காதலர்களை கலைக்கும் விதமாய் தொலைபேசி ஒலித்தது. இருவரும் தன் நிலை உணர்ந்தனர். ஜேம்ஸுக்கு அந்த அழைப்பு எரிச்சலைத் தந்தது. வெற்றிக்கு கடும் எரிச்சலைத் தந்தது. இருந்தாலும், வேறு வழியின்றி ஜேம்ஸ் அந்த அழைப்பை ஏற்றான்.
“வெற்றி… உனக்குத்தான்… சித்தும்மா…” ஜேம்ஸ் சொல்லிவிட்டு வெற்றிச் செல்வனிடம் கொடுத்தான்.
“சித்தும்மா…”
“என்னடா வெற்றி… வீட்டுக்கு வர்ற ஐடியா இருக்கா…? டைம் என்ன தெரியுமா இப்ப….?”
“ஓ… என்னாச்சு…” வெற்றிச் செல்வன் கேட்டுகொண்டே மணியைப் பார்த்தான். மணி இரவு 9 ஐ தாண்டி இருந்தது.
“ஓஹ்ஹோ…. சித்தும்மா ஒன் மினிட்…” வெற்றிச் செல்வன் தொலைபேசியின் பேசு குழலை ஒரு கையால் மூடிக் கொண்டு திரும்பி ஜேம்ஸைப் பார்த்தான். அவனோ தன் கண்களால் வெற்றிச் செல்வனை அங்கேயே தங்குமாறு கெஞ்சினான். கெஞ்சவும் வேண்டுமோ… வெற்றிச் செல்வன் எதிர்ப்பார்த்தது சிறு அனுமதி மட்டுமே…
“ஆங்… சித்தும்மா… இன்னைக்கு நான் ஜேம்ஸ் வீட்லயே தங்கிடறேன்… நாளைக்கு ஆஃபீஸ் லீவு தான்… அதனால காலைல நோ ப்ராப்ளம்… ஓகேவா…?”
“சரிப்பா… நோ ப்ராப்ளம்… நான் வச்சுடவா…?”
“சரிம்மா… தாங்க்ஸ்… குட்நைட்…”
“வெற்றி… ரியல் குட்நைட்…” சித்ரா தொலைபேசியைத் துண்டித்தாள்.
வெற்றிச் செல்வன் திரும்பி ஜேம்ஸைப் பார்த்தான். ஜேம்ஸின் முகமோ வெட்கத்தில் சிவந்திருந்தது. அவன் வெற்றிச் செல்வனின் கண்களைப் பார்க்க மேலும் நாணப்பட்டு தலையைக் கவிழ்த்துக் கொண்டான்.
“வெற்றி… அப்படி பாக்காத ப்ளீஸ்… நான் போய் நைட் டிபன் ரெடி பண்றேன்…” ஜேம்ஸ் சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து வேகவேகமாய் சமையல் அறைக்குள் சென்றான்.
வெற்றிச் செல்வனுக்கு நிறைவாய் இருந்தது. ஏதோ தன் வீட்டில் தன் குடும்பத்தினருடன் இருப்பதைப் போன்ற உணர்வு. நாசிக்குள் ஜேம்ஸின் நறுமணம். உடல் முழுதும் அவன் ஸ்பரிஸத்தின் உணர்ச்சி. அவனை அணைத்துக் கொண்டு ஒரு கல்ப காலம் வாழவேண்டும் என்ற ஆசை அவனுக்குள் பொங்கிக் கொண்டிருந்தது.
அன்று இரவு வெற்றிச் செல்வனும் ஜேம்ஸும் ஒன்றாக உணவு அருந்தினர். வெற்றிச் செல்வன் ஒவ்வொரு வாய் உணவும் எடுத்து ஜேம்ஸுக்கு ஊட்டி விட்டான். ஜேம்ஸும் அவ்வாறே வெற்றிச் செல்வனுக்கு ஊட்டினான். இருவரும் இன்பமாய் இரவு உணவு உண்டனர். பின்னர் உறங்கும் நேரம் வந்தது.
“ஜேம்ஸ்… நான் ஒண்ணு சொல்லுவேன்… நீங்க ஒத்துக்கணும்…” வெற்றிச் செல்வன் சொன்னான்.
“சரி வெற்றி… சொல்லு பாக்கலாம்…” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.
“நான் இங்கயே சோபாவுல படுத்துக்குறேன்… நீங்க போய் உள்ள ரூம்ல பெட்ல படுத்துக்கங்க… சரியா…?” வெற்றிச் செல்வன் சொன்னான்.
