அன்று அந்த நிமிடம் கதிரவன் மறைந்து, இரவு தொடங்கப் போகும் மாலைப் பொழுது, காக்கைகளும் தன் குஞ்சுகளுடன் ஒருவித இசை எழுப்பியவாறு தன் கூட்டை அடைந்து கொண்டிருந்தது. இது சென்னையின் முக்கிய இடங்களில் ஒன்றான கோடம்பாக்கம். கோடம்பாக்கத்தில் வைரமுத்துவின் திருமண மண்டபம் அனைவருக்கும் தெரிந்த ஒன்று. அதே தெருவில் ஒரு பெரிய appartments இருந்தது. அந்த மாலைப்பொழுதில், சுமார் 5.30pm மணி இருக்கும், அந்த appartments வெளியில் புயலைப்போல் சீறிக்கொண்டு வந்து நின்றது சிவப்பு நிற பல்செர் , இரு சக்கர வாகனம்.அதிலிருந்து இறங்கினான் கண்ணன். இறங்குபவனின் பெயர் கண்ணன் என்று தவறாக நினைக்கவேண்டாம், இவன் "கே"க்களுக்கு எல்லாம் கண்ணன். இவனை விரும்பாத ஒரு கேயும் இருக்க மாட்டான். அப்படி ஒரு அழகு. இந்த நாணல் கதையில் நம்முடன் பயணிக்கும் இவனை பற்றி நாம் பார்ப்போம்............. மஞ்சள் நிறத்தவன், அவன் மேனியில் உள்ள வளைவு நெளிவுகள் பார்ப்பவரை கட்டிப்போடும், அவனின் வில் போன்ற புருவங்கள் பல வித்தைகளை செய்யும், அவனின் செவ்விதழ் பார்ப்பவரை விழி பிதுங்க வைக்கும்..........அவன் ஒரு மாடன் கே என்றே சொல்லலாம், அவனின் வயது 22, srm காலேஜ் மாணவன், மொத்தத்தில் இவன் நடிகர் முரளி மகன் "பானா காத்தாடி" "அதர்வா " (not பரதேசி "அதர்வா" ) போலவே இருப்பான். இவன் இப்போது அணிந்திருப்பது "பென்சில்" மாடல் ஜீன்ஸ் , இறுக்கமான சிவப்பு நிற t -shirt அணிந்திருந்தான்.இவன் பிறந்த போதே இவன் அழகை பார்த்தே இவன் பெற்றோர்கள் இவனுக்கு இந்த பெயர் வைத்திருப்பார்கள் என்று இவன் பெயரை கேட்ட அனைவரும் சொல்வார்கள். ஆம் இவனை பார்க்கும் அனைவருக்கும் காமத்தீயை சுடர் விட்டு எரிய வைக்கும் இவன் பெயர் என்ன தெரியுமா? " சிவஜோதி " ஆம் இவன் பெயர் " சிவஜோதி ". இவனை அனைவரும் "ஜோ " என்றே அழைப்பர். நாமும் அவ்வாறே அழைப்போம்.ஜோ appartments உள்ளே நுழைந்தான். அந்த appartments வெளியேயே ஒரு அழகான பூந்தோட்டம் வைத்த park ஒன்று இருந்தது. அந்த park மாலை வேலையில் இன்னும் அழகாக தெரிந்தது. அங்கு குடும்பம் குடும்பமாக குழந்தைகளை வைத்து விளையாடிக்கொண்டு இருந்தனர். அங்கு தனியாக இருந்த ஒரு மரத்தடியில் ஒருவன் உட்கார்ந்திருந்தான். எப்போதும் ஒரு கேவின் பார்வை தனிமையில் இருப்பவனையே தேடிப்போகும் என்பதில் ஐயம் இல்லாமல் ஜோவின் பார்வையும் தனிமையில் இருப்பவரயே உற்று நோக்கியது. அவன் மாநிறமாக , அகன்ற தோள்களை கொண்டு இருந்தான். அவன் அணிந்திருந்த full -hand சட்டையிலும் அவன் புஜங்கள் இறுக்கமானது என்பதை புடைத்துக்கொண்டு காட்டியது அவனுடைய back -harms . சுமார் 25-26 வயது இருக்கும், கலையான முகம், பாந்தமான முகமும் கூட , ஜோ அவனையே ரசித்துக்கொண்டு இருந்தான். ஜோவிற்கோ அவனிடம் போய் பேசிவிட வேண்டும் என்று இருந்தது. இங்கு நீங்கள் நினைக்கலாம் மேலே நான் சொன்னேன் , ஜோ அவ்வளவு அழகு என்று அப்படி இருக்கும் போது இவன் , ஜோவே அவனை தன் வலையில் விழ வைக்கலாமே என்று, ஜோவை தேடி வருவதெல்லாம் அவன் அழகிற்காக, அவனிடம் கொட்டிகிடக்கும் காமத்தை விலை பேசுவதற்கு வருபவர்களே. இங்கு விலை பொருளாய் இருக்க ஜோ விரும்பவில்லை , ஜோ விரும்புவது அன்பு, அக்கறை, வேஷம் இல்லாத பாசம், உரிமை இவை அனைத்தும் அடங்கிய ஒரு காதல், ஆம் ஒரு கே காதலனை தான் அவன் தேடுகிறான் . தனிமையில் அந்த மரத்தடியில் அமர்ந்திருப்பவனை, ஜோ பார்ப்பதும் காதலனை தேடும் தேடலில் தான். பேசவேண்டும் என்ற முடிவோடு ஜோ அவனை நோக்கி நகர்ந்தான். அவனை நோக்கி சென்ற ஜோவிற்கும் அவனுக்கும் சுமார் 5 அடி தூரம் இருக்கும் அளவிற்கு நெருங்கிவிட்டான் ஜோ, அவனை நெருங்கிய ஜோ அவன் சட்டையில் மேலே இரண்டு பட்டன் போடாமல் திறந்திருந்தது, அதில் அவனுடைய மார்பு முடி அழகாய் காந்தமாய் ஜோவை இழுத்தது.. அந்த தனிமையில் இருந்தவன் ஜோவை அப்போது தான் முதல் முறையாய் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அவன் பார்ப்பதை பார்த்ததும் ஜோ சிறு புன்னகை செய்தான், ஆனால் பதிலுக்கு அவன் புன்னகை செய்யாமல் குனிந்து விட்டான். ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு குனிந்து கொள்ளும் முகம் அல்ல ஜோவின் முகம். ஆம் மறுமுறையும் பார்க்க சொல்லி அவன் ஹ்ர்மோன்கள் துண்டியதால் மறுமுறையும் நிமிர்ந்து பார்த்தான் ஜோவின் முகத்தை. ஜோவிற்கு புரிந்தது, அவனுக்கு நம்மீது ஒரு அபிப்ராயம் இருக்கிறது அதை பயன்படுத்தி கொள்ளவேண்டும் என்ற முடிவில் பேச தொடங்கினான். "hello , excuse me , now What's the time " என்றான் ஜோ. அவனோ ஜோவை பார்த்து சிரித்து விட்டு மறுபடியும் கீழே குனிந்து கொண்டான். அவன் எதுவும் பேசாமல் , கீழே குனிந்து சிரிப்பதை பார்த்து சற்று கோவத்தோடு , எதுக்கு சிரிக்கிறிங்க , டைம் கேட்டால் சிரிப்பிங்களா என்றான் கொஞ்சம் கோவமாக ஜோ .ஜோவின் கோவத்தை புரிந்து கொண்ட அவனோ , இல்லைங்க , நான் டைம் கேட்டால் சிரிக்க மாட்டேன், ஆனால் நீங்க சுவற்றில் மாட்டுகிற மாதிரி இவ்வளவு staylish வாட்ச் கட்டிக்கிட்டு, வாட்சே கட்டாத இருக்க என்னிடம் வந்து டைம் கேட்டால் சிரிப்பு வருமா வரதா நீங்களே சொல்லுங்க என்று சொல்லிவிட்டு, மீண்டும் ஜோவை பார்த்து சிரித்தான் அவன். அவனிடம் பேசவேண்டும் என்று நினைத்த ஜோவால் , என்ன பேசவேண்டும், எப்படி பேசவேண்டும் என்று தெரியாமல் அவன் செய்த முட்டாள் தனத்தை நினைத்து ஜோவும் சிரித்தான், அவனும் சிரித்தான். இருவரின் சிரிப்பு சத்தமும் சிறிது நேரம் கழித்து அடங்கியது. பின் ஜோ தன்னை அவனிடம் அறிமுக படுத்தி