நீயின்றி நானில்லை – பகுதி – 29

ஃப்ளோரிடா நகரின் சன் டெய்ஸி உணவகத்தில், ஜெனிஃபருடன் அமர்ந்து உணவருந்திக் கொண்டும் மிக முக்கியமாக பேசிக்கொண்டும் இருந்தது நமது ஜேம்ஸ் தான். நாமும் அருகில் சென்று அவர்கள் என்னதான் அப்படி பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என அறிந்து கொள்வோம்.

”ஜெனிஃபர்… எப்ப ஃப்ளோரிடா வந்த….?” ஜேம்ஸ் கேட்டான்.

“இன்னைக்கு காலைல தான் வந்தேன் ஜேம்ஸ்… அம்மாவுக்கு உடம்பு சரியில்ல… அதான் பார்த்துட்டு போலாம்னு வந்தேன்… என்ன எப்ப கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன்னு கேட்டாங்க…?” ஜெனிஃபர் ஒரு உலர்ந்த புன்னகையுடன் சொல்லிவிட்டு, வாய் நிறைய நூடுல்ஸைத் திணித்தாள்.

அப்போது தான் தன் வாயிலிருந்த நூடுல்ஸை தின்று முடித்திருந்த ஜேம்ஸ், “நீ அதுக்கு என்ன சொன்ன ஜெனிஃபர்….? ஆஆஅ…. நீ என்ன சொல்லியிருப்பேனு தெரியும்… எட்வர்ட் இன்னும் ஒத்துக்கலைனு சொல்லியிருப்ப…” ஜேம்ஸ் கிண்டலாய்ச் சொன்னான்.

“ஆமா ஜேம்ஸ்… அப்படி தான் சொன்னேன்… நீயாச்சும் கொஞ்சம் எட்வர்டுக்கு எடுத்து சொல்லக்கூடாதா…?” ஜெனிஃபர் கேட்டாள்.

“ஜெனிஃபர்… எத்துணையோ முற நான் உனக்கு சொல்லியிருக்கேன்… எட்வர்ட்டோட விருப்பங்கள்ல என்னால தலையிட முடியாது… எட்வர்டுக்கு எது சந்தோஷமோ அது தான் என்னோட சந்தோஷமும்…” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.

“பட்… ஜேம்ஸ்…. அவனும் அவன் வாழ்க்கைல செட்டில் ஆகணுமில்ல… இப்படியே ஒருத்தி மாத்தி ஒருத்தினு போனா எப்படி…?” ஜெனிஃபர் கேட்டாள்.

“இதையெல்லாம் நிறைய தடவ நான் எட்வர்ட் கிட்ட சொல்லிட்டேன்…. அவனுக்கு எது விருப்பமோ, அவன் அதைச் செய்யுறான்… ஒருவேள உன் கட்டாயத்துக்காக அவன் உன்ன கல்யாணம் பண்ணாலும், நாளைக்கு அவன் திரும்பவும் பல பெண்களோட தொடர்பு வச்சுகிட்டா நீ சும்மா இருப்பியா…?” ஜேம்ஸ் கேட்டான்.

“அவன் என்ன கல்யாணம் பண்ணிகிட்டா அப்படி எல்லாம் பல பேரோட சுத்த மாட்டான். ஒரு வேள அப்பப்ப சுத்துனாலும் நான் அதையெல்லாம் பெருசா எடுத்துக்க மாட்டேன்….” ஜெனிஃபர் சொன்னாள்.

“ஜெனி, நான் ஒண்ணு கேட்கவா… உன் மனசுக்குள்ள ஆழமா இருக்குற எட்வர்ட் வேற ஒருத்தியோட சுத்துனா, இல்ல, சந்தோஷமா இருந்தா, உனக்கு அது கஷ்டமா இருக்காதா…?” ஜேம்ஸ் அவளை கூர்ந்து நோக்கிக் கொண்டே கேட்டான்.

“ஜேம்ஸ்… எனக்கு உன்ன மூணு வருஷமா தெரியும்… இதுவரைக்கும் நீ கஷ்டபட்டு நான் பாத்ததில்ல… உன்னோட பெட்டர் ஹாஃப் வெற்றி இப்பவும் வேற யார் கூடவோ தான சந்தோஷமா வாழ்ந்திட்டிருக்கான்… அத நினச்சு நீ என்னைக்காவது கஷ்டப்பட்டிருக்கியா…? இல்லயே… ஏன்னா, அவன் சந்தோஷமா இருந்தா போதும் உனக்கு… அதப்போல தான் நானும் நினைக்கிறேன் ஜேம்ஸ்… என் காதலும் பெருசு தான…” ஜெனிஃபர் திரும்பவும் பதில் சொன்னாள்.

