(இந்த பகுதி 18-ல் நான் எந்த மதத்தையும் காயப்படுத்த நினைக்கவில்லை, இந்த ஒரு நிகழ்ச்சி உண்மையாய் நடந்தது, இந்த பொக்கிஷம் கதை முடியும் போது , இந்த கதையில் எது எது உண்மையில் நடந்தது என்பதை நானே சொல்கிறேன், உங்களில் யாருக்காவது இதில் வரும் பாதிரியார் charecter சங்கடப்படுத்தினால் என்னை மன்னிக்கவும்)
ஜான் அழுதுகொண்டே தான் ஆரம்பத்தில் செய்த தவறுகளை எல்லாம் சொல்லி அழுதான். ஜான் சொன்ன அனைத்தையும் கேட்டதும் தீபக்கும் சந்துருவும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகவே இருந்தனர் , ஜான் அழுதுகொண்டே அங்கிருந்து சென்று விட்டான்.சந்த்ருவிற்கு தீக்காயம் ஏற்பட்டதை , தீபக் சந்துருவின் வீட்டிற்கு தெரியப்படுத்தினான். பின் ஒருவாரத்தில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சந்துருவின் உடல்நிலை சரியானது. ஹாஸ்பிட்டலில் இருந்து சந்துருவை தீபக் தன் வீட்டிற்கு அழைத்து வந்தான். பிறகு ஒரு நாள் sunday தீபக் தேவாலயம் சென்றான். அங்கு இருந்த பாதிரியாரிடம் , நான் உங்களிடம் பேசவேண்டும் என்றான் தீபக். சரி வா தீபக் என்று பாதிரியார் தன் அறைக்கு அழைத்து போனார். தீபக் கோபத்தோடு , ஏன்? பாதர் , அம்மாவுடன் சேர்ந்து சந்துருவும் அடிப்பட்டதை என்னிடம் சொல்லவில்லை என்று கேட்டான். பாதிரியார் சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்துவிட்டு, தீபக்கை பார்த்து சிரித்தார். ஏன் இவர் இப்படி சிரிக்கிறார் என்று தீபக்கிற்கே ஏதோ போல் தோன்றியது. பாதிரியார் பேச ஆரம்பித்தார் , தீபக் உன் அம்மா மரணத்திற்கு ஒரு மணி நேரம் முன்பு , இங்கு என்னை பார்க்க வந்தார் என்று பாதிரியார் சொன்னதும் தீபக்கிற்கு அதிர்ச்சி. தீபக் ஆவலாய் என்ன சொன்னார் என்று கேட்டான், உன் அம்மா பாவ மன்னிப்பு கேட்பதற்காக வந்தார் என்றார் பாதிரியார். பாவ மன்னிப்பா என்று கேட்டான் தீபக்.தீபக் உன் அம்மா பாவ மன்னிப்பு உனக்காக தான் கேட்டார் என்றார் பாதிரியார். உனக்கும் சந்ட்ருவிற்கும் இருக்கும் உறவு பாவமான செயல் என்று இயேசு சொல்லி இருப்பதை உன் அம்மா முழுமையாய் நம்பினார், நீ செய்யும் இந்த பாவ செயலுக்கு தான் உன் அம்மா கடைசியாய் பாவ மன்னிப்பு கேட்டார், அதோடு அவருடைய மனது இதை ஏற்றுக்கொள்ள துளியும் சம்மதிக்கவில்லை, உனக்கு இந்த உறவில் தான் விருப்பம் என்று சொன்னதால் , உன் சந்தோஷத்திற்கு தடையாக இருக்கவும் அவர் விரும்பவில்லை, இதை நினைத்து நினைத்தே ஒருவித மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாகிவிட்டார் உன் அம்மா , நீயாவது சந்தோஷமாக இருக்கவேண்டும் என்பதற்காக தான் உன் அம்மா இப்படி ஒரு காரியத்தை செய்துவிட்டார் என்று பாதிரியார் சொல்லி முடித்ததும் , இதை கேட்டு தீபக்கின் நெஞ்சே வெடித்துவிடும் போல் இருந்தது , கீழே குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்த தீபக்கிடம் தன் மனதில் இருப்பதை சொல்ல முற்பட்டார் பாதிரியார். கீழே குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்த தீபக்கிடம் , மெதுவாக பின்னாடி வந்த பாதிரியார் தீபக்கிற்கு ஆறுதல் சொல்வது போல் , பின்னிருந்து தீபக்கின் நெஞ்சில் கை வைத்து மெது மெதுவாக பிசைய ஆரம்பித்தார். அவரின் செய்கையை புரிந்து கொண்ட தீபக் சட்டென்று எழுந்து நின்றான். "" இங்கு பாதிரியாரை பற்றி சொல்ல வேண்டும், அவரும் ஒரு "கே " ஓரினச்சேர்க்கையாளர் தான், வயது 30". தான் தொடுவதை பிடிக்காமல் தீபக் எழுந்து நின்றான் என்பதை புரிந்து கொண்ட பாதிரியார், இங்க பாரு தீபக் , சந்துரு கூட நீ வாழ நினைக்கிற வாழ்க்கை நிலைக்காது. உன்னை அவன் விட்டுட்டு போய்டா என்ன பண்ணுவ, suppose உன்னை விட பெஸ்ட் partner கெடச்சி அவன் போய்டா என்ன பண்ணுவ சொல்லு