கொண்டான். ஹலோ ஐம் சிவஜோதி என்கின்ற ஜோ என்றான். அவனோ ஜோவின் பெயரை கேட்டு, உங்கள் பெயர் ரொம்ப அழகா இருக்கு , உங்கள மாதிரியே என்றான். அவன் அப்படி சொன்னதும் ஜோ வெட்கத்தில் குழைந்தவாறே சிரித்தான். பின் ஜோ உங்கள் பெயர் என்ன என்று கேட்டான். ஐம் மகேந்திரன் என்கின்ற மகி என்றான். அதோடு நான் ரொம்ப நாளாக இந்த appartments -ல இருக்கேன், ஆனால் உங்களை ஒரு நாளும் பாத்ததே இல்லையே ஜோ என்றான் மகி. ஜோ சிரித்துக்கொண்டே எங்கள் வீடு இங்கு இல்லை, எங்கள் வீடு மைலாப்பூரில் இருக்கிறது. இங்கு நான் எங்கள் ஆண்டி வீட்டுக்கு வந்தேன் என்றான். பின்பு இருவரும் உட்கார்ந்து தனக்குபிடித்தது, பிடிக்காதது பற்றி பேசிக்கொண்டு இருந்தனர். ஜோ சொன்னான் எங்கள் வீ ட்டில் அம்மா, அப்பா, ஒரு அண்ணன்., அண்ணன் திருமணமாகி us போயிட்டான், அப்பா ரியல் எஸ்டேட்ஸ் பிஸ்னஸ் பண்றார், நான் srm காலேஜ்ல BBA படிக்கிறேன் என்று தன் வரலாறை சொல்லி முடித்தான் ஜோ. இவற்றை எல்லாம் கேட்டுவிட்டு , மகி சொன்னான் என்னை பற்றி சொல்வதற்கு ஒன்றும் இல்லை, ஒரு பிரைவேட் கம்பெனியில் அக்கௌன்டன்ட் ஆக பணிபுரிகிறேன் என்று ஒரு வரியில் பதில் சொன்னான்.பேசிக்கொள்ளும் போதே இருவருக்கும் தெரிந்தது, இருவரும் கே என்பது.இருந்தும் மகி மனதில் ஜோவை பற்றி பெருசாய் ஆசை எதுவும் இல்லை அதற்கு காரணம் இருக்கிறது. ஆனால் ஜோவின் மனதிலோ மகியை உச்சத்தில் வைத்து ஒரு மனக்கோட்டயே கட்டிக்கொண்டு இருந்தான். ஜோ கட்டிக்கொண்டு இருக்கும் கோட்டை கடல் அலையில் மணலில் கட்டும் கோட்டை என்று மகிக்கு தெரியும் ஆனால் ஜோவிற்கு அது தெரியாது.ஜோ ஒரு தீர்க்கமான முடிவு ஒன்றை எடுத்தான் , அது தான் தேடிக்கொண்டு இருக்கும் காதலன் வேறு யாரும் இல்லை அது மகி என்று முடிவு செய்தான். ஆனால் அதை இன்றே சொல்லிவிட்டால் , தன்னை பற்றி மகி தவறாக நினைத்து கொள்வான் , அதனால் அவன் தொலைபேசி எண்ணை மட்டும் பகிர்ந்து கொண்டு அடுத்த சந்திப்பில் சொல்லலாம் என்று முடிவு செய்தான்.ஜோ, மகி இருவரும், இருவரின் மொபைல் என்னையும் பரிமாறிக்கொண்டனர். ஜோ , மகியிடம் இங்கேயே இருங்கள் நான் ஆண்டியிடம் முகத்தை மட்டும் காட்டிவிட்டு வந்து விடுகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு போனவன் அடுத்த 5 நிமிடத்தில் மீண்டும் வந்தான்.மகி கையில் ஜோ, ஒரு அழகான இரண்டு ஜோடி புறாக்கள் உள்ள key chain , அதனுடன் dairy milk சாக்லேட் தந்தான். அதை வாங்காமல் முழித்தான், மகி, என்னடா இது என்றான் மகி ஜோவிடம். ஜோ சிரித்துக்கொண்டே சொன்னான் இது கூட தெரியாதா, இது key chain , இது dairy milk சாக்லேட் என்றான் சிரித்தவாறே . மகி கொஞ்சலாக என்ன காமெடி பன்றியாக்கோம் என்றான் மகி. ஜோ ஒரு வித ஆச்சரியத்தோடு , யெஹ் !! ஏங்க நீங்க கோயம்புத்தூர் காரரா என்று கேட்டான் மகியிடம். மகியும் சிரித்துக்கொண்டே தலை ஆட்டினான். சரிங்க , முதல் சந்திப்பிலேயே நாம் இருவரும் நிறைய பேசி இருக்கோம், ரொம்ப நெருக்கமாகவும் ஆகிவிட்டோம் ரொம்ப உணர்ச்சி வசப்பட்டு பேசினான் ஜோ. அதற்கு ஆம் என்று தலை ஆட்டி சிரித்தான் மகி. சரி டைம் ஆகுது நான் கிளம்புறேன் என்றான் ஜோ. இவ்வளவு பேசும் வரை மகி உட்கார்ந்து கொண்டு தான் இருந்தான்.ஜோ மகியை கூப்பிட்டான் , வண்டி வரைக்கும் வந்து வழி அனுப்ப மாட்டிங்களா என்றான். மகி இல்லை இருக்கட்டுமே என்றான், அதலாம் முடியாது வாங்க என்று கையை புடித்து அழைத்தான் ஜோ, சரி வருகிறேன் போங்க என்றான் மகி. ஜோ முன்னாடி போனான், என்ன இன்னும் நம் பக்கத்திலேயே வரவில்லையே என்று பின்னால் திரும்பி பார்த்தான் ஜோ......... அந்த காட்சியை பார்த்ததும் சிலையாய் உறைந்து போய் நின்றான் ஜோ. ஆம் மகி தாங்கி தாங்கி நடந்து வந்தான். அப்போது தான் ஜோவிற்கு தெரியும், மகி ஒரு hadicape என்று.சிலையாய் அப்படியே நின்றிருந்த ஜோவின் பக்கத்தில் தாங்கி தாங்கி வந்து சேர்ந்தான் மகி. ஜோவின் பக்கத்தில் வந்த மகி, ஜோ நான் உன்னிடம் இதை மறைக்க விரும்பவில்லை, உன் அன்பை இழக்க விரும்பாததால் தான் , நான் இதை சொல்லவில்லை. எதையுமே எதிர்பார்க்காமல் நீ காட்டிய இந்த அன்பு எனக்கு பிடித்திருக்கிறது. உன்னிடத்தில் நாம் இப்போது பேசிய, இருந்த இந்த மூன்று மணி நேர நட்பு தான் எனக்கு சொந்தமானது என்று எனக்கு தெரியும். இதை எனக்கு நீ தந்ததற்கே ரொம்ப நன்றி..... அனைவரும் ரசிக்கும் வானவில் வெகு நேரம் இருப்பதும் இல்லை, நம் கண்ணுக்கு தெரிவதும் இல்லை. அது போல் தான் உன் நட்பும் எனக்கு சில நொடிகள் இருந்தது, அந்த வானவில்லை விட உன் அழகும், உன் நட்பும் பல மடங்கு உயர்ந்தது.எனக்கு நீ பரிசாக தந்த key chain , dairy milk சாக்லேட் என்னுடனே இருக்கட்டும் ப்ளிஸ் என்றான் மகி. மகி இவ்வளவு பேசியும் பதிலுக்கு ஜோ ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் அங்கு இருந்து கிளம்பினான். மகி பெரிதும் எதிர் பார்த்தான் ஜோ ஒரு வார்த்தையாவது பேசுவான் என்று. ஆனால் மகியின் நம்பிக்கை பொய்யானது.ஜோ கடைசிவரை ஒன்றும் பேசாமல் , வெளியில் வந்து தன் வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு , எப்படி அவன் வண்டி புயல் போல் வந்து நின்றதோ அதே போல் புயல் போல் கிளம்பி சென்றான்.மகியும் , ஜோ ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லையே என்ற வெறுமையோடு தன் அப்பர்ட்மெண்ட் நோக்கி நடந்தான். மகி மீது ஜோவுக்கு இருந்த காதல் "கடல் அலையில் கரைந்த உப்பை போல் ஆகுமா, இல்லை கடலில் இருந்து கிடைக்கும் முத்தை போல் ஜோவின் காதல் இருக்குமா???????????? (நாணல் வளையும் )