ஜேம்ஸின் கண்கள் லேசாக கலங்கின.

“ட்ரூ… ட்ரூ…” ஜேம்ஸின் உதடுகள் லேசாக முனுமுனுத்தன.

“ஆல்ரைட் ஜெனி… உனக்காக நான் இன்னும் ஒரு முற அவன் கிட்ட பேசுறேன்…” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.

ஜெனிஃபர் சிரித்தாள். எழுந்து ஜேம்ஸின் அருகில் வந்து அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

“தேங்க்ஸ் ஜேம்ஸ்… நான் வர்றேன்… நாளைக்கு நான் திரும்பவும் மன்ஹாட்டன் போறேன்…. என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்க எட்வர்ட் ஒத்துகிட்டா நான் நிரந்தரமா இங்க ஃப்ளோரிடாவுக்கே வந்துடறேன்…” ஜெனிஃபர் சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.

அன்று இரவு எட்வர்ட் வருவதற்காக ஜேம்ஸ் காத்திருந்தான். எட்வர்ட் வந்த போது, தனியாய் வந்திருக்கவில்லை. கூடவே ஒரு அழகான பெண்ணும் வந்திருந்தாள். எப்போதும் பயன்படுத்தப்படாமல் இருக்கும், எட்வர்ட்டின் அறை இது போன்ற சமயங்களில் திறக்கப்படும். அந்தப் பெண்ணுடன் அவன் தன் அறைக்குள் சென்று விட்டான். ஜேம்ஸுக்கு நன்றாய்த் தெரியும். இது போன்ற சமயங்களில், எட்வர்ட்டுடன் பேச நினைப்பது முட்டாள்தனம் என்று. அதனால் அவன் தன் அறைக்கு படுக்கச் சென்றுவிட்டான்.

படுக்கையில் சென்று விழுந்தவனின் மனம் ஏனோ வெற்றிச் செல்வனை நாடிச் சென்றது. ஜேம்ஸின் காதுகளில் அடுத்த அறையிலிருந்து வரும் காம ஒலிகள் கேட்டன. சுகத்தின் வலி மிகுந்த முனகல் ஒலிகள் கேட்டன. அவன் தன் மார்பில் தன் விரல்களால் வருடினான். அந்த மார்பு சிலிர்த்துக் கொண்டது. வெற்றிச் செல்வன் அவ்வப்போது தன் உதடுகளால் வருடும் போது, அவன் கூரிய மீசை மயிர்கள் அந்த மார்பை பல முறை பதம் பார்த்திருக்கின்றன. ஜேம்ஸிடமிருந்து பெருமூச்சு வெளியானது. அவன் திரும்பி படுத்துக் கொண்டான். அவன் இடையில் வெற்றிச் செல்வன் கைவைத்து அணைப்பது போன்ற உணர்ச்சி. அவன் பற்கள் அங்கு பதிவது போன்ற சிலிர்ப்பு….

எல்லாம் சேர்ந்து ஜேம்ஸுக்கு அழுகை வந்தது. அவன் உடல் கூனிக் குறுகியது. அவன் தன்னை ஒரு மரவட்டையைப் போல் சுருட்டிக் கொண்டான் கட்டிலில். இன்னும் அவன் காதுகளில் பக்கத்து அறையிலிருந்து வந்த ஒலிகள் நாராசமாய் விழுந்து கொண்டிருந்தன. அவன் மட்டும் தனியாய் இருப்பதாய் அவன் மனம் சொல்லியது. அவன் தன்னுடைய வெற்றிச் செல்வனை விட்டு விட்டு வந்து இப்படி அடிக்கடி தனிமையை உணர்வதுண்டு. அவன் கண்களில் நீர்க் கோர்த்து திரையிட்டது. கண்ணீர் வழிந்தது. விசும்பினான், ஆனால் விசும்பல் ஒலியால் பக்கத்து அறையிலிருந்தவர்களின் இன்பம் தடை பட்டு விடக்கூடாது என்பதில் கவனமாய் இருந்தான்.

