நீயின்றி நானில்லை – பகுதி – 34

அன்புள்ள ஜேம்ஸுக்கு,

உன் ஆருயிர் நண்பனும், சகோதரனுமாகிய எட்வர்ட் லிஸ்னர் எழுதிக் கொள்வது. இதோ வியப்பினால் விரிந்துள்ள உனது புருவங்களை கொஞ்சம் சரிப்படுத்திக் கொண்டு, அறிவியலின் ஆச்சரியமிகு வளர்ச்சியில், தொடர்பு கொள்ளும் முறைகள் எவ்வளவோ வளர்ச்சியடைந்தாலும், இன்னும் ஏன் நான் இந்த கடிதத்தை வழியாக கொண்டு எழுதுகிறேன் என நீ வியப்பதும் சரியானது தான்.

இக்கட்டமானது உன் வாழ்விலும், என் வாழ்விலும், இன்னும் சிலருடைய வாழ்விலும் மிக மிக முக்கியமானதாகும். அத்தகைய இந்த தருணத்தில், இக்கடித்த்தின் வாயிலாக நான் சொல்ல நினைப்பவற்றை வேறெந்த ஊடகத்தின் வாயிலாகவும் சொல்லிவிட்டால், பின்னாளில் நம் நினைவுகளும், வரலாறும் என்னை மன்னிக்காது.

ஜேம்ஸ், காதல் என்பது மதமானால் அதில் நீ தான் என் கடவுளும் குருவும். காதலைப் பற்றி நீ சொன்ன விளக்கங்களும், வெற்றிச் செல்வனோடு நீ காதல் கொண்டு அவன் நினைவால் உருகும் அந்த நிகழ்வுகளும், என்னைப் பொறுத்தவரை வேடிக்கையாகவும், சில சமயம் கொஞ்சம் வெறுப்பாகவும் இருந்ததுண்டு கடந்த காலங்களில். அவற்றுக்கெல்லாம் நான் உளப்பூர்வமாக மன்னிப்பு கோருகிறேன்.

உன் காதல் பெரிதா அல்லது காதல் என்பதே இவ்வளவு பெரிதா என எனக்குத் தெரியவில்லை. இங்கே வெற்றிச் செல்வன் இன்னும் உன் நினைவோடு ஒவ்வொரு நொடியையும் கடத்திக் கொண்டிருப்பதையும், நீ என்றாவது ஒருநாள் அவனிடத்தில் வந்து சேர்ந்துவிடுவாய் என நம்பிக்கையுடன் நாட்களை நகர்த்துவதையும் அன்றாடம் நான் கண்கூடாக கண்ட பிறகு, காதல் என்பதே மிகப் பெரியது என்ற முடிவுக்கு தான் நான் வர இயலும்.

ஆம், நான் வெற்றிச் செல்வனோடு தான் இங்கு இருக்கிறேன். அவன் இங்கு, விசாகப்பட்டிணத்தில் தான் வேலை செய்கிறான். உன் வெற்றிச் செல்வன், நீ சொன்ன அந்த வெற்றிச் செல்வன், இன்னும் அப்படியே, அதே வெற்றிச் செல்வனாக, உன்னுடைய வெற்றிச் செல்வனாக இருக்கிறான். உனக்காக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறான். உன்னை விரட்டி விட்ட இந்த சமூகத்தில், இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டு, நீ விலகிச் செல்ல தானே காரணமாகிவிட்டதை எண்ணி குற்ற உணர்வுடன், ஒவ்வொரு நொடியிலும் பிணம்போல வாழ்கிறான்.

நீ இல்லாமல் போன சோகத்தின் ஆற்றாமையால், நீ அருகில் இல்லாத வெறுமையுடன், தன் நெஞ்சத்தை கசக்கிப் பிழியும் துயரத்தையும் தாங்கிக் கொண்டு, சிரிப்பை மறந்து, தன் இயல்பை விட்டு விலகி, ஒரு அநாதை போல அவன் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறான்.

