அது பெரிய வீடு. முற்றம். அதை சுற்றி அறைகள். உள்ளே என்ன இருக்கும் என்று தெரியவில்லை. கொஞ்சமா modernized ஆக தரையில் tiles. பெரிய ஹாலில் பெரிய lcd டிவி.

 "சாப்பிட்டு படுத்து தூங்கு பா" என்று கார்த்தியின் அப்பா ஒரு ரூம்ற்குள் சென்று விட்டார். நான் மட்டும் அந்த இரவை சபித்து கொண்டு வீட்டை சுற்றி பார்த்தேன். முற்றத்து கதவை திறந்தால்  பெரிய தோட்டம்.. மூடி விட்டு வந்தேன். 

முதலில் சித்தியின் கடுஞ்சொல், அங்கிருந்து தப்பித்து கார்த்தியிடம் வந்தால் ஏமாற்றம். நல்ல நேரம். மீண்டும் அப்பாவிடம் இருந்து போன் வந்தது.

 "சொல்லுங்க அப்பா"

"நீ எங்க இருக்க வெற்றி? வீட்டுக்கு வந்து பார்த்தேன் நீ இல்ல"

"இல்ல பப்பா, என் friend வீட்ல இருக்கேன்"

"உன் சித்தி எதாவது சொன்னாளா ?"

நான் உண்மையை சொன்னால் அப்பா கண்டிப்பாக சண்டை போடுவார் நாளை வெள்ளிகிழமை தங்கைக்கு நிச்சய தார்த்தம் நடக்கிறது, நான் வீட்டில் இருந்தால் நல்ல காரியம் எதுவும் நடக்காது என்று  என்னை திட்டி அப்பா வருவதற்குள் விரட்டி விட்டார் சித்தி. 

"சூடு சொரணை இருந்தா  இந்நேரம் நடையை கட்டி இருக்கணும், எதிவும் இருக்கிற மாதிரி தெரியலையே" இதை அப்படியே அப்பாவிடம் சொல்ல முடியுமா?

நான் பேசாமல் மொபைல் இல் இருந்து sim ஐ   கழட்டி விட்டேன்.  

நேற்று தான் ஹாஸ்டலில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்தேன். அப்பா டூட்டிக்கு போய்  இருந்தார். ஒரு ராத்திரி தான் வீட்டில் இருந்தேன். தங்கை தான் சாப்பாடு போட்டாள். காலையில் இருந்தே சித்தியின் வசவு தொடர்ந்தது.எவ்வளவு நேரம்தான் காதில் கேட்காதது போல நடிப்பது.இருபது வயசு இளைஞனுக்கு அதற்க்கு மேல் பொறுமை இல்லை.அப்பாவை கூட பார்க்க முடியவில்லை.என்னை ஆசை ஆசையாக பார்க்க அப்பா வந்திருப்பார்.நான் இல்லை என்றதும் என்ன நடந்து இருக்கும் என்று புரிந்து இருப்பார். நான் மட்டும் நாளை function இல் இருந்தால் என் மகன் என்று எல்லோரிடமும் அறிமுகம் செய்து வைப்பார். 

என் மொபைல் இல் மீண்டும் சிம் சேர்த்து ஆன் பண்ணினேன். tshirt கீழிருந்து மேலாக உருவி விட்டு என் திறந்த மேனியில் சுருள் சுருளான முடிகள் விரிந்த மார்பின் நடுவே வியர்வை ஈரத்தில் ஒட்டிக்கொண்டு இருந்தன. என் கையால் தடவி கொடுத்தேன். என் ஏக்கம் என் உடல் எங்கும் பரவியது .கண்ணாடியில் என்னை பார்பதற்க்கே பாவமாக இருந்தது.  இடுப்போடு ஒட்டி இருந்த ஜீன்ஸ் அடி வயிற்றை இறுக்கி கொண்டு இருந்ததது. கழற்றி விட்டு ப்ரீயாக இருக்க tracksuit மாறியதும் கட்டுக்குள் இருந்த அம்பு துள்ளி எகிறியது.அதுவும் என்னை பார்த்து பரிகசித்தது. உன்னால் எதுவும் செய்ய முடியாது. அதிர்ஷ்டம் இல்லை. நீ இன்னும் வளரனும் தம்பி என்றது போல் இருந்தது.

மொபைல் ரிங் சத்தம் கேட்டது. கண்டிப்பாக என்னுடைய மொபைல் இல்லை. தொடர்ந்து கேட்டது. எதிர் திசையில் முற்றத்தை தாண்டி இருந்த வராண்டாவில் ஒரு plug பாய்ண்டில்  இருந்து சார்ஜர் தொங்கி கொண்டு இருந்தது. அந்த மொபைல்லில் 4 மிஸ்டு கால். கார்த்தியின் பெயர் மின்னியது.அது அவன் அப்பா மொபைல் தான்.சார்ஜ் போட்டு விட்டு போய்  இருக்கிறார். மெல்லிய வெளிச்சம் பக்கத்தில் இருந்த லேசாக திறந்து இருந்த கதவு வழியாக வந்தது.அது தான் அவன் அப்பாவின் ரூம் ஆக இருக்கும். அவரிடம் கார்த்தி கால் பண்ணியதாக சொல்லலாமா? அவர் நான் உள்ளே செல்வதை விரும்புவாரா? ஆகட்டும் என்று கதவை தட்டினேன்.

"யெஸ்" என்றார்.

உள்ளே  போனேன். என்னவென்று சொல்வது, அங்கிள், அப்பா?

"சார், ரொம்ப நேரமா உங்க மொபிளுக்கு கால் வருது. கார்த்தி தான் கால் பண்றான்." 

"எனக்கு தெரியும்" என்ற போது, என் மொபைல் லுக்கும் அவன் கால் பண்ணினான்.

"சொல்லு கார்த்தி" என்றேன்.அவர் என்னை பார்த்து கொண்டு இருந்தார்.

"கார்த்தி அப்பா தூங்கிட்டார் போல இருக்கு, என்ன விஷயம் சொல்லு". என்னை கவனித்து கொண்டு தான் இருந்தார்.பேசி முடித்து கட் பண்ணினேன்.

அவரிடம், "சார், அவங்க ஹாஸ்பிடல் போய் சேர்ந்து டாங்கலாம். அவுட் of danger நு உங்க கிட்ட சொல்ல சொன்னான் " என்றேன்.

அப்போது தான் நான் கவனித்தேன், அவர் தரையில் உட்கார்ந்து இருந்தார், கையில் glass, அதில் பிரவுன் கலரில் பிராந்தியோ விஸ்கியோ இருந்தது.அவர் தனிமையில் நான் நுழைந்து விட்டதாக நினைத்து இருக்கலாம். மெளனமாக இருந்தார்.

நான் தான் அந்த இறுக்கமான சூழ்நிலையை தவிர்க்க, "சார், சைடு டிஷ் எதுவும் பிரிபேர் பண்ணி தரட்டுமா?" என்றேன். அங்கு வெறும் வாடர்  பாட்டில் மட்டும் தான் இருந்தது

"fridge ல egg இருந்த ஆம்லெட் போட்டு தரட்டுமா?" என்று கேட்டேன்.

அவர் முதல் முறையாக என்னை பார்த்து சரி என்று புன்னகைத்தார். 

நல்ல வேளையாக முட்டை இருந்தது. உடைத்து கலக்கினேன் வெங்காயம் கட் பண்ணும் போது அவர் வந்தார்.fridgeல் இருந்து கூலிங் வாடர் எடுத்து குடித்து அமைதியாக நான் செய்வதை பார்த்து கொண்டு இருந்தார்.அவர் மிகவும் கண்டிப்பான அப்பா, கோபக்காரர் என்று தெரியும். 

ஆம்லெட் தட்டை அவரிடம் நீட்டினேன். என்ன சொல்வாரோ என்று இருந்தேன்.

"உனக்கு வேண்டாமா?" என்று என்னை கேட்டார். ஆச்சரியமாக இருந்தது. என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை நேரடியாக பதில் சொல்லாமல், "இப்போ தான் சாப்பிட்டேன், நான் குளிக்கணும்" என்றேன்.

"உங்களுக்கு இன்னொரு ஆம்லெட் போடட்டுமா? " அங்கிருந்த தூணில் சாய்ந்து சிகரட் புகைத்து கொண்டு இருந்தார். 

அப்போது தான் அவரை முழுதாக பார்த்தேன்.அவருக்கு 50 வயதுக்கு மேல் இருக்க முடியாது.மாநிறம். கிட்டத்தட்ட என்னுடைய உயரம் தான். அவர் இடுப்பை ஒற்றி கிரே கலர் shorts போட்டு இருந்தார். மேலே எதுவும் இல்லை. திறந்த மார்பு. தடித்த தொடைகளை மடித்து ஒரு காலை தூணில் ஊன்றி இருந்தார்.ஒரு கையை தலைக்கு மேலே தூக்கி தூணை பிடித்து கொண்டு இருந்தார். 

எனக்கு என்னை விட மூத்த ஆண்களிடம் பெரிதாக ஈடுபாடு இருந்தது இல்லை. அவர்கள் ஒரு போதும் என்னை கவர்ந்தது கிடையாது. நான் தேடுவதும் விரும்புவதும் மென்மையான  இளைஞர்களை தான். ஓர்  ஆண் கிட்டத்தட்ட திறந்த மேனியில் என் முன்பு நின்று கொண்டு இருப்பது இது தான் முதல் முறை. எனக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது. நீண்ட நேரம் அவர் அறியாமல் அவரை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். என் நண்பனின் அப்பா என்பதை மறந்து அவரை பார்த்துகொண்டு இருந்தேன்.

அவர் என் ஆருகில் வந்து இரண்டு ஆம்லெட் தட்டை எடுத்து கொண்டு, திரும்பி என்னை பார்த்து "குளிக்கலையா?" என்று கேட்டார்.