இரவின் நிழலில் பல மணிநேரம் இப்படி துன்பத்தில் உழன்று அவன் உறக்கத்தை தழுவிய போது விடியும் நேரம் நெருங்கியிருந்தது. அவன் தூக்கத்தில் பெருங்க்கொடிய கனவுகளைக் கண்டான். எல்லாவற்றிலும் வெற்றிச் செல்வன் தான் மையப்புள்ளி. ஒரு சமயம் நிலவின் ஒளியில் வெற்றிச் செல்வனின் மார்பில் பொருந்தியிருந்து மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருப்பான். மறுசமயம் இரவின் தனிமையில், வெறுமையுடன் திண்டாடிக் கொண்டிருப்பான். வெற்றிச் செல்வனின் விரல்களைப் பிடித்துக் கொண்டு எங்கோ அடித்தளம் இல்லாத வெளியில் மிதந்து கொண்டிருப்பான். திடீரென வெற்றிச் செல்வனின் தந்தை வந்து ஜேம்ஸை எட்டி உதைப்பார். அவனின் தாயார் வந்து வசைச் சொற்களை வாரி இறைப்பார். முடிவிலாத ஒரு பள்ளத்தில் விழுந்து கொண்டிருப்பான். வெற்றிச் செல்வன் வந்து காப்பாற்ற மாட்டானா என எதிர்ப்பார்த்திருப்பான். ஆனால், வெற்றியோ கைகள் கட்டப்பட்டு பள்ளத்தின் மேல் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருப்பான். ஜேம்ஸ், வெற்றிச் செல்வனை விட்டு வெகு தூரம் விலகி வந்துவிட்டதாய் தோன்றும்.

இப்போது ஜேம்ஸின் உடல் உதறியது. அவன் தூக்கத்தில் பிதற்ற துவங்கினான். அவன் குரல்வளையிலிருந்து ஒரு வித்தியாசமான ஒலி புறப்பட்டு அந்த அறையை நிரப்பிவிட்டு அடுத்த அறை வரை கேட்டது. புணர்ச்சியின் களைப்பின் அங்கு ஆழ்ந்து உறங்கிக் கொண்டிருந்த எட்வர்ட், அந்த சத்தத்தை கேட்டதும் விழித்துவிட்டான். அப்படியே எழுந்து பதறி வேகமாய் ஓடி வந்து ஜேம்ஸின் அறையில் நுழைந்தான். அங்கு அவன் கண்ட காட்சி அவனை மெய் சிலிர்க்கவைப்பதாயும், பதற வைப்பதாயும் இருந்தது. ஜேம்ஸ் உறக்கத்தின் பிடியில் இருந்தான். ஆனால், கத்திக் கொண்டிருந்தான். அவன் தன் நாக்கினை கடித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும், ஏனெனில் அவன் வாயிலிருந்து ரத்தம் வழிந்து கொண்டிருந்தது. எட்வர்ட் ஓடிச் சென்று அவனை தட்டி எழுப்பினான்.

ஜேம்ஸ் உறக்கத்திலிருந்து மீண்டான். அவன் முகத்தில் குழப்பமும் வலியும். அவன் வாய் திறந்து கொண்டது. அவன் நாக்கை சற்று பலமாக கடித்துக் கொண்டதால் ரத்தம் வந்திருந்தது. அவன் பயத்தில் உதறினான். எட்வர்ட்டை அப்படியே இறுக்க அணைத்துக் கொண்டான் பயத்தில். எட்வர்ட் இன்னும் புணர்ச்சியின் வாசம் தொலைக்காமல், நிர்வாணம் கலைக்காமல் இருந்தான். ஆயினும், ஜேம்ஸின் நிலை கருதி அவனை அப்படியே அணைத்து முதுகில் வருடி ஆறுதல் தந்தான்.

“வெற்றி… வெற்றி…” என்று ஜேம்ஸ் முனகிக் கொண்டே இருந்தான். அவனை அப்படியே கட்டிலி கிடத்தி, குடிக்க நீர் கொடுத்து ஆசுவாசப்படுத்தினான் எட்வர்ட். ஜேம்ஸ் அழுதான். எட்வர்ட் கண்ணீரைத் துடைத்தான்.

“சாரி… எட்… உன்ன டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டனா…?” ஜேம்ஸ் மன்னிப்பு கோரினான்.