அவன் வாழ்க்கை மற்ற சராசரி ஆண்களைப் போல, குடும்ப வாழ்க்கையாக இருக்க வேண்டுமென அவன் தாய் தந்தை விரும்பியதால் நீ வெளியேறினாய். ஆனால், உன்னை வெளியேற்றிய சராசரி தாய் தந்தையை அவன் உதறிவிட்டு நீயில்லாமல் வாழ முயற்சி செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறான்.

உன்னுடைய ஐந்தாண்டு தவம் தோற்றுவிட்டது ஜேம்ஸ். நீ எதற்காக அவனைப் பிரிந்து சென்றாயோ, அந்த காரணம் கருவிலேயே கலைக்கப்பட்டது. வெற்றிச் செல்வன் ஒரு முதல் தர ஆடவன் என்பதையும், நெஞ்சம் முழுதும் ஈரமுள்ள ஒரு சிறந்த மனிதன் என்பதையும், உனக்கு எந்த பிறப்பிலும் கிடைத்தற்கரிய ஒரு தலைசிறந்த காதலன் என்பதையும் நிறுவிக் கொண்டு இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டு தான் இருக்கிறான்.

நான் நீயாயிருந்தால், அவன் காலடியிலேயே, அவன் நிழலிலேயே என் அத்துணை பிறப்புகளையும் கழிக்க நினைப்பேன். ஒருவரை தெய்வம் என்று சொல்லி மனிதவழிபாடு செய்தல் எனக்கு உடன்பாடில்லையென்றாலும், இந்த வெற்றிச் செல்வன் எனும் மனிதனை தெய்வமாக எண்ணி நான் தினம் தினம் வழிபட்டிருப்பேன். அவன் இன்னும் உன் வாசத்தையே சுவாசமாக கொண்டு வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதை பார்த்தால், எனக்கு என் சுவாசம் நின்று விடும் போலிருக்கிறது. எனக்கு அழுகை வருகிறது ஜேம்ஸ்… வாழ்வில் முதன் முறையாக நான் யாரோ ஒரு மூன்றாமவருக்காக அழுதேன். என் கண்ணில் இருந்து தெறிந்து ஓடிய என் கண்ணீர்த் துளிகள் வெற்றிச் செல்வனின் காதலின் ஆழத்தில் எங்கோ சென்று மறைந்து விட்டிருக்கும். இந்த உலகின் ஒட்டு மொத்த மனித இனமும் ஒன்று சேர்ந்து அழுதிருந்தால் ஒருவேளை அவன் காதலின் ஆழத்தில் ஒரு விழுக்காட்டையேனும் நிரப்பி இருக்கலாம். பெருங்கடல்களும் அங்கு சிறு குட்டையாகிவிடும்.

ஜேம்ஸ், நீ செய்த புண்ணியம், உன் முன்னோர் அனைவரும் சேர்ந்து செய்த புண்ணியம், உன் வாழ்வில் வெற்றிச் செல்வன் வந்தான். அவனை இன்னும் நீ தவிக்க விடுவது, உனக்கு பாவக் கணக்கு ஏறுவதையே காட்டுகிறது. அவன் வேண்டுவதெல்லாம், நீ அருகிலிருக்கும் நொடிகளைத்தான். அவன் வாழ்க்கை முழுதும் நீ அருகிலிருப்பாய் என அவனுக்கு உறுதி செய்து கொடுப்பாயானால், அவன் உள்ளம் நிறைந்திருக்கும். அப்போது தான் இந்த உலகம் சுபிட்சமாக இருக்கும். உண்மையான காதலால் ஏங்கியிருக்கும் உள்ளத்தை கண்டு இயற்கை இந்த சமூகத்தின் மேல் கோபம் கொண்டுவிடுமோ என நான் அஞ்சுகிறேன்.