“ஏன் வெற்றி அப்படிச் சொல்ற….?” ஜேம்ஸ் கேட்டான்.
“இல்ல ஜேம்ஸ்… நம்ம எதிர்கால வாழ்க்கைக்கு ஒரு நல்ல முடிவு வர்ற வரைக்கும் நமக்குள்ள எந்த உடல் சார்ந்த உறவும் வேணாம்… நான் உங்க மனசுக்குள்ள முழுசா நம்பிக்கய ஏற்படுத்திட்டேனு உங்களால என் மேல சத்தியம் பண்ணி சொல்ல முடியுமா…?” வெற்றிச் செல்வன் கேட்டான்.
“….” ஜேம்ஸால் மௌனமாக மட்டுமே இருக்க முடிந்தது. ஜேம்ஸுக்கு இன்னும் அந்த நம்பிக்கை முழுமையாக வரவில்லை என்பது தான் உண்மை.
“எனக்குத் தெரியும் ஜேம்ஸ்… உங்க மனசுக்குள்ள இன்னும் பயம் இருக்கும். அந்த பயத்த நான் என்னைக்கு கம்ப்ளீட்டா ரிமூவ் பண்றனோ அன்னைக்குத் தான் நான் உங்கள எடுத்துப்பேன்…” வெற்றி திட்டவட்டமாய்ச் சொன்னான்.
“சரி வெற்றி… ஆனா, அதுக்காக நீ இந்த சோபாவுல தான் படுத்துக்கணும்னு இல்ல… என் கூட என் படுக்கையிலயே வந்து படுத்துக்கலாம்… தப்பே இல்ல… உன்ன அணைச்சுகிட்டு படுத்துக்கணும்னு எனக்கு ஆசையா இருக்கு… உன் மேல எனக்கு இந்த விஷயத்துல நம்பிக்கை இருக்கு….” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.
வெற்றிச் செல்வனுக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. அவனால் கட்டுப்பாட்டுடன் இருக்க முடியும். ஆனால் ஜேம்ஸைப் பார்த்தாலே அவனுக்குள் எழும் கிளர்ச்சியை அவனால் எவ்வளவு தாங்க முடியும் என அவன் அறிந்திருக்கவில்லை. இருந்தாலும் அவன் சம்மதித்தான்.
“ஜேம்ஸ்… எனக்கு ராத்திரி மாத்திக்க ட்ரஸ் இல்ல…” வெற்றிச் செல்வன் கவலையாய்ச் சொன்னான்.
“வெற்றி… என் கூட ஒரு நிமிஷம் வா…” ஜேம்ஸ் அவனை அழைத்துவிட்டு உள்ளே சென்றான். வெற்றிச் செல்வன் அவன் பின்னாலேயே சென்றான். ஜேம்ஸ் தன் அலமாரிக்கு அருகில் இருந்த மற்றொரு அலமாரியின் அறையைத் திறந்தான். உள்ளே நிறைய உடைகள், அனைத்தும் புத்தாடைகள், அடுக்கி வைக்கப் பட்டிருந்தன.
“வெற்றி… இதெல்லாம் நான் உனக்காக வாங்கினது தான்… நீ இங்க என் கூட தங்குவேன்னு எனக்குத் தெரியும். இனிமே நீ இங்கயும் அங்கயும் தான இருக்கணும்… அதனால் இந்த ட்ரஸ் எல்லாம் நான் வாங்கினேன்… இதுல நைட் பேண்ட்டும் இருக்கு… அத எடுத்து போட்டுக்கோ…” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.
வெற்றிச் செல்வன் ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் அதிர்ந்தே போனான். ஜேம்ஸுக்கு தன் மேல் இவ்வளவு காதல் இருப்பதைக் கண்டு அவன் ஆச்சரியப்பட்டான். ஜேம்ஸ் அவனைப் பார்த்து ஒரு மெல்லிய புன்னகையைச் சிந்திக் கொண்டே, வெளியே சென்றான். ஜேம்ஸ் சோபாவில் அமர்ந்திருந்தான். வெற்றிச் செல்வன் வெளியே வந்தான். ஜேம்ஸ் ஒரு கணம் விக்கித்துப் போனான். வெற்றி ஒரு இரவு காற்சட்டையைத் தவிர மேலே ஒன்றும் அணிந்திருக்கவில்லை. அவன் மார்பின் மெல்லிய ரோமங்கள், அவன் கழுத்தின் தங்க சங்கிலி இரண்டும் சேர்ந்து அவனை கவர்ச்சிப் புயலாக ஆக்கியிருந்தது. ஜேம்ஸின் உடல் சிலிர்த்தது. வெற்றிச் செல்வன் தன் உதடை ஈரமாக்கி ஒரு புன்னகையை உதிர்த்து, ஜேம்ஸுக்கு எதிர்ப்புறம் இருந்த சோபாவில் வந்து அமர்ந்தான்.
