ரெஸ்டாரன்ட் விட்டு மதுவும் மதனும் வெளியேறி  கார் அருகே வந்தனர். மதன் காரில் சாய்ந்து சிகரட் பற்ற வைத்தான். முதல் புகையை ஆழ இழுத்து விட்டு எதிரில் இருந்த மதுவை பார்த்தான்.

"ரெண்டு நாளா பெண்டு கழண்டு போச்சு. இன்னைக்கு பயங்கர டயர்ட். ராத்திரி முழுசா தூங்கவே இல்லை நல்லபடியா குழந்தை பிறந்ததும் எல்லா டென்ஷனும் பறந்து போச்சு. நல்லவேளை அங்கிள நீ கூட்டிட்டு வந்தது எனக்கு ரொம்ப ஹெல்பா இருந்தது. முதல்ல உன்கிட்ட போன்ல பேசினப்போ நீ அங்கிளோட ஹாஸ்பிடல் வர்றது தெரிஞ்சு சந்தோசமா இருந்தது,  உன்னை பார்த்து ஜஸ்ட் ஒரு மூணு மணி நேரம் இருக்குமா. ஆனா பாரேன், என்னமோ தெரியல உன் கூட ரொம்ப நாளா நெருங்கி பழகின மாதிரி தோணுது" என்றான் மதன்.

மதுவின் கண்களில் வெட்டி மறைந்த மின்னலை மதன் கவனிக்க தவறவில்லை. வார்த்தைகள் ஒன்றுக்கு ஒன்று முட்டி கொண்டு வெளியே வர தவித்து நழுவி தொண்டைக்குள் இறங்கியதையும் மதன் விட்டு வைக்கவில்லை. மதுவின் தவிப்பு புரியாமலே புதைந்து கொண்டு இருந்தது. 

"நீ இன்னும் எதோ பிரச்சனைல இருக்கணும். நார்மலாவே இல்லையே, சக்கரவர்த்தி" என்றான் மதன்.

"இன்னைக்கு நீங்க ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கீங்க அண்ணா. நான் நாளைக்கு சொல்றேன். இப்போ தான் நாம ரெண்டு பேரும் பிரெண்ட்ஸ் ஆயிட்டோமே, ஓகே வா?" என்றான் மது.

"பரவாயில்லை, நீ சொன்னா தான் எனக்கு நிம்மதியா இருக்கும்"

"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை அண்ணா. ரொம்ப நாள் கழிச்சு என் பழைய ப்ரெண்ட் தூரத்துல பார்த்தேன். நெருங்கி பக்கத்துல வரதுக்குள்ள மிஸ் பண்ணிட்டேன்."

"ரொம்ப வருத்த படாத. கண்டிப்பா உனக்கு உன் ப்ரெண்ட் கிடைப்பாங்க"

"இட்ஸ் ஓகே அண்ணா. மிஸ் பண்ணினதுக்காக வருத்த படலை. என்னை அடையலாம் தெரியலை. திரும்ப வந்தாலும் பழைய நேசத்தில இருந்த உயிர் இப்போ இருக்காது"

"நீ கஷ்டபடுறத பார்த்த எனக்கு ரொம்ப சங்கடம இருக்கு"

"அதனால என்ன அண்ணா. லைப் இஸ் எ ரீப்ளேஸ்மெண்ட்.. ஒருத்தருக்கு பதிலா இன்னொருத்தர். அவருக்கு பதிலா வேறொருத்தர். இப்படி தான் லைப் மூவ் ஆயிட்டு இருக்கும். அதுக்காக யாரும் இல்லைன்னு லைப் அங்கேயே நின்னு போய் விடாது" என்று மது சொன்ந போது மதனின் மொபைல் அடித்தது.அழைத்தது அஸ்வின்.

"சொல்லுங்க அஸ்வின். எங்க இருக்கீங்க? என்ன சென்னை வந்துட்டீங்களா? எங்க, ஹாஸ்பிடல்ல இருக்கீங்களா? இன்னும் டென் மினிட்ஸ்ல அங்க வர்றேன்" என்று மதன் கார் கதவை திறந்து மதுவை உள்ளே வர சொன்னான்.

