அன்று சனிக்கிழமை. மது கண் விழித்தபோது அதிக சுவை அதிக உல்லாசம் என்ற விளம்பரம் ஓடி கொண்டு இருந்தது. முந்தைய இரவு டிவி அணைக்காமல் அப்படியே தரையில் தூங்கி விட்டான். பாட்டில் மூலையில் உருண்டு கிடக்க டிவி யில் அடுத்த விளம்பரம் மாறியது. வீக்எண்டு எதுவும் வேலை பெரிதாக இல்லை இரண்டு நாட்களில் மதன் இருக்கும் வீட்டை கண்டுபிடித்து விடலாம். 

அன்றைய முதல் சிகரட் பற்ற வைத்தான். அசோசியேசனில் யாரையாவது பிடித்து மதன் பிளாட் நம்பர் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். அதற்கு என்று ஒரு ஆபீஸ் ரூம் முதல் பிளாக்கில் இருக்கிறது. எழுநூறு வீடுகளை நிர்வகிப்பது தான் வேலை. அதற்கே பெரிய சீன். ஏதோ பெரிய மாநிலத்தை கட்டி ஆள்வது போல் ஓவர் கெத்து. நான்கு பேர் எப்பொழுதும் பரபரப்புடன் காணப்படுவார்கள். அதில் ஒருவர் சிவகுமார். அவர் காலை வேளையில் பேரனை தூக்கி கொண்டு வாக்கிங் போவார். அவரை பிடித்தால் கொஞ்சமாக நூல் கிடைக்கும், அதை வைத்து கயிறு திரித்து நிலாவை எட்டி விடலாம்.

நம்பிக்கை வானளவு இருந்தது. அத்தனை அவசரம். காட்சிகள் டக் டகென்று மாறி மதன் கை பிடித்து விடலாம் என்று கோட்டை கட்ட ஆரம்பித்தான். மதனை பார்த்தது எதேச்சை. அதே போல் சுலபமாக அவனை அடைந்து விடலாம். மச்சி ஓவர் காண்பிடன்ஸ் உடம்புக்கு ஆகாதுப்பா, பார்த்து. 

மணி பத்து. குளித்துவிட்டு ஆபீஸ் போய் நின்றான். அங்கே ஒருவனை தவிர யாருமில்லை. அவன் மீசை கூட இல்லாத சின்ன பையன். இவனை வைத்து எப்படியாவது வந்த காரியத்தை முடித்து விடலாம். 

"சிவகுமார் சார் இல்லையா? என்று மது கேட்டான்.

"இல்லை" என்றான்,

"எப்போ வருவார்?" 

"அவர் வர மாட்டார்" என்றான்.

"ஓ என்னாச்சு, ஏதும் ப்ராப்ளமா?" அவன் சொல்ல போகும் போகும் பதிலுக்கு ஆவலாக காத்திருந்தான். லேசாக தடக் தடக் என்றது மனது.

"அவர் இறந்து பொய் ரெண்டு வாரம் ஆச்சு"

ஐயோ அவருக்கு மதுவை நன்றாக தெரியும். அவர் இருந்து இருந்தால் காரியம் லேசாக முடிந்து இருக்கும். இனி எப்படி யாரை சரி கட்டி எப்படி கண்டு பிடிக்க போவது? கடவுளே, ஏன் கனவில் இம்சை கொடுத்தாய்? நேற்று ஏன் மதனை கண்ணில் காட்டி விட்டு என்னை இப்படி அலைய வைக்கிறாய்? நான் துரத்த துரத்த ஏன் ஒவ்வொரு கதவுகளை மூடி கொண்டே வருகிறாய்? கயிறு அறுந்து வானத்திலிருந்து தரையில் விழுந்தான். இரண்டாவது பல்பு இது. 

மது சோர்ந்து போய் படி இறங்கினான். அவன் அதிர்ஷ்டம் அவ்வளவு தான். இதோ இங்கே தான் இருக்கும் மதனை எப்படியும்இன்று சாயங்காலத்துக்குள் பிடித்து விடலாம். ஆனாலும் நம்பிக்கை அவனை மலையளவு உயர்த்தியது. 

கண்ணுக்குள் நீ தான்,

கண்ணீரில் நீ தான், 

கண் மூடி பார்த்தால் நெஞ்சுக்குள் நீ தான்.

