகர் விஷயத்தை சொன்னதும் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியிலே உன் கிட்டே சொல்லணும்னு சொல்லிட்டேன்.  பரவாயில்லே.  இந்தப் பிரச்சினைக்கு ஒரு சரியான தீர்வு நானே கண்டுபிடிக்கறேன். முதல்லே நான் ஜமுனாவை சந்திக்கறேன்.  அதுக்கும் முன்னாலே கதிரவனை மீட் பண்ணனும்.  இந்த பிரச்சனையை என்கிட்டே விட்டுடு.  நான் பார்த்துக்கறேன்.. நீ ரிலாக்ஸ்டா இரு.  பத்மா முன்னாலே எதையும் வெளிக்காட்டிக்காதே.  என்ன சரியா?" என்று கேட்டார் சோமசேகர்.

சரி என்பது போல தலையசைத்தார் சந்திரசேகர்.

******************************************

ஹோட்டலுக்குள் நுழைந்து தனது ரூமுக்கு சென்றதும் திவாகர் செய்த முதல் வேலை கதிரவனை தன் அறைக்கு வரவழைத்தது தான்.

இரவு அந்த கிறுக்கன் ராஜேந்திரனை அழைத்துச் சென்றானே அங்கு என்ன பாடாய்ப் படுத்தி இருப்பானோ?. 

முதலில் அவனிடம் இப்படி தனியாக விட்டுச் சென்றதற்கு மன்னிப்பு கேட்கவேண்டும்.  அதுமட்டும் அல்ல.  அவன் மனசுக்குள் என்னவெல்லாம் வேதனைப் பட்டிருப்பானோ அதற்கெல்லாம் அவனுக்கு ஆறுதல் கூறி தெம்பை ஏற்படுத்தவேண்டும். 

தவிர இந்த மாதிரி கஸ்டமர்களிடம் எப்படி நடந்து கொள்ளவேண்டும் என்று சொல்லிக்கொடுக்கவேண்டும்.

இப்படி பல வேண்டும்கள்!  

"குட் மார்னிங் திவாகர்." - கதிரவன் ப்ரெஷாக வந்து நின்றான்.

"எஸ். குட் மார்னிங் கதிரவன்.  பை தி பை நேத்து நைட் அந்த கிறுக்கன் கிட்டே உங்கள மாட்டி விட்டுட்டு வந்துட்டேன்.  ஸாரி பார் தட். அவன் ரொம்ப டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டானா?  " என்றான் திவாகர் உண்மையான கரிசனத்துடன்..

"நோ நோ.  அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே திவாகர்.  பாவம்.. ஹீ இஸ் எ நைஸ் பெல்லோ.  நான் தான் அவர் கிட்டே தப்பா நடந்துகிட்டேன். " என்றான் கதிரவன்.

அந்த வார்த்தைகளை அவன் சொன்னபோது அவன் முகத்தில் தோன்றிய வெட்கச் சிவப்பு...?

திகைத்துப் போனான் திவாகர்.

(தொடர்ந்து மலரும்..)