“ஜேம்ஸ் இங்க வாங்க…” அவன் அழைத்தான்.
ஜேம்ஸ் எழுந்து நடந்து சென்றான். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் கண்ணோடு கண்ணோக்கிக் கொண்டிருந்தனர். ஜேம்ஸிடம் தன் கையை நீட்டினான் வெற்றி. ஜேம்ஸ் அந்தக் கையை பிடித்துக் கொண்டான். முன்பு அமர்ந்தாற் போல் அவன் மடியில் அமர்ந்தான். ஜேம்ஸின் காதுகளை இம்முறை வெற்றி செல்லமாய்க் கடித்தான். ஜேம்ஸின் மூச்சு முட்டியது. அவன் வெடித்துவிடுவான் போலிருந்தது. வெற்றி நிறுத்துவதாய் இல்லை. ஜேம்ஸின் கழுத்தை முத்தமிட்டான். ஜேம்ஸ் திரும்பி தன் இதழ்களை ஒப்புவித்தான். அவன் இதழ் சுவைக்கப் பட்டது. இருவரும் மீண்டும் அப்படியே இருந்தனர். தங்கள் புறவுலகை மறந்துவிட்டு அகவுலகின் அரவணைப்பில் ஈடுபட்டனர்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவர்களை தன்னிலைகளை மறந்துவிட்டு அடுத்தவருடன் ஈடுபட்டிருந்தனர். காதல் மட்டுமே அங்கு நிரம்பி வழிந்தது. பின்னர், வெற்றிச் செல்வன் ஜேம்ஸை அப்படியே தூக்கிக் கொண்டு சென்று கட்டிலில் கிடத்தினான். ஜேம்ஸ் தூங்கிப் போயிருந்தான். வெற்றிச் செல்வனும் அருகில் படுத்துக் கொண்டான். ஜேம்ஸ் வெற்றிச் செல்வனின் மார்பில் முகம் வைத்து அவனை அணைத்துக் கொண்டு அப்படியே உறங்கினான். வெற்றிச் செல்வனும் ஜேம்ஸை அணைத்துக் கொண்டு அப்படியே உறங்கிப் போனான். அவர்களுக்குள் கலவியின் முன்னுரை கூட எழுதப்படவில்லை. காதல் தன் காவியத்தைப் படைத்துக் கொண்டிருந்த அந்த சமயத்தில் கலவிக்கு இன்னும் கதவு திறக்கப் படவில்லை.
அவர்கள் இருவரும் இருவிதமான உணர்ச்சிகளை ஏற்படுத்திக் கொண்டனர். ஜேம்ஸைப் பொறுத்த வரை வெற்றிச் செல்வனை அணைத்திருப்பது, ஒரு மார்கழி வைகறையில் கம்பளிப் போர்வையினுள் படுத்திருக்கும் சுகம் போன்ற ஒரு வெம்மையான சுகமாகும். வெற்றிச் செல்வனைப் பொறுத்த வரை, கோடையின் வெப்பத்தில் குமுறித்தவிக்கும் போது, பனிமழை பொழிந்து அதில் நாம் நனைத்து வரும் குளிர்ச்சியான சுகத்திற்கு ஈடாக இருந்தது ஜேம்ஸின் அணைப்பு. ஆக, இருவரும் தங்கள் இன்பவாழ்க்கையின் இனிய தருணங்களை நுகர்ந்து கொண்டிருந்தனர்.
பொழுது விடிந்தது… ஜேம்ஸ்தான் முதலில் எழுந்தான். அவன் இன்னும் வெற்றிச் செல்வனை அணைத்தே கிடந்தான். அவனோ உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். ஜேம்ஸ் எழுந்தாலும் வெற்றிச் செல்வனை விட்டு விலக அவன் மனசு ஒத்துழைக்கவில்லை. அப்படியே கிடக்க வேண்டும் என நினைத்தான். அவனது சிறு சிறு அசைவுகளால் வெற்றிச் செல்வனும் எழுந்தான். ஜேம்ஸைப் பார்த்து புன்னகைத்தான். ஆனால், அவன் கைகள் ஜேம்ஸைவிட்டு விலகவில்லை. அவன் அரவணைப்பை இன்னும் விடவில்லை.