ஒன்றை இந்த சமயத்தில் நீ நினைவு கூறவேண்டும். உங்கள் காதலை வெளிப்படுத்தியது கூட இயற்கையின் சீற்றமாகிய சுனாமி தான். நீ அவனைப் பிரிந்து வெளியேறிய போது பேய் மழை பொழிந்ததாய் நீயே சொன்னாய். இவற்றையெல்லாம் வைத்து பார்க்கும் போது உனக்குப் புரியவில்லையா… நீங்கள் ஒன்று சேர்வது இயற்கையின் விதி. அதை யாரும் தடுக்க இயலாது.

நீங்கள் இருவரும் 5000 மைல்கள் அப்பால் இருப்பதாய் நினைத்திருந்தேன். ஆனால், நான் பெரிய முட்டாள். உண்மைதான், காதலைப் புரிந்து கொள்ளாத எவனுமே முட்டாள் தான். நீ நினைத்த அணைத்தையும் அவனும் நினைப்பதும், உன்னுடன் இருந்த நான் இங்கு வந்து அவனைப் பார்த்த போது, அவனுக்கு உடனே உன்னைப் பற்றிய உணர்வுகள் உண்டானதும், நீ சொன்ன அதே சொற்களை, சொற்றொடர்களை அவனும் சொன்னதும், நீ அவனை நினைத்த போதெல்லாம் அவனும் உன்னை நினைத்ததும், கட்டாயம் சொல்கிறேன் ஜேம்ஸ், காதலர்கள் பிரிவதேயில்லை. உடலியல் தோற்றங்கள் தான் பிரிகின்றன. உணர்வுகளும், உயிரும் என்றுமே ஒன்று கலந்துவிட்ட பின் பிரிவதில்லை.

காதலை அழுத்தமான உணர்வென்று நான் நினைத்த காலம் உண்டு. ஆனால், அது ஒரு அமைதியான உணர்வு என்று இப்போது புரிந்துகொண்டேன். அவனைப் பிரிந்து நீ ஒவ்வொரு பருவகாலத்தையும் வெறுத்து எழுதியிருந்தாய். அதை எனக்கு படித்துக் காட்டி விளக்கமும் சொன்னாய். நான் உண்மையில் அந்தக் கவிதையில் அதன் பொருட்சுவையில் கரைந்து போனேன். ஆனால், இங்கு வெற்றிச் செல்வன், உன்னைப் பிரிந்து ஒவ்வொரு நாளின் ஆறு பொழுதுகளையும் வெறுத்து அதைப் பற்றி எழுதியுள்ளான். அதை எனக்கு படித்துக் காட்டி விளக்கமும் சொன்னான். அதன் பொருட்சுவையில், நான் என்னையே மறந்து வாய்விட்டு கதறிவிட்டேன். காதலனைப் பிரிந்து அவனது மாலையும், இரவும் படும் துயரங்களை நான் என் எதிரிக்கு கூட வர வேண்டும் என நினைக்க மாட்டேன்.

உன்னை ஊட்டி வளர்த்த அந்த அநாதை இல்லத்திலிருந்து ஒரு குழந்தையை தத்தெடுத்து அவன் தன் பிள்ளை போல வளர்க்கிறான். அதற்கு அகிலன் என்று பெயரும் சூட்டியுள்ளான். அந்தப் பிள்ளைக்கு இந்த அகிலமே சொந்தம் என்பது தான் அதன் பொருளாம். ஜேம்ஸைப் போல மற்றுமொரு அநாதை வளர்ந்து துயரப்படுவதை தன்னால் பார்க்க முடியாது என்றும் வெற்றிச் செல்வன் சொன்னான்.

தான் காதலித்தவனை இந்த அளவுக்கு நினைத்திருக்கும் ஒருவனை நான் இன்று தான் முதலில் பார்க்கிறேன். இது போல இன்னும் ஆயிரமாயிரமாய் இலட்சோபலட்சம் பேர் கட்டாயம் இருப்பார்கள். இத்துணை நாள் என் கண்களுக்கு இவையெல்லாம் தெரிந்ததில்லை.

