வீட்டின் கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்ற ஜேம்ஸ், வெற்றியை அமரச்சொன்னான். வெற்றிச் செல்வன் அமர்ந்து விட்டு, தொலைக்காட்சியை ஓடவிட்டான். ஜேம்ஸ் தன் உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு இருவருக்கும் காபி கலந்து கொண்டு வந்தான்.
“ஜேம்ஸ்… எனக்கு உங்க மேலயும், உங்க காதல் மேலயும் நம்பிக்க இருக்கு. உங்களுக்கு தான் இன்னும் என் மேல நம்பிக்க வரல… அதோட, நீங்க என் கிட்ட இருந்து தள்ளியே நிக்கறீங்க… அதனால தான் நானும், உங்களுக்கு நம்பிக்க வர்ற வரைக்கும், பொறுத்திருக்கணும்னு முடிவு பண்ணிட்டேன்…”
“இல்ல வெற்றி… அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல… எனக்கு உன் மேல நம்பிக்க உண்டு… நிச்சயமா உண்டு….”
“அப்ப ஏன் ஜேம்ஸ் தள்ளியே இருக்கீங்க…? நீங்க என் கிட்ட வர பயப்படுறா மாதிரியே நடந்துக்குறீங்க… நான் உங்க விருப்பம் இல்லாம உங்கள தொட கூட மாட்டேன் ஜேம்ஸ்… எனக்கு உங்க ஃபீலிங்க்ஸ் தான் முக்கியம். அதுக்கு நான் மரியாதை கொடுக்கிறேன்…”
“வெற்றி… உண்மைய சொல்லணும்னா, எனக்கு கொஞ்சம் பயமா இருக்கு…”
“எதுக்கு பயம் ஜேம்ஸ்….?”
“வெற்றி… நான் இதுக்கு முன்னாடி ஒருத்தரோட நெருக்கமா இருந்திருக்கேன்… என்னயே அவர் கிட்ட இழந்திருக்கேன்… உனக்குனு கொடுக்க என்கிட்ட பரிசுத்தமான கற்பு இல்ல… உன்மேல நிறய அன்பு இருக்கு வெற்றி… காதல் அதவிட அதிகமா இருக்கு… ஒருவேள நீ என்ன தொடும் போது எனக்கு ஜீவாவோட ஞாபகம் வந்துட்டா என்ன செய்யறதுனு எனக்கு பயமா இருக்கு வெற்றி… அப்படி அவர் ஞாபகம் வந்துட்டா உன்னோட என்னால ஒழுங்கா பழககூட முடியாது. என் குற்ற உணர்ச்சியே என்ன கொன்னுடும்… நீ எந்த காரணத்த கொண்டும் மனசு வருத்தப்படக் கூடாது. அதுதான் எனக்கு முக்கியம்…”
“ஜேம்ஸ்… நான் ஜீவாவ போல இல்லாம இருக்கலாம்… ஜீவா அளவுக்கு எனக்கு அழகோ, திறமையோ இல்லாம இருக்கலாம்… ஆனா…”
“இல்ல… வெற்றி… நீ, நான் சொன்னத தப்பா புரிஞ்சுகிட்ட… நீ எல்லா விதத்துலயும் தனித்தன்மை இருக்குற ஒரு மனுஷன்… நான் உன்ன யார் கூடவும் கம்பேர் பண்ண விரும்பல… உன் அன்புக்கும் காதலுக்கும் யாரும் உன் கூட போட்டி போட முடியாது. என் மனசும் அறிவும் எண்ணமும் உன்ன தான் முழுசா நம்புது, விரும்புது. ஆனா, பழைய வாழ்க்கையோட சுவடுகள் எல்லாம் இன்னும் அழிஞ்சு போயிடலயே வெற்றி… அப்படி அந்த சுவடுகள் வந்து உன்ன என்கிட்ட இருந்து பிரிச்சுடக் கூடாதேனு பயப்படுறேன்…”
“ஜேம்ஸ்… ஒரு நிமிஷம் இப்படி எழுந்து வாங்க…”
ஜேம்ஸ் எழுந்து சென்றான். வெற்றிச் செல்வன் சோபாவில் அமர்ந்திருந்தான். தன் கையை நீட்டினான். ஜேம்ஸின் கண்களையே உற்றுப் பார்த்தான். ஜேம்ஸ் அந்தக் கையைப் பற்றிக் கொண்டான். வெற்றிச் செல்வன் ஜேம்ஸின் கைகளைப் பற்றி இழுத்து தன் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டான். ஜேம்ஸின் முதுகு வெற்றியின் மார்பில் பதிந்தது. தன் கைகளை ஜேம்ஸின் இடையைச் சுற்றிப் போட்டுக் கொண்டான். ஜேம்ஸின் தலையை பிடித்து தன் தோளோடு சாய்த்துக் கொண்டான். பின்னர் ஜேம்ஸின் காதோரம் சென்று ரகசியமாக பேசுவது போல், மெதுவாகப் பேசினான்.