“சேச்செ…. லூசு… எனக்கு நீதாண்டா முக்கியம்….” எட்வர்ட் சொன்னான்.

“இப்ப நீ பேசாம படு… நான் இங்க உன் கூடவே தான் இருப்பேன்… பயப்படாம தூங்கு….” எட்வர்ட் சொன்னாற் போலவே ஜேம்ஸின் அருகிலேயே படுத்தான். ஜேம்ஸ், எட்வர்ட்டின் மார்பை இறுக அணைத்து கொண்டு உறங்கினான்.

எட்வர்ட்டுக்கு அழுகையாய் வந்தது. அவன் கண்களில் நீர்க்கோர்த்துக் கொண்டு கன்னத்தில் வழிந்தது. அவன் ஜேம்ஸை உச்சி முகர்ந்தான்.

“இன்னும் இந்த அப்பாவி அநாதை பையன் எத்துணை துன்பங்களை கடக்க வேண்டுமோ, தன் வாழ்வில்…?” என்று எட்வர்ட்டின் மனம் சஞ்சலமடைந்தது.

காலை விடிந்தவுடன், ஜேம்ஸ் தான் முதலில் எழுந்தான். இன்னும் எட்வர்டின் மார்பில் தான் படுத்திருந்தான். பின்பு மெல்ல எழுந்து குளிக்கச் சென்றான். திரும்பி வந்த போது எட்வர்ட் அங்கு இருக்கவில்லை. அருகில் இருந்த அறைக்குச் சென்றான். அறையின் கதவு மூடப்படவில்லை. திறந்தே இருந்தது. ஜேம்ஸ் உள்ளே சென்றான். எட்வர்ட் மட்டும் தான் இருப்பான் என்று நினைத்து தான் சென்றான். ஆனால், அங்கு இன்னொரு பெண்ணும் இருந்தாள். அவளும் நிர்வாண கோலத்தில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். ஜேம்ஸ் உடனே வெளியே வந்துவிட்டான்.

எட்வர்ட் ஜேம்ஸின் பின்னாலேயே வந்தான்.

“ஜேம்ஸ்… இப்ப எப்படி இருக்கு…?” எட்வர்ட் கேட்டான்.

“பரவாயில்ல எட்… நாக்குதான் கொஞ்சம் எரியுது…. சாப்பிட முடியுமானு தெரியல….” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.

“இட்ஸ் ஓகே ஜேம்ஸ்… லிக்விட் ஃபுட்டா சாப்பிடு… சரியாயிடும்… வேணும்னா டாக்டர் கிட்ட போகலாமா…?” எட்வர்ட் அக்கறையுடன் கேட்டான்.

“இல்ல எட்… வேண்டாம்னு நினைக்கிறேன்… இப்படியே சரியாயிடும் போல இருக்கு…” ஜேம்ஸ் மறுத்தான்.

“சரி… ஜேம்ஸ்… நீ போய் லேபுக்கு கிளம்பு… நான் இன்னும் ஒரே ஒரு முறை என்ஜாய் பண்ணிட்டு வந்துடுறேன்…” எட்வர்ட் கண்ணடித்தான்.

ஜேம்ஸ் புன்னகை பூத்தான். கிளம்பிச் சென்றான்.

அலுவலகத்தில், ஜேம்ஸ் தன்னுடைய அறையில் அமர்ந்திருந்தான். தனக்கு வந்திருந்த கடிதங்கள் எல்லாம் ஒவ்வொன்றாக பிரித்தான். அதில் ஒரு கடிதம், எட்வர்டுக்கு வந்திருந்தது. அதை எடுத்துப் பிரித்தான். அந்தக் கடிதத்தை படிக்கையில் அவன் கைகள் உதறின.

ஒரு ப்ராஜக்ட் விஷயமாக, எட்வர்ட் இந்தியாவிற்கு செல்வதற்கான ஆணை அது. எட்வர்ட் இந்தியாவிற்கு செல்லப் போவதை நினைத்து ஜேம்ஸ் அஞ்சினான். அவசர அவசரமாக கடிதத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள விவரங்களைப் படித்தான்.