இன்னுமொரு துயரமான செய்தி. நீ உன்னுடைய தாய் போல் பாவித்த சித்ரா அம்மாள் தவறிப்போய்விட்டார். அவர் தான் வெற்றிச் செல்வனுக்கு ஆதரவாய் கூடவே இருந்தாள். ஆனால், அவளும் மறைந்துவிட்ட பிறகு உன் வெற்றிச் செல்வன் அநாதையாய் இருக்கிறான். ஜேம்ஸ், நீயொருவன் தான் அவன் வாட்டத்தை போக்க முடியும். உன்னால் மட்டுமே அவன் தனிமையை விரட்ட முடியும். நீயின்றி அவனால் இருக்கவே முடியவில்லை. இன்னும் எத்துணைநாள் இருவரும் தனித்தனியே அழ வேண்டும்.

அவன் குடும்பத்தை அவனே வெறுத்த பிறகு, இந்த சமூகத்தை அவனே புறக்கணித்த பிறகு, உனக்கு என்ன அவர்களைப் பற்றிய அக்கறை வேண்டியிருக்கிறது…? உன் வாழ்வில் எப்போது வசந்தம் வரும் என இந்த அண்ணன் உனக்காக விசனப்படுவது உனக்குப் புரியவில்லையா… இதோ, இந்த தருணம் அதற்கான தருணம். நீ தான் முடிவு செய்ய வேண்டும்.

ஜேம்ஸ், நீ இச்சமயத்தில் கொஞ்சமும் அவசரப்படக்கூடாது. நிதானமாக செயல்படு. உனக்கு உடனே இங்கு பறந்து வந்துவிட வேண்டும் எனத் தோன்றும். இல்லையென்று சொல்லவில்லை. ஆனால், அதற்காக நீ எந்த சிக்கலிலும் மாட்டிவிடக் கூடாது. உன்னால், இப்போது எதையும் சிந்திக்க இயலாது. உன் மனநிலையை என்னால் உணர்ந்து கொள்ள முடியும். உனக்கு எழுதிய இந்தக் கடிதத்தை நான் அஞ்சல் செய்த பிறகு, உன் கையில் இது கிடைக்கும் சமயத்தில், ஜெனிஃபர் உன்னருகில் இருப்பாள். அவள் உன்னை இங்கு அழைத்து வருவாள். நீ அமைதியான மனநிலையோடு இங்கு வர வேண்டும். தயவு செய்து பதட்டப்படாதே…. நிதானம்… நிதானம்… உன் வெற்றியை நீ வரும் வரை நான் பிடித்து வைத்திருப்பேன். கவலை வேண்டாம்.

நீ ஜெனிஃபரோடு ஒத்துழைக்க வேண்டும். அது போதும் எனக்கு. இனியும் உன் வாழ்வில் அமைதியும் மகிழ்ச்சியும் மட்டுமே நிறைந்திருக்கும். எட்வர்ட் லிஸ்னரின் வாழ்த்துக்கள். உன்னை நான் பிரிய வேண்டிய தருணம் வந்துவிட்டது. உன்னை உன் காதலனிடத்தில் ஒப்புவிக்கும் வரை நான் உன்னை பாதுகாத்து வந்ததை நினைக்கும் போது எனக்கு பெருமிதமாய் இருக்கிறது. இந்த ஐந்தாண்டுகளுக்கு முன், நீ என்னிடத்தில் வந்து சேர்ந்தது நான் பெற்ற பேரதிர்ஷ்டம். இது போலவும் மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள் என நான் தெரிந்து கொண்டேன். இந்த இந்திய நாட்டின் மீது எனக்கு பெருமதிப்பு வருகிறது. மனிதனின் அன்பு எனும் ஒரு உணர்ச்சிக்கு இவ்வளவு மரியாதை கொடுக்கிறார்கள். வாழ்க.

உன்னை விசாகப்பட்டிணத்தில் வெற்றிச் செல்வனின் குடியிருப்பில் சந்திக்கிறேன்.

அன்புடன்,

எட்வர்ட் லிஸ்னர்.