“ஜேம்ஸ்… இங்கப் பாருங்க… எனக்கு நீங்க வேணும்… என் கூடவே… என் வாழ்க்க பூரா… அது வெறும் உடம்போட உறவுக்காக இல்ல… இன்ஃபாக்ட் இந்த உடம்ப தொடவே கூடாதுனு நீங்க சொன்னா கூட சரி… சாகற வரைக்கும் நான் தொட மாட்டேன்… ஆனா, இந்த சின்ன சின்ன நெருக்கங்கள் போதும்… சின்ன சின்ன தீண்டல்கள் போதும். இதோ, இந்த நிமிஷம், நீங்க என் மடியில உக்காந்திருக்கீங்களே, இந்த ஒரு நிகழ்வு போதும்… எனக்கு என்ன சுத்தி இருக்குற உலகம் மறந்து போச்சு ஜேம்ஸ்… இந்த பிரபஞ்சத்துலயே நீங்களும் நானும் தான் இருக்கோம்… என் மேல உங்களுக்கு லவ் இருக்கு… அது போல உங்க மேல எனக்கு லவ் இருக்கு… இதுக்கு நடுவுல யாரும் வர முடியாது. யாரோட ஞாபகமும் வர முடியாது. அதனால, அத மறந்துடுங்க… என் மேல சாஞ்சி நீங்க உக்காந்திருக்க இந்த ஒரு நொடிக்காக நான் ஒரு வருஷம் ஏங்கிகிட்டு இருந்தேன் ஜேம்ஸ்…. இந்தக் கையைப் பிடிச்சுக்கணும், இந்த காதோரத்துல வந்து இப்படியெல்லாம் பேசணும்… இந்தக் கழுத்துல என் மூச்சுக்காத்து படணும்… இந்த நெஞ்சுல உங்கள சாச்சிக்கணும்… விரல கோர்த்துக்கணும்… அப்படியே யுகம் யுகமா இருக்கணும் ஜேம்ஸ்….
நீங்க எப்பவாவது காலைல சூரியன் உதிக்கறப்ப வானத்த பாத்திருக்கீங்களா… அவ்ளோ அழகா, சிவப்பா இருக்கும்… அந்த கடற்கரைல மொட்ட பாற மேல உக்காந்துகிட்டு, உங்கள என் மடிமேல இதப் போலவே சாய வச்சிக்கிட்டு அந்த அழகான சூர்யோதயத்த பாக்கணும்…
லேசா சாரலோட மழ பெய்யறப்ப, கொஞ்சமா குளுரடிக்கறப்ப, இதுபோல உங்கள என் மடியில உக்கார வச்சுகிட்டு ஒரு கம்பளிய போர்த்திக்கிட்டு, நாம நிறைய கதயெல்லாம் பேசணும்… நல்லா சில்லுனு காத்து அடிக்கிறப்ப, உங்கள என் பைக்ல பின்னாடி உக்கார வச்சுகிட்டு யாருமே இல்லாத தனியான ரோட்ல வேகமா போகணும்… நீங்க குளுருக்கு அடக்கமா என்ன இறுக்க பிடிச்சிக்கணும்… உங்களோட சேர்ந்து ஐஸ்கிரீம் சாப்பிடணும்… நல்லா முழு நிலா இருக்குற ராத்திரி வேளைல, உங்களோட மொட்ட மாடியில உக்காந்துகிட்டு இல்ல உங்க மடியில படுத்துகிட்டு நாம என்ன என்னவெல்லாமோ பேசணும்…