ஜேம்ஸும், வெற்றிச் செல்வனும் இன்பமான வாழ்க்கையை வாழத்துவங்கினர். வாரம் மூன்று அல்லது நான்கு நாட்கள் வெற்றிச் செல்வன் ஜேம்ஸுடன் தான் தங்குவான். சித்ராவிற்கும் இதில் உடன்பாடுதான். ஜேம்ஸின் சுபாவம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறத்துவங்கியது. அவன் அனைவரிடமும் நல்ல முறையில் பழகத் துவங்கினான். வெற்றிச் செல்வன் அவன் வாழ்வில் வந்தது அவனை எல்லையில்லா மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தியிருந்தது. அவன் மனதிற்குள் வெற்றிச் செல்வனை நினைத்தால் போதும், அவன் வந்துவிடுவான்.
இருவரும் சேர்ந்து பல கடல் பயணங்கள் மேற்கொண்டனர். எல்லாமே கிழக்கு மற்றும் மேற்குக் கடற்கரையை ஒட்டி அமைந்திருந்தன. அவர்கள் எங்கு சென்றாலும், ஒரே அறையிலேயே தங்கத் துவங்கினர். ஆனால், இன்னமும் வெற்றிச் செல்வனும் ஜேம்ஸும் உடலளவில் உறவு கொள்ளவில்லை. அதுகுறித்து வெற்றிச் செல்வனுக்கு எவ்வித எண்ணமும் இல்லை. ஆனால், ஜேம்ஸின் உள்ளம் வெற்றிச் செல்வனின் கலவிக்காகத் தவிக்க ஆரம்பித்தது. கலவிக்கான திறவுகோல் அவன் கையில் தான் இருந்தது. அவன் இசைந்தால், வெற்றிச் செல்வன் உடலுறவு கொள்வான். ஆனால், ஏனோ அவன் இன்னமும் வாய் திறந்து அதை சொல்லவில்லை.
எந்த சூழலிலும், வெற்றிச் செல்வன், ஜேம்ஸை விட்டு பிரிவதில்லை. அவன் ஜேம்ஸின் நிழல் போல அவனுடனயே இருந்தான். ஜேம்ஸும், வெற்றிச் செல்வனைப் பிரிந்து இனியும் வாழ்வது கடினம் என்னும் நிலைக்கு வந்துவிட்டான். அவர்களுக்குள் காதல் தளும்பிக் கொண்டிருந்தது. நாள் செல்ல செல்ல, ஜேம்ஸுக்கு வெற்றிச் செல்வனை அணைத்துக் கொள்ளாமல் தூக்கமே வராத சூழல் ஏற்பட்டது. வெற்றிச் செல்வனும் ஜேம்ஸுக்கு அடிமையாகிக் கொண்டிருந்தான். அன்பின் அடிமை. ஜேம்ஸின் இதழ் சுவைப்பதிலேயே அவன் நிறைவு அடைந்து விடுவான். அதற்கு மேல் அவன் உடலைத் தீண்டுவதில், அவன் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். எந்த சூழ்நிலையிலும், ஜேம்ஸ் தன்னை அவன் பழைய காதலனைப் போல் நினைத்துவிடக் கூடாது என்பதில் குறியாக இருந்தான். அதில் அவன் வெற்றியும் பெற்றான். ஜேம்ஸைப் பொறுத்தவரை, வெற்றிச் செல்வன் தான் கடவுள். வெற்றிச் செல்வன் தான் அவன் உயிர்.
நாட்கள் உருண்டன. திங்கள்கள் கழிந்தன. யாண்டு சிலவாகியது. அவர்கள் காதல் கனிந்து ஒன்றரை ஆண்டுகள் ஒழிந்த பின்னும், இன்னும் அவர்கள் உடல்கள் கலவியின்பம் எய்தவில்லை. இந்நிலையில், அவர்கள் இப்போது கூட்டு கடல்வள ஆய்வுக்காக மேலைக் கடல்களில் பயணம் செய்ய வேண்டியதிருந்தது. இருவரும் சேர்ந்து இரண்டு மாதங்கள், சுமார் 12 நாடுகளில் பயணம் செய்ய வேண்டும். அதற்கான பயண ஏற்பாடுகளில் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தனர்.
