அருந்ததி தன் இனிமையான குரலில் பாடத் துவங்கினாள்.
"கெண்ட மீனும் கெளுத்தி மீனும் கொண்டாட்டம் ஆடிக்கிச்சாம்.
கொறவ மீனும் சென்னா பொன்னியும் கூட தாளம் போட்டுக்கிச்சாம்.
வௌவா மீனும் வாள மீனும் வாய்பாட்டு பாடிக்கிச்சாம் "
பாடல் தொடர்ந்த கொண்டிருந்த போது இவள் வரிசையாக இத்தனை மீன் பெயரை கூறுகிறாளே! வா நாமும் இவளிடம் நம் பெயரை தெரிந்து கொள்வொம். இவளுக்கு கட்டாயம் தெரிந்திருக்கும் என கூறிக் கொண்டே அவள் வீசிய வலையின் பக்கம் நீந்திச் சென்றது. வைகை தடுத்தும் கேட்கவில்லை. வைகையும் விதியின் போக்கில் போகட்டும் என விட்டுவிட்டாள். வலையை மீன்கள் பல நெருங்கிய நேரம்
"இறாமினு சுறா மீனு எல்லாம் வந்து மாட்டிக்கிச்சாம் மாட்டிக்கிச்சாம் மாட்டிக்கிச்சாம் "
என பாடி முடித்து வலையை இழுத்தாள். மீன்கள் யாவும் வெளியே சென்று தப்ப தீவிர முயற்சி செய்து தோற்றது. வெள்ளி மீன் இரண்டும் தங்கச்சங்கிலியில் சிக்கிக் கொண்டது. வலை நீரை விட்டு வெளியேற மற்ற மீன்கள் துடிக்க வெள்ளி மீன்கள் மட்டும் கண்ணிர் விட்டு உயிரை விட்டது.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
பெரியமனுச தனமா நடந்துகிட்டா தாய்யா பெரிய மனுஷ ஆவ முடியும் வழிய விடுயா
போ போ அப்பாலிக்கா உன்ன பார்த்துக்கிறென்
"சோத்துக்கு ஏங்கிற சோம்பேரி காத்துல பறக்குற காத்தாடி சேத்தில பொரளூர எருமக்கெடா அத பார்த்து மிரளுர பன்னிக்குட்டி வாத்து நட நாத்த உடல் பேசுராம்பாரு பாத்துக்குவாராம்ல" போயா என வீட்டை நோக்கி நடந்தாள்.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவளுக்கு அதிர்சி குளித்து முடித்தவுடன் ஓடிவந்து கெட்டிக் கொள்ளும் பகவதியை காணோம்
பதட்டம் தொற்றிக்கொள்ள வெளியே பார்த்தாள். தூரத்தில் அவள் மகளை யாரோ குதிரையில் ஏற்றிக்கொண்டிருந்தான். இவள் சுதாரிக்கும் முன் குதிரை புறப்பட்டுவிட்டது. அருந்ததி காற்றென ஓடினாள். காஞ்சனா வீட்டு குதிரை எதிர் பட்டது அக்குதிரையில் ஏறி வேகமாய் பின் தொடர்ந்தா அருந்ததி. குழந்தையை கடத்தி அவளை அழவைக்க நினைத்தவனுக்கு அவள் தூரத்துவது எரிச்சலாக வந்தது. அவன் நெல்லைச்சீமையை நெருங்கும் முன் தெரிந்த மலையின் அடிவாரப்பக்கம் ஓதுங்கினான். குதிரையை ஒரமாய் கட்டிவிட்டு மலை உச்சிக்கு பகவதியுடன் போனான். உச்சிக்கு போனவுடன் "மண்ணாங்கட்டி நாட்டாம வாந்தி வருது" என்றது குழந்தைபகவதி
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
மகளை ஒழித்து வைத்து வேடிக்கை காட்ட நினைத்தவன். அந்த மகளைப் பார்த்தே பயந்தான். முகமூடி அணிந்தும் கண்டு பிடித்த அவள் அறிவு கூர்மையை என்னி வியந்தான். பகவதி அவனருகிலேயே வாந்தி எடுத்துவிட்டாள். இனி இவளை விட்டு வைக்க முடியாது. மீறி விட்டு வைத்தால் அருந்ததியிடம் சொல்லி வேட்டு வைத்து விடுவாள். இருவரும் இருப்பதோ மலைஉச்சி கரணம் தப்பினால் மரணம். அவள் குத்த வைத்திருந்தாள். அவனும் குத்த வைத்தான். அவளின் கழுத்தை நெரிக்க முற்பட்டான். அவள் கழுத்தில் மின்னிய சங்கிலி அவனை சுன்டி இழுத்தது. அதை கழட்டி எழுந்து தன் இடுப்பில் சொருகினான். பகவதியை பெண் என்றும் பாராமல் குழந்தை என்றும் பாராமல் மிதித்து கீழே தள்ள காலை தூக்கினான். இதுதான் சமயமென அவன் காலுக்கிடையில் புகுந்து அந்தப்பக்கம் சென்றுவிட்டாள்.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
காலை தூக்கியவன் உதைப்பதை போல் கீழிறக்க சரியாக வாந்தி மேல் வைத்து விட்டான். அது சட்டென்று வழுகி அவனை உருலச் செய்து பாதாளத்தில் தள்ளியது. அவன் கீழே விழுந்து இறந்தான். பகவதி பதறியபடி கீழிரங்குவதை அவள் தாய் அருந்ததி பார்த்து விட்டாள். அன்பு மகளை வாரியனைத்து ஆசுவாசப்படுத்தினாள். உச்சி முகர்ந்து, முத்தமிட்டாள். இருவரும் குதிரையில் வீடு திரும்பினர். ஆணால் அந்த கழுத்து மணிச்சங்கிலி மட்டும் மலை உச்சியில் புல்லின் மேல் காவியக்காதலர் வரும் நாளை என்னிக் கொண்டிருந்தது.
__________________
என்னை .கோபப்படுத்தி உன்னைநீயே தரம் தாழ்த்திக் கொள்ளாதே!
மீன்களை பற்றி ஒரு விரிவான விரிவுரையே எடுத்துட்டிங்க.... வழக்கம்போல நல்லா இருக்கு..... ஒரே ஒரு குழப்பம்.... பேசுவது சென்னை பாஷைபோல இருக்கு, வைகை கரை அங்கே எப்படி?