உங்களுக்கு சோறு ஊட்டணும். உங்கள குளிப்பாட்டணும். உங்களுக்கு கால் பிடிச்சி விடணும். உங்களுக்கு ஷூ மாட்டி விடணும். உங்கள அப்படியே ஒரு மென்மையான பூ போல பாத்துக்கணும் ஜேம்ஸ்… இந்த வீட்லயே உங்களோடயே ஆயுசுக்கும் இருந்துடணும். நீங்க சிரிக்க சிரிக்க நிறைய ஜோக்ஸ் சொல்லணும். நீங்க அடிக்கடி வெக்கப்படுவீங்களே அத அப்பப்ப பாக்கணும். உங்கள என் மார் மேல சாச்சிகிட்டு அப்படியே தூங்கணும். உங்க உச்சு முகரணும். உங்கள இடுப்புல அப்பப்ப சீண்டனும். நீங்க ஓட நினச்சீங்கன அப்படியே உங்கள அள்ளி தூக்கிடணும். நீங்க எதிர்ப்பார்க்காத சமயத்துல உங்களுக்கு கிஸ் கொடுக்கணும். உங்களுக்கு விதவிதமா சமையல் செஞ்சு கொடுக்கணும்.இப்படி இன்னும் நிறைய ஆசைகள் எனக்கு இருக்கு ஜேம்ஸ்…
என்ன நம்புங்க…. நான் உங்கள ஏமாத்திட்டு எங்கயும் போக மாட்டேன்… போகவும் என்னால முடியாது ஜேம்ஸ்… என்னோட இந்த ஃபீலிங் காதல் ஜேம்ஸ்… லவ்… என் மனசு பூரா பரவிக்கிடக்குற ஒரு ஃபீலிங். அத விட்டுட்டு வேற எங்கயும் என்னால போக முடியாது. ஆக்ஸிஜன் இல்லாம மனுஷன் எவ்ளோ நேரம் உயிரோட இருக்க முடியும். அதவிட குறைவான நேரம்தான் என்னால் உயிரோட இருக்க முடியும், இந்தக் காதல் இல்லாம. ஜேம்ஸ்… என்ன ஏத்துக்கங்க…. உங்கள என்ன விட அதிகமா நேசிக்குற ஒரு ஜீவன உங்களால காட்ட முடியுமா…? அப்படி இருந்தாங்கன்னா, அந்த நிமிஷமே இந்த உயிர விட்டுடுறேன்…
ப்ளீஸ் ஜேம்ஸ்… என் மேல சந்தேகப்படாதீங்க… என் லவ் ரொம்ப உண்மையானது. என் நெஞ்சு முழுக்க பாரமா இருக்கு உங்களோட இந்த மௌனமான நடத்தை. நீங்க எக்ஸ்ப்ரஸிவா இருக்கணும்னு நான் சொல்லலை. ஆனா, என் கிட்டயாவது உங்க மனச திறந்து காட்டுங்க. உங்களோட இந்த மென்மையான இதயத்துல எனக்கும் ஒரு சின்ன இடம் கொடுங்கணு தான் கேக்குறேன்… உங்க இதயத்தையே எனக்கு கொடுங்கணு கேக்கலை. அதுக்கெல்லாம் ஒரு கொடுப்பினை வேணும் ஜேம்ஸ்… அது எனக்கு இருக்குதானு தெரியல…
நீங்க மௌனமா இருந்த ஒவ்வொரு நிமிஷமும் என் நெஞ்சு வெடிச்சுடறா போல இருந்துச்சு இந்த ஒரு வருஷத்துல. நீங்க என் கண் முன்னாடி இருந்தாலும், இல்லைனாலும் எனக்கு உங்க ஞாபகமாவே இருந்துச்சு… எனக்கு ப்ராமிஸா தெரியல ஜேம்ஸ்… ஏன்னு தெரியல… உங்க மேல எனக்கு இவ்ளோ லவ் எப்படி வந்துச்சுனு தெரியல… உங்க கூட நிறைய நாள் வாழணும் ஜேம்ஸ்… ரொம்ப நாள் இருக்கணும்… தயவு செஞ்சு என்ன விட்டுட்டு எந்த சூழ்நிலையிலும் எங்கயும் போயிடாதீங்க ஜேம்ஸ்…. என்ன பிடிக்கலைனா கூட பரவாயில்ல…. எங்க போனாலும் என்ன கூட்டிட்டு போங்க… உங்கள ஒரு நாள் பாக்கலைனாலும் அந்த நாள் எனக்கு வீண் தான். என்னோட மனசுல இருந்தத எல்லாம் உங்க கிட்ட சொல்லிட்டேன்… அதுக்கப்புறம் நீங்க எடுக்குற முடிவு தான் ஜேம்ஸ்… உங்களோட சுதந்திரமான முடிவுதான் என் சந்தோஷம்….”