“அணுக வேண்டிய கடற்சாற் ஆய்வுக் கூடங்கள்: கோவா, மங்களூர், கொச்சி, கட்டாக், விசாகப்பட்டிணம், நிகோபார்”

ஜேம்ஸுக்கு நிம்மதி பெருமூச்சு வந்தது. நல்லவேளையாக இதில் சென்னை இல்லை. ஒருவேளை சென்னை இருந்திருந்தால், எட்வர்ட், வெற்றிச் செல்வனை பார்க்கும் படி நேர்ந்திருக்கும். இப்போது அந்த பிரச்சினை இல்லை. அந்தக் கடிதத்தை மூடி அதன் உறையிலேயே போட்டான். எட்வர்டுக்கு ஃபோன் செய்து இந்த விஷயத்தை தெரிவிக்க வேண்டி தொலைபேசியை கையில் எடுத்தான்.

விசாகப்பட்டிணம். கடற்சாற் ஆய்வுக் கழகத்தின் உயிர்வேதியியல் பிரிவு. அறிவியல் ஆய்வர்களுக்கான சிறப்புக் கூட்டம் நடைபெற்றது. வெற்றிச் செல்வன் மூன்றாவதாக அமர்ந்திருந்தான். அவனுடைய சீஃப் டாக்டர்.மிஸ்ரா பேசிக் கொண்டிருந்தார். கூட்டத்தில் என்ன பேசினார்கள் என வெற்றி கவனிக்கவில்லை. ஆனால், அதை அவனுடைய சீஃப் கவனித்தார். கூட்டம் முடிந்தது.

“சரி ஃப்ரெண்ட்ஸ்… நீங்க எல்லாரும் இப்ப போகலாம்… வெற்றி மட்டும் இங்க இருக்கட்டும்…” மிஸ்ரா, வெற்றிச் செல்வனைப் பார்த்தார் இறுகிய முகத்துடன்.

”வெற்றி… சம்திங் ராங்…? நீ அவ்ளோ அட்டண்டிவா இல்லையே…?” மிஸ்ரா இப்போது சாந்தமான முகத்துடன் கேட்டார்.

“சீஃப்… என் பையன் அகிலனோட ஸ்கூல்ல ஏதோ விசேஷமாம். அதுக்கு அவனோட அம்மாவ கூட்டிட்டு வர சொல்றாங்க….” வெற்றிச் செல்வன் சொன்னான்.

“கமான் வெற்றி… இன்னும் உன் ஒய்ஃப் பத்தியே நினச்சிட்டிருக்கியா…? அத மறந்து வெளியில வா… இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்க சொன்னாலும் பண்ணிக்க மாட்டேங்குற…” மிஸ்ரா அங்கலாய்த்தார்.

“சாரி… சீஃப் அது என்னால முடியாது…” வெற்றி சுருக்கமாய்ச் சொன்னான்.

“எனிஹவ் வெற்றி… நான் உன்ன இங்கயே இருக்க சொன்னதுக்கு இன்னொரு காரணமும் இருக்கு. இன்னும் ரெண்டு வாரத்துல, இந்தோ-யு.எஸ் ஜாயிண்ட் வென்ச்சர் மீட்டிங் நம்ம செண்டர்ல நடக்க போகுது. நான் உன்னதான் ஆர்கனைசரா போட்டிருக்கேன்… வேண்டிய ஏற்பாடெல்லாம் பண்ணு… இதுல கமிட்டி டீட்டெய்ல்ஸ் இருக்கு….” மிஸ்ரா அவனிடத்தில் ஒரு காகித உறையை தந்தார்.

“ஷ்யூர் சீஃப்… பண்ணிடறேன்…” அவன் அந்த உறையை வாங்கிக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றான்.

அந்த உறையை திறந்து அதிலிருந்த ஆணையை படித்தான். பயோகெமிஸ்ட்ரி என்ற பிரிவில் இருந்த கூட்டுக் குழுவைப் படித்தான்.

”டாக்டர்.மிஸ்ரா, டாக்டர். வெற்றிச் செல்வன்….. டாக்டர்.எட்வர்ட் லிஸ்னர்….” என்று அதில் போடப்பட்டிருந்தது.

“எட்வர்ட்” வெற்றிச் செல்வன் ஒரு முறை சொல்லிப்பார்த்தான்.

“எங்கயோ கேள்விப்பட்ட பேர் மாதிரி இருக்கே…?” அவன் உள்ளம் சிந்திக்கத் துவங்கியது.

(தொடரும்…)

கருத்துக்களைத் தெரிவிக்க: radharajesh18@gmail.com