பயணத்திற்கு ஒருவாரம் இருந்தது. அன்றிரவு, வெற்றிச் செல்வனுக்காக ஜேம்ஸ் உணவு தயாரித்துக் கொடுத்தான். இருவரும் இரவு உணவை முடித்ததும், தொலைக்காட்சியில் ஏதோ ஒரு நிகழ்ச்சியை பார்க்க அமர்ந்தனர். அவர்கள் எப்போதும் தனித்தனியாய் அமர்வதில்லை. வெற்றிச் செல்வன் உட்கார்ந்து கொள்வான். அவன் மடியில் சாய்ந்து ஜேம்ஸ் அமர்ந்து கொள்வான். இருவரது கைகளும் கோர்த்துக் கொள்ளும். அவர்கள் எந்த நிகழ்ச்சியைப் பார்க்கிறார்களோ, அதில் கவனம் இருப்பினும் இல்லாவிட்டாலும், இருவரின் ஸ்பரிஸ தழுவல்கள் அவர்களுக்கு மிக முக்கியம்.
“ஜேம்ஸ்….”
“ம்ம்ம்…”
“அடுத்தவாரம் நாம புறப்படணும்…”
“ஆமா வெற்றி… எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு… உன் கூட சேர்ந்து ரெண்டு மாசம்… நினச்சு பாக்கவே சிலிர்க்குது… நீ கூட வந்தா எங்க வேணும்னாலும் வருவேன்…”
“நானும் தான் ஜேம்ஸ்… உங்களோட சேர்ந்து எங்க வேணும்னாலும் வருவேன்… உங்கள அணச்சுக்காம என்னால தூங்கவே முடியாது இனிமே…”
“என்ன ஜேம்ஸ்…. இப்படி சொல்லிட்டீங்க… நான் சாகற வரைக்கும் இப்படித்தான்…” வெற்றிச் செல்வன் சொல்லி முடிப்பதற்குள் ஜேம்ஸ் பதறி எழுந்தான்.
“வெற்றி… ப்ளீஸ்… இன்னொரு முறை அப்படி சொல்லாத… எனக்கு பயமா இருக்கு… நீ என் கூடவே இருக்கணும் நான் சாகற வரைக்கும்… என் கையைப் பிடிச்சுக்க…” ஜேம்ஸின் கண்களில் இருந்து வழிந்தோடியது காதல்.
“ஓ… ஜேம்ஸ்… நான் சும்மாதான் சொன்னேன்பா… ப்ளீஸ் ஃபீல் பண்ணாதீங்க… உங்கள விட்டுட்டு எங்கயும் போக மாட்டேன்… நீங்க எந்த சூழ்நிலையிலும் என்ன நம்பணும்… என்ன விட்டுட்டு என் அனுமதி இல்லாம எங்கயும் போகக் கூடாது… இந்த உடலும் உயிரும் எனக்கு சொந்தமானது. அது எனக்கு தெரியாம எங்கயும் போக முடியாது…”
“வெற்றி…. உன் நிழல்ல தான் என் வாழ்க்கை… அத விட்டுட்டு போகவும் மாட்டேன்… போகவும் முடியாது…” ஜேம்ஸ் சொன்னான்.
இருவரும் அணைத்துக் கொண்டனர். அவர்களுக்குள் அமைதி நிலவியது. இரவின் உறக்கம் அவர்களைத் தழுவியது. ஜேம்ஸ், மிகப் பாதுகாப்பாக வெற்றிச் செல்வனின் அணைப்பில் உறங்கினான். அவனுக்குள் எந்த அச்சமும், ஐயமும் எழுந்ததில்லை. ஒரு குழந்தை தன் தாயுக்கும் தந்தைக்கும் இடையில் உறங்கும் போது ஏற்படும் அமைதி, இன்பம் அவனுக்குள் ஏற்பட்டது. அந்த உணர்ச்சி அளவிடமுடியாதது… அடுத்த வாரம் அவர்கள் மேற்கொள்ளப் போகும் பயணம் அவர்களின் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாத இன்ப நினைவுகளை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தும் என்பது அவர்களுக்கு அப்போது தெரிந்திருக்கவில்லை….
அடுத்த வாரம் அவர்கள் மேற்கொள்ளப் போகும் பயணம் அவர்களின் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாத இன்ப நினைவுகளை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தும் என்பது அவர்களுக்கு அப்போது தெரிந்திருக்கவில்லை….வாவ் கார்த்திக் very much excited whn reading this....என் உயிரெல்லாம் இன்பம்.