வெற்றிச் செல்வனின் கண்கள் கசிந்து கண்ணீர் மெல்லிய கோடாய் வழிந்தது. அவன் மார்பு காதலில் விம்மியது. ஜேம்ஸின் கண்களில் வெள்ளமே பாய்ந்து கொண்டிருந்தது. வெற்றிச் செல்வனின் கைகளை தன் கைகளோடு பின்னிக் கொண்டான். அவன் பிறந்த நாள் முதலாய் இன்று வரை அனுபவித்திராத ஒரு வித அமைதியை அவன் ஆன்மா அனுபவித்தது. அவனுக்கு வெற்றிச் செல்வனின் மடியிலேயே ஒரு பிறப்பை கழித்து விடலாம் போலிருந்தது. அல்ல.. அல்ல… இன்னும் ஓராயிரம் பிறப்புகளை எடுத்து இந்த சுகத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் போலிருந்தது.
அப்படியே திரும்பி, வெற்றிச் செல்வனின் மார்பில் முகம் புதைத்தான். அவன் உடல் லேசாக குலுங்கியது. அவன் அழுதான். வெற்றிச் செல்வன் மெதுவாக ஜேம்ஸின் பின்னந்தலையை வருடினான். அவன் உச்சியில் முத்தமிட்டான். அவனுக்கு அழுகை வந்தது. இருவருமே உணர்ச்சி பெருக்கின் உச்சத்தில் இருந்தனர்.
அன்பர்களே… இதை நீங்கள் கற்பனை செய்து பாருங்கள். அந்த உணர்ச்சியை நீங்களும் உணர்ந்து கொள்வீர்கள். என் எழுத்தால் விவரிக்க இயலாது. காதலை விவரிக்க நினைப்பவன் முட்டாள். அதன் மென்மையான உணர்ச்சிகளை வார்த்தைகள் கொண்டு விளக்க நினைப்பவன் அறிவிலி. இவையெல்லாம் சொல் நிறைந்த தமிழுக்கும் எட்டாத விளக்கங்கள்.
ஜேம்ஸ் வெற்றிச் செல்வனை அணைத்துக் கொண்டான். அவர்கள் அங்கேயே எவ்வளவு நேரங்கள் இருந்தார்களோ தெரியாது அவர்களுக்கு. யுகயுகங்களாக இருந்தாற் போல தோன்றியது. நேரம் எனும் காரணியே அங்கு நின்று போய்விட்டது. நேரம் மாறிலியாய் இருக்கக்கூடிய ஒரு பிரபஞ்சத்தின் வெளிவட்டத்துக்கே அவர்கள் சென்றுவிட்டாற் போலிருந்தது. காதலர்கள் அப்படியே அணைத்துக் கிடந்ததை பொறுக்க மாட்டாமல் தொலைபேசி ஒலித்தது…..
முதற்கவிதை – காதல்
மலரின் இதழ்கள் மேல் எவனோ
எழுதிவைத்துப் போன
மணம் மிகுந்த கவிதை – காதல்.
அதன் இதழின் பரப்பின் மேல் எவனோ
தெளித்துவிட்டுப் போன
இனிப்பான தேன் துளி – காதல்.
சிறு குழந்தை சிரிப்பைப் போல்
பார்க்க பார்க்க அலுக்காத
பலவண்ணக்காட்சி தான் – காதல்.
அவன் தொட்டதும் எங்கோ ஒரு தடை
தகர்ந்ததே, உயிரின் அணுவெல்லாம்
நகர்ந்ததே அதுதான் – காதல்.
அவன் பேசியதும் உள்ளம் கசிந்ததே
தன்னை ஒப்புவிக்க தன்னுயிரே
இசைந்ததே, அதுதான் – காதல்.
அந்தக் கண்களில் கதிர்வீச்சு
எங்கெங்கும் பரவி என் உள்ளம்
நுழைந்து உரசியதே அதுதான் – காதல்.
சாகா வரம் கொடு இறைவா இவன் மடியில்
நோகாமல் வாழ்ந்திருப்பேன் நூறுநூறு ஆண்டுகளாய்.
போகாது என்னுயிர் இவனிருக்க கைப் பிடித்து
வேகாது என்நெஞ்சு இவன் காதல் அதிலிருக்க.
காதலென்ன கன்னியரின் கடைவிழிப் பார்வையா…?
ஏதிலார் எடுத்துரைத்தார் எனக்கு மட்டும் புரியவில்லை.