"திரும்பவும் ஹாஸ்பிடல் போயிட்டு சீக்கிரமே திரும்பி வந்து உன்னை டிராப் பண்றேன், ப்ளீஸ்"

மது மறுப்பேதும் சொல்லவில்லை. 

கார் பறந்து அடுத்த சில நிமிடங்களில் ஆஸ்பத்திரி வாசலில் நின்றது.

உள்ளே மதுமிதாவின் அருகில் அந்த அஸ்வின்.

"பாருங்க அஸ்வின், உங்க குழந்தை அப்படியே உங்க மதுவை போல இருக்கு, என்ன ரொம்ப ஹேப்பியா?" என்று மதன் கேட்டபோது மதுவிற்கு எதுவும் புரியவில்லை.

அந்த அஸ்வின் நெருங்கி வந்து மதன் கை பிடித்து தேங்க்ஸ் சொன்னதும் மது குழப்பமாக இருவரையும் பார்த்தான். 

சிறிது  நேரத்திற்கு பிறகு அனைவரிடமும்  சொல்லிவிட்டு இருவரும் வெளியேறினர். மணி  பத்தை தாண்டிவிட்டது. முன் எப்போதும் இல்லாமல் மதனிடம் புது உற்சாகம் தெரிந்தது.

"அஸ்வின் வந்ததால நாளைக்கு ஹாஸ்பிடல் வர தேவை இல்லை. நல்லா  தூங்கி ரெஸ்ட் எடுக்கணும். நாளைக்கு சண்டே வேற ஒரு முக்கியமான வேலை இருக்கு. அதை எப்படி அவாயிட் பண்றதுன்னு தெரியமா முழிச்சேன். இப்போ ப்ராப்ளம் சால்வ்ட்" என்று மதன் சொன்னபோது மது கேட்டு விடலாம் என்று முடிவு செய்தான்.

"அஸ்வின் யாரு? மதுமிதா யாரு?"

"அஸ்வின் மதுமிதாவோட ஹச்பண்ட்"

"அப்போ நீங்க ?"

மதன் கட கடவென்று சிரித்தான்.

"மதுமிதா என்னோடு ப்ரெண்ட். அஸ்வின் துபாய்ல வேலை பார்க்கிறார். டெலிவரி டைம் ஹெல்ப் பண்ண யாரும் இல்லை. அது தான் நான் பக்கத்துல இருந்தேன்"

"உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆச்சா?" என்று மது கேட்டான்.

"இன்னும் இல்லை" என்றதும் மது திரும்பி மதனை சந்தோஷமாக பார்த்ததை மதன் கவனிக்க தவறவில்லை.

"பட், என்னோட கல்யாணம் பிக்ஸ் ஆகியிருக்கு மார்ச் ஏழு கல்யாணம்"

இன்றைக்கு தேதி டிசம்பர்  பதிமூன்று..இப்பொழுது மது மீண்டும் அமைதியாக இருந்தான்

கார் எப் எம் ரேடியோவில் இளையராஜா பாடல் ஒலித்தது.

நீந்தி வரும் நிலவினிலே ஓராயிரம் ஞாபகங்கள்

நீண்ட நெடுங்கனவினிலே நூறாயிரம் தீ அலைகள் 

நெஞ்சமெங்கும் வினாக்களுக்குள் .என் பதில் என்ன?

முதல் முறை பார்த்த ஞாபகம் 

உயிரினில் தந்து போகிறாய் 

இதயத்தில் ஏனோ ஓர் பாரம்...

சில நேரம் மாயம் செய்தாய் 

சில நேரம் காயம் செய்தாய், எது நீ?

நீ தானே என் பொன்வசந்தம்,

நீ தானே என் பொன்வசந்தம்.

கார் அபார்ட்மெண்ட் பார்கிங் அருகே வந்து நின்றது .