பின்குறிப்பு:

வெற்றிச் செல்வன் மாலை மற்றும் இரவைப் பற்றி சொன்ன கவிகள்:

5.மாலையும் அழகில்லை

மாலைக்கும் அழகுண்டோ…

சாயுங்கதிரவனின் செந்நிறக் கதிரொளியும்

பாயும் இந்த மாலை மயக்க வேளையில்

ஓயும் உயிரலாம் உணர்வுகளின் நிறைவில்

நீயும் இங்கின்றி நான் மட்டும் தவிக்கிறேன்.

என்

அன்புத் தெய்வமே ஆருயிர் மருந்தே

என்புதோல் போர்த்த எழில்மிகு தென்றலே

இன்புற எனை வந்து தழுவாது என் மேனி

துன்புறச் செய்வதில் என்னதான் இன்பமோ…?

மையல் கொள்ளும் வேளையில் மஞ்சத்தில்

கையில் ஏந்தி உன்னை என் சட்டைப்

பையில் மடித்து ஒளித்து அந்த நிலவு உன்னை

கொய்யாது காப்பாற்றி காதல் செய்த நினைவுகளும்

பூவின் வாசம் தேடிவந்த வண்டுகள் எல்லாமுன்மேல்

மேவி உனை மேனி கடித்து புண்கள் செய்துன்

ஆவி துடிக்க நீ அலறிய அப்பொழுதில் அடியேன்

தாவியணைத்து தணிவித்து தாகம் தீர்த்த நினைவுகளும்,

இன்னும் இன்னும் பலநினைவு என்

இமைகளின் ஓரம் உந்தன் கனவு.

பின்னும் பின்னும் உளக் கலக்கம்

பின் என்று தீருமிந்த காதற் மயக்கம்…?

எங்கோ ஒளிந்து கொண்டு என்னை அழவைத்த

என்கோ நீதான். என்னிடத்தில் வந்துவிடு

இங்கே உனக்காக என்றும் வாடும் ஒருவன்

இன்புற உன்னை எனக்காய் தந்துவிடு.

மாலையெல்லாம் துன்பம் செய்யும்

வேளையாகிப் போனதுமேன். காதல்

லீலை செய்த துன்பம்தான் அன்பே

காலை வரைதான் காத்திருப்பேன்.

6. இரவுக்கும் அழகில்லை

மாலையோ அப்படியிருக்க, இரவுக்கும் இரக்கமில்லை.

மஞ்சமும் நீயின்றி தனியாய் தவித்திருக்க என்

நெஞ்சமும் நீயின்றி நிம்மதி இழந்திருக்க

கொஞ்சமும் இல்லயோ கருணை உனக்கென்மேல்

வஞ்சமோ வாட்டமோ கோபமோ தாபமோ….?

தண்டனை ஆயிரமாயிரம் தரணியின் மீதிருக்க

எந்தனை இவ்வாறு எடுத்தெறிந்து சென்றனையே

நிந்தனை வேண்டாமன்பே உன்னையே நானென்

சிந்தனை முழுதும் சுமப்பேன் இவ்வாழ்வை வெறுப்பேன்.

கொன்றுவிடு என்னை கூற்றுவனே என் இதயம்

தின்றுவிடு எடுத்து எதற்காக இன்னும் வலிகள்…?

நின்றுவிடு பூங்காற்றே நீ வீசாதே எனைப் பார்த்து

சென்றுவிடு நிலவே இங்கு சீராட்ட யாருமில்லை.

இரவே பேரிருள், இன்னுமுன் உடலொடு உயிருடனும்

உறவிலாதொழிந்த இந்த இரவுகள் இன்னும் இருள்.

மறவேன் என் மார்பில் நீ உறங்கிய நாட்களை இந்த

இரவேன் என்னை இப்படிக் கொல்கிறது….?

(அடுத்த பகுதியில் முடியும்…)

கருத்துக்களைத் தெரிவிக்க: radharajesh18@gmail.com