அன்பே வடிவான அழகே உருவான இருபத்தொரு வயதான இளம் துறவி காட்டில் மூலிகை பறித்துக் கொண்டிருந்த சமயம் மனித மிருகத்தால் வேட்டையாடப்பட்ட மனித மாமிசத்தை கண்டார். அதில் உயிர் துடிப்பைக் கண்டார். அருகே சென்று முகத்தைப்பார்த்தார். தெய்வீக களை கொண்ட குழந்தை முகம். அதன் மேல் ஆடைதனை போர்த்தி தன் கைகளில் ஏந்தி ஆசிரமம் நோக்கி நடந்தார். ஆசிரம வாயிலில் நீராட்டினார். தங்கப்பதுமை நீரில் நனைந்து தன் எழிலையும் காயங்களையும் காட்டியது. மனச்சோர்வா உடல் சோர்வோ நீராடியும் மயக்கம் தீரவில்லை. அவரும் குளித்தார். பூஜைகள் செய்தார். மூலிகைகளை அரைத்து விஷேச குளியல் தொட்டியில் நிரப்பபட்டிருந்த தாமிரபரணி நீரில் கரைத்தார். மனித தாமரையை கைகளில் ஏந்தி அத்தொட்டியில் படுக்க வைத்தார். கழுத்து வரை நீரில் மூழ்கி முகத்தை மட்டும் வெளியில் காட்டியது அத்தாமரை.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
முழுதாக எட்டு மணி நேரம் கடந்தது. உடலில் மாற்றங்கள் நிகழத்துவங்கியது. காயங்கள் குறையந்திடத் துவங்கியது. பன்னிரென்டு மணி நேரத்தில் காயங்கள் யாவும் நீங்கி உடல் பட்டை தீட்டியதாய் பளபளத்தது. மெல்ல சுயநினைவு பெற்றார் ராஜ்ஈஸ்வர். நடந்த சம்பவம் மனதில் நிழலாக ஓட எழுந்தார். அருகில் கிடந்த வேட்டியை எடுத்து தூக்கு மாட்டி தொங்கினார்.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
உள்ளே ஏதோ அரவம் கேட்டு ஓடி வந்தார். துறவி வந்தவர் அந்த நிலை கண்டு சிரித்தேவிட்டார். பாதி வேஷ்டி உத்திரக்கட்டையில் கிழிந்து தொங்கியது. மீதி வேட்டி அவர் கழுத்தில் சுற்றப்பட்டு இருந்தது. ஐயரோ பரிதாபமாய் கீழே கிடந்தார். துறவி கேள்விகளை அடுக்க தொடங்கினார். யார் நீ? காட்டுக் கெப்படி வந்தாய்? உனக்கு நடந்ததென்ன இத்தனைக்கும் ஐயரின் பதில் மௌனம் தான் நான் இருதியாக கேட்கிறேன், உனக்கு ஆதரவு அளித்தவன் என்ற முறையில் உனக்கு கொஞ்சமேனும் நன்றி இருந்தால் எதையும் மறுக்காமல் மறைக்காமல் கூறிடு! என்றார். நன்றி எனும் வார்த்தை ஐயரின் மௌனம் கலைக்க போதுமானதாக இருந்தது. என் பெயர் ராஜ்ஈஸ்வர் என்று துவங்கியவர் சகல உண்மையும் கூறினார். இதற்கு மேலும் நான் உயிர் வாழத்தான் வேன்டுமா? இந்த மாசுபட்ட உடல் எனக்குத் தேவையா? என கேள்விகளை அடுக்கி அழத் தொடங்கினார்.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
உனக்கு இந்த உடல் தேவையில்லை; உயிர் தேவையில்லை; அல்லவா!
ஆம், பழுதுபட்ட மேனியை நான் பாதுகாக்க விரும்பவில்லை. பழுது பட்ட மேனியா! "பார் உனது அழகு வதனத்தை" என்றபோது தான் தன்மேனியைப் பார்த்தார். அது புடம்போட்ட தங்கமாய் முன்னை விட ஜொலி ஜொலித்தது. மேலும் அப்போது தான் தன்மேனியில் ஆடையில்லாததை உணர்ந்தார். வெட்கத்தில் என் ஜான் உடலும் கூசிப்போனார். அங்கே வேறு எந்த ஆடையும் இல்லை கழுத்தில் கிடந்த கிழிந்த வேட்டியை உடலில் கெட்டிக் கொண்டார்.
"பார்த்தாய் அல்லவா" உன் உயிரும் உடலும் இனைந்திருப்பது என்னால் தான். அதை அழிக்கும் உரிமை உனக்கில்லை! உன் உயிரும் உடலும் எனக்கே சொந்தம். என ஒரு அடி முன்னே வைத்தார். ராஜஈஸ்வர் பின்னால் ஒரு அடி வைத்தார்
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
ஐயரின் கண்கள் கோபத்தில் ஜொலித்தது. துறவின் கண்கள் குறுஞ்சிரிப்பு காட்டிற்று. வேண்டாம்!
எனக்கு வேண்டும்
உங்கள் எண்ணம் ஈடேறாது
அதை எப்படி ஈடேற்ற வேண்டும் என்பது எனக்குத் தெரியும்
உன் போன்ற துறவிக்கு இது தகுமா !
நிச்சயமாக தகும்
முறையற்று பேசாதீர்
முறையோடு தான் பேசுகிறேன்
வாதம் வேண்டாம் விட்டு விடுங்கள்
பிடிவாதம் வேண்டாம் அருகே வா
மாட்டேன்
விடமாட்டேன்
அடுத்த வார்த்தை பேசும் முன் பின்னாலேயே நடந்து வந்த ஈஸ்வர் கால் தடுக்கி கட்டிலில் விழுந்தார்.
இளந்துறவி ராஜ் ஈஸ்வரின் கைகளை பக்கத்திற் கொண்றாக தன் கையால் பிடித்துக் கொண்டார் என் கண்களை பார் என உத்தரவிட்டார். ராஜ் ஈஸ்வர் கேட்கவில்லை. துறவி விடவில்லை. இருவரின் கண்களும் சந்தித்தன. துறவின் காந்த கண்கள் ஐயரை கட்டுப்படுத்தியது.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
சில வார்த்தைகள் ரொம்பவே ரசிக்கும்படியா இருக்கு..... அழகா போகுது கதை.... அந்த காலத்தைய இடங்கள் மற்றும் நிகழ்வுகளையும் நேட்டிவிட்டி'யோட சொல்லுங்க, இன்னும் சிறப்பா இருக்கும்.....