காதல் ரோஜாவே, எங்கே நீ எங்கே?

கண்ணீர் வடியுதடி கண்ணில் !!

என்ற பாடல் அங்கிருந்த டிவி யில் ஓடி கொண்டு இருந்தது.

காலையிலிருந்து வயிறு காலி. ஏமாற்றமும் சோர்வும் கலந்து தலை வலையை உருவாக்கியது. அடுத்த சிகரட் பற்ற வைத்தான். முதல் முறை மதனோடு புகைத்தது நினைவில் விரிந்தது. மதன் செய்வது எல்லாம் தானும் செய்யவேண்டும் என்ற துடிப்பு. மதன் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.சிகரட் தர மறுக்க, மது பிடிவாதமாக பிடுங்கி கொண்டான். ஒரு கையை இடுப்பில் வைத்து, மதன் போல இமிடேட் செய்தான். முதல் முறை தெரியாமல் ஆழமாக இழுத்து விட புகை நெஞ்சை அடைத்தது. இருமினான். தொடர்ந்து இரும இரும கண்ணில் நீர் வந்தது. மதுவை அணைத்து நெஞ்சை தடவ தடவ இருமல் குறைந்தது. 

அந்த ஆபீஸ் பையன் வெளியே வந்தான். மதுவை பார்த்து தயங்கி அருகில் வந்தான்.

"சார், ஒரு ஹெல்ப். சிஸ்டம்ல இன்டர்நெட் கனெக்ட் ஆகல. அவசரமா சேர்மன் சாருக்கு ஒரு மெயில் அனுப்பனும். ப்ளீஸ் என்ன ப்ராப்ளம்னு பார்த்து கரெக்ட் பண்ணி கொடுங்க சார்" அமது சிகரெட்டை பாதியில் நசுக்கி விட்டு அவனோடு சென்றான்.மோடமில் பச்சை விளக்கு மட்டும் எரிந்தது. இன்டர்நெட் இணைப்பு விளக்கு எரியவில்லை. கேபிள் கழட்டி திரும்பவும் மாடி பார்த்தான்.

"இன்டர்நெட் ரீ சார்ஜ் பண்ணலையா? அது தான் கனெக்ட் ஆகலை"

"இப்ப என்ன சார் பண்றது? ரொம்ப அவசரம். ஒரு எக்செல் பைல் அனுப்பனும்"

"அது என்ன பைல்?"

"மெய்ன்டெனன்ஸ் டீடைல்ஸ் சார்"

"என் மொபைல ப்ளூ டூத் ஆன் பண்றேன். நீ எனக்கு அந்த பைல் அனுப்பு. என்னோட மொபைல இருந்து மெயில் அனுப்பலாம். ஓகே வா?"

அடுத்த சில நிமிடங்களில் பைல் இவன் மொபைலுக்கு பறந்தது. மதுவும் அந்த ஆபீஸ் பையனின் ஜிமெயில் அக்கௌன்ட் திறந்து அதை கோர்த்து நொடியில் அனுப்பி விட்டான்.

"ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்." என்றான். இவனிடம் மதன் அட்ரஸ் கேட்கலாமா என்று யோசித்தான். சின்னதாக ஏதோ ஒன்றை செய்து விட்டு அதற்கு  அதற்கு பலனை அதுவும் உடனடியாக எதிர்பார்ப்பது சரியா?. அடுத்து எப்படி தேடுதலை தொடர்வது என்ற கேள்வியுடன் மது மெளனமாக வெளியேறினான்.

மது வீட்டிற்க்கு வந்தான், அடுத்த சிகரட் எடுத்தான்.

இருமல் அடங்கியதும் இன்னொன்று எடுத்து மது பற்ற வைக்கும் வரை அமைதியாக இருந்த மதன், பற்ற வைத்ததும் பளாரென்று மதுவின் கன்னத்தில் அறைந்தான்.

"இவ்ளோ நேரம் நீ சின்ன பையன்னு சும்மா இருந்தா, உனக்கு எதுக்கு இதெல்லாம்?" என்றான் மதன்.

