ஐந்து இளைஞர்களுக்கு ஓர் ஆசை - மலையேற வேண்டும் என்று.
மலை ஏறி இறங்கியபோது மழை வந்துவிட்டது. அடிவாரத்தில் இருந்தது ஒரு குடிசைவீடு. ஆசையாய் வரவேற்றான் குடிசைக்கிழவன். "விடாது மழை, இருந்து காலையில் செல்லுங்கள்" என்றான்.
தேநீர் கொடுத்தாள் கிழவனின் பேத்தி. பதினாறு வயதுப் பட்டாம்பூச்சி. வஞ்சகத்தின் நிழல்படியாத பிஞ்சுமுகம். பேதைமையும் அச்சமும் பின்னி மிதக்கும் கண்கள். அவள் பூமிக்கு மேலே ஒரு புதையல்.
ஐவரையும் மேலே பரணில் படுக்கச் சொல்லிவிட்டுத் தட்டுத்தடுமாறி மறைகிறது தாவணிமான்.
விடிகிறது; மழை ஒய்கிறது;
ஐவரும் விடைபெறும் நேரம்.
கதவின் பின்னால் நின்று கண்ணீர் மறைக்கும் கண்களால் ஐவரையும் மாறிமாறிப் பார்க்கிறாள் பேதைப்பெண்.
உள் மனதில் ஒரு கேள்வி ஆடுகிறது.
'உங்களில் யார் நேற்றிரவு என் பெண்மையைத் திருடித் திறந்தவன்?'
எப்போதோ படித்த கன்னடச் சிறுகதை இது.
கன்னத்தில் அறைய வேண்டும்; அல்லது இதயத்தை வருட வேண்டும் ஒரு நல்ல சிறுகதை.
sure...but already I met him in a grand opening of a Granite display meeting in madurai...before that I too love him and his lyrics writing talent...hearing of his speech full of boasting him self and his activity..now my attitude about him changes...Its my opinion his speeches nowadays are full of finding faults with out saying any remedy..