என்றார் பாதிரியார். மேலும் நிறுத்தாமல் தீபக் உனக்கு ஆண், பெண் நியதியான வாழ்க்கை தானா பிடிக்கலா அப்படினா , நீ கிறித்துவனா இருக்கிறதால, நீயும் என்னை போலவே ஒரு பாதிரியாரா ஆகிடு , பிறகு உன் விருப்பப்படி ஆண்களுடன் உறவு வைத்துக்கொள்ளலாம். உன் உணர்ச்சிகளும் விருப்பமும் நிறைவேறும், சமுதாயத்தில் உனக்கு மரியாதையும் கிடைக்கும் ஏற்றும் கொள்வார்கள் என்றார் பாதிரியார். அதுவரை அமைதியாய் கேட்டுக்கொண்டு இருந்த தீபக் , இந்த சமுதாயத்தில் உங்களை போல் மனிதர்களும் இருக்கிறார்கள் என்று என் அம்மாவுக்கு தெரிந்திருந்தால் என் அம்மா இப்படி ஒரு முடிவை எடுத்திருக்க மாட்டார். சந்துருவும் நானும் காமத்துக்காக சேர்ந்தவர்கள் இல்லை, என்னைவிட்டு அவனும், அவனை விட்டு நானும் பிரியமாட்டோம். நான் இப்படி சொல்றது எங்கள் இருவர் மேலும் உள்ள நம்பிக்கை இல்லை, எங்கள் காதல், ஒருவருக்கொருவர் வைத்திருக்கும் பாசத்தின் மேல் உள்ள நம்பிக்கையில் சொல்கிறேன். நீங்கள் இதை மனதில் வைத்து தான் சந்துரு காயப்பட்டதையும் சொல்லவில்லையா , ஓகே எங்கள் வாழ்க்கைக்கு தன் உயிரை மாய்த்து சம்மதம் சொல்லி இருக்கிறார் என் அம்மா இதை நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு தீபக் அங்கிருந்து கிளம்பினான். இதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த செழியன் இதை சொல்லும் போது ஒருவித சந்தோஷம், பெருமை, ஆதங்கம், யார் மீதோ அவனுக்குள்ள கோபம், வெறி எல்லாம் தெரிந்தது.,அது"♥""♥" "♥"""" தீபக் , சந்துரு உங்கள் வாழ்கையில் எவ்வளவு துயரம் நடந்தாலும் உங்கள் காதலிலும், எத்தனையோ நபர்கள் ஜான், பாதிரியார் போல், ஏன் ஆரம்பத்தில் நானும் தான் காமத்துக்காக உங்களை தேடி வந்தாலும் , உங்கள் இருவர் மனதும் காதல், அன்பு, நட்பு இது மூன்றை மட்டுமே தேடி ஒரே நேர்கோட்டில் பயணித்திருக்கிரிர்கள், உண்மையில் நீங்கள் தான் உன்னதமானவர்கள். உண்மையான காதலை, அன்பை, பாசத்தை இந்த field -ல் தேடும் அனைவருக்கும், ஏன் எனக்கும் தான் தீபக், சந்துரு உங்களை பார்க்கும் போது பொறாமையாகவும் , கோபமும், விரக்தியும், நமக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி ஒரு துணை கிடைக்கவில்லை என்று ஆதங்கம் தோன்றுகிறது என்பது 100% உண்மை.
"♥""♥""♥"தேடுகிறேன் என் தேடல் என்னவென்று தெரியாமல் தேடுகிறேன்"♥""♥""♥"
இப்படி ஒரு நட்பை தேடிக்கொண்டிருக்கும் எனக்கு மட்டும் அல்ல, தேடும் அனைவருக்கும் நீங்கள் ஜொலிக்கும் "பொக்கிஷாமாகவே" தெரிகிறீர்கள். அப்போது செழியனின் கண்ணீல் இருந்து கண்ணீர் கிழே விழும் தருணம், செழியனை பிடித்து தன் மடியில் சாய்த்த மணி , செழியனின் நெற்றியில் மணி தன் இதழை பதித்தான். செழியா உனக்கு பிடித்த , என் மடியில் சாய்த்து நெற்றி முத்தம், உன்னை பற்றிய புரிதல் எனக்கு இன்னும் இருக்கிறது என்றான் மணி செழியனிடம். செழியனோ எதுவும் பேசாமல் மணியின் மடியில் இருந்து,எழுந்து உட்கார்ந்தான். மணி செழியனுக்கு முத்தம் கொடுத்ததை பார்த்து தீபக்கும் சந்துருவும் சிரித்தனர், அவர்கள் சிரித்ததுக்கு காரணம் செழியன் எதிர் பார்த்த வாழ்க்கை அவன் பக்கத்திலேயே இருக்கிறது, அதுவும் செழியனுக்கு கிடைத்துவிட்டது என்று சந்தோஷப்பட்டனர். பின் சந்துரு சொன்னான், செழியா உனக்கு தீபக் , நானும் பொக்கிஷமாய் தெரிகிறோம் , ஆனால் எங்கள் இருவருக்கும் வேறொன்று பொக்கிஷமாய் தெரிந்தது , அதை தேடித்தான் நாங்கள் சென்னை வந்திருக்கிறோம். இப்போது செழியன் , தீபக், சந்துரு, மணி நான்கு பேரும் வந்த இரயில் சென்னை சென்ட்ரல் வந்து சேர்ந்தது. செழியன் தேடிய வாழ்க்கை பயணத்தில் செழியனும், மணியும் சேர்ந்தனரா , தீபக்கும், சந்துருவும் தேடிவந்த பொக்கிஷம் எது என்ற இரு கேள்விகளுக்குண்டான பதில் கிடைத்ததும் பொக்கிஷம் கதை முடியும் .