"நீங்க மட்டும் தம் அடிக்கலாமா? நீங்க இதை விட்டுட்டா நான் கேட்க மாட்டேன்" என்றான் மது. " என் மேல உங்களுக்கு இருக்கிற அக்கறை, எனக்கு உங்க மேல இருக்க கூடாதா? நீங்க பண்ணினா தப்பு இல்லை, நான் பண்ணினா மட்டும் தப்பா?"

மதன் அவன் கையை பிடித்து, "ஏண்டா, இப்படி இம்சை பண்ற?" அவசர அவசரமாக இரண்டு இழுப்பு இழுத்து விட்டு, மதுவை நெருங்கி, அவன் நெற்றியில் நெற்றியை தேய்த்து, அவன் கண்களை ஆழமாக பார்த்து, "ஓகே டா, இனிமேல் இல்லை, சரியா?" என்று சிகரட் பெட்டியை வாய்க்காலில் வீசிவிட்டு, அவனை அணைத்து அப்படியே தலைக்கு மேல் தூக்கினான்.அப்படியே தட்டாமாலை சுற்றி, இருவரும் நிலை தவறி வாய்க்காலில் விழுந்தார்கள். 

மது நேற்று மீதமிருந்த சாம்பாரை சூடு படுத்தி சாப்பிட ஆரம்பித்தான். பசி பாடாய் படுத்தியது. ஜில்லென்று இருந்த சாதத்தில் சூடான சாம்பாரை குழைத்து வயிற்றுக்குள் தள்ளினான். அவன் எப்போதும் செய்யும் தவறு, சாப்பிடும் முன்பு குடிக்க நீர் எடுத்து வைக்க மறப்பது. ப்ரிட்ஜ் திறந்து தண்ணீர் பாட்டில் எடுத்தான்.

பாதி சாப்பிடும் போது அந்த பைல் அந்த மெயில் ஞாபகத்திற்கு வந்தது. 

"மெய்ன்டெனன்ஸ் டீடைல்ஸ் சார்"

அப்படி என்றால் அங்கு வசிக்கும் எல்லோருடைய தகவலும் அதில்  இருக்க வேண்டும். தட்டை பாதியிலே  விட்டு விட்டு அந்த பைலை தன்னுடைய மொபைலில் இருந்து லேப்டாபிற்கு மீண்டும் ப்ளூ டூத் வழியாக அனுப்பி விட்டு அதை திறந்து பார்த்தான். எதிர்பார்த்தது போல் அதில் ஏழு நூறு வீட்டின் தகவலும் வீட்டு எண்ணும் இருந்தது. 

மதன் பெயரை மேலிருந்து கீழ் வரை ஸ்க்ரால் செய்து பார்த்தான். அவசர அவசரமாக alt f போட்டு அந்த பைலில் மதனை தேடினான். அதில் மதன் பெயர் இல்லவே இல்லை. அப்படி என்றால் மதன் அங்கே வசிக்கவில்லையா? ஒரு வேளை வேறு யார் பெயரிலாவது வீடு இருக்குமா? மதன் அங்கு வாடகைக்கு குடி இருக்கலாமோ அவனை போல்? இல்லையே அந்த பைலில் ஓனர் பெயர் மற்றும் அங்கே குடி இருபவர்களின் பெயரும் இருக்கிறதே. மதுவின் பெயர் அதற்கு பக்கத்தில் வீட்டு ஓனர் பெயரும் இருக்கிறதே. கடவுளே, தலை சுற்றுகிறது. மதன் இங்கு வசிக்காமல் தன்னுடைய நண்பர் வீட்டிற்க்கு வந்திருப்பாரோ? 

தன்னுடைய ஏ ஜி பிளாக்கில் தானே மதனை சந்தித்தான். அதில் வசிப்பவர்களின் தகவலை பிரித்து எடுத்தான். அதிலும் மதன் பெயர் இல்லை. கடவுளே சீக்கிரம் மீண்டும் மதனை என் கண்ணில் காட்டு..

மது கண்களை மூடினான். மதன் கண்கள் விரிய சிரித்தான். சிரிக்கும் போது அழகான பல் வரிசை ஒளிர்ந்தது,. நடு பற்கள் இரண்டுக்கும் நடுவே சின்ன இடைவெளி. அது தான் மேலும்  வசீகரித்தது. மீண்டும் மீண்டும் மதன் சிரிக்க மது கண்களை திறக்க மறுத்து